Je kunt de bedden tegen elkaar zetten of matrassen op de grond en hebt meerdere familie kamers Je word er handig in
Grappig hoe iedereen dat anders doet. Hier slapen de kinderen nooit bij ons, tenzij ze ziek zijn dan mag het wel als ze daar behoefte aan hebben of als 1 van m'n zoontjes met astma een slechte nacht heeft door z'n astma dan vind ik dan zelf fijner.
Hoe doen jullie dat straks dan met de baby? Direct in een wiegje of eigen kamer? Na 9 maanden in je buik hebben ze zoveel geborgenheid nodig wij elf geloven heel erg in onze kinderen volgen Kijk maar naar de natuur dieren gaan ook pas weg wanneer ze er klaar voor zijn
Ik weet nog niet hoe we het met deze baby gaan doen. Onze jongens hebben eerst 20 dagen in het zh gelegen en daarna gelijk in hun eigen ledikant. Waren tevreden/makkelijke mannetjes en goede slapers.
Dit is bij ons ook zo. Alleen als ze echt ziek is en niet in der eigen bed wil slapen. Wij slapen allen rustiger als ieder in zijn eigen bed ligt.
Mijn zoontje heeft een eigen slaapkamer, maar hij slaapt als ik naar bed ga bij mij in bed. De baby komt snachts sowieso bij mij op de slaapkamer, en in middag in eigen kamer.
Onze dochter heeft in een wiegje naast mijn kant van het bed geslapen, dat zullen we met een nieuwe baby ook zo doen. Dat vind ik makkelijk met de borstvoeding. Maar de baby krijgt wel een eigen kamer en als wij en de baby er klaar voor zijn gaat de baby naar de eigen kamer.
Ik moet zeggen. Mijn zoontje is een zeer slechte slaper, en wilt ALLES meemaken. Toen hij was geboren sliep hij niet eens in het ziekenhuis. Ja, misschien een kwartiertje en dan weer heel lang wakker! De zorg heeft hem twee uurtjes meegenomen toen snachts, zodat ik mijn ogen even dicht kon doen en toen sliep hij dus ookal niet. Eenmaal thuis sliep hij ook zeer weinig Alleen op schoot of in de draagzak, en hij werd minimaal 15 a 20 x per nacht wakker. En dat terwijl hij dan al bij mij lag in de co-sleeper, dat was nog niet nabij genoeg en eenmaal toen hij bij mij in bed sliep begon hij ietsjes beter te slapen. Tel daar verborgen reflux bij op (dus 45 minuten rechtop houden, en nog 30 minuten voeden) en dus daarvoor 15 a 20 x wakker. Was ongeveer 2.5 uur slaap per nacht en dat niet eens aan een stuk.
Ze sliepen hier allebei vrij snel op hun eigen kamer. Ze sliepen sowieso al vanaf het voeden op verzoek minimaal 6 uur aan een stuk. Volgens mij was dat dag 3 of 4 in de kraamweek. Week 3 sliepen ze allebei voor het eerst van 22-7 uur. Na twee weken wilde de oudste opeens met licht aan slapen, dus die is toen naar zijn eigen kamer gegaan. Jongste had hele heftige koemelkallergie, waardoor hij zich na iedere voeding helemaal leegspoog en dan werd hij helemaal slap en suf. Met 12 weken zat hij op de juiste voeding en toen is hij ook naar zijn eigen kamer gegaan. Ze slapen allebei alleen bij ons in bed als ze echt ziek zijn. Als ze niet ziek (genoeg) zijn, gaan ze alleen maar feesten bij ons. Dus als ze een keer wakker worden, kalmeren we ze weleens in ons bed en gaan ze daarna terug en dan vinden ze prima. Gelukkig slapen ze allebei vrijwel altijd door. Bij de baby zullen we het waarschijnlijk dan ook zo doen. Zodra we merken dat die eraan toe is op op de babykamer te slapen, doen we dat. Tot die tijd waarschijnlijk in de wieg/co-sleeper naast mij.
Pure ellende, echt. Mede daarom ook lang gewacht voor nog een kindje. Ik kan er serieus hele boeken over schrijven! Hij wordt nog steeds heel vaak wakker. Maar eenmaal bij mij in bed slaapt hij de hele nacht door. Na de zomer wil ik hem de hele nacht op zijn eigen slaapkamer hebben, ik heb hem een tv op zijn kamer beloofd als omkoop-middel. Hij staat er wel voor open, maar puntje bij paaltje moet ik het nog zien.
Ik ben hier wel heeeel bang voor om zo iets mee te maken..: De 1e had een strak ritme en dan ging het goed. Ging je buiten het ritme om, was de dag verknalt. De 2e was huil baby, ben ik ook bang voor om dat weer mee te maken. . De 3e was zo makkelijk!!! Sliep uren achter elkaar.
Kan het me voorstellen, het was ook echt pure ellende. De tijd doorkomen en hopen dat het beter werd, maar echt beter werd het niet... Denk pas vanaf zij 2.5 a 3e jaar kan ik in de woonkamer zitten als hij naar bed gaat. Eerst zat ik ook nog uren en uren op zijn bed zijn voet vast te houden. Als hij sliep sneakte ik zijn kamer uit, en als hij wakker werd moest het weer totdat hij sliep! Sommige kinderen geven gewoon niet op, ik had hem dagen kunnen laten huilen maar hij zou absoluut niet stoppen. Hij heeft zelfs een keer aan zijn deur gebeten, toen werd hij compleet hysterisch toen ik hem liet huilen. (Ik laat hem nooit huilen, maar ik dacht ja eens uitproberen) wel elke keer troosten. Hij werd echt PANISCH EN HYSTERISCH! Ongelooflijk, je zou denken dat ze op een gegeven moment wel opgeven... Nou die van mij absoluut niet. Ik hoop enorm dat ik nu een kindje mag krijgen die wel normaal slaapt. Wat lijkt het mij heerlijk om te mogen genieten van de babytijd! Ipv gillend gek te worden..
Kan me voorstellen dat je dan idd wacht met een volgend kind. Zal vast doorbijten zijn, maar uiteindelijk ook wel lukken. Hij heeft daar nu toch de leeftijd voor om dat goed uit te leggen. Een vriendin van me was er na 4 jaar met haar dochter ook klaar mee. Die moest ook naar haar eigen kamer. Het was een paar nachten drama en daarna sliep haar dochtertje beter dan bij hen. Maar zoals je omschrijft hoe dat ging bij je zoontje. Dat is echt een nachtmerrie. Hoop inderdaad dat je nu kunt gaan genieten van je baby!
Als dat voor iedereen werkt is dat toch prima. Jullie hebben dan vast ook een grote slaapkamer. Hier zouden geen twee tweepersoonsbedden naast elkaar passen. Het schijnt ook heel goed voor de hechting te zijn om lang samen te slapen. Alleen ik word van ieder zuchtje en kreuntje wakker, dus als ze op hun eigen kamer slapen, slaap ik ook beter. En zelfs nog lig ik op waakstand en hoor ik bijna alles, maar in ieder geval minder dan als ze bij mij liggen.