Ja jullie meisje hoort bij jullie gezin maar zal ook altijd missen in het gezin. Voor schoonzus is t haar 3e kindje. Sowieso was zij het hele pijnpunt. In de tijd dat wij voor de tweede gingen was zij nog zwanger van de eerste en bevallen van haar eerste en zwanger van de tweede. En nu krijgt zij het kindje dat ik niet mag krijgen voor mijn gevoel. Alweer. Toen mijn zwager het had over steriliseren half jaar geleden was ik opgelucht. Dat het klaar was. Geen zorgen meer over dat ze mij weer inhaalt. Gewoon klaar met dat hoofdstuk. Helaas. Ik zie nu al op tegen 'zoooo leuk dat je weer tante wordt' of de familie dingen waarbij haar buik wel groeit. Juist omdat t familie is raakt het meer denk ik. Ben blij voor hun uiteraard! Maar op dit moment ga ik even wentelen in zelfmedelijden Mijn man sprak net met mij en wil wel graag nog een kindje, nadat ik de dokter heb gesproken over eventuele risico voor mijn lichaam. Ik hoop dat hij genoegen neemt met fysio antwoordt. Idee van weer mmm jaagt mij al angst aan dus ik hoop dat mijn lf snel bijstrekt iig.
@GroeneBomen ach meis ♡ war rot om je verdriet en worsteling te lezen... het is echt niet gek of raar dat je je zo voelt en je mag je echt wel zo voelen. Als anderen dat niet begrijpen is dat een gemis in hun inlevingsvermogen, het betekent echt niet dat jij je niet zo zou mogen voelen. Het is ook gewoon heel rot en lastig allemaal en de enige manier om wél normaal met elkaar om te kunnen blijven gaan is om van 2 kanten uit begrip voor elkaar te hebben. Dus dat is enerzijds dat jij ondanks alles blij voor hun bent en dat zegt (zoals je net deed), maar ook dat zij ruimte en begrip voor jouw gevoelens hebben. Het is geen eenrichtingsverkeer. Omdat hun het "beter" hebben zouden hun alle poeha mogen ontvangen en zouden ze niet bij jullie hoeven stilstaan?? Nee das echt onzin. Er moet in een relatie ook ruimte voor de ander zijn! Dus ja natuurlijk voel je je rot erover en dat is naar mijn idee volkomen terecht. Dingen om over na te denken zijn dan.. hoe wil je er nu mee omgaan? Wat kan je ermee en wat wil je wel en niet? Stel je eigen grenzen. Je hoeft bijv echt niet op een babyshower te gaan zitten als het je zelf zo overstuur maakt. Kan je uitleggen. Ze hoeven het niet te begrijpen, maar wel te respecteren.. en zo niet, hun gebrek. Lf van 5d is indd wel kort weer, balen man hier heeft last van prestatiedrang. Heb gezegd dat ik helemaal geen eisprong heb nu dus doe chill maar werkt niet. Dus als ik pech heb en temp stijgt morgen al dan is deze maand verloren zaak want hij wil echt niet meer zegtie, na 2x niet omhoog... :/ achja. Wel balen maar wat doe je eraan. Wil er zeker ook geen moetje van gaan maken.
Nieuwe meiden welkom hier. Wat rot dat jullie ook miskramen hebben moeten meemaken Wat betreft reacties van de omgeving: ik kan er gelukkig goed over praten met mijn moeder en haar man en met 2 vriendinnen. Zussen kwamen wel meteen naar me toe toen bleek dat de zwangerschappen niet goed waren. Maar erna kreeg ik (vooral van 1 zus) toch al snel dingen te horen als dan was het de tijd nog niet, dan was er iets mis met het kindje etc. En ik weet dat 1 zus sws mijn keuze om het alleen te doen niet begrijpt. Hier is het verder even rustig. Deze maand geen poging gedaan, ik wacht eerst de afspraak in Gent af. Gisteren mijn dossier opgehaald hier in het zkh.
Mensen willen het altijd oplossen he... door dat soort dooddoeners te gaan noemen als het was vast niet gezond. Ja dus? Dan moet ik nu blij zijn ofzo? Vriendin van mij was hoogzwanger en toen ik te horen kreeg dat ons kindje niet meer leefde moest zij bevallen. Toen ze na alle "mijn nieuwe baby is zo geweldig" verhalen vroeg hoe het met me ging en ik zei "niet goed" zei ze "o gewoon genieten van je 2 kinderen en voor je het weet ben je weer zwanger". Ik vond dat zo extreem pijnlijk... ik bedoelde dat het niet goed ging omdat ik extreem veel bloedverlies had gehad, bloedarmoede en te laag bloedvolume had, maar ze vroeg heel niet door gelijk oordelen/oplossen. ben niet op kraamvisite geweest nog. Ze stuurt me nog af en toe foto's toe van de baby, zonder verdere tekst. Doet ze steeds. Voelt elke keer als een klap en ze snapt het gewoon niet ze kan zich totaal niet inleven. Heeft ook nooit meer naar mij gevraagd hoe het gaat. Inmiddels is het echt geen vriendin meer. Volgens mij verwacht zij nog steeds dat ik op kraamvisite kom en anders ben ik stom dus oke. Prima. Naar mijn idee dus volledig eenrichtingsverkeer. Ze kan echt niet inzien dat zij ook aan mij zou kunnen vragen hoe het met mij gaat. De hele wereld draait niet alleen maar om haar en haar baby.
Bij hun eerste herbeleefde ik alles wat ik had weggestopt, ik bleek ptss te hebben en heb emdr therapie gehad. Van zwager moest ik blij zijn, van haar wel begrip. Ik had hun blijdschap verpest, ik moest blij voor hun zijn. Ik had ook gezegd uit te kijken naar een baby erbij in de familie.Heeft gezorgd voor zo'n breuk dat we niet welkom waren op hun bruiloft, kort ervoor nog bijgelegd maar er is veel kapot. Was heel rot, helemaal omdat zijzelf bij de aankondiging van onze eerste destijds ook blij was maar zo verdrietig omdat haar relatie net uit was en ze had grote kinderwens. Daar kreeg ze wel ruimte voor. Bij de 2e waren we tegelijk zwanger dus dat scheelde, echo's deden geen pijn, mijn buik groeide ook. Dus ik weet niet of ik mij veilig genoeg voel om eerlijk te zijn. Wat rot dat je man daar last van heeft. Als vrouw kun je met een kwak speciaal zaadglijmiddel nog de boel faken maar als man moet je wel echt je best doen Voor jou ook knuf, moeilijk is dat als het eenrichtingsverkeer is. Blij zijn met jouw kinderen maakt t gemis van de kindjes die er niet mochten komen niet magisch weg heel rot dat je dan wel elke keer wordt geconfronteerd met die foto's terwijl jij rouwt. Fysiek is t ook gewoon geen walk in the park. Nasleep duurt vaak ook lang, voordat alles weer op de rit is. Je bent incl de zwangerschap lang onderweg (kijk die vmk was gelijk weer oke bij mij) met de bbz was ik zo'n 9 weken en gerekend vanaf operatie 2,5 maand zoet ermee met ijzerpillen, controles en uberhaupt weer normaal cyclus. Bijna 5 maand zoet ermee een het leverde alleen maar verdriet op. Geen kind.
Ja die dooddoeners maken t niet opeens minder pijnlijk... ai. Ervaar je ook rust deze maand? Of heb je toch de kriebels van zal ik toch...
Ergens geeft het wel even wat rust om niet bezig te zijn met testen, donor inplannen, wachtweken etc. Ik heb wel even echt getwijfeld maar toen zei mijn moeder stel het ligt idd aan de verhoogde factor 8 of aan je schildklierwaardes dat het niet lukt en komen daar je miskramen door, dan is het dalijk raak en verlies je je kindje weer. En daar heeft ze wel gelijk in.
Je moeder is een wijze vrouw. 1 maand wachten klinkt dan inderdaad wel aantrekkelijker dan toegeven aan je wens. Heb je ook wat leuks gepland voor jezelf ter afleiding?
Op zich gaat het wel prima. Omdat ik weet dat ik aftel naar die afspraak. Heel herkenbaar trouwens wat je schrijft. Waarom anderen wel zwanger worden en jij niet. Ik heb me dat al zo vaak afgevraagd... Vraag me soms zelfs af wat ik ooit zo fout heb gedaan in mijn leven dat ik dit zo krijg...
Fijn om te horen, ook dat is herkenbaar. Hebben van datum geeft houvast. Ik duim zo hard voor je, ik vind het zo zwaar voor je wat gun ik je dat ook om moeder te worden. Als er een systeem zou zijn die de kinderwens zou verdelen, had ik de wens voor nog 1 aan jou gegeven. Want ik gun het je zo enorm. Ik ben bevoorrecht, 2 kinderen. Ja met hobbels, maar ze zijn er wel. En dat vind ik ook zo rot: t is zo oneerlijk verdeeld.
Ach meid, ik snap je gedachtegang. Ookal ken ik je niet, ik vind niet dat je dit verdiend hebt op wat voor manier dan ook! Bij elke positieve test ben je gelijk een hele toekomst aan het uitstippelen om vervolgens weer te worden verwoest. Verschrikkelijk dat je dit meerdere malen hebt moeten meemaken en dat het al zo gigantisch lang duurt! Hopelijk geeft een maandje rust ook iets ontspanning voor je! @GroeneBomen jouw verhaal is ook heftig zeg! Wat bizar dat mensen zo kunnen zijn he... Wel heel goed dat je emdr ervoor hebt gevolgd. Maar wat leuk dat jullie voor een derde willen gaan! Hoe is het met de gezondheid van jullie jongste? Die was vaak ziek toch? Hier lig ik wakker van uiteraard teveel gedachtes. Konden wij vrouwen dat maar eens uitzetten
Er zijn maar 3 mensen die elke dag vragen hoe het gaat. Mijn schoonmoeder en mijn 2 beste vriendinnen. Die vriendinnen ken ik al sinds groep 3 en in deze situatie word ik weer eens duidelijk herrinnert aan het feit waarom we al 20 jaar vriendinnen zijn. Mijn man is trouwens ook fantastisch! Ik kan nog steeds vrij weinig en hij doet echt alles voor mij!
Wat lief ❤ Het is idd oneerlijk verdeeld, maar dat denk ik vooral over mensen die hun kinderen slecht behandelen, en maar steeds binnen no time zwanger zijn. Terwijl er zo veel vrouwen zijn die harstikke goed voor een kindje zouden zorgen, maar die het steeds niet gegund is. Het feit dat jij al 2 kindjes hebt maakt niet dat ik denk dat het voor jou niet erg is. Jij hebt ook veel meegemaakt, en nog steeds ook met je jongste. Miskramen, trajecten, lang erover doen, zorgenkindjes... Het is allemaal gewoon onwijs zwaar. En ja soms kan ik echt wel even jaloers zijn op vrouwen die al wel kinderen hebben, maar dat is vooral bijna altijd bij vrouwen die dan steeds klagen over hoe zwaar het moederschap wel niet is, of die totaal niet begrijpen hoe het is om zo lang bezig te zijn en dan met zogenaamde goedbedoelde adviezen komen. En hiermee bedoel ik trouwens ook niet dat het moederschap niet zwaar is, want dat kan het zeker wel zijn. Nou ja, je begrijpt me hopelijk vast wel.
Dankjewel voor je lieve woorden ❤ Die vele gedachtes ken ik... En uiteraard komen die altijd 's nachts
Ik geloof hier echt niet in, maar heb het meer andersom dat ik denk. Was ik maar gewoon tevreden geweest met 2 kids. Had ik maar geen wens voor een 3e want het was gewoon goed zoals het was en nu is er al een jaar ellende. beetje zo van ik heb dit over mezelf afgeroepen gevoel
Goed dat je er wel hulp bij gezocht hebt. Als je nou merkt dat het nu weer zo opspeelt doe dat dan gewoon weer. Mocht je de komende dagen niet uit deze put komen. Tis gewoon echt een rot situstie allemaal en dan mis jij ook nog eens de steun en begrip van je familie. Ik mag zelf eind september voor m'n eerste gesprek hierover. Ben benieuwd. Had wel eerder gewild maar geen plek. En ja baal er ook van. Heeft hij in verleden ook gehad hoor... echt nooit problemen, tenzij we voor een kind gingen dan kreeg hij hem ineens niet omhoog.. de vorige keer ging het na een aantal rondes beter. Mentaal dingetje... nouja vanochtend dus indd een temp shift zoals ik al dacht. Woensdagochtend seks gehad dus wie weet, maar voorgaande keren was zoveel ertussen te lang om zwanger te raken. Maar positieve: als ik echt m'n eisprong heb gehad dan heb ik iig weer m'n normale duur tussen menstruatie en eisprong terug
@Nien92 we zijn zo intens gelukkig met ons meisje. Na alles wat we hebben doorgemaakt nemen we dit niet voor lief. Het is zo mooi om papa en mama te zijn, onze relatie is op de een of andere manier ook weer nog beter geworden. Ik gun iedereen in deze groep dit zo ontzettend!!!
@Nien92 lief dat je eraan denkt. Gaat goed hier. Nog een paar weekjes inderdaad. Benieuwd wanneer hij gaat komen! Ik heb verder niet alles teruggelezen was echt teveel. Maar heftig meiden de miskramen en hoe jullie omgeving erop reageerde. Mijn laatste miskraam was in november, maar nog steeds vind ik het lastig erover te praten. Deze baby die we nu krijgen is geen vervanging. Mis dat kindje nog steeds... Ik denk dat dat altijd wel zal blijven.
Lief van je het is ook allemaal niet makkelijk, om kinderen te krijgen en om ze groot te brengen wat dat betreft. En ik snap je. Ze klagen dan tegen de verkeerde, die met alle liefde wil ruilen van plek incl de slechte dagen. Ik vraag mij bij sommige goedbedoelde adviezen wel eens af of ze die geven om zichzelf beter te voelen, want dan hoeven ze geen moeilijke gesprekken meer erover te voeren. Meestal is t gesprek wel afgekapt na 'ach meid, na miskraam ben je altijd super vruchtbaar' of de bekende 'je moet er minder mee bezig zijn'.
Ja irritant die gedachten, helemaal als de man ernaast giga loopt te snurken #eikel. Hij had er vannacht geen moeite mee alles uit te zetten en gewoon te slapen grrr Jongste is mwah, hij ontwikkelt zich super, is blij, kent geen angst en windt iedereen om zijn kleine vingertje met zijn prachtige lach. Hij praat sindskort ook veel meer. Maar we hebben elke dag zorgen, er is eigenlijk geen 1 dag dat zowel ontlasting goed gaat én hij voldoende eet. Ik kan wel huilen van geluk als hij 4 poffertjes eet of smult van een bordje pasta want hij eet te vaak nagenoeg niets. Gister leefde hij van 2 poffertjes, 1 vierkantje gesneden uit brood en een half stukje gesneden stokbrood die ik in de soep had gestopt. We hebben gister darmen doorgespoeld, hopelijk eet hij vandaag weer. Of we voor een derde gaan, geen idee. Man blijft zo heen en weer gaan. Geen condooms gebruiken en dan toch zeggen, ik weet t niet. Gister was ik zo verdrietig en zei ik, want jij wil toch geen derde meer. Pakte hij mij vast en zei: wie zegt dat? Iik wil graag nog een kindje erbij. 2 uur later lag in bad, kwam hij er weer op terug dat hij weer alles op een rijtje wil zetten. Ik zei al; wat wil je nog meer weten? We hebben indeling huis, financiën en zelfs auto al doorgenomen. Nu wil hij opeens wachten en na mijn menstruatie keuze maken, maar het wel goed vinden dat ik verwijzing naar de gyn wil als lf zo kort blijft. Hak die knoop nou eens door, elke keer hoop/geen hoop sucks. Hij wil het wel maar durft niet voor derde te gaan. Dus tijd voor een kinderwensspreekuur ergens. Alleen hij zal ervoor vrij moeten vragen en hij heeft geen vrije dagen meer (tijdelijk contract, door verkeerde communicatie ging de 3 week vakantie wel van zijn uren af, als hij dat had geweten had hij zijn contract 1 maand later in laten gaan en bij zn oude baan vakantie genomen) Denk ik dat hij ervoor wil gaan? Ja. Juist omdqt hij het zo graag wil in zijn hart. De wens is er ook zeker wel bij hem. Alleen er zitten wat obstakels