Stress is inderdaad niet goed maar in deze situatie ook niet te vermijden. Dus probeer jezelf vooral geen druk op te leggen om niet te gaan stressen want dan ga je daar weer over stressen. Het enige waar je nu controle over hebt is hoe je met de situatie omgaat en je voorbereid. Hier hielp het om dingen op te schrijven. De periode van opname tot bevalling is een grote waas. Omdat ik zo snel zo ziek werd verloor ik alle controle. Achteraf had ik liever veel meer opgeschreven om het later nog eens terug te lezen. Uiteindelijk heb ik door middel van EMDR het wel aardig kunnen verwerken maar het blijft een lastig punt. Praktische tips zijn: - Vraag om een rondleiding op de Neonatalogie. Erg "fijn" om te zien waar je kindje terechtkomt mocht het toch prematuur geboren worden - Probeer de controle te houden ook richting de artsen. Ze zijn vaak geneigd om niet heel duidelijk te zijn in hun communicatie. Stel alle vragen die jij of je eventuele partner hebben. - Heb je je vluchtkoffer al ingepakt? Zorg dat dat klaar staat, erg fijn mocht je toch halsoverkop die kant op moeten en opgenomen worden - Maak buikfoto's. Hier heb ik maar 1 foto rond de 35 weken gemaakt en zo'n spijt van. Had natuurlijk niet verwacht dat het de laatste zou zijn. En last but not least, elke dag in de buik is er weer eentje. Gelukkig kan je medicatie nog opgehoogd worden dus daarmee rek je het wellicht ook weer langer. Ps: ik ben zelf met 33 weken geboren door HELLP en ik heb een prima start gehad. Als je kindje beter af is buiten de buik dan is het daar in de beste handen. Veel sterkte, deze tijd is slopend❤️
Bedankt voor je lieve woorden en de tips ❤️ Ik ga nu zeker navraag doen naar zo een rondleiding en een gesprek met een lactatie kundige. Zal ook helpen bij het ‘echt’ maken nu denk ik soms nog steeds dat ik droom/het niet echt is.
Ontzettend bedankt dat je zo de tijd en moeite hebt genomen om je verhaal te delen en tips te geven. Ik kan echt weer vooruit met de tips en ben nu ook een stuk kalmer. De tips ook meteen met m’n partner gedeeld en die vond ze ook heel fijn. Dus we gaan er zeker wat mee doen. Nogmaals ontzettend bedankt❤️ Ik zal ook zeker van tijd tot tijd updates plaatsen. Morgen heb ik weer controle in het ziekenhuis en hoop ik inzettend dat m’n bloeddruk stabiel is gebleven.
Geen ervaring met hoge bloeddruk of mogelijke vroege bevalling, wel met in het ziekenhuis liggen tijdens zwangerschap. Mij heeft het erg geholpen om alles op te schrijven, gewoon in een notitie boekje. Ik had ook zo’n white board op de kamer en schreef daar alle medicatie en controles op (tenminste, man schreef dat op) en nam daar weer foto’s van. Sowieso foto’s van alle medicatie nemen. Dan weet je precies wat je hoe laat hebt gehad en kun je dat makkelijk terughalen. van mijn beste vriendin die in een vergelijkbare situatie heeft gezeten (was alleen vanwege bloedingen opgenomen, niet bloeddruk) weet ik dat ze het geven van de longrijping vooral erg spannend vonden. Daar hebben ze toen nog telefoon een second opinion gehad met ander ziekenhuis. Dat kun je in je achterhoofd houden als je twijfelt bij beslissingen vanuit artsen, dat je telefonisch een second opinion kunt doen met ander ziekenhuis. Het is zeker goed om zelf kritisch te zijn, zodat je de juiste vragen kunt stellen. Maar pas ook op dat je daar niet in doorslaat. voor nu klinkt het vooral als belangrijkste dat je, je ontspant. Bel eventueel je huisarts. Misschien is het op korte termijn mogelijk dat er bijv een maatschappelijk werker langs komt om je hier wat bij te helpen? In het verleden heb ik ook wel eens best wat gehad aan de maatschappelijk werkster via huisarts Als je bed gebonden bent kunnen mensen echt bij je langskomen heb ik gemerkt Ik weet uit eigen ervaring en van mijn beste vriendin van dichtbij meegemaakt dat dit soort situaties erg intens zijn. Wij en zij ook hebben het heel erg samen met partner ook doorgemaakt. Dat heeft mijn man en mij iig nog meer een team gemaakt. heel veel gezondheid gewenst voor de komende tijd meid!
Ik had nog niet gedacht aan contact opnemen met m’n huisarts, dus ik ga even kijken wat hij voor me kan betekenen. Dankjewel voor je lieve woorden en je tips ❤️
Met 31.5 weken opgenomen in verband met hoge bloeddruk en eiwit in de urine. Ik heb bijna 6 weken in het ziekenhuis gelegen in 2005. Ingeleid met 37.5 weken. Ik had pre-eclampsie en helpp syndroom Dochter 2 Ingeleid met 38 weken door hoge bloeddruk en eiwit
Wat een spannende tijden maak je mee! Heel heftig voor je denk ik. Ik heb er zelf geen ervaring mee maar ik zou alleen als tip nog kunnen bedenken, probeer niet honderden ervaringen op internet te zoeken maar investeer je tijd juist in meditatie of yoga oefeningen doen, zodat je weer meer bij jezelf komt en de rust misschien wat kan pakken. Heel veel sterkte en hopelijk heb je binnenkort een gezond kind in je armen!
Beide zwangerschappen ervaring met hoge bloeddruk, bij beide wel anders verlopen; -eerste zwangerschap, verhoogde bloeddruk vanaf 28 weken, ergens in de 30 weken gestart met methyldopa en geslikt t/m 2 dagen na de bevalling. Toen ook onder controle van gynaecoloog ipv de 'gewone' verloskundige. Bevalling is ingeleid met 37+3 omdat dat nou eenmaal protocol was. Gelukkig mocht ik 2 dagen later starten met het proces dan eerst gepland omdat onze dochter anders waarschijnlijk tegelijk met oma jarig was geweest. Ik voelde me prima tijdens de hele zwangerschap en werd alleen verdrietig van het ziekenhuis wat (in mijn ogen) zo spastisch deed. Ik las een keer in mijn dossier "patient maakt zich zorgen" toen dacht ik huh? Ik niet hoor, dat doen jullie! -tweede zwangerschap, bloeddruk steeg weer vanaf 30 weken, met 33 weken moest ik na een gewone controle ineens blijven in het ziekenhuis want ze wilden 24 uur urine checken. Ik mocht nog net naar huis om thuis wat te regelen voor de oudste en kleding op te halen. Gynaecoloog zelf niet eens gezien. Gelukkig mocht ik na 2 nachten weer naar huis, daarna daalde mijn bloeddruk weer geleidelijk en uiteindelijk mocht ik zelfs terug onder controle bij mijn eigen verloskundigenpraktijk! Ook over medicatie werd nu niet eens gesproken. Uiteindelijk met 40 weken diverse malen gestript en uiteindelijk vliezen gebroken om de bevalling op gang te helpen (wat gelukkig toen snel gebeurde). De verloskundige zei achteraf dat ze me anders sowieso naar het ziekenhuis had gestuurd want de bloeddruk zat echt op het randje. Wel bijzonder hoe een protocol zo snel kan wijzigen (zelfde ziekenhuis), binnen 2,5 jaar. Maar over het verloop valt dus ook weinig te zeggen. Geloof wel dat je pas klachten krijgt op het moment dat het al vrij ernstig is. Veel sterkte in ieder geval en hopelijk komt je kindje gezond ter wereld!
Hi Emma, wat vervelend dat je bloeddruk zo hoog is en dat je baby’tje mogelijk te vroeg geboren gaat worden. In mijn zwangerschap heb ik ook vanaf een week of 23 afwisselend hoge bloeddruk gehad. Dat was een beetje anders omdat het ook nog wel kon zakken, al kon ik me er ook flink beroerd door voelen. Uiteindelijk met 39 weken zei de vk we gaan er een einde aan breien, toen het opnieuw fors steeg. Uiteindelijk dus nog lang gerekt doordat het ook wat kon zakken tussendoor. In mijn geval waarschijnlijk minder ernstig, desalniettemin kan het ook zomaar een aantal dagen wel goed gaan gelukkig. Dat hoop ik van harte voor jou ook. Wat ik nog wil toevoegen - stress wordt vaak gelinkt aan hoge bloeddruk waardoor er wellicht ook impliciet wordt gesuggereerd dat een hoge bloeddruk alleen door de stress komt, maar dat kan ook los van elkaar zijn. Ik ging kiplekker en vrolijk naar de vk toen haar gezicht ineens betrok na het opmeten vd bloeddruk.Het grillige van een die bloeddruk is dat je er niet zoveel grip op hebt. Het gebeurt je en je kan er weinig aan doen, anders dan je nu doet, het serieus nemen en ernaar handelen. Ik denk dat het geweldig dat je zo wil strijden voor je kindje, ondanks je eigen gezondheid, maar verwijt jezelf vooral niet dat het spanning geeft het is nu eenmaal heel stressvol. Ik wens je veel kracht toe deze laatste fase!
Jeetje wat heftig… dat je zo lang in het ziekenhuis hebt gelegen met het help syndroom. Ik ben er nu achter dat het zeer zeldzaam is, maar wel extreem heftig en eng als het je overkomt pre-eclampsie/ Help syndroom. Wat ik wel uit jullie verhaal kan halen ja dat ondanks het mis gaat, ziekenhuizen echt wel proberen te rekken tot 37 weken. Dat geeft mij ergens toch rust.
Bedankt voor het delen van je ervaring! Vind ik echt heel fijn. Wat gek dat het 2 compleet andere situaties zijn zeg! MAar zie eerder om ook weer dat ziekenhuis echt wel proberen te wachten tot 37 weken. Ik wil eerlijk gezegd niet eerder ingeleid worden dan 37 weken indien het niet nodig is( als er geen eiwit in urine wordt gevonden) vraag me af of er heel veel verschil is tussen 37 of 38 weken baby’s, kan er weinig over vinden. Verder ben ik door jullie ervaring achter dat het echt allemaal zo gek kan lopen, maar dat ziekenhuizen wel echt lang proberen te rekken en dat pre-eclampsie zelf wel echt zeldzaam is. Ik dacht te lezen dat het maar in 2 procent van de gevallen echt voorkomt. Mijn gyn zei dat de pre-eclampsie er echt aan kwam, maar vraag me nu af of ze dat wel had mogen zeggen…
Dankjewel voor de lieve woorden, doen me zeker goed ❤️ Ik hoop ook zeker dat m’n bloeddruk een beetje stabiel blijft zoals dat bij jou ging! Maar nog meer dat m’n urine schoon blijft. Ik ervaar zelf ook niet echt klachten, meeste klachten zijn van m’n medicatie en de zwangerschap zelf. Moet toegeven dat toen de gyn zei dat de pre-eclampsie eraan zit te komen en dat m’n baby mogelijke vroeg wordt geboren ik geen moment kon ontspannen. Maar nu heb ik zelf heel veel gelezen en weet ik door jullie ervaringen dat het 9 van de 10 x wel echt gerekt wordt tot in ieder geval 37 weken en dat pre-eclampsie, waar ze echt eiwit in urine vinden zelf wel heel zeldzaam is. Dus dat geeft mij toch wel meer rust.
Iedere dag 3x CTG, bloedprikken op bloedplaatjes, bloeddruk automatisch. Ik lag ook daar omdat ze al wou komen. Ik mocht helemaal niets meer. Het herstel daarna was zwaarder. Je voelt je niet ziek maar bent het wel en dat is heftig. Na de bevalling slecht herstel gehad dat duurde ook weken.
Lief dat je aan me denkt, vandaag was ik helaas weer opgenomen in het ziekenhuis. M’n bloeddruk was te hoog 160/100, ondanks medicatie. Gelukkig waren m’n bloedwaarden en urine helemaal schoon. M’n medicatie is dus weer opgehoogd. Ik slik nu 2 soorten medicatie. Ondertussen zijn we wel weer een weekje verder!
precies zoals blij83 al zegt, iedere dag is er weer 1. En zo tel je de dagen tot weken. Gelukkig nog geen eiwit in urine. Zet hem op meid! De laatste loodjes zijn altijd zwaar, maar dit is next level doorbijten.
Echt zo ontzettend lief jullie woorden en medeleven. Ze doen me echt goed en geeft me weer een beetje kracht om vol te houden ❤️