Goedenacht, Vanuit het niets is mijn relatief goed slapende 5 jarige vreselijk gaan slapen. Voorheen van 19.30 tot ongeveer 06.30, maar nu... -schoolvakantie begon hier 17 juli, en 19 juli zijn wij voor het eerst op vakantie gegaan naar Frankrijk. 12 uur heen, weekje leuke vakantie gehad en 12 uur terug. Hij heeft toen bij zijn peuterbroertje van 2 op de kamer geslapen, en op wat gefeest na ging dat heel goed. Eenmaal terug thuis, begon na een nacht of 3 de ellende. Vanuit het niets. Ik breng hem zoals altijd naar bed, en hij viel zoals altijd in slaap. Rond enen werd hij wakker, en toen heeft hij niet meer geslapen. Hij weigerde gewoon. Huilen krijsen, drammen, eisen. Als jullie neit bij me slapen, dan hou ik jullie de hele nacht wakker. Als ik niet bij jullie mag, ga ik sowieso niet slapen. De avond erna, bracht ik hem op gewone tijd naar bed. Maar weer gezeik. Hij rende gewoon weg, naar ons bed (kamer ernaast) en dit bleef hij doen. Eerst stond ik nog stom te lachen, maar na een half uur heen en weer gaan was de lol eraf. Daarna kreeg hij door dat het serieus was, en begon hij te huilen. Hysterisch, theatraal, bang was hij. Maar waarvoor, kon hij niet vertellen. De wind, de bomen, de plantjes, alles riep hij. We zijn tot 12en bezig geweest, en toen sliep hij pas. En zo gaat het al dus zo'n 2 weken lang. De ene nacht slaapt hij tegen 20.30 a 21.00 in, maar komt hij soms nog wel 50 x aan bed staan in de nacht. De andere keer zijn we tot 12en bezig en komt hij snachts niet. Zijn vader en ik zijn gesloopt, en het zat. Het zal best dat hij nachtmerries heeft, maar dit gedrag is zo extreem en zo apart. Nu ook, we zijn alweer ik weet niet hoe lang in de weer. Met super crème, en andere lul praatjes. Tig lampen aan, tig knuffels en whatever. Maar hij staat doodleuk aan bed, brood nuchter zegt ie ja maar... Ik men gewoon doodsbang hoor. Dus ik ga niet slapen. Voor mijn gevoel hebben we nu wel alles geprobeerd, zacht en meegaand met grenzen. En bikkelhard. En, alles ertussenin. Ik weet het niet meer, als dit zo doorgaat ga ik maar naar de dokter met hem voor? Therapie? Een grote hamer? *ik wil niet samen slapen. Naast dat dat geen optie is voor mij, laat ik me niet dwingen door een kleuter. Heeft iemand tips? Mijn man moet straks de snelweg op, met 2 uurtjes slaap... En ik heb straks weer late diensten in het verpleeghuis. We weten het even niet meer, en zeker ik ben ietwat wanhopig En zoals ik zei, altijd goede slaper geweest. Dit kennen wij niet van hem!
Wat vervelend zeg. Ik begrijp dat jullie helemaal gesloopt zijn. Bij onze dochter was het wel ietsje anders, zij heeft ruim 3,5 jaar niet doorgeslapen. Maar ook veel onderbroken nachten. Wat bij haar het beste werkte was een heel strak ritueel, steeds hetzelfde. Ze mocht 1 (set) knuffels uitzoeken waar ze mee wilde slapen. Dat werd haar veilige haven in bed. In haar geval Bert en Ernie. Bij het naar bed brengen zeiden we steeds hetzelfde: We gaan je (weer) leren in je eigen bed samen met Bert en Ernie. Dan hoef je niet naar papa en mama te komen. Vannacht slaap je hier. Slaap lekker. Elke keer als ze kwam legden we haar met deze tekst in bed. Geen discussie, niets anders. Als ze dan aan het huilen was gingen we na 5 minuten terug, kreeg ze een knuffel en weer met dezelfde tekst en als aanvulling dat we snappen dat ze verdrietig was. Als ze dan nog steeds huilde gingen we na 4 minuten terug enz. Na een paar dagen was het over, sliep ze redelijk door. Het wax wel even pittig maar het resultaat is wel dat ze nu zo goed als doorslaapt. Sterkte.
Klinkt wel alsof hij behoefte heeft aan nabijheid. Met zijn broertje op een kamer geslapen, eerste vakantie, veel impact gemaakt? Gaan er veranderingen op school voor hem komen? Wat hierboven wordt genoemd een ritueel is voorspelbaar, biedt hem houvast. Dat zou zeker kunnen werken denk ik. Wellicht niet gelijk omdat het tijd nodig heeft voordat het voor hem herkenbaar is. Sterkte deze periode, voel met je mee!
En thuis met zijn broertje op een kamer? Het lijkt me ook behoefte aan geborgenheid. Ik zou kijken hoe je hem die kunt bieden. Naast duidelijke structuur en uitleg (zoals dat het samen slapen op vakantie tijdelijk was) misschien toch tijdelijk samen met iemand (bv. broertje als je dat zelf niet kan en wil - zou dat dan weer doen met de toelichting dat het tijdelijk is) op een kamer slapen. Bij mijn kinderen is dat samen slapen (in ons geval slaap ik dan meestal bij een van de kinderen) tot nog toe altijd tijdelijk en dan vind ik het prima, iedereen slaapt dan en na een tijdje ook gewoon weer in zijn eigen bed. Ik laat me ook niet dwingen door mijn kinderen, maar dit zie ik toch anders. Een kind, zeker zo jong, heeft vaak nog zo weinig woorden om aan te geven wat er precies is, als ze het zelf al weten. Wat ze wel ‘weten’ (of merken) is dat ze zich niet fijn voelen en dat uiten ze, soms op een minder prettige manier (voor het kind net zo goed als voor de ouder). Het heeft dan, denk ik, meer zin te kijken hoe je je kind kunt helpen dan heel principieel te zijn. Uiteindelijk wil je allebei hetzelfde: dat je kind zich goed voelt. Ik zou dus kijken hoe je dat (samen) voor elkaar kunt krijgen. En dat natuurlijk ook rekening houdend met je eigen grenzen ed, dus als samen slapen voor jou echt geen optie is, dan moet je dat ook vooral niet doen, dat is niet wat ik bedoel, maar ook los daarvan zijn er misschien nog wel mogelijkheden.
Bedankt voor jullie tips. Misschien is het inderdaad wel alles bij elkaar geweest, alle veranderingen. We gaan vanavond weer terug naar hoe het altijd ging, want wij zijn wel ene gezin van de structuur. Ik ben zelf een hele moeilijke slaper, en ik heb nooit kunnen slapen met kinderen bij me. Mijn man doet er sowieso niet aan. Dus vandaar dat het geen optie is. Ik vind zijn gedrag moeilijk te rijmen. Misschien ben ik er dan stug in, maar hij kan het ene moment prima in slaap vallen in zijn eigen kamer en het andere moment is hij heel theatraal aan hethijgen. Vannacht heb ik praktisch gesmeekt of hij wilde slapen. Hij sliep van half 9 tot 01.00. En van 04.30 tot 07.00. Ik heb her en der wat gesmokkeld, bij elkaar miss 2 uur. Hij zei rond 3en tegen me, ik wil gewoon niet slapen. Maar hij blijft ook niet op zijn kamer met al het licht aan, en de deur open. Hij blijft stug eruit komen, achter elkaar naar mij toe. Terug brengen doe ik elke keer heel rustig, maar dit voelt gewoon als een spel voor hem. Ik snap niet dat ie zelf niet op omvallen staan ook ik wel, en zijn vader ook. Zijn vader had vannacht een superhelden crème gemaakt, tegen de nachtmerries die hij zegt te hebben. Maarja, als je niet probeert te slapen hebben die trucjes sowieso geen zin. Ps zijn broertje hebben we overwogen, maar ik vind het lastig om hem hierin zijn zin te geven en dan zijn broertje maar met de ellende te belasten. Daarnaast sliepen ze beide in Frankrijk elke dag pas tegen 10en door de gezelligheid die ze er van hadden. Ik ben een beetje radeloos
Radeloos, omdat alles wat we op zijn verzoek geprobeerd hebben... Elke keer leidde tot meer verzoeken. (dit kennen we wel van hem trouwens, het is een pienter mannetje) Zo staan er al 2 extra lampen aan met de belofte dat hij niet meer uit bed zou komen. De deur staat open tot hij in slaap valt, zodat hij niet meer uit bed zou komen. Maar sinds ik dat heb afgesproken komt hij er ineens snachts uit, zodat de deur kan open blijven. Want als je niet slaapt, blijft de deur open! Vandaar dat ik heel bang ben broertje op de kamer te zetten, nu slaapt hij er nog redelijk doorheen... En met 2 is het naar mijn idee nog wel jong
En waarom niet de deur ‘gewoon’ de hele nacht open houden? Hier slapen ze allebei met open deur, vinden ze fijn. Verder zou ik dan heel duidelijk zijn in wat wel en wat niet en er anders ook consequenties tegenover zetten als hij er mee speelt. Maar dan moet je dat wel zeker weten. Wie weet is hij echt bang en heeft hij moeite met alle wisselingen ed. Dat zou ik dus eerst zoveel mogelijk uitsluiten. Mijn oudste is ook erg van ‘geef me een vinger en ik neem de hele hand’ en erg creatief in het aanpassen van dingen ed. Haar bedtijd staat dus echt vast, als we een keer afwijken bv. ivm vakantie, dan is dat met de mededeling dat het alleen in die situatie is, dus een uitzondering, en dat thuis weer de ‘normale regels’ gelden. Als ze na haar bedtijd dingen doet die niet de bedoeling zijn, dan krijgt ze een waarschuwing en daarna kost het haar telefoontijd. Dit om te voorkomen dat ze hele nachten doorhaalt.
Ik heb nou al drie keer dit bericht getypt, en tot drie keer toe per ongeluk ergens op gedrukt. Bericht weg... Grrr Hij en ik zijn lichte slapers. Ik lig nu wakker van zijn ventilator en licht. Ik ben een alles moet donker en stil typetje. Hij gaat liggen wachten tot ik voorbij loop, even praten, even zwaaien. Continue prikkels. Plus vaders gaat er om half 6 uit voor werk, ligt ie ook wakker met de deur open. Ik heb ook wel 2 hele hele pittige kinderen. Heel veel wilskracht en vreselijk dwars. De oudste is ook nog heel erg gevoelig, en intelligent. Discussieert ons er ondertussen bijna uit. Heb ergens ook het idee dat het begonnen is met angst, onrust. Maar dat het nu omgeslagen is in oververmoeidheid en daar wakker van liggen. (ik lig ook wakker als ik te moe ben) Doe daarbij een flinke snuf discussieer vermogen en een paar kilo vastberadenheid bij en tadaa. We hebben overigens nooit samen geslapen met hem. Alleen als baby, tot een week of 6. Toen viel ik om van het slaaptekort. Idem met broertje hoor, dus hij kent het niet van ons ook. Ik weet eigenlijk niet meer welke consequentie we er aan moeten hangen Merk dat mijn man ondertussen moeite heeft met de dagen met hem. Doordat het zo'n scene is, gillen, krijsen, tot hij hees is, komt hij niet meer uit zijn boosheid. Hij kan dus geen gezellig gezicht opzetten naar hem. Ik heb er ook wel ietwat moeite mee, ergens sluimert er toch een boosheid. Zeker als hij dan zegt, ja mama mag ik nu weer TV kijken want vannacht doe ik het niet meer hoor! (TV is dus de enige consequentie die ik er aan kon hangen. Hij mocht sochtends en smiddags even tv kijken)
Als ik dus zeg, best Jij spoken? Morgen geen tv. Dan brult hij even, om vlak erna aan bed te staan. Maar overmorgen wel he mam. Dan mag ik wel TV kijken he? Die boeken vannacht vond ik ook niet de bedoeling. Snachts moet je slapen. Maar ik had vannacht zoiets van.... Wees dan iig stil, dan kan je vader slapen!!
Je oudste klinkt als mijn oudste. Kwestie van een lange adem en HEEL VEEL structuur en duidelijkheid. Hier is het nog steeds dagelijks een strijd, met van alles en nog wat. Ik snap dat de deur dicht de voorkeur heeft bij een lichte slaper, alleen: nu slaapt ie ook niet. Ik zou het dus toch proberen of het met de deur open - en duidelijke afspraken en regelmaat en consequenties ed - beter gaat. En dan dus niet beloven om die avond te gaan slapen en dan toch tv mogen kijken en het vervolgens weet doen, maar andersom: eerst slapen en dan als beloning tv (zonodig dagen volhouden: ‘s nachts slapen, is de volgende dag tv, niet slapen, is pas tv na een nacht wel slapen). En je kan ook nog omdraaien: jij en je man hebben slaap nodig, hier begrijpt mijn dochter dat beter. Zij voelt zich nl niet moe, maar wij zijn wel moe, dus we verwachten dat ze in bed blijft en stil is ed, zodat wij (ook) kunnen slapen. Werkt niet altijd, maar soms wel net genoeg dat ze niet gaat spoken (en dan zelf vaak toch ook in slaap valt). Soms helpt een rustig (slaap)muziekje ook om de gedachten daarop te richten, waardoor ze ‘uit’ hun eigen gedachten gehaald worden, waardoor ze dan makkelijker in slaap vallen. Haar hoofd maakt ‘gewoon’ overuren, daar kan ze eigenlijk ook niets aan doen. Rust zoeken, aanvoelen dat je moe bent en gaan slapen ed zijn dingen die wij haar moeten leren. En bij iedere wisseling/verandering zijn we eigenlijk weer terug bij af. Maar het wordt steeds beter, lange adem dus.
Dat is wel een goed idee, eerst slapen en dan soort van beloning. Ga ik zeggen, thanks! Hij slaapt met de deur open, ook niet helaas. Afgelopen nachten hebben we de deur open gehad, en het lijkt een machtspel te zijn nu. Ik had gezegd dat ik ontzettend beroerd ben van de vermoeidheid, en dan zegt ie sorry. Zal het niet meer doen.. Maarja, dat zegt hij nu elke dag ondertussen. Wbt dat muziekje, die vind ik moeilijk te realiseren. Zou even niet weten hoe wat en waar. Maar ik kan ook in principe zeggen, lees 2 a 3 boekjes en dan opnieuw proberen. Want vannacht hielp dat, was misschien ook wel een soort overwinning van hem. Ik heb dan toch wel het gevoel dat hij "wint". Ik weet dat het niet zo zwart/wit is, maar toch voelt het zo. Je hoort te slapen snachts, dus waarom moet ik toe gaan staan dat hij snachts boekjes gaat lezen. Hoe meot dat dan met school en alles. Aan de andere kant, rust is nu zoveel winst... Ik twijfel hierover, dubbele gevoelens
Hopelijk helpt het! Ik ben misschien wat negatief, maar ik zeg wel eens ‘sorry heeft geen waarde als je het daarna gewoon weer doet’ en ‘laat maar zien dat je het meent’ ed. Hier is het in principe dus ‘eerst doen, dan mag er dit-of-dat’. En dan bijvoorkeur iets wat altijd haalbaar is, zodat het inderdaad ook kan in schoolweken of melden dat het tijdelijk is, bv. de komende week. Misschien nu vooral handig om zelf bij te kunnen slapen (als bv. een boekje helpt om in bed en stil te blijven), zodat je daarna weer meer energie hebt om er mee aan de slag te gaan.
Ik zou het ook in de beloningen zoeken. Nu tv kijken en dan beloven dat je vannacht gaat slapen werkt niet. Ze denken niet zo ver vooruit, alleen maar in het nu. Dus nu wil ik tv kijken vannacht zien we wel weer Misschien kun je iets doen met stickers, als hij lief rustig is gebleven 's nachts (wakker worden kan hij niks aan doen, maar hij kan wel rustig op zijn kamer blijven ipv iedereen wakker houden). en met 10 stickers een cadeautje ofzo. Ik ben er van overtuigd dat kinderen echt wel weer gaan slapen als ze het nodig hebben. Dus als hij straks weer naar school moet is hij meer vermoeid en pakt hij zijn slaap wel weer. Voor jullie is het nu van belang dat jullie nu ook je nachtrust krijgen anders is het niet vol te houden. Het is denk ik ook belangrijk hem het vertrouwen te geven dat hij veilig kan slapen in zijn eigen kamer. Je moet zijn angst wel serieus nemen maar ook niet teveel in mee gaan. Het is gewoon prima om in zijn eigen bed te slapen, zijn angsten zijn niet reeel, dat moet je uitstralen. En jullie zijn dichtbij voor als er echt iets aan de hand is, dat ook benoemen.
Ik lees dat jullie alles hebben geprobeerd. En dat het nu een soort machtsstrijd is. Daarbij als hij niet slaapt heb je ook geen nachtmerries. En uit niets blijkt dat hij die heeft. Een kind van 5 is geen kleine baby of dreumes meer hè. Hij weet wat regels zijn en kan zich verstaanbaar maken. Ik zou in deze een stuk harder en duidelijker worden. Niet slapen breekt jullie op. Daar heeft uiteindelijk iedereen last van. Maak dus heel heel duidelijk dat hij niet van zijn kamer af mag komen. Hij is vervelend en storend aanwezig. En bewust jullie aan het wakker houden. Dus staat hij tig keer aan jullie bed. Stuur hem dan boos weg. Wij willen wel slapen, wegwezen. En je hoeft midden in de nacht verder niet te horen hoe of wat. Dat kan hij de volgende dag vertellen. Komt hij toch. Blijf dan herhalen "het is nacht wij willen slapen naar je kamer". Geen lampen aan, geen discussies (dat kan overdag) en geen aandacht of iedere keer meelopen. En hang een klok op. Of koop een wekker met lamp. En voor dat die aangaat mag hij niet uit zijn kamer. Mijn vriendin had hetzelfde en heeft uiteindelijk een haakje op de deur gemaakt. Dat gaat ver. Maar kind bleef spoken en maakte ook andere kinderen wakker of ging naar beneden midden in de nacht.
De afgelopen 2 weken hebben we die tactiek gehad. Zonder pardon terug naar bed sturen, of zelfs negeren. Mijn man heeft een uur bij de deur gestaan, elke keer als hij bij de deur kwam wees mijn man alleen naar zijn bed. Nu in het daglicht enzo, vind ik dat wel vreselijk en heel hard. Mijn man was in staat de deur op slot te zetten, maar dat wilde ik niet. Zo helder was ik nog in de nacht. Maar goed, wat we ook doen, hij blijft staan. Gerust een half uur, komt dan steeds dichterbij. Gaat praten, hele verhalen, op mijn voet tikken voor aandacht, of komt heel brutaal gewoon op bed kruipen. Brengen we hem zonder wat te zeggen terug naar bed, staat hij sneller dan wij naast ons bed. Hij rent ons gewoon voorbij. Dit hebben we ook 30 a 40 keer volgehouden. Hij gaat er op een gegeven moment bij lachen, want het is voor hem een spel. Gisteren had hij toevallig een nare droom denk ik, ik liep langs en hoorde hem wat onrustig ademen. Ik ben naar binnen gegaan, heb 'm wat kusjes gegeven en gezegd dat ik er ben als hij een slechte droom heeft. Hij knikte slaperig en viel in slaap tot 01.00 en begon toen met een verhaal dat hij bang is voor vulkanen. En wind. En bomen. En de planten groeien te hard. En en en. Dus die echte nachtmerrie, leek eigenlijk wel mee te vallen . Maar dat harde hebben we voor mijn gevoel geprobeerd, maar jammerlijk in gefaald. En door vermoeidheid is onze lange adem, op. Ik denk dat ik vanmiddag een sticker plakvel ga maken met hem, en dan gelijk vertel dat alle privileges a la TV kijken, snoepje, zoet Beleg over zijn. (zoet Beleg is een rare, maar hij geniet behoorlijk van een boterham chocopasta) En dat hij het vanaf nu moet verdienen. Probeer 'm ook nu elke dag buiten te laten rennen en vliegen, hij is ook wel een hyperactief kind sinds een maand of 2 a 3.
Wat hier als een trein werkt bij mijn 6 jarige is belonen. hij kwam zo 20 keer uit zijn kamer op een avond. Dus elke keer dat hij op zijn kamer bleef tot 7 uur (ongeacht hoe, met lamp aan of uit, muziek aan of uit, boekje lezen of niet, spelend of niet, deur open of dicht, dat mocht hij allemaal zelf bepalen), mocht hij de dag erna 15 minuten extra computeren. Daar doet hij alles voor. Na een dag of 4 gaf ik aan dat ik zie dat hij het prima kan en dat we stoppen met de beloning. Grappige vind ik dat hij dat dus ook accepteerde. Vaak gaat het na een week of 2 weer mis. Dan zeg ik weer 10 keer: terug naar je bed! Tot ik bedenk: oh ja, belonen. En dan zet ik dat weer in en gaat het weer perfect. Uiteindelijk slaapt hij bijna altijd pas rond 21.30 uur, maar dat past bij hem. Hij wil ook niet kater naar bed (nu meestal tussen 19.30 en 20.00 uur) omdat hij nog vreselijk veel te doen heeft op zijn kamer (hut bouwen waar hij in slaapt, lezen, spelen etc, overdag speelt.heijnooit op zijn kamer, de avond is echt zijn momentje van veilig op zijn kamer spelen). Dat accepteer ik gewoon maar, hij is overdag niet moe dus prima zo.
Persoonlijk zou ik hem niet iets laten verdienen wat al normaal was. Kort gezegd heb je 4 manieren van omgaan met iets negatiefs van je kind. Iets positiefs wegnemen (bijv niet mogen computeren de dag erna) Iets positiefs toevoegen (extra computeren) Iets negatiefs wegnemen (je hoeft geen klusje te doen dat je anders wel doet en wat hij niet leuk vindt) Iets negatiefs toevoegen (straf in welke vorm dan ook) Volgens mij wat het zoiets, het is lang geleden dat ik het in mijn werk toepaste Maar wat ik echt heb gemerkt is dat iets positiefs toevoegen het beste werkte. Door iets positiefs weg te halen of negatiefs toe te voegen blijf je in de negativiteit hangen. Terwijl je met iets negatiefs weghalen of iets positiefs toevoegen de sfeer beter maakt en het positieve benadrukt. Sterkte, ik heb een klein beetje een idee.hoe pittig het is (al slaapt hij gelukkig dus de nachten door hier, dat lijkt me echt het ergste)
We hebben de switch toevallig toegevoegd als extra. Hij mag bijna nooit gamen (ik denk er nooit aan, ben niet anti maar het is wel snel al veel schermen haha). Maar nu mag hij bij goed gedrag snachts, 20 min gamen. En snachts een boekje lezen als het niet gaat, maar ons laten slapen. We hebben samen een stopbord gemaakt voor slechte dromen, en een foto van hem uitgeprint. Daar heb ik een cape opgetekend en pip (zijn lievelingsknuffel) opgeplakt, samen zijn ze super finn en power pip. Kunnen ze de hele nacht aan. Verder mag hij een mooie sticker plakken na een nacht rust. Als de school gaat beginnen zien we wel weer. Morgen en woensdag moet hij naar de bso, misschien geeft dat weer structuur ook! Bedankt voor alle tips, ben jullie heel dankbaar voor het luisteren en meedenken!
Hier bij beide kinderen ook wel mindere periodes gehad waarin er niet echt iets was. Vaak begon het wel nadat er wat gebeurd was, bijv ziek zijn, enge droom, bed plassen etc en dan daarna blijft het patroon bestaan. Het is nooit zo heftig geweest als bij jullie, maar hier staan er ook consequenties tegenover uiteindelijk. De jongste is net 4 en nog wel gevoelig voor stickers en kleine beloningen, dus bijv na een nacht goed slapen een sticker plakken en na een week een ijsje kopen ofzo. De oudste had het begin dit jaar, hij kwam vreselijk vaak naar beneden als hij eenmaal in bed lag. Om hem tegemoet te komen kwamen wij een uur lang elke 15-20 minuten naar boven, maar hij moest in zn bed blijven en zn vragen of wat dan ook bewaren. Als hij naar beneden kwam ging er 5 minuten van zn schermtijd af. Dat was op dat moment door de lockdown 1 uur per dag. Alleen de eerste 3 avonden had hij er moeite mee en ging er wat schermtijd af. Daarna niet meer gebeurd en zijn we ook weer gaan afbouwen naar we komen nog 1x boven kijken na ongeveer een half uurtje.