Mijn ouders sparen voorvde kinderen onder hun naam, wij onder onze eigen naam. De rekening van mijn ouders is bij ABN, en je kon geen tweedevspaar op hun naam openen, en andere banken eisten dan ook een beraalrekening van ons daar. Dus dan maar onder onze naam. Een verwant onderwerp: hebben jullie iets vastgelegd over het beheer van jullie vermogen, mochten jullie vroeg overlijden terwijl de kinderen nog jong zijn? Ik denk daar weleens over na, daar zou namelijk ook een aardige erfenis uit komen. Heb hier echt geen verstand van. Ik wil mijn ouders liever niet als pleegouder, zou voor hun ook zwaar zijn, maar zij zouden wel beter zijn in het financieel beheer (en executeur testamentair schap) dan een van de schoonzusjes die dan de kinderen waarschijnlijk zou opvoeden. Maar ik zou ook niet alles op slot zetten tot volwassenheid, ze mogen ook bv als tieners best een beetje van ons geld hebben om te besteden of bv een of andere gave maar dure stage te doen. Maar dan wordt het alweer een best ingewikkeld ding. Dus, hoe regelen kullie dat?
Natuurlijk weet ik dat het anders kan gaan, zoals ik al zei; naïef ben ik daarin totaal niet. Maar dat wil niet zeggen dat ik daar nu ook al naar moet handelen. Rekening houden met is echt iets anders dan handelen naar.
Voogdijschap kun je laten vastleggen in het gezagsregister en de rest in een testament. Volgens mij kun je iemand aanwijzen die hun financiën beheert tot ze het zelf kunnen..
Precies, ik vind het eigenlijk heel erg dat wanneer je geld op naam van de kinderen spaart (wat in mijn ogen volkomen logisch is) je als 1 of ander naiëf schaap neergezet wordt.
Waar sommige mensen niet bij stilstaan is dat het andersom, dus wanneer het geld op naam van de ouders staat, óók fout kan gaan. In mijn geval zijn er duizenden euro's doorheen gejast toen ik nog net 17 was, helaas. (Mijn ouders lagen in scheiding en op deze manier dacht mijn vader mijn moeder te kunnen "pakken" ofzo.) Dus hoe je het ook doet, het blijft een risico.
Nou dat. Bovendien zie ik de voordelen er gewoon niet van tov sparen op je eigen naam voor de kinderen (tenzij het om duizenden euro's gaat en je anders met de belasting zit misschien).
De kans dat mijn man dat zou doen (want ik zou dat zelf niet doen), schat ik vele malen kleiner in (zeg nooit nooit, maar denk toch wel dat dat nooit zou gebeuren), dan dat een van mijn kinderen het zou verspillen.
Dat maak je er zelf van. Niemand noemt iemand zo of zet mensen zo weg. Er worden enkel voorbeelden en redenen gegeven waarom sommigen het belangrijk vinden om niet op naam te sparen. En er zijn ook nog tussenwegen zoals @MadeInUSA omschrijft.
Ach zoveel sparen we niet voor ze. Genoeg voor een rijbewijs of een mooie lange reis. Maar niet om een heel huis mee in te richten. Als ze het verbrassen hoop ik dat ze 15 jaar later denken: dat was niet zo slim. En dan hebben ze ook iets geleerd
Dat snap ik, mijn punt is dat het in beide gevallen gewoon een risico is. Dus ook als je op naam van de ouders spaart kan er alsnog iets mee gebeuren, je weet uiteindelijk toch nooit hoe het leven loopt. Ik denk dat mijn moeder het ook totaal niet had verwacht.
Ik begrijp het inderdaad niet. Je vertelt een anekdote maar nergens wordt er een metafoor gebruikt. Je anekdote is niet van toepassing op de situatie rondom sparen voor je kinderen.
Yep, toen mijn vader overleed, heeft mijn moeder het eerste jaar erg veel geld erdoor heen gejast. Ook nu nog breekt ze haar spaarrekening vrijwel maandelijks aan. We hebben in theorie recht op ons kindsdeel las mijn moeder komt te overlijden, maar het is maar de vraag of daar nog iets van over is. Nu maakt het ons niet uit: we hebben alle begrip voor de moeilijke situatie waarin mijn moeder heeft gezeten en hebben het geld zelf ook niet nodig. Het zou daarom nooit in ons opkomen door het kindsdeel nu al op te eisen. Is dit raar als je kind als die 18 is ineens het geld gaat opeisen? Onze jongens weten dat we sparen voor ze en met welk doel. Ik zou me echt door ze besodemieterd voelen als ze het ineens over opeisen zouden hebben. Leuk dat het juridisch kan, maar er is natuurlijk ook nog steeds zoiets als normale omgang met elkaar. En die zou m.i. ernstig verstoord zijn als ze ineens iets gaan opeisen.
Ja, inderdaad. Dat ze beseffen dat ze niet een mooie bank kunnen kopen, maar een gaar tweedehandsje of zo. Of ineens extra moeten sparen voor hun inrichting en daardoor niet op vakantie kunnen.
Mwah… of ze steken zich diep in de schulden voor die bank, vakantie in of auto. Of ze gaan op bepaalde manieren snel geld ‘verdienen’. Niet iedereen leert die lessen helaas.
of je leert ze dat als ze straks 14 zijn prima kunnen werken en leren sparen voor hun toekomst Ipv dat papa en mama alles betaald hebben want als die niet meer betalen hebben ze geen idee hoe ze er verstandig mee omgaan
Oh maar het een hoeft het ander niet uit te sluiten. Oa @GossipGirlxoxo en @suus1983 die het hier hebben over niet sparen op naam hebben ook gepost in een topic over bijbaantjes voor kinderen vanaf een jaar of 13. Hun kinderen hebben gewoon een bijbaan en sparen zelf ook.
Kinderen hoeven ook niet te weten dat er gespaard word voor hen uiteindelijk. Hier zal het EN EN EN worden Wij sparen voor hen zonder dat ze het weten, ze sparen zelf en ze gaan vakantiewerk moeten doen. Maar ik zal wel hun rijbewijs betalen bijvoorbeeld en dat zal niet van gespaard geld voor de kinderen komen maar gewoon van ons uit .
De financiele opvoeding begint natuurlijk al vanaf het moment dat ze zakgeld krijgen. De intentie met opvoeding is dat je je best doet, maar nooit alles kunt uitsluiten.
Sowieso. Ik ga geen uitspraken doen rond drank, drugs, roken, geld uitgeven want je kan daar totaal geen voorspellingen rond doen. Je kan hopen dat ze het doen zoals je het graag wil maar of dat ook echt zo word is wat anders natuurlijk.