Nou, zeg dat! Ik was 11, op de basisschool en 1 van de eersten uit de klas. Ik was er hartstikke trots op en blij mee toen en vond het ook echt zielig dat mijn beste vriendin tot haar 16e moest wachten Ik snap alleen nu niet helemaal meer wat ik er zo geweldig aan vond..
Mij is door het cb verteld dat je leeftijd van ongesteld worden erfelijk is, maar dat ze tegenwoordig een jaartje eerder zijn. Ik was ruim 12 toen ik voor het eerst ongesteld werd, E zou volgens die berekening ruim 11jaar zijn. Ik vermoed wel dat zij vroeg ongesteld gaat worden, ze is al erg lang voor haar leeftijd en ze heeft al beenhaar. Verder volgens mij nog niks, ik check dat nog niet uitgebreid wil er namelijk nu nog niet te veel aandacht aangeven dat ze eigenlijk veelste lang is voor haar leeftijd
Bij mij had je ook niet met taart moeten aankomen hoor. Ik heb 1,5 dag met wc papier in mijn broekje gelopen voor ik het mijn moeder durfde te vertellen. Ik was dertien en gelukkig reageerde ze heel normaal en rustig. Pakte maandverband, liet zien hoe dat werkt, waar het ligt, en dat was dat. Het vervelendste vond ik dat ik zwemtraining moest afzeggen. Heeft nog ruim een jaar geduurd voor ik met tampons overweg kon en durfde zwemmen.
Een mooie armband of ketting dan. Ik was zelf 11 en moest gymen dus... En nee was niet op tijd. Helemaal door gelekt. En niets bij me gelukkig was er op school maandverband. Nu ben je vrouw was het antwoord. En ik zelf vond het niet raar ofzo.
mijn ouders hebben mijn eerste ongesteldheid ook met een feestje gevierd We gingen uit eten en al mijn broers en zussen waren heel erg blij voor mij omdat het weer een reden was voor een feestje bij ons thuis hahaha!
Mijn eerste menstruatie was ook verschrikkelijk. Kan wel huilen als ik eraan terug denk. Ik was net 11, en verloor de eerste keren alleen donker/bruingekleurd (?) bloed. Het was niet perse heel veel en ik had denk ik ergens wel door wat er aan de hand was, maar ik denk dat ik me er toch niet goed van bewust was. Ik durfde in ieder geval niets te zeggen en gooide die onderbroeken stiekem in de was. Mijn moeder viste die onderbroeken eruit toen ze de was ging doen, riep me naar boven en werd heel boos. Ze dacht dat ik in mijn broek gepoept had. En dat kon echt niet op mijn leeftijd, dus ik moest voor straf al die onderbroeken schoon boenen. Ik heb jankend in de badkamer zitten schrobben En nog durfde ik het niet te zeggen... Ik weet niet wanneer ze er wel achter kwam of dat ik het zelf uiteindelijk verteld heb. Ik neem het mijn moeder nog steeds kwalijk dat dit zo gebeurd is, ben er oprecht weer verdrietig om nu ik het opschrijf. Ik wil echt koste wat kost voorkomen dat mijn dochters dit ooit zo zullen voelen.
Wat vreselijk dat je moeder zo reageerde op het bloedverlies. Mijn oudste dochter werd ongesteld toen ze ruim 11 jaar was en liep toen ook steeds met vieze onderbroeken met bruine afscheiding. Ik heb haar toen juist voorbereid dat dit weleens zou kunnen betekenen dat ze snel ongesteld zou worden en prompt een aantal weken later brak het volledig door. Wat afschuwelijk dat je moeder zo met je is omgegaan. Kan me voorstellen dat dit pijnlijk en verdrietig is.
Ahh wat rot zeg.. Dat lijkt me ook een pijnlijke herinnering. Nou, ik kan in heel veel opzichten mijn moeder niet echt volgen in haar manier van opvoeden. Maar hoe open ze altijd omging met menstruatie gerelateerde zaken, dat zou ik zelf wel graag hetzelfde doen. Ik schrok er dus ook niet van, wist allang wat eraan zat te komen en ging heel enthousiast tampons en maandverband halen met mijn moeder.
Beenhaar? Dat heeft mijn dochter ook al vanaf dat ze 2 is heel duidelijk Dat is toch normaal of heb ik wat gemist?
Bij mij werd er ook gebak gehaald. Ik snapte dat het lief bedoeld was maar vond het ook niet tof dat het zo in het middelpunt van de belangstelling werd gezet. En achteraf kwam ik erachter dat er kennelijk een belrondje was gedaan binnen de familie. Want mijn nichtje kwam weken later langs, wat hoorde ik nou van mijn moeder, ben je ongesteld geworden? Ik zou het bij mijn dochters dus juist klein houden. Een gesprekje om gerust te stellen, peilen aan welke uitleg ze behoefte hebben, een knuffel en even vertroetelen met wat lekkers voor hun zelf. En het vooral niet van de daken schreeuwen, want dat werkt schaamte alleen maar in de hand. Eventueel iets van een kleine handzame etui kopen zodat ze maandverband en/of tampons op school onopvallend mee naar het toilet kunnen nemen. Zoiets. Laat ze er eerst maar zelf rustig aan wennen. Als ze het met de wereld willen delen is dan aan hun zelf.
Dat was ook mijn gedachte Jongste is sowieso wat behaarder dan de oudste. Volgens mij gaat het naast ontwikkeling van borsten toch om okselhaar en schaamhaar?
Taart zou ik ook niet op prijs hebben gesteld. Ik vertelde het tegen mijn moeder en die reageerde heel fijn. Ze kwam me gelijk helpen en als ik vragen had kon ik die stellen. Verder deed ze er niets mee, het was gewoon de normaalste zaak van de wereld dat het gebeurde. Ik was overigens net geen 14 (paar dagen voor mijn verjaardag) En zo zou ik bij mijn dochters ook reageren. Wel werd ik er niet op voorbereid dus was zelf behoorlijk geschrokken. Hier weet C precies dat ik elke maand ongesteld word en heb ik ook verteld dat dat bij elk meisje ooit gaat gebeuren. Ze zegt ook altijd als ik chagrijnig ben.. ben je ongesteld ofzo?!
Ja, de mijne ook. Is nu 6. Dr zweet ruikt ook weleens sterk. Maar verder niks, dus ga er ook niet mee naar een huisarts.
Ik dacht ergens gelezen te hebben dat dat pas rond 8jarige leeftijd kwam. Maar misschien heb ik het verkeerd onthouden (hoop ik dan). Stel dat het wel klopt dan komt het lichamelijk wel op tijd, ze heeft namelijk een lengte van een 8jarige. Al hoop ik voor haar dat ze niet op der 9de al ongesteld word
Hier had ik echt door weggelopen van huis denk ik. Ik werd voor het eerst ongesteld op mijn moeder haar verjaardag en vond het verschrikkelijk dat het die avond dus het gesprek van de dag was en door iedereen gefeliciteerd werd. Ik zat ook pas in groep 6, was net 10 en op school viel het nogal op want ik mocht op de lerarenwc vanaf toen. Daarbij was ik er de 1e 3 dagen iedere maand echt flink ziek van. En ik was de enige in de klas, diegene die na mij voor het voor het eerst werd toen waren we op kamp in groep 8. Daarbij had ik nauwelijks borstgroei en werd er in de klas wel flink over gepraat wie er als 1e ongesteld zou worden. Overigens wel een kleine klas, 12 leerlingen waarvan 8 meiden. De rest is overigens allemaal pas op de middelbare ongesteld geworden. En aan 1 kant van de familie waar ik de jongste was, was ik ook niet eens de laatste, zowel mijn nicht van 4 jaar ouder als die van 2 jaar ouder waren nog nooit ongesteld geweest. @mamavanmimi knuffel voor je dochter, ik weet nog wel dat ik van mijn oma een sieraad heb gekregen en van mijn ouders ook. Misschien is dat een idee?
Er is een oud collega op visite van mijn man. Jemig wat een zenuwpees ik word gewoon zenuwachtig van hem. Maar alle onzin die er uit zijn mond komt is gewoon ongelofelijk Hij zit dingen te vertellen die gewoon onmogelijk zijn en mijn man heeft niks door.. Ondertussen zit ik alles te google’n wat ie zegt en niks is waar Bijzondere mensen bestaan er toch
Van een sticker die voor ons huis op de lantaarnpaal was geplaatst. Zwart en witte poppetjes (2 groot 2 klein) met een rode cirkel met streep er doorheen. Daaronder de tekst: stop mixing. Direct weg gehaald. Echt wat mankeert mensen!