Hier een paar enerverende dagen gehad... Vrijdag gingen we op vakantie naar een Landal Park in NL en vertelde ik dat mijn man liep te piepen dat ie niet lekker was en mij alles alleen liet opknappen. Nou, dat kreeg nog een aardig staartje. De volgende dag was ie naar eigen zeggen "doodziek" (snotteren en waarschijnlijk ook koortsig, geen thermometer mee) en bleef ie de hele dag in bed liggen... We hadden die eerste nacht in het vakantiehuisje beiden amper geslapen: rottig matras, bed veel kleiner dan thuis, kinderen paar keer wakker en een irritante mug (plus voor mij nog 3x plassen en een schoppende baby). Maar om 7:30 kinderen wakker, dus ben ik eruit gegaan. Hij bleef gewoon liggen, zonder overleg. Tegen het eind vd ochtend (ik was inmiddels al met de kids naar een speeltuintje geweest en probeerde ze verder een beetje in het huisje te vermaken) wordt ie wakker, komt een boterham eten, meld dat ie zich echt niet goed voelt en nog steeds zó moe is, en gaat weer naar bed... Ik vervolgens met kinderen boodschappen gaan doen. Daarna geprobeerd jongste een middagdutje te laten doen, wat niet lukte in een vreemd bedje, terwijl ik daar echt mijn hoop op had gevestigd om zelf ook even te kunnen dutten of tenminste rustig zitten. 's Middags maar weer met de kinderen naar een speeltuintje gegaan en inmiddels was ik zó moe en zó boos (op mijn man) dat dat uiteraard zn weerslag had op de kinderen die elkaar om de haverklap de hersens in sloegen. Om 5 uur ben ik met ze teruggaan naar het huisje, en volledig uit mn plaat gegaan tegen man die in bed met zn telefoon lag te spelen. Dat ie er verdomme NU uit kwam, op de kinderen ging letten en ik friet ging halen. Daarna dus gegeten, kinderen in bed gestopt en daarna ruzie gemaakt, want hij kon er ook niks aan doen dat ie ziek was dus mijn uitbarsting was zeer onredelijk volgens hem. Geprobeerd hem uit te leggen dat het er vooral om gaat dat hij alleen aan zichzelf denkt en geen rekening houdt met het feit dat ik ook moe én hoogzwanger ben dus dat we op zn minst het werk een beetje kunnen verdelen... Maar dat gaat er dus niet in. Zoals ik al eerder schreef heeft ie kenmerken van ASS en voor hem is het dus zo zwart/wit: ik was ziek dus ik kon niets doen.. Uiteindelijk naar bed gegaan (ik nog steeds ontzettend boos) en weer een enorme klote nacht gehad. Dochter kwam bij ons in het toch al te kleine bed en uiteindelijk ben ik maar op de bank gaan liggen. Maar ik had inmiddels zoveel harde buiken en rugpijn dat ik helemaal niet meer kon slapen en me vreselijk druk maakte over te vroege weeën. Toen mijn man in de ochtend kwam vragen waarom ik op de bank was gaan liggen kon ik alleen nog maar vreselijk huilen en zeggen dat ik naar huis wilde.... Daarmee kwam de boodschap eindelijk een beetje over en zei hij dat ik eerst maar moest gaan slapen en hij zou opstaan met de kinderen. (Hij voelde zich inmiddels wel weer beter en had wel goed geslapen ) Ik kon aanvankelijk niet slapen door de harde buiken en pas na een warme douche ontspande alles een beetje en heb ik nog een paar uurtjes geslapen. Die middag geprobeerd er over te praten maar dat liep telkens uit op ruzie. Hij blijft maar volhouden: ja maar ik was ziek... en maar zeggen "je kunt niet boos op mij zijn omdat ik ziek was". Het enige moment dat het een beetje aan kwam was toen ik vroeg hoeveel paracetamol hij die dag had ingenomen om zich wat beter te voelen. Antwoord: geen, hij vond dat ie het wel gewoon kon uitzieken in bed... Toen zei ik dat ie op zn minst in overleg met mij wat paracetamol had kunnen nemen en me ergens die dag, al was het maar een uurtje, had kunnen ondersteunen. Al had ie maar gevraagd of ik het ook nog een beetje trok... Dit is echt het ongelooflijk egocentrische van ASS waar ik vreselijk veel moeite mee heb. Nou ja, uiteindelijk na een middag ruzie besloten om de strijdbijl maar te begraven en van de vakantie te gaan genieten. Dit soort dingen is helaas niet nieuw in onze relatie. Het gaat ook lange periodes goed, maar zodra er bij mijn man stress meespeelt (in dit geval waren de afgelopen weken op zijn werk druk en op vakantie gaan vind hij ook stressvol) dan is hij een vreselijke hork. Meestal kan ik er zelf ook beter mee omgaan en laat ik hem tot op zekere hoogte begaan. (En kan ik op een rustige manier mijn grenzen aangeven.) Maar nu, hoogzwanger en met alle hormonen was ik zó boos en voelde ik me zo in de steek gelaten. Het heeft bij mij nog wel een dagje gekost om alles wat te laten zakken. Maar gisteren wel wat leuks gaan doen (naar het openlucht museum) en dan merk ik wel een soort compensatiegedrag dat ie me veel uit handen wil nemen en ik niks mag tillen enzo. Dus probeer het nu maar achter me te laten en de sfeer is weer goed.
@Muisje2016 pff ik snap dat je ook helemaal uit je plaat bent gegaan en er helemaal schoon genoeg van hebt. Wel erg jammer dat het op vakantie in het bijzijn van de kinderen moest escaleren. Maarja dat is voor mij makkelijk praten, maar herken het wel. Wij hebben ook wel eens woorden of gewoon echt dingen die ons dwars zitten en soms is de maat gewoon vol. Dan kun je het echt niet nog langer verkroppen omdat dat voelt als ‘continu maar de andere kant op kijken’. Blegh. Fijn dat de lucht nu wel wat geklaard is. Ik weet niet of jullie bijv nog gemakkelijk naderhand dingen uitpraten. Hier helaas meestal niet (man is echt geen prater en ik durf gerust te zeggen dat dat een groot gebrek vanuit hem is want zo blijven dingen onopgelost en blijf ik er lekker mee rond lopen). De oplossing is hier dan vaker te zoeken door naderhand niet per se die specifieke situatie weer helemaal te analyseren (roept toch ergernissen op), maar juist verder te kijken. Wat kunnen we in het vervolg juist beter wel of niet doen. En als 1 van ons echt een excuses van de ander verdient, ja dan moet die er natuurlijk wel komen als dat echt terecht is.
Even inbreken. Herkenbaar herkenbaar. Misschien ken je dit al misschien helpt het je: voor je man was altijd de regel, als je ziek bent ga je naar bed tot je weer beter bent. Je hoeft dan niets anders te doen. Het helpt enorm om de regel te veranderen. Dus: Ja, dat was de regel toen je thuis woonde bij je ouders. Nu ben je zelf een ouder en is de regel veranderd: Zolang je kunt lopen en je koorts is onder de 39 graden over leg je met je partner over hoe en wat. Hier helpt het ook om bij zulke dingen te zeggen: dit is een regel voor altijd versus dit is een tijdelijke regel. Geeft zoveel rust. Maar wat je zegt, in tijden van stress valt het niet mee met een ass'er. Gelukkig zit er over het algemeen een goed en liefhebbend hart en karakter achter waardoor het de relatie helemaal waard is.
Hier weinig te melden verder. Kindjes zijn naar de opvang en daarna thuis broodjes afgebakken. Net opgegeten en een beetje aan het rommelen in huis. Even zuigen en vaatwasser etc doen. Man is aan het werk en begin van de middag ga ik eventjes met mijn moeder een kop koffie in de stad doen. Moet ook nog even naar de Action voor 2 emmers, toiletreiniger, wat knutselspul voor de jongens en ik zag online dat ze vingerverf van Peppa Big hebben. Kost echt nog geen 3 euro ofzo en mini O vindt dat helemaal fantastisch. Daarna even door naar de apotheek. Verder doe ik heel rustig aan de wasmand is inmiddels leeg, man heeft gisteren karton en glas weggebracht en morgen komt mijn broer verder met de tuin. Zou eigenlijk vandaag al verder gaan maar kwam iets tussen. Slijmprop blijf ik in kleine delen verliezen dus dat is mooi! Niet dat het ook maar íets zegt maar dit bevestigt wel dat mijn lichaam zich voorbereidt. Maar ik ga uiteraard niet thuis zitten wachten!
Wat rot dat precies in je vakantie de bom moet barsten zeg! Maar wel heel logisch. Zwanger zijn is loodzwaar en het is niet meer dan begrijpelijk dat je even geen begrip kan opbrengen voor de mannen-griep. Sowieso lijkt het me lastig om in dit soort situaties goed te blijven communiceren in jullie geval. Wees niet te streng voor jezelf/ jullie en probeer nog even het beste uit je vakantie te halen. Dat heb je wel verdiend!!
@Muisje2016 Jeetje wat een naar begin van je vakantie! Zo begin je al uitgeput. Ben je ondertussen wel wat bijgekomen? Hopelijk kunnen jullie (en vooral jij) het loslaten en alsnog genieten van de vakantie
Denk trouwens dat de baby op een oneven getal komt. Zowel mijn oudste als nu nog jongste zijn op een oneven getal geboren. Man en ik even getal.
Ik schrijf ook graag mee hier. Vond enkel het laatste lijstje niet terug om mij toe te voegen Wij verwachten ons 2 de kindje ( meisje) , 23 september
Hier lees ik wel mee maar heb de tijd niet om te reageren, veel met de kids thuis en af en toe een dagje weg. Gaat allemaal nog prima en voel me nog heel goed!! Succes voor de augustus dames, kan nu niet heel lang meer duren!
Beide kids hebben hier een 3 in hun geboortedag. Denk dat deze ook een 3 in z'n geboortedag krijgt. Genoeg opties in ieder geval.
Er rommelt vrij weinig eigenlijk Ben het wel behoorlijk zat maar goed zal moeten afwachten.. De nachten worden ook steeds dramatischer!
Bleeeeh dat snap ik! Ik heb al last 's nachts bij 29 weken. Kan me niet voorstellen hoe dat over tien weken is!! Hoop voor je dat er snel wat gaat gebeuren. Het wordt hoogtijd voor babynieuws