Maar je WEET toch helemaal niet waarom ze vlogen? Je WEET toch ook niet of dit kind zichzelf zo ook op de heen weg heeft gedragen? Je WEET toch niet wat het kind heeft. Ik neem aan dat die ouders hier wel redenen voor hebben of over na hebben gedacht. Of niet en het risico hebben genomen. Ja dat is dan misschien minder handig maar niet verboden. Dus dan kan je je heel druk maken achteraf maar het is gebeurd, het kan weer gebeuren of niet gebeuren. Je kunt het mensen niet verbieden en ze hoeven ook niet te leven volgens bepaalde regels die wij zelf verzinnen (zoals dat je niet business class zou mogen vliegen met een overprikkeld kind) Ja het is vervelend voor jou en zonde van de ervaring/reis voor jou. Maar misschien voor die ouders ook. Die hebben ook veel geld betaald en zullen ook niet bepaald hebben genoten als het zo erg was.
Precies, en bij degene naast mij uitte zich dat nogal wat anders. Maar ik had er zeker wel begrip voor. Gelukkig ben ik wel empathisch genoeg om te weten dat dat losstaat van normen en waarden.
Ik heb gevraagd wat er aan de hand was en of ze misschien voor wat leuke afleiding voor dat meisje konden zorgen. ze gaven aan niet zo goed te weten wat ze moesten doen, omdat ze niet wisten of het meisje wat mankeerde.
Je kan voor je kind gewoon een C-class stoel kopen. Dus de verwachting dat er geen krijsende kinderen zijn is niet volledig realistisch.
Daarom, gewoon niet zeuren, het is blijkbaar de normaalste zaak van de wereld. Nogmaals het was een vakantievlucht voor deze mensen, zoveel heb ik wel op kunnen vangen uit de gesprekken.
Nou ja ik vind het wel erg first world om je zo druk te maken om zulke dingen ja.. Wat heeft het voor zin om je hier zo druk om te maken nog? Zonde van je energie. Of wil je een compensatie. Dat zou je kunnen proberen natuurlijk. Nogmaals, jammer voor jou en leuk is het niet. Maar einde van de wereld ook niet toch. Volgende keer beter!
Jij oppert het. Ik dacht meer aan wat extra afleiding geven waardoor ze vergeten waarom ze zo gillen en soms dwingen vreemde ogen wat meer en blijft een kind wel op haar stoel zitten als een stewardess het zegt. Garantie dat het werkt heb je niet maar je kan het op z'n minst proberen. Ook fijn voor de andere passagiers om te zien dat er in ieder geval moeite wordt gedaan.
Maar… Na een lange wellicht stressvolle Corona periode, kan het toch zo zijn dat deze mensen zo ontzettend aan vakantie toe waren? En nee, het is niet de normaalste zaak van de wereld want gelukkig gebeuren dit soort dingen niet vaak..
Al zouden ze voor een vakantie vliegen. Zolang ze betalen hebben ze net zoveel recht als ieder ander om in dat vliegtuig te stappen. Ik kan me best voorstellen dat je je stoort aan zulk gedrag. Ik zou liegen als ik zou zeggen dat ik me niet zou storen aan een kind wat urenlang tekeer gaat. Een beperking maakt de overlast niet minder. Maar het maakt wel dat ik beter zou kunnen relativeren en bedenken dat ik over een aantal uur gewoon het vliegtuig uit kan lopen en er dan ‘van af’ ben. Daarbij vind ik het je eigen risico wanneer je in een vliegtuig stapt. Je hebt nou eenmaal kans op overlast. En dan kun je ook aan jezelf de vraag stellen waarom jij zo nodig een verre reis puur als vakantie moet maken.
Even de voorbeelden daargelaten waarbij je nu eenmaal op het vliegtuig moet stappen met kinderen wetende dat ze waarschijnlijk overlast zullen veroorzaken, zoals te regelen familiezaken, overlijden etc etc. Als het puur voor vakantie is en je weet van tevoren dat het drama wordt waarom zou je dan voor het vliegtuig kiezen waar je hutje mutje zit en weet dat het overlast veroorzaakt? Waarom wordt dat zo normaal bevonden door sommigen? Wetende dat ik tussentijds niet even uit kan stappen als mijn kinderen niet meer te houden zijn zorgt ervoor dat ik ervoor kies om niet met mijn kinderen te vliegen tot ik er redelijk zeker van kan zijn dat ze dit aankunnen. En tuurlijk ook dan geen garanties. Maar als ik al vantevoren weet dat het niets wordt zoek ik het ook niet op, tenzij er sprake is van een noodgeval en het niet anders kan.
Alleen de eerste pagina gelezen... Verbaasd over het onbegrip tov een ander en onverdraagzaamheid en invidualisme wat uit sommige berichtjes straalt. Misschien ben ik meer verdraagzaam omdat ik een kind heb met adhd en een kind met autisme? Misschien dat het kindje overal wel zo doet? Geen idee. Maar als het zo is dan gun ik ze een zomerse vakantie want jeetje je zult het maar elke dag voor de kiezen krijgen.... Gelukkig heb ik er dan alleen even een vliegreis “last” van. Misschien dat het kindje het de ene keer wel doet en de andere keer niet. Afhankelijk van? Tsja misschiem weten de ouders niet eens waarom de ene keer wel en de andere keer niet... Ook dan gun ik ze een zomerse vakantie in het buitenland want het is allemaal al moeilijk genoeg.... Misschien is alleen de vliegreis rot en voelt het kindje zich in de zon op hun bestemming helemaal in zijn element en hebben ze dat gedeelte in ieder geval een ontspannen vakantie. Ik vraag me af waarom het niet andersom kan? Je had ook kunnen vragen of je iets voor ze kunt betekenen? Of even een vriendlijke blik hun kant op. Dat ze zich gesteund voelen in hun ellende... Je wilt niet weten hoe sommige ouders zich voelen van binnen! Hoe ze zich schamen en zich ellendig voelen. En hun excuses of verontschuldigingen aanbieden? Aan het hele vliegtuig via de intercom? Ik schaam mij nooit meer voor mijn dochter die soms heerlijk ontspannen meegaat en er ontzettend veel zin in heeft en waar t soms dan toch nog mis mee gaat en een paniek aanval krijgt en alles bij elkaar huilt en schreeuwt. Waar ze zich dan later ontzettend voor schaamt. 14 jaar. Zit sinds corona alleen nog maar op haar kamer. Dus die keren dat ze wel graag eropuit wil grijpen we met beide handen aan. Want dat zijn stapjes vooruit waarvan ze leert. Dat anderen, die er elke dag op uit durven en gelukkig kunnen daar dan even last van hebben, het zij zo... En ik ga ze zeker niets uitleggen of mijn verontschuldigingen aanbieden. Wij hebben onze privacy en ik ben niemand uitleg verschuldigt... Ik ga ervan uit dat mensen kunnen bedenken dat niemand hier zelf voor kiest. Al zeker mijn dochter niet want die wil zo graag “normaal” zijn...
Nee natuurlijk maar er zijn dan toch bestemmingen dichter bij huis. Maar goed, ik ben gewoon zo’n ouder die zelf zn kinderen niet meeneemt op een lange vlucht. Er was voor dat kindje ook maar weinig afleiding. En ik wil het verder ook niet erger maken dan het was. Het topic neemt nogal een absurde wending op deze manier. Ik had gewoon gehoopt dat er iets meer aandacht was besteed aan het rustig krijgen van dit meisje en had zeker nog nooit zo’n heftige situatie meegemaakt aan boord.
Kijk het gaat nu om een kindje, maar een volwassene die om wat voor reden dan ook een vliegtuig aan gort probeert te slaan, gaat op een zwarte lijst. Bij kinderen zijn we veel verdraagzamer, ze kiezen er zelf niet voor om ik te stappen. Maar dit was echt wel meer dan verdriet of soms wat paniekerig. En die ouders zelf moesten het ook flink ontgelden. Maar goed, ik ga lekker met de kleine richting Luxemburg met de auto, naar een camping voor kindjes.
Wij hebben een speciale ruimte waar we alle lastige passagiers in op sluiten Het blijft lastig omdat het soms moeilijk is om goed in te schatten wat er nu precies aan de hand is. Alleen de ouders weten dat. En ook zij zijn soms machteloos. Overigens heb ik ook de keuze gemaakt om pas vanaf 4 jaar langere vluchten te doen met m’n kinderts, puur omdat ik het te veel gedoe vind. Maar ik zie aan boord dat het echt meestal goed gaat. Jij hebt de pech gehad dat het nu niet goed ging en dat is voor alle betrokkenen partijen ontzettend vervelend.
Nou ik las in de openingspost dat dat meisje tijdens het taxien op de grond zat. Het lijkt me dat dat niet mag. Ik krijg al op m'n kop als ik m'n plankje dan naar beneden heb. Ik ga er vanuit dat je vanuit je opleiding en jaren lange ervaring wel voorbereid bent op zulke situaties en wel weet welke opties je zou kunnen proberen. Kan me niet voorstellen dat je dat van mij moet horen. Ik verwacht van een stewardess geen resultaatgarantie hoor, maar wel dat ze op z'n minst wat moeite doen en er aandacht aan besteden.