Heb echt zitten twijfelen of ik tot dan geen poging zal doen. Maarja beter eerst afwachten wat hun zeggen.
Hallo dames Ik ben nieuw hier . Ik lees dat vele van jullie meerdere miskramen hebben gehad jeetje wat heftig en super knap dat je de moed niet op geeft. Wij hebben al 3 kindjes en waren in verwachting van ons cadeautje met 6.6 weken heb ik een echo gehad met een kloppend hartje 2 weken geleden de 11 weken echo maar helaas hier geen kloppend hartje meer dat was met 7 weken en een paar dagen gestopt Ik kon gelijk terecht bij de gyn en daar heb ik pillen gekregen om een miskraam op te wekken, maar jeetje wat is dat heftig ik ben maandag avond begonnen met 1 pil innemen en 2 inbrengen en dan de volgende dag sochtends en savonds in brengen en woensdag ochtend moest ik nog 2 inbrengen. dinsdag ochtend ben ik, tsja hoe noem je het, noem het toch me baby'tje verloren en had vanaf toen mega veel bloed verlies maar woensdag was het nog veel erger moest met spoed naar zkh en daar heeft de gyn mijn baarmoeder mond leeg gehaald ze wouden liever nog even wachten met curretage omdat ik die ochtend de laatste pillen had ingebracht en natuurlijk gegeten had . Ik vraag ik me af hoe lang duurt dit ik ben nu 2 weken verder de eerste 4 dagen waren heel heftig veel stolsels en later gewoon alsof ik ongesteld was, afgelopen woensdag begonnen de stolsels weer en nu is het bloeden wel heel veel minder. Ik kan gewoon nergens vinden hoe lang je ongeveer bloed wat normaal is 1 sept heb ik pas een controle echo. Wij waren compleet maar na dit cadeautje heb je eigenlijk al een hele toekomst uitgestippeld met een 4 kindjes. Als we de moed hebben verzameld willen we er toch wel graag voor gaan. Al heeft dit wel even tijd nodig
Helaas welkom hier. Heftig zeg je verhaal! Helaas herkenbaar. Ook ik heb die helse pillen geslikt toen bij de MA van 11 weken. Ook 2 keer. Uiteindelijk bleef ik bloeden en rugpijn/buikpijn houden. Baarmoeder was nog niet schoon, maar die gynaecoloog bleef zeggen dat het eruit zou komen met de volgende menstruatie. Nou, na 4 weken met bloedingen rondgelopen te hebben heb ik zelf gebeld. Kwam gelukkig terecht bij een andere gynaecoloog en hij zag dat er gewoon een stuk placenta nog in de baarmoeder zat. Toen meteen gecuretteerd(waar ik eerst bang voor was maar wat uiteindelijk een verademing was want het bloeden en de pijn was meteen verdwenen). Houd het dus goed in de gaten en dring desnoods zelf aan voor een eerdere controle. 1 september vind ik echt weer te ver weg klinken. Veel sterkte! Je mag me altijd een berichtje sturen.
Vandaag even de verloskundige gebeld (na al het gedoe met ze vond ik dat al heel knap van mezelf ) en gezegd dat ik echt gefrustreerd raak omdat ik niks afval met al 9w diëten (had er ook een topic over gemaakt). Nu vond ze dat ik schildklier waardes moet prikken. Herken verder niet echt symptomen maar we gaan het horen. Morgen cd14, heb nog geen vruchtbaar slijm niks. Normaliter altijd eisprong cd14/15, baal er wel een beetje van dat m'n lichaam 4 maanden na de miskraam nog niet "normaal" is hoor.
Hallo allemaal! Ik wil mij graag bij jullie aanmelden als dat mag? Helaas heb ik vorige week met 10 weken een miskraam gehad nadat het vruchtje rond 7 weken gestopt was met groeien. De zwangerschap was ongepland maar voor mij wel heel erg gewenst, mijn man moest wennen maar voor hem was het achteraf ook heel gewenst. De miskraam heb ik als heel heftig ervaren maar het heeft ons ook iets moois gebracht, namelijk een wens voor een tweede! We weten nkg niet wanneer we er aan toe zijn om er voor te gaan maar ik zou het toch wel leuk vinden om alvast mee te mogen lezen en schrijven.
Jeetje jij ook al zo n heftig verhaal ik vind dat de meeste gynaecologen echt beter moeten luisteren naar vrouwen met een miskraam. Ik koos bewust voor die pillen, mij leek een curretage nog heftiger dus daar niet voor gekozen maar had ik dit allemaal geweten denk ik dat dat wel beter was geweest om gelijk een curretage te laten doen. Sinds gister heb ik geen bloedverlies meer dus hoop dan dat alles er nu uit is.
Hier was de zwangerschap ook ongepland. Maar als je het eenmaal weet en het gezien hebt is het zo welkom. En zoals je zegt het heeft jullie ook wat goeds gebracht een wens voor een 2de. Wij hebben al 3 gezonde kinderen en de jongste is ook al 10 maar wij waren er vroeg bij het kan hier dus nog prima ik voel nu een leegte en vraag me af of die ooit weg gaat als we niet voor een 4de gaan wij vonden 3 altijd perfect maar het cadeautje wat we kregen en we weer af hebben moeten staan heeft toch zeker wel ruimte gemaakt voor een 4de wonder
Ja ik snap je helemaal, je hebt toch al een hele toekomst uitgestippeld, nagedacht over de kamerverdeling en of er nog wel ruimte is in de auto. Je denkt alvast na over namen, welke stonden er de vorige keer ook alweer nog meer op het lijstje etc. Bij mij is de miskraam nog maar 1 week geleden maar ik kreeg nu al opmerkingen als: ik heb nog nooit iemand gehoor die er zo lang last van heeft gehad als jij. Mensne die 2x vragen hoe het gaat en je daarna gewoon compleet vergeten en weer verder gaan met hun eigen leven. Ik vind dat best wel jammer want mijn miskraam was niet alleen emotioneel heel heftig maar lichamelijk misschien wel nog erger. Hoe hebben mensen in jullie omgeving erop gereageerd? Ik heb trouwens heel impulsief een zilveren ring gekocht met de geboortesteen van augustus erin Ik heb van onze dochter een ketting met haar voorletter en wilde toch ook nog iets tastbaars hebben van dit kindje. Deze, steen is peridoot. Had er nog nooit van gehoord maar ik vind hem prachtig!
@Zuul wat ontzettend mooi die ring en zo'n aandenken! Ik heb een heel mooi engeltje gehad van amazoniet. Ook zo fijn om iets tastbaars te hebben. Vooral de oudste heeft het engeltje heel vaak gepakt, geaaid, kusjes gegeven etc omdat ze de baby miste.
Helaas welkom! Wat een mooie symbolische ring!!! En ik weet helaas hoe gevoelloos mensen kunnen zijn. Na mijn 4e miskraam was ik stuk en kon ik alleen maar huilen. Ik zocht steun bij m'n moeder, die boos op me werd en zei dat ik er toch echt volwassener mee om moest gaan. Dat ik maar moest doen alsof ik 4x te laat ongesteld geworden was. Ik ben in therapie gegaan om de miskramen te verwerken, maar toch ook vooral om de reactie van m'n familie een plekje te geven. Juist waar ik me zo wilde kunnen laten gaan, voelde ik me zó onbegrepen. Ik zal dat nooit kunnen snappen. Mijn moeder heeft vroeger zelf 2 miskramen gehad en kan nog emotioneel worden als ze het erover heeft.........
@Zuul Ik vond het lichamelijk ook heel heftig maandag is het 3 weken terug en het is echt 2 weken heel heftig geweest. Geestelijk begint hier nu pas heb ik het idee. Ik had eerder het gevoel dat ik het eerst maar eens door moest komen allemaal heb echt wel gedacht dat ik het niet zou redden zonder in het zkh te belanden voelde me zo raar in het hoofd en verloor zoveel bloed. Wat prachtig die ring echt heel mooi . Mijn familie wist het alleen en me schoonouders . Mijn familie was echt heel.meegaand en nog steeds. Mijn schoonfamilie was op vakantie dus die hebben het allemaal niet zo mee gekregen maar zijn ook wel heel lief en meegaand.. Jammer dat jij het zo ervaarde.
Ik heb even mentale tja dieptepuntje. Ik hoopte stiekem zwanger terug te komen van vakantie maar goed lf van 5 dagen dus nope. Man wou toch condooms weer gebruiken dus dubbel balen. Daar ging mijn enige kans. Rouwen om t kindje dat er niet komt dus. En dan wel horen dat je schoonzus heel pril zwanger is. Wordt dat ooit wel makkelijker? Die krassen op mijn ziel door t verlies en de mmm geven het gelijk een extra zware dimensie. Waarom worden anderen wel zo zwanger en heb ik wel pech?
Prachtige ring! Heel mooi en lief tastbaar aandenken. Mijn moeder was no go. Kon er niet over praten. Deed haar teveel pijn om mij in pijn te zien en dus mocht ik het er niet over hebben. Ze loopt dan gewoon weg. Deed ze ook toen de uitslag van t darmonderzoek van de jongste niet goed was. Gewoon weglopen. Want ze kon t niet aan. Mijn vader was mijn steun. Mijn zus een hel. Stelde niets voor maar toen t een bbz bleek was ze wel van 'o shit,heftig' maar mij bezoeken ho maar. Ik heb de dood in de ogen gekeken en ze had t druk om mij te bezoeken. Tja. Toen ik aangaf dat ik rond uitgerekende datum het heel moeilijk had en heel verdrietig was,moest ze zelfs lachen en benoemde ze dat wij zo anders waren en zij sterker. Ze heeft geen verlies meegemaakt, altijd vlot zwanger en altijd goed. Mijn vriendin was echt geweldig, kan dat nu nog bij haar uitten en alle liefde en begrip
Ik herken je gevoel wel ergens... Als vriendinnen zwanger waren van een meisje, kon ik alleen maar denken: waarom zij wel en ik niet? Begrijp me niet verkeerd, ben heel gelukkig met onze 2 jongens. Maar als ik er aan denk dat hier geen meisje gaat opgroeien, maakt mij dat heel verdrietig. Man wil er geen kindje bij, ik zou nog wel een 3e (4e) willen als de jongste iets ouder is... Maar wil je man nu helemaal niet meer?
@Zuul supermooie ring! Wij hebben vooral veel gehad aan onze vrienden. We kunnen prima omgaan met onze familie, maar zijn niet zo'n praters. Ze wisten dus ook niet dat we niet 1, maar 4 miskramen hebben meegemaakt. Toen we over deze zwangerschap vertelden, hebben we ze we alles verteld (ook over alle onderzoeken in Duitsland e.d.). Ze reageerden wel lief, maar ook niet mega open of zo. Dat is ook prima wat ons betreft.