Bijvoorbeeld omdat je kind niet altijd zo reageert. Misschien doet dat het zelfs nooit in een vliegtuig omdat was een vliegtuig eerder geen trigger was. De ouders die ik ken die een kind hebben die geen vliegtuigreis aankan reizen dan ook niet per vliegtuig. Ik ga er daarom vanuit dat dit niet normaal gedrag is voor dit kind maar een uitzondering. Vermoeidheid, overprikkeling, onzekerheid, gevoel van verlies van controle. Dingen die je -als ervaren ouder van- soms kan voorkomen, opvangen of ombuigen, maar soms ook niet.
Tijdens het taxiën zitten wij op onze stoel tot we de laatste check doen, dus in de tussentijd is het zeker mogelijk dat we dit over het hoofd zien. Daarna uiteraard op de stoel en in de riem. Een kind dat een beetje vervelend doet, daar kun je meestal wel wat mee. Maar een kind dat zo heftig reageert, wellicht dus vanuit een beperking,er is aan boord niet zo heel veel dat je kan doen. Die zullen mij niet toelaten in hun cirkeltje. Zoals ik al zei, de ouder gerust stellen. Wellicht even naar de galley om tot rust te komen. Maar zolang de vliegveiligheid niet in het gedrang komt. Is het een hele lastige situatie. Juist omdat het om een kind gaat.
Overigens zie ik regelmatig ouders die totaal onvoorbereid het vliegtuig in stappen. Vorige week nog op een vlucht van 3 uur. Meteen na take off: heeft u iets te eten voor ons zoontje?(net 2). Ik zeg nou we serveren een broodje straks. Dus ik dat broodje halen. Ik zeg, maar u heeft verder niks mee voor hem? Nee nee, niks. Maar…als uw zoontje dit broodje niet lekker vind, wat dan? Daar kreeg ik een beetje een glazige blik op terug. Ik zeg mag ik u een tip geven? Stop toch wat dingen in de tas, een sultana, appel, krentenbol. Doosje rozijntjes. Kinderen hebben altijd honger. Ook zonder luiers reizen komt wel voor. Een peuter (met ouders) die helemaal uit Manilla kwam, laatste stukje Wenen-Amsterdam. Heeft u toevallig luiers want we hadden er wel 2 mee maar die zijn nu gebruikt. Serieus alleen al Manilla-Wenen is al 14 uur vliegen.. Kind stonk. Moeder die maar wanhopig een fles met chocolademelk in z’n mond probeerde te proppen. Ik zeg: kom maar even hier anders. Kind zat 5 minuten bij me op schoot en viel zo in slaap… Ach ach was de leeftijd van m’n zoontje toen. Iedere ouder doet z’n best op de eigen manier zullen we maar zeggen
Daarom zei ik ook, dat je ook als ze ouder zijn geen garanties krijgt en het echt weleens kan voorkomen dat een kind dan overstuur of vervelend kan zijn. Maar ik doel op mensen, die bij voorbaat al weten dat een kind niet enigszins rustig een vlucht kan doorstaan, dan toch met ze in een vliegtuig stappen.
mijn ervaring is dat die mensen dus niet met het vliegtuig reizen. De kinderen die uit hun plaat gaan in een vliegtuig doen dit niet standaard. Kinderen met een beperking (autisme, verstandelijk, whatever) ontwikkelen ook. Waar het bijvoorbeeld vorig jaar nog prima ging met wat afleiding, zou het kunnen dat het nu opeens een mega trigger is geworden. En ben je eenmaal op bestemming dan moet ook weer terug. Dat is dus een hel voor kind (die door negatieve ervaring van de eerste reis wellicht nog eerder en nog heftiger uit zijn plaat gaat), ouder en medereizigers. Dat erken ik echt wel, maar je doet er niets aan. Het is wat het is. En ipv met arrogante houding te miepen over je gekochte rechten in BC, en dat ouders met dat soort kinderen niet daar of überhaupt in een vliegtuig horen, en dat dit alles iets te maken heeft met normen en waarden(?) zou je ook uit kunnen gaan van een situatie vol onmacht bij ouders en kind waarbij iedereen (ook degene die zich ergert) meer baat heeft bij medeleven en een helpende hand, dan een zucht en klacht.
Mijn ervaring is dus anders. Zelf ken ik wel ouders waarvan kinderen er duidelijk nog niet aantoe zijn die toch zo met ze het vliegtuig instappen. Onder het mom van, wij hebben net zo goed recht. Tuurlijk, het recht is er, maar ik vind het persoonlijk onnodig en ja, eigenlijk wel asociaal. Maar dat is mijn persoonlijke mening. En de situaties die jij noemt die begrijp ik. Regelmatig is het voor ouders ook overmacht.
Het is denk ik meer de manier waarop dingen worden geschreven waarom er zo heftig word gereageerd op elkaar. Natuurlijk mag je je ergeren en het heel vervelend vinden. Ik mag hopen dat iedereen elkaar een rustige vlucht gunt. Dat jij baalt snap ik en ik vind t ook vervelend dat je zo’n vlucht hebt gehad, niets aan. Wat ik vervelend vond is dat je zei dat je niet snapt dat iemand zijn kind meeneemt als het schijnbaar niet tegen prikkels kan. Mijn kind kan nl de ene keer wel iets handelen en de andere keer niet. Dat weten we nooit vantevoren... Maar daarom sluit ik mezelf en haar niet op. Daar help ik mijn dochter niet mee en mezelf ook niet. Als het dan wel eens misgaat vind ik dat vervelend voor mijn medemens maar t is maar een momentopname. Het vervelendst vind ik het voor mijn dochter. En eerlijk gezegd ook voor mezelf want ik zou net zoals haar ook zo graag eens een “normale” ontspannen en leuke vakantie willen.... Die opmerking zou bijv in het straatje passen: 1 een kind wat overprikkelt kan raken neem je niet mee in een vliegtuig want misschien gaat het mis. 2 als je vliegangst hebt ga je niet vliegen want misschien gaat het mis. In het laatste geval kan irmand die in paniek raakt ook overlast geven. Heel vervelend voor de rest maar nog vervelender voor diegene zelf die heeft er thuis bijv nog last van.... Snap je wat ik bedoel? Ik probeer jou geen lullig gevoel te geven over jezelf. Ik probeer de andere kant van de medaille te laten zien...
Ik kan me daar echt niets bij voorstellen. Hoe weet je eigenlijk dat dat hun reden is? (“wij hebben het recht dus we gaan gewoon”). En hoe weet je dat het kind er nog niet aan toe is?
Het is wat je zegt, soms zal er geen andere keuze zijn. Maar zelfs als het gewoon vakantie is. Stel je voor, dat je als ouder weet dat de vlucht ruk zal zijn, maar dat het meisje in kwestie ontzettend van de vakantie zal genieten. Dan snap ik dat ze de afweging maken om toch te vliegen. Of wie weet is ze wel geweest voor dolfijnen therapie, ik zeg maar wat, het is speculeren. Oudere kinderen die “gewoon” vervelend zijn, daar zou ik wel van balen. Maar wat betreft special needs kinderen, of volwassenen, kan ik zeer veel hebben en vind ik het vooral pittig voor de ouders of begeleiders.
Omdat het thuis dan ook nog niet goed kan luisteren (bijvoorbeeld te jong), snel overprikkeld is of thuis ook regelmatig de boel volledig op stelten zet etc. En als ik dan achteraf hoor wat voor drama zo'n vlucht is geweest, dan kan ik alleen maar denken, dat had je vantevoren kunnen weten. En dan komt nogwel eens wat ter sprake. Bijvoorbeeld dat ik de eerste jaren niet in een vliegtuig wil stappen en eerst maar eens kijk hoe het met de auto gaat omdat ik het voor mijn kinderen geen lolletje vind maar mij ook wel voor kan stellen dat dit het ook niet is voor de medepassagiers. Als je dan als antwoord krijgt, we betalen er toch voor dan wordt wel het één en ander duidelijk.
Wat heeft dit nou weer met normen en waarden te maken? Helemaal niks. Net als je opmerkingen over een kindje meenemen op zo'n reis/kind niet afleiden.. Jij weet NIETS van hun situatie. Misschien is het hun eerste vakantie met het vliegtuig en wisten ze ook niet hoe kind zou reageren. Mogelijk heeft het kindje een beperking of bijv autisme en weten de ouders dat afleiden dan de boel alleen maar verergerd. In sommige gevallen kan je die kinderen dan beter maar laten om te voorkomen dat ze nog meer overprikkeld raken. Die ouders wisten zich mogelijk op dat moment ook geen raad met hun kind. Voelden zich misschien zwaar opgelaten/nerveus. Hebben zich al voorgenomen dat dit hem voor de volgende keer niet gaat worden? Je weet echt niets.... En waarom zou je met kleine kinderen niet naar de andere kant van de wereld kunnen? Waarom zouden mensen met een kindje met een beperking niet op vakantie mogen? IK weet al dat ik in zo'n situatie geen woord uit zou kunnen brengen en alleen maar ter plekke de grond in zou willen zakken van schaamte. Vraagje (niet alles gelezen) : heb je zelf wat richting de ouders ondernomen? Heb je gevraagd of ze hulp/afleiding konden gebruiken met hun kind? Voor de volgende keer een tip: Niet vliegen of een noice canceling koptelefoon kopen. Aanrader, je hoort nauwelijks tot niets van wat er om je heen gebeurd.
Maar waarom heb je geen moeite met een huilende baby, en wel met een beperkt kind? Beiden kunnen hun gedrag niet helpen.
Opera en vliegreis is totaal geen vergelijking . Dat snap je hopelijk zelf ook wel. Mogelijk is het hun eerste vlucht en wisten ze niet hoe kind zou reageren Tja, nu zien ze dat kind "doodongelukkig" is. En dan, halverwege de vlucht uitstappen? Mogelijk heeft kind het op bestemming gigantisch naar z'n zin en is het het tripje waard.. Misschien gaan ze daar op familie bezoek, iemand die stervende is, naar een behandeling in een speciale kliniek whatever. Je weet niks...
Waarom hebben mensen met jonge kinderen zo’n drang of behoefte ver te vliegen. En waarom moet je perse zo ver met een kind dat eventueel een beperking heeft. Dat vraag ik me dan weer af. Zat bestemmingen dichter bij huis waarbij je maar een paar uurtjes in het vliegtuig zit. Als ze eenmaal groter zijn kunnen ze nog vaak zat mee op vliegreis. En die koptelefoon had ik, airpods en van KLM krijg je er ook een tijdens de vlucht. Werkte beide niet voldoende. Anyway, ik denk dat we er gewoon een andere kijk op hebben. Ik vlieg niet met kleine kinderen omdat ik geen overlast wil veroorzaken. Anderzijds mogen andere mensen gewoon doen wat ze willen en heb ik dat maar te slikken. Als je ervan baalt ben je arrogant. Shit happens zo zit de wereld in elkaar. En nee, ik heb die mensen niet zelf aangesproken. Dat leek me gezien de situatie niet erg gepast. Die mensen hebben niet doorgehad dat ik baalde van de situatie. Ik kwak hier, annoniem, waar niemand er last van heeft even mn ei.
Afgezien van alle andere redenen dan vakantie die al genoemd zijn (ik denk nl dat je dat niet helemaal uit een gesprek kan opmaken) is de bestemming misschien wel 100% het gedoe waard. Misschien hebben ze op Aruba wel zelf of bij bekenden een accomodatie die helemaal ingericht is of ideaal is voor hun dochter. Het kan ook gewoon een huuraccomodatie zijn die 1x zeer goed bevallen is en dat ze niet iets anders aandurven omdat ze dan met mensen zittenn die vinden dat je met een kind met beperking maar niet moet komen.
Maar zo lang het gissen is is het ook niet helemaal fair om bij mij van de meest negatieve situatie uit te gaan (en dit zwaar te overdrijven) en die ouders de allerbeste bedoelingen toe te rekenen. En nogmaals, die ouders hebben van mij geen last gehad. Ik heb het ze niet moeilijker gemaakt dan ze het wellicht al hadden.
Ik overdrijf niks. Ik weet uit ervaring dat het met kinderen "met een gebruiksaanwijzing" soms niet meevalt en dat mensen vaak geen begrip hebben voor beslissingen. Ik reken jou helemaal niks aan, ik probeer met al mn reacties duidelijk te maken dat het soms niet zo simpel is als je soms denkt.