Nee hoor! Gelukkig niet. Alleen de zogenaamde alleenstaande minderjarigen (zonder ouders) worden meteen onder voogdij gesteld van onze instelling. Dan is er sprake van een vacuüm van het gezag en iemand moet wettelijk vertegenwoordiger zijn. Wij dus. En sommige kinderen worden wél meteen onder toezicht gesteld omdat bij aankomst blijkt dat ouders niet zo lekker met hun kinderen omgaan.
Oh op die manier dank je voor je uitleg. Vroeg me af waarom jij het hiermee extra druk krijgt maar helemaal duidelijk na de je uitleg.
Offtopic, ik snap sowieso niet waarom noord Afrikanen een procedure starten. Deze aanvragen worden toch allemaal afgewezen of is er wel een kleine kans dat ze mogen blijven?
Nee de WSG, Leger des Heils en de voormalige BJZ’s niet zoveel als wij. Wij zijn hierin gespecialiseerd. Van origine is onze instelling ook een voogdij instelling. De reguliere instellingen begeleiden ze alleen als wij een maatregel niet mogen uitvoeren. Je hebt er twee: een voogdij maatregel en een ondertoezichtstelling. Een OTS voeren wij alleen uit als ouders op een AZC wonen. Of als ze verhuizen van een AZC naar een ‘gewoon’ huis. Heeft te maken met betaling van de gemeenten.
https://nos.nl/collectie/13870/artikel/2394684-vs-vreest-aanslag-van-is-rond-vliegveld-kabul Ik snap niet waarom Europa niet samenwerkt om alle mensen die gevaar lopen op te halen. Dan bedoel ik dus mensen die zich hebben ingezet voor de NAVO / ambassades etc. en nu gevaar lopen.
In Libië, noord Afrika dus, is het wel oorlog nu. Hoewel ze vooral uitwijken naar buurlanden kan ik me daar nog iets bij voorstellen. (Alleen hoor je over de oorlog daar niks meer in de media, is kennelijk niet interessant genoeg?) Als het echter om andere landen gaat dan vind ik dat ook heel krom, je zou toch denken dat ze van tevoren wel weten dat ze geen kans maken op asiel.
Het is lastig om die mensen eruit de filteren, denk ik. Er staan duizenden mensen aan de poort. Zeg jij het maar: wie hebben er werkelijk voor de NAVO of een ambassade gewerkt? Het is niet zo dat je ze allemaal even 1 voor 1 rustig in een kantoortje kunt binnen roepen om hun papieren te bekijken of contact te leggen met het inmiddels geëvacueerde ambassade personeel om te checken wie er een redelijke claim heeft.
Ja het is een zooi nu. Dus wat stel jij voor: iedereen laten stikken of accepteren dat er een paar mensen met een valse claim meeliften?
Het is niet alsof ze dit niet al enige tijd geleden aan hadden zien komen en de nodige actie hadden kunnen ondernemen. Maar laten we vooral tot het laatste moment wachten (uiteraard wél eerst het Nederlandse ambassadepersoneel evacueren), en vervolgens de rest keihard laten stikken en handen wassen in onschuld. Daar zijn ze goed in, die politici. We zagen dit fiasco zo'n 20 jaar geleden al aankomen toen het haantje Bush jr. zich even moest gaan mengen in Afghanistan en Iraq op de hielen gevolgd door zijn schoothondje Tony Blair. Vanaf het begin gedoemd te mislukken, maar ja: hij had wat persoonlijke vetes te vereffenen. En uiteindelijk zijn de grote verliezers wederom de plaatselijke bevolking. Alsof het westen er niet al een hele generatie keihard op gescheten heeft.
Uiteraard dat laatste. Geheel off topic, maar mensen zijn zo tegen "geluk zoekers" bang dat die binnenkomen ipv echte vluchtelingen. Ik vraag me af, wat is er zo erg aan je geluk elders te zoeken? Een beter leven te willen voor je gezin? Waarom mag je alleen maar weg als je gevaar loopt en niet als je een beter leven wilt?
Je haalt me de woorden uit de mond. Zo denk ik er ook over. In de jaren 50 gingen er heel wat Nederlanders naar Canada en Australië op zoek naar geluk. Ook mijn opa en oma hebben het overwogen. Als je ziet wat wij hier hebben en kunnen, ik snap wel dat je dan een poging doet dat ook te bereiken
Punt is dat je niet weet of iemand die met een valse claim meelift, een gelukszoeker is. Het zou ook een terrorist kunnen zijn. Nu zou ik zeggen: neem zoveel mogelijk mensen mee en zoek daarna uit hoe het precies zit. Maar ik weet ook dat het niet zo makkelijk is. Feit blijft dat het een trieste toestand is. Ik voel me indirect betrokken bij het land, langs verschillende losse lijntjes. Als ik nu de berichten lees en de beelden zie, dan breekt mijn hart voor de mensen die nu bang en wanhopig zijn. Het raakt me ook wat dit met veel Afghanistan veteranen doet. Ja, 'we' wisten 20 jaar geleden ook al dat dit kansloos zou zijn tenzij we bereid zouden zijn er minstens 60-80 jaar te blijven zitten. En je kon op je klompen aanvoelen dat dat niet ging gebeuren. Je hebt nu 1 generatie in relatieve vrijheid laten opgroeien. Dat is winst. Of zal het daardoor des te zwaarder (en gevaarlijker) zijn om nu toch onder dit regime te moeten leven? Ik vrees dat we nu alleen maar kunnen hopen dat onder internationale druk het regime minder streng en gewelddadig zal zijn dan de vorige keer. Maar ik heb er een hard hoofd in.
Ik heb veel familieleden die als gelukszoekers naar Australië zijn gegaan. Toen heette dat echter anders, en aan een westers persoon die elders zijn geluk zoekt is volgens mij sowieso weinig "fout"...
Ik denk dat de gemiddelde nederlander geen bezwaar heeft tegen een buitenlander die hier 'geluk komt zoeken' als dat op een positieve manier gebeurt. Daarmee bedoel ik dat die persoon dan een waardevolle bijdrage aan de samenleving gaat leveren. Integreren in het land, de taal gaat spreken en een baan heeft. Maar ik denk doordat de afgelopen tientallen jaren zoveel inmigranten hier dat helaas niet hebben gedaan, mensen er huiverig voor zijn geworden
Mijn ervaring is dat Afghanen erg goed integreren. Ik ken er best veel die uitstekend Nederlands spreken en een HBO of universitair studie hebben gedaan. Ik heb daardoor een positief beeld van Afghanen.