Als mijn moeder ook zo dacht was ze m'n vaders auto met een penseeltje gaan schoonmaken Gelukkig was er ook voor haar een grens.
Mijn vader zou alles hebben gedaan wat ze vroeg. Geen twijfel over mogelijk. Maar we hebben het niet over heel rare dingen he? Gewoon een keertje stofzuigen.
Grappig om te lezen dat velen hier tegen hetzelfde aanlopen en dat het eigenlijk veelal gaat om dingnen die naar mijn mening goed te bespreken zijn, bijvoorbeeld de bijdrage van de man in het huishouden en het opruimen van zijn eigen rommel/spullen. Wat hier echt averechts werkt maar wel zo overkomt vaak, is als ik dingen aan man vraag waarvan ik wil dat ze direct gebeuren. Dan is het ansich al geen vraag meer en komt het ook heel dwingerig over, alsof een man geen eigen keuze wil/mag maken maar altijd een opdracht wordt gegeven. Ik merk dat dat gewoon heel vaak verkeerd valt hier. Wat dat betreft is de toon waarop je iets vraagt echt wel belangrijk. Maarja, als ergernissen al zo lang spelen of je vraagt het 100x, ja dat ben je het wel een keer zat. Zo blijf ik niet vragen of zijn vaat in de vaatwasser mag, maar zeg ik tegenwoordig gewoon dat ik het ronduit aso vind dat hij dat maar laat staan en verzoek ik hem vriendelijk om alsnog even achterom te kijken als hij van tafel loopt richting werkplek. Daarom zijn er enkele basisregels hier. We werken normaal beiden even veel, dat betekent dat de zorg voor de kinderen en het huishouden voor ons samen is. Mijn man doet elke dag net zo veel als ik qua bijdrage in het huishouden, maar bepaalt wel op welke momenten hij dat doet. We hebben inmiddels de afspraak dat we echt actief proberen voor 20u te zitten en met alles klaar te zijn (tijd voor ontspanning en relaxen) en als we daar beiden gewoon moeite voor doen, dan lukt dat ook. Maar het is ook geven en nemen. Als de een wat meer voor de kinderen zorgt op een dag, dan doet de ander wat meer in huis. Duidelijke afspraken maken. Dan kun je elkaar ook rustig wijzen op iets wanneer de ander de afspraak niet na komt. Zo merkte ik de laatste tijd dat mijn man wel dingen in huis deed, maar elke keer pas super laat waardoor er bijv om 21.30 nog van alles moest gebeuren, denk aan opruimen of dweilen oid. Ja, dat is natuurlijk compleet onzin om die tijd en dat werkt echt niet voor mij. Ga ik me kapot ergeren en het zelf allemaal doen, terwijl dat echt niet zou hoeven als je gewoon afspraken maakt en ook rekening houdt met elkaars agenda. Soms wil ik gewoon graag dat hij wat extra dingen doet die bijvoorbeeld maar blijven liggen of wat ik belangrijk vind maar zelf niet goed kan nu hoogzwanger. In plaats van commando’s uit te delen (‘ik wil graag vandaag dit en dat nog gedaan hebben en kun je morgen nou eens dat afmaken?’) maakt het hier een wereld van verschil hóe ik het vraag. Als ik bijv zeg op maandag als we samen een kop koffie drinken ‘ik zou het fijn vinden als je ergens deze week een paar kleine dingen (zoals dat ene schilderklusje, het ophangen van [xx] en [name it]), afmaakt en me elke dag in huis op een vast moment even helpt met [xxx]. Dan hoef ik het ook niet steeds te vragen en kun je ook zelf bepalen wanneer het jou het beste uit komt.’ Dan weet ik al dat hij absoluut ja zal zeggen en het ook doet. Ik erger me dan wel eens aan dat het alsnog te lang duurt hoor of soms ligt er alsnog te veel rommel naar mijn mening, maar dat soort dingen maken echt wel verschil. Want dan heeft ie ook het gevoel dat ie zelf zijn agenda bepaalt en volwaardig is in een relatie. Er moet namelijk ook ‘nee’ gezegd kunnen worden, zolang dat maar niet altijd afstel betekent. Wat ik soms erg lastig vind ook, want als de jongens de boel thuis op stelten hebben gezet, sorry naar mijn man, maar dan is er geen keuze in het moment van huishouden. Dan is het echt zaak om gedurende de dag ook een keer wat tussendoor te doen en zodra ze op bed liggen nog even door het huis te razen samen als je wil voorkomen dat je om 22u nog niet zit. En dan ben ik ook minder geduldig en aardig hoor, zeker nu. Lange koffie pauzes van 19.30 tot 20.30 met veel telefoonkijken vallen bij mij dan ook verkeerd. ik snap dat je werkdag lang is geweest, maar dan zet je je er maar een keertje overheen óf we bespreken samen wat een fijne balans is op drukke dagen. Maar ik kan niet in je agenda kijken en neem aan dat je zelf ook communiceert wanneer je vindt dat dingen niet lekker te combineren zijn of het niet uitkomt. Zoiets is dan mijn boodschap. En dat is vaak precies het punt wat mannen níet doen en vrouwen naar hun idee te veel. Communiceren (in hun ogen klagen of zeuren soms). Of tussen neus en lippen door, waardoor wij ook niet echt luisteren en de man het idee heeft dat ie het echt wel gezegd heeft. Je merkt al snel genoeg wanneer van beide kanten wat irritaties ontstaan of dat er weer meer (en sneller) een soort sleur komt in de afspraken die eerder gemaakt zijn. Ik denk dan altijd: tijd voor weer even een goed gesprek (en gewoon een dikke knuffel)! En ach, als de een dan een keer wat extra’s voor een ander doet, ook al is dat tegen de zin in, dan kun je ook best een keer wat terug doen. Of andersom als een keer iets niet wordt gedaan, dan kun je je afvragen of het echt zo erg is om het dan zelf te doen of het even uit te stellen tot de volgende dag (hier absoluut het eerste maar dat is persoonlijk). Zolang dat rottige huishouden dan niet elke keer als een donkere wolk in de weg blijft staan. Zou zonde zijn want je leeft nou eenmaal met elkaar in 1 huis, dus dan moet je het ook met elkaar doen.
@hummeltje5 was met de andere jongens richting einde exact zo. Vreselijk . Ook niet zo goed voor mijn bankrekening.
O god ja. Ik had dat met Luc ook tijdens die zwangerschap. Nu ik erover nadenk: eigenlijk slaap ik al 3,5 niet Ik had toen ook met m’n manager afgesproken dat ik overdag een paar uur sliep en ‘s nachts m’n plannen van aanpak en administratie deed. Ging prima zes maanden lang
Mijn grootste ergernis is toch wel dat mannenhuishouden aan boord. Man doet echt wel z'n best, ik snap dat hij vaak weinig tijd heeft. Maar als er boodschappen zijn gedaan het logisch opruimen ipv alles op 1 plank tot die vol is en dan volgende. Ik kwam 10 pakken rijst tegen nu met opruimen . Zet soort gewoon bij soort. En doe de kasten en deuren dicht Maak de oven schoon of leg er aluminiumfolie in als je pizza eet zodat het daarop valt/drupt Nog 3,5 week, dan mag ik weer naar huis
Ik denk dat velen dit herkennen Mijn man kon dan ook zo doen alsof ik daar bewust voor koos. Je moet echt slapen hoor want als de baby er is , ga we vaak wakker zijn e. Tja niet dat ik niet wou slapen.
Ja en ik kan dan wel gewoon gaan liggen met mijn ogen dicht ofzo, maar dat heeft totaal geen nut. Want op dat moment ben ik dan ook niet moe. Ik blijf heus niet tot 2u ‘s nachts beneden op (wat moet ik doen dan? De was gaan opvouwen?). Lig dan wel in bed maar op een gegeven moment: - krijg ik dorst - moet ik plassen - krijg ik het warm en ga ik uit het raam hangen - ga ik telefoonkijken en online shoppen.. En uiteindelijk val ik in slaap en rond 5u/5.30 is het alweer klaar. Soms 6u als ik geluk heb, zoals vanochtend. Opstaan doe ik dan ook niet (normaal wel hoor, normaal ben ik juist zo’n vroege vogel en vind ik het alleen opstarten heerlijk). Nee, nu draai ik me gewoon nog even om en probeer ik me alvast een klein beetje te bewegen om de boel wat losser te krijgen. Want het kost me zo een half uur om dan op te staan. Alles zit op slot en doet vreselijk pijn. En rond half 7 drink ik dan samen met man een kop koffie in bed, net voordat de jongens wakker worden! Wat dat betreft kijk ik echt uit naar gewoon weer een plattere buik. Gewoon heerlijk na de bevalling een ondersteunende band en me gewoon weer kunnen omdraaien in bed. Ohhh dat klinkt fijn!
Herkenbaar ja. Ik heb toen vaker al gezegd dat dat vast was om je alvast aan slaapgebrek te laten wennen voor als de baby er is. En dat je dan merkt dat je toch best nog redelijk kunt functioneren op weinig slaap. (toen wel, nu stukken minder trouwens )
Zit denk ik een kern van waarheid in. Maar vind het voor mij wel flauw want ik heb altijd goed tegen weinig slaap gekund en onze kinderen sliepen vanaf begin altijd al door
Wat een geluk heb je daarmee! dat hoor je ook niet veel. Hopelijk heb je net zoveel geluk met nummer 3
doorslapen als je een baby hebt, en dan wakker maken en ruzie krijgen omdat het 20 min duurt voordat hij wakker is. En altijd uitslapen, maar sochtends met de kinderen helpen, ho maar.
Wij hebben als grootste probleem dat de kids teveel mogen. Zijn de mannen alleen thuis groot of klein dan is de huiskamer onbegaanbaar overal licht wat maar opruimen hebben we dan beide geen zin in haha. Irritatie van 2 kanten, we hebben maar 1 toilet en als je die dan langer bezet "moet" 'wilt" houden je dat moet aanvragen. Voor de rest gaat het redelijk samen.
Ik krijg van dit soort topics altijd het idee dat of sommige mannen nog erger zijn dan een peuter of sommige vrouwen enorme zeurkousen en alles perfect moet. Natuurlijk zijn er irritaties wat betreft opruimen en schoonmaken maar zo moeilijk is het toch niet om zaken te bespreken of gewoon te vragen. Ik ga echt niet wachten tot het juiste koffiemoment om dan liefjes te vragen of man aub wanneer hij tijd en zin heeft om iets te doen. Dat is gewoon een "zou jij dit of dit willen doen? En liefst vandaag nog?" Hij zegt ja en klaar. Duurt het me te lang dan vraag ik het nogmaals of zeg ik het gewoon. "Ik had toch gevraagd om dit of dit te doen, waarom ligt dat er nog?" En dan geeft hij antwoord waarom. Druk met iets anders of vergeten prima. Dan gebeurd het daarna. Nu doe ik wel het meeste in huis omdat hij fulltime werkt en ik parttime en sommige dingen wil ik perse zelf gedaan hebben zoals de was opvouwen. Maar hij doet ook wel is de vaat, of trekt een stofdoek, stofzuiger en dweil door het huis en vaak nog netter dan ik. Hij verzorgd ook gewoon de kinderen (papadag heb ik zo'n hekel aan) geeft ze eten, in de douche en naar bed. Alleen minder dan ik het doen omdat hij dus fulltime (en in 3 ploegen) werkt. Lekker belangrijk dat hij dan zijn sokken naast de wasmand gooit, duurt me 1 sec om die erbij de gooien voor het de was in gaat. Het is me de irritatie niet waard.
Ik kan me die irritatie juist wel goed voorstellen. Het is gewoon een kwestie van een andere beleving. Tuurlijk hoef je niet tot het koffiemoment te wachten om iets te vragen. Maar als er een aantal dingen mij dwars zitten en ik weet dat man druk is met werk, dan kan ik van alles vragen maar dat wil niet zeggen dat het dan ook gebeurt. Andersom geldt hetzelfde. Juist wanneer je echt een boodschap wil overbrengen en je man iets duidelijk wilt maken kun je naar mijn mening beter even de tijd nemen om gewoon rustig te zeggen waar het op staat. Komt beter over wanneer ik het zelf op een geërgerde toon zeg. Maar idd, als ik graag wil dat hij tussendoor even op dat moment een vaatwasser uitruimt, nee dan vraag ik dat idd ter plekke.
denk dat mijn man echt veel doet maar er is 1 ding dat doet hij echt nooit het toilet schoonmaken, alsof hij niet ziet of er een doekje door moet