Dit zou ik dus als aanknopingspunt gebruiken voor het gesprek met je man. Aangeven dat jij zo ontzettend de kriebels krijgt van dat gezeur over logeren dat jij je inmiddels zelfs afvraagt of oppassen door oma wel zo'n goed idee is. En erbij zeggen dat jij heel goed begrijpt dat jouw man het fijn vindt dat zn moeder gaat oppassen, en dat jij dat oma en kleinkind ook gunt. Maar dat de druk van dat logeren er dan nu wel direct af moet. En dus niet pas wanneer het echt er op aankomt, omdat er nu ook continue opmerkingen gemaakt worden. Dus dat dat oppassen alleen kan als jouw man even duidelijk is tegen zijn moeder. Hij kan dat insteken als: " ma, superfijn dat je wil oppassen, daar zijn we heel blij mee, maar logeren gaat voorlopig niet gebeuren en we willen dat je dat laat rusten. Mocht je man hier niet voor openstaan, dan kun je alvast melden dat je wat rondleidingen voor kdv's gaat inplannen
Sorry voor mijn late reactie. Ik heb eindelijk een redelijk gesprek met mijn man hier over kunnen voeren en sorry voor mijn late reactie, zijn een aantal drukke dagen geweest. Ik ben bij mijn huisarts geweest en zij geeft aan dat het misschien een goed idee is om er met iemand over te gaan praten en handvatten te krijgen om beter aan te kunnen geven wat mij dwars zit en hier mee om te gaan. Ook het advies gekregen om te proberen er nog niet te veel mee bezig te zijn. Ik ga binnenkort met mijn werkgever in gesprek om te kijken wat de mogelijkheden zijn qua werkdagen en thuiswerken. en ik ben de komende 3 maanden nog vrij.. probeer te genieten van mijn verlof. Ik heb een gesprek met mijn man gehad en hij snapt mij nu iets beter en heeft aangegeven dat al vind zijn moeder het nog zo leuk , de kleine man in ieder geval tot ik weer ga werken( dat is in november) niet gaat logeren. hij hoop hiermee dat ik het wat meer los kan laten. Ik heb aangegeven dat ik niet weet wanneer ik er klaar voor ben en dat ik nog steeds vind als 1 van ons het ergens niet mee eens is of niet ziet zitten, het niet gebeurd. Hij wil in ieder geval dat het logeren tegen die tijd bespreekbaar is. Ik heb aangegeven dat het bespreekbaar is maar daardoor niet betekend dat hij ook gaat logeren. En ik niet vind dat we zijn moeder een plezier moeten doen. Ik heb geprobeerd er ook met haar over te praten maar ze doet alsof ze je niet hoort. Ze loopt bij elk geluidje van die kleine meteen naar de box en stopt steeds zijn speen in zijn mond. Ik heb gevraagd of zij dit niet meer wil doen. het werkt op mijn zenuwen en de kleine man moet ook leren dat er niet bij elk geluidje iemand aan zijn box staat. Ze blijft dit gewoon doen. Ook aangegeven dat wij niet willen dat iemand hem kusjes geeft ivm corona en de andere virussen voor baby's. ook hier heeft zij maling aan. Mijn man trekt ook zijn mond niet open. Ik krijg al kriebels als ik er aan denk dat ik haar van het weekend weer ga zien. Afgelopen keer gritste ze die kleine uit mijn handen, ze vond dat het te lang duurde voor ze hem vast mocht houden. Het is ook een dillema maar ik wil het mijn moeder niet ontnemen om op te passen. Mijn man vindt dat als zijn moeder niet kan oppassen de mijne ook niet. en 2 dagen kdv kunnen we financieel nog niet aan. ik probeer mij zelf toe te spreken dat het maar voor 1 dag is dat mijn sm oppast en hoopt dat de kleine daar niet al te veel last van heeft. Mijn man ziet geen reden om zijn moeder niet op te laten passen. hij geeft aan dat het ook zijn kind is en niet alleen maar kan gaan zoals ik wil. dat snap ik en heeft hij ook gelijk in maar hij heeft ons kleine soms niet als prioriteit maar wil andere dan te veel een plezier doen.
dankjewel voor je reactie. Ik zou ook heel graag willen stoppen met werken en lekker bij de kleine blijven maar dat gaat helaas niet. we redden het niet op 1 salaris. Ik vind ook,op nood na, logeren niet nodig en ik heb liever een gebroken nacht dan een nacht zonder hem. Ik denk ook dat ik er anders in zou staan als zij niet zo doet. mijn man vind helaas dat we het niet kunnen maken om zijn moeder niet op te laten passen en hem dan naar een kdv of gastouder te brengen. Omdat zij zover weg woont , ziet ze de kleine man al minder dan dat mijn moeder hem ziet en wilt hij het oppassen haar niet ook ontnemen. ik weet ook dat zijn moeder dit echt niet gaat accepteren en hij wilt het contact met zijn ouders niet kwijt. en ik dus niet alleen kan beslissen dat zij niet oppast. Stiekem hoop ik dat ik wat met mijn werk kan regelen zodat zij niet op hoeft te passen. Mijn vader bemoeit zich eigenlijlk nooit ergens mee en zelfs hij kon zijn mond niet meer houden. hij zegt dat mijn schoonmoeder iets te veel moeder gevoelens heeft ipv oma gevoelens.
Lastige situatie zit je in. Ik vind zelf persoonlijk niet dat als moeder wel mag oppassen sm dat ook perse mag. Maar ik kan me wel voorstellen dat je man daar anders naar kijkt. Heel moeilijk hoor dit. Sterkte ermee, ik hoop dat je het iig even kan parkeren
Tja dit. Hier waren mijn ouders erg dwingend. Ik heb toen voor het kinderdagverblijf gekozen. Oma heeft natuurlijk wel een punt als ze aangeeft niet elke maandag op te willen staan als jullie met de baby voor de deur staan, maar dan liever heeft dat hij komt logeren. Als je dan geen alternatief hebt, dan sta je nogal snel schaakmat. Ik zeg absoluut niet dat ik het er mee eens ben hoor, maar dan zou ik de regie volledig in eigen handen houden en geen vaste oppasdagen doen, of alleen met hele duidelijke regels, die eigenlijk al afgesproken hadden moeten worden toen oma een vaste oppasdag kreeg. Het blijft natuurlijk extra lastig omdat je man en jij het niet eens zijn. Hij zal dan misschien ook niet zomaar willen overstappen op een kinderdagverblijf. Dus ik denk dat het nu het allerbelangrijkste dat man en jij op 1 lijn komen te zitten.
Ik breng hem liever naar het kdv dan naar haar maar mijn man denkt hier helaas anders over. Ik kan haar ook begrijpen als ze op maandag ochtend niet vroeg op wil staan maar dan houdt het oppassen wat mij betreft op en gaat hij lekker naar het kdv. het voelt dan inderdaad als soort chantage. Ze heeft soort van zelf bepaald dat ze ging oppassen sinds ze het nieuws wist van de kleine. ze had ook al even bepaald 2 dagen achter elkaar en dat hij dan bleef slapen. dit hebben we ( vooral ik) meteen uit haar hoofd gepraat en aangegeven niet te weten hoe het gaat lopen omdat ik door corona ook veel thuis werk en we daardoor waarschijnlijk geen oppas nodig hebben. Ze is nogal oost indisch doof... Ja het op 1 lijn komen is erg lastig met hem... hij kiest vaak voor zijn moeder en durft/wilt niet tegen haar ingaan.
Ik snap dat zeker bij de 1e na 6 weken te vroeg is. Hier was het incidenteel vanaf 4 maanden. Mijn dochters zijn inmiddels 5 en 7 en logeren regelmatig bij opa. Vaste prik in de schoolvakantie. Helaas is oma 2 maanden geleden overleden. Ze vinden het super. Ik heb het altijd belangrijk gevonden dat er een veilige backup is. Bevalling, ziekenhuisopname of een groot feest. Wij zijn nu bezig voor een derde. Als dat lukt zal ik bevallen met een keizersnede hoe fijn is het dat de kids dan bij opa of tante terecht kunnen.
Wat betreft dat laatste, in hoeverre speelde dit al voor je zwanger raakte? Hebben jullie toen al eens besproken wat je met opvang zou willen?
Gecondoleerd met het verlies. Zeker fijn om een veilige back up te hebben en dat je meiden het ook leuk vinden. Ik heb dat ook zeker in mijn moeder, zij vind logeren ook leuk maar wel als wij er aan toe zijn en mijn schoonmoeder eist het zeg maar op. Houdt nergens rekening mee als zij haar zin maar heeft. Dat vind ik erg jammer.
Ja , wij allebei een dag minder werken en beide oma's een dag oppassen als ik weer naar kantoor zou moeten ivm corona. Alleen hadden wij beide niet verwacht dat mijn schoonmoeder zo zou reageren/veranderen. We hebben het er wel eens met haar over gehad maar toen reageerde ze gewoon normaal. Tot het dus zover was en ik zwanger was. Ze is echt compleet veranderd. Alsof zij zelf moeder zou worden/is geworden
Als je het zo stellig brengt is dat in feite toch hetzelfde als wat de man van TS doet? Ik hoop toch echt dat als je zoontje logeren leuk lijkt dit wel mag van jou
Ik lees hier een hoop onduidelijkheid naar haar toe (“weten we niet” “waarschijnlijk niet”). Uit hoofd praten is “ma, baby gaat niet uit logeren, baby komt alleen op maandag.” En niet “we weten nog niet hoe het gaat lopen”. Ik denk dat duidelijke woorden nodig zijn en geen gedraaid met misschien/wellicht/waarschijnlijk/moeten we over nadenken. Want dat geeft haar hoop dat ze mag oppassen en dat logeren nog niet is uitgesloten.
Over het logeren zijn we wel duidelijk maar ze doet alsof zij dat niet hoort. Zij heeft zelf besloten de maandag op te willen passen zodat hij kan komen logeren. Ik heb aangegeven dat logeren echt nog niet gaat gebeuren en dat ze dat uit haar hoofd moet zetten. Wij hebben van het begin af aan aangegeven nog niet te weten welke dagen wij oppas nodig hebben en wij snappen als dit voor hun niet werkt en zodra wij iets weten we het meteen aan hun doorgeven.. Dit begrepen beide oma's tot de kleine geboren was mijn schoonmoeder bepaalt heeft dat zij de maandag oppast en hij komt logeren. logeren kan ik duidelijk over zijn, of het de maandag wordt helaas niet. dat komt omdat Tijdens mijn zwangerschap is mijn functie opgeheven en moet ik dus solliciteren op een andere functie. Ze weten echter nog niet wat voor functie dit gaat worden en welke dagen ik dan moet werken. Ik heb er zelf helaas weinig keus in omdat ik anders helemaal geen baan meer heb. Dit ook meteen gecommuniceerd met de oma's dat de dagen nog niet duidelijk zijn en wij het snappen als ze dan niet op kunnen passen omdat ze niet alles aan ons aan kunnen passen en dan moet de kleine man naar het kdv. Gelukkig kan ik tegenwoordig veel thuis werken dus als de oma's niet op kunnen passen dat hij dan thuis bij mij blijft. het is allemaal een grote onzekerheid en dat helpt ook zeker niet mee
Nee, en daar heb ik persoonlijk redenen voor voor eigen veiligheid. Maar goed.. Hij vraagt er ook niet na, en mijn zoon kennende wil hij dit zelf ook niet.
Hoe ver is ver eigenlijk? Mijn moeder woont 1 uur en 20 minuten met de auto van ons vandaan, maar reist zo'n 2 uur met het OV om hier op te passen op dinsdag. No way dat ik mijn eerste zoontje wekelijks naar haar toe had gebracht en zeker niet met logeren. Ik ben overigens ook niet van het per se vasthouden van een pasgeboren baby. Vind het vreselijk als mensen dat soort van opeisen en wil dat zelf dus ook niet bij iemand anders' baby. Ik lees voor je zoon en voor jullie geen enkele goede reden om hem daar te gaan brengen. Jij wilt het niet en je man wilt het niet zélf, maar hij wil het om zijn moeder een plezier te doen. Eerlijk: je man geeft mij de kriebels. Man up en zeg nee tegen je moeder, zeker als ze zich zo gedraagt. Als ze een band wil opbouwen kan ze jullie kant op komen en jullie gaan vast ook wel eens daarheen. Als ze zich aan jullie regels kan houden. Als ze zich gedraagt als een klein kind (namelijk jullie wensen niet respecteren), dan kan je haar ook zo behandelen: mijn kind kussen terwijl ik expliciet gezegd heb dat niet te doen, dan vertrek je. Moet je natuurlijk wel je man aan je zij hebben en dit samen naar haar communiceren. Misschien zou het je nog helpen het op papier te zetten en aan haar te versturen?
Ik krijg helemaal de kriebels na het lezen van dit topic. Niet alleen je schoonmoeder gedraagt zich als een klein kind, ze doet ook juist dingen die helemaal niet ok zijn voor jullie kindje. Dat ze geen respect heeft voor jullie wensen om niet constant bij de kleine te staan bij elk geluidje zou voor mij een reden zijn om tegen manlief te zeggen dat je het oppassen opzich geen goed idee vind voor de kleine. De kleine heeft rust, regelmaat en reinheid nodig, als ze hem dat niet kan geven omdat ze zichzelf belangrijker vind is dat heel slecht voor jullie kleine en dan maakt het haar onbekwaam om op te passen.
Met zo'n schoonmoeder had ik al klaar geweest hoor. Die had van mij de wind van voren gekregen en ik had ook duidelijk gemaakt dat ik met kind niet op bezoek zou komen totdat ze fatsoenlijk kan luisteren naar wat IK te zeggen heb. Dat ze enthousiast is prima, het is vast ook heel leuk om oma te worden of zijn en dat ze zo gek zijn op hun kleinkind(eren) is geweldig maar dat betekend niet dat er grenzen zijn. JIJ bent de moeder en jou wensen en eisen op dit gebied hebben zij maar te respecteren en als ze dat niet kan zal ze dat moeten leren op desnoods de harde manier. Je geeft een klein kind met een driftbui ook niet zijn of haar zin dus oma die zo raar doet ook niet. En ik zou je man ook duidelijk maken dat jou moeder mag oppassen omdat die tenminste normaal kan doen en jullie wensen en eisen kan respecteren en dat zijn moeder ook best mag oppassen als ze zich niet gedraagt als een obsessieve junk. Maar goed ik heb dan al te horen gekregen dat ik nogal recht voor zijn raap kan zijn. Ik ben als een monster als het aankomt op mijn kinderen en wat ik wel en niet wil.
Het is ongeveer 40 tot 45 min rijden als het druk op de weg is. Ik heb nog een kleine 3 maanden voor ik weer moet werken.. ik hoop ook dat mijn man in gaat zien dat het niet gaat om wat zei wil of wat eerlijk is maar om wat het beste voor one zoontje is. Ik wil zo graag van mij af bijten en mijn mond open doen maar ik klap helemaal dicht. Ik ben niet zo goed in voor mezelf opkomen. Via de huisarts ga ik een cursus assertiviteit volgen in de hoop hier beter mee om te gaan. Mijn man is een verhaal apart. Echt een schat, hij heeft alles voor ons over maar als het op zijn ouders/familie aankomt , leggen wij het toch af. Tegen mij durft hij in te gaan maar tegen zijn moeder niet. Hij houdt niet van discussies en confrontaties. In het verleden vel gehad met zijn ouders en zusje. Hij kan er niet mee omgaan.
Ik ben echt jaloers op mensen die recht voor zijn raap zijn en gewoon kunnen zeggen wat ze willen of vinden. Ik klap helaas helemaal dicht als het er op aan komt. Ik ga nu ook via de huisarts een assertiviteit cursus doen. Ik heb mezelf wel voorgenomen om er gewoon wat van blijven te zeggen. Hoe moeilijk of stotterend het er in het begin ook uit gaat komen. Dit weekend gaan we weer die kant op en ik ga haar nogmaals vertellen dat er niet gelogeerd wordt , wat mijn man daar ook van vind, en dat ze niet meer bij ieder geluidje naar de box of kinderwagen moet lopen. En als ze het wel doet.. misschien ga ik naar huis en laat ik mijn man lekker bij haar achter.
Goed van jou dat je naar de huisarts ben gegaan voor jezelf. Maar als je man niet aan zichzelf gaat werken dan komt het nog niet goed.. Voor je man bestaan er ook trainingen om tegen zijn familie op te kunnen. En dat is echt nodig!! Anders kom je hier samen niet uit.