Veel sterkte met het slechte nieuws delen. Dat vindt ik ook altijd weer zoiets naars. en qua artsen en visies en kansen....ik denk dat je op een gegeven moment een punt bereikt dat de artsen het eigenlijk ook gewoon niet weten waarom iets neit lukt of niet werkt. Er is niemand die dan nog de waarheid in pacht heeft. Ik vond en vind het altijd wel prettig als een arts gewoon toegeeft dat ze niet weten waarom het niet lukt en dat ze nu eenmaal nog heel weinig weten van het proces van innestelen. Die eerlijkheid geeft me soms meer rust, dan artsen die dan van alles beweren.
Ik voel me nu vooral afgestompt en wat verdrietig en leeg. Maar niet meer in paniek, zoals ik vroeger wel kon zijn. Mijn man deed vanochtend precies het goede. Ik stond beetje sip te douchen en toen kwam hij met ons zoontje op de arm even gezellige zwaaien en kletsen. En als ik mijn twee lieverd dan zie, dan voel ik me erg getroost. We zijn plannen aan het maken voor een nieuwe kamer voor onze zoon qua bed en kast. HIj ontgroeit zijn baby kamer. en dat vindt ik enerzijds heel moeilijk. Maar het is ook fijn om met de toekomst bezig te zijn. Als er definitief geen 2e kindje komt, dan gaan we ook de kamers anders indelen. Ook daar maken we plannen voor. En voor het eerst kreeg ik daar vd week toch ook een blij gevoel bij, ipv alleen maar pijn en verdriet. Voor nu eerst maar eens de vakantie over 1,5 week. Wat heb ik daar zin in.
Ooo wat ontzettend klote! En dat is een understatement! Heel veel liefs voor jullie @blij83 en @Wondertje2020
Oooh nee lieve meiden wat een klap in jullie gezichten wederom. Wat maakt dit het traject loodzwaar om steeds dat verdriet te plaatsen... Beide veel sterkte en kracht❤❤ Denk aan jullie meiden
Oh nee, @blij83 bij jou ook al zulk klote nieuws. Oh meiden, wat is het toch onrechtvaardig. Ik had zulke goede hoop. K, K, K is het
Oh noooo nog een keer slecht nieuws @blij83 Wat mega verdrietig!! Ook voor jou hele hele dikke knuffels!! Wat is dit toch ongelofelijk zwaar lieverds!! ❤️
Verschrikkelijk stom en oneerlijk @blij83 en @Wondertje2020: had zo gehoopt hier iets anders te mogen lezen. Sterkte!
Ja heel af en toe gewoon door mijn éigen progesteron! Echt bizar ja. Heb wel eens gedacht dat het een gek zwangerschapskwaaltje was, maar nee, werd gewoon ongesteld.
@blij83 neee wat super kut en verdrietig ook voor jullie. en wat je zegt. Zo oneerlijk. Hele dikke knuffel en veel sterkte. (en fijne vakantie! Hopelijk kan je dan toch nog even samen genieten).
Ah shit het topic liet me de nieuwe posts niet zien. Wat klote @Wondertje2020 en @blij83 . Ik had zo goede hoop
Zo, jouw post kwam even bij me binnen zeg. Ik ben zo verdrietig voor iedereen. En vanavond zelf ook niet lekker in m'n vel. Zolang we zeilen en lekker bezig zijn (het waait nogal hard dus het is hard werken in een antiek houten raceschip) gaat t wel. Maar elke keer als we 's avonds een haven binnen lopen of halverwege de dag in een kommetje/op eilandje aanmeren zijn er echt alleen maar gezinnen vakantie aan het vieren. Kinderen spelen overal, mini zwemvestje aan, krabben vangen of op de sup aan het spelen. Ik voel me dan soms zo godverlaten alleen, ondanks mijn lieve man, ik zou zo graag een gezin zijn en ook dat soort leuke dingen doen. De angst om voor altijd maar met z'n tweeën te zijn komt dan keihard binnen. (Jullie begrijpen vast dat ik niet mn lieve familie en vrienden en man hiermee afval, maar dat is echt anders dan zelf een gezin hebben). Vandaag kwamen de tranen weer. Zo oneerlijk dat mijn 'blij' een afspraak is die deze maand toch door kan gaan in een ziekenhuis ver weg, terwijl het 'blij' ook met je kindje de boten in de sluis aanwijzen kan zijn.. bleeeeeeeh! Zo, dat moest er even uit. En nu ga ik een dikke vette gin tonic maken!
Ik wou dat ZP een hartje reactieknop had. Ik wil nu af en toe 'like' klikken maar dan bedoel ik niet like maar gewoon: <3
Sorry dat mijn post je zo aangreep. Dat was niet de bedoeling lieverd. Knuffels. Ook jouw post komt dan weer bij mij binnen. Omdat ik me er zonin herken. Vooral herken ik onze vakantie van enkele jaren geleden. We hadden toen een super knusse vakantie samen op Ameland. Maar overal waren gezinnen en kindjes. Toen we in een strandtent zaten en overal gezinnen waren en er opeens de zoveelste baby ging huilen, begon ik zelf ook te huilen. Ik herken het gevoel van 'de eenzaamheid van net zijn 2en zijn ' en overal om je heen gezinnen zien. Dat ging bij mij soms ook zo door merg en been. Ik stuur je hier een denkbeeldige hele dikke cocktail toe. Je strijd is nog lang niet gestreden meis. Je hebt nog veel plannen die jullie kunnen helpen in jullie wens. Ik wens je toe dat je je batterij oplaad. Met de wind in je haren! En dat de nieuwe plannen dan snel snel snel snel gaan helpen! X
Tx meis voor je lieve reactie ♡ Ik hoop dat jouw vakantie je ook weer goede moed en veerkracht brengt
Wat een lieve berichten hier.. Wij zijn erachter gekomen dat langzaam aan onze twijfels beginnen te groeien tijdens dit traject. Telkens blijven de artsen hoopvol en vertellen ze ons dat er een kans is op een zwangerschap. Hoe realistisch is het nog om een zwangerschap te verwachten na 11 terugplaatsingen van in totaal 14 embryo’s? Want ik lees niet veel over vrouwen van mijn leeftijd die na 11 terugplaatsingen nog een doorgaande zwangerschap hebben. En de enige concrete uitspraak die we hebben gehad was van de arts in UZ Gent aan de hand van de punctie daar, 5% kans op een doorgaande zwangerschap, dat is dus 95% niet. Ik wil wel graag realistisch blijven in een traject dat al jaren ons leven mentaal en fysiek beheerst. We zijn ook maar (kwetsbare) mensen..
@Wondertje2020 meid, wat een ellende is het toch. Misschien zou je nog eens een apart topic kunnen proberen met deze vraag? Bij mij ook terugplaatsing 10, maar dat is wel andere situatie omdat ik al een zoontje heb natuurlijk. Dan zijn de statistieken wel anders misschien dat ik het al eens gevraagd heb. Maar zou je nog aanvullend onderzoek (scratchen) overwegen bij bijv Cuypers & Cuypers? Of de rif poli waar gliss geweest is? Of is langzaam aan de grens in zicht voor jullie? het doet me verdriet voor jullie om dit te lezen. Het is echt snoeihard
We hebben juist intake gehad bij UZ Gent betreft RIF. Zij hebben toen meerdere bloedonderzoeken gedaan (waaronder ook toxoplasmose en Rubella en bij man parotitis en AZF gen onderzoek) en voor ons samen karyotypering (duurde 3 maanden). De artsen en prof zagen daar geen reden voor een scratching omdat ik al een hysteroscopie had gehad, zonder afwijkingen. Dus nee, geen behoefte aan add ons bij Cuypers & Cuypers en nog meer geld besteden. Bij ons ligt het waarschijnlijk echt aan de kwaliteit van de embryo’s zoals beaamd door de arts in UZ Gent. Anders was het met zoveel pogingen en kansen allang gelukt. Dat de oplossing daarvoor eiceldonatie / zaadceldonatie is, of zelfs een combinatie, is wel een open deur aan het worden. Maar wij hebben voor elkaar gekozen en een kind is een aanvulling, niet voor een gevoel om compleet te kunnen zijn. Dat de medische wetenschap dit toevallig mogelijk maakt, staat daar los van. Nog even toevoegen dat het heel fijn is voor stellen dat die mogelijkheid er is bij stellen die te maken hebben met onvruchtbaarheid of andere situaties waarin dit nodig is.. maar wij willen dit niet. Gelukkig staan we hier hetzelfde in, ik zie hier ook relaties aan kapot gaan omdat de 1 wel donor wil en de ander niet. Dat hebben wij gelukkig niet!
snap je helemaal. Toch nog 1 aanvullend vraagje. Hebben ze bij die hysteroscopie ook weefsel weggenomen om te onderzoeken?