Zwanger worden met vaginisme

Even een heeeel andere tip ik zie dat je al bezig bent met bekkenbodemfysio. Is via de huisarts een seksuoloog ook geopperd? Dit is namelijk iets wat altijd vergeten wordt maar zo ontzettend kan helpen juist in combinatie met een goede bekkenbodemfysio. Ik raad dit als dokter ook echt aan om te doen!

En idd met vaginisme kan je prima makkelijk bevallen dat is zo’n ander proces. Heb heel wat vrouwen mooi zien bevallen ermee waarbij zelfs toucheren geen probleem bleek.

 

Dat lijkt me ontzettend lastig. Mag ik een vraag uit nieuwsgierigheid stellen? Ik vraag me af of een bevalling kan helpen in het proces vaginisme te overwinnen. Zoals je bv angsten kunt overwinnen dmv confrontatie. Als je eigenlijk de controle kwijt raakt over je vagina, kan dat ervoor zorgen dat het iets verbeterd?

 

Ik heb geen vaginisme maar wel ontzettend gevoelig van onderen. Ze gebruiken bij mij bijv altijd een kinder eendenbek.

Toucheren vind ik pijnlijk, me laten strippen echt de hel! Het naar binneb gaan van de piemel bij sex moet elke keer eerst echt heel rustig anders doet het vreselijk pijn ook al is het nat genoeg. Maar er zijn al 2 kids uitgekomen.

Ik kan me niet voorstellen dat iemand bevallen als prettig kan ervaren haha. En wat ik nu ga zeggen is een beetje een gekke vergelijking misschien. Maar ik kan heeel goed poepen zonder pijn enz (als er geen sprake is van obstipatie haha) maar je hoeft echt niet te proberen om een vinger in mijn kont te stoppen tijdens de sex. Ooit eens iemand tegen gekomen die wat enthousiast was en dat probeerde voor dat ik het door had. Auw wat deed dat zeer. En dan denk je later. Hoezo dan? Een keutel is toch vele malen groter dan een vinger? Maar goed. Er zal dus zeker verschil zitten in of het er in of er uit gaat haha

 

Dat is dan een verschil in beleving denk ik. Mijn focus lag erg naar down under, en de rest volgde. En in baarmoeder/buikwand versus bekkenbodemspieren zal de baarmoeder uiteindelijk winnen, zeker als er een episiotomieschaar bij komt. Maar het is fijner en makkelijker als je hele lijf gewoon samenwerkt.

Ja ik kijk heel positief terug op mijn bevallingen. Tuurlijk zijn er pijnlijke momenten, maar zeer doet het ook als je een goede HIIT training of andere intensieve sportsessie of wedstrijd doet. Voor mij een beetje dezelfde categorie. En als we het dan toch over gekke vergelijkingen hebben, Beatrijs Smulders heeft bevallen een seksuele daad genoemd. Ik kan me daar eigenlijk wel in vinden, de manier waarop je in jezelf keert en geleid wordt door de instincten uit je onderbuik. Denkt dat je het niet meer aan kan, maar het gevoel toch weet te omarmen en door kan. Om nog niet te spreken over de ontlading en enorme liefde die je na de bevalling voelt. En dat is ook niet zo gek, je bevalling wordt bestuurd door grote hoeveelheden oxytocine, hetzelfde hormoon dat ook in grote hoeveelheid vrijkomt na je orgasme. Voeg er nog wat adrenaline, endorfines en een goede dot dopamines aan toe, en ik had geen pethidine nodig om een beetje high te zijn na de bevalling.

 

Maar daar zitten denk ik ook nog 2 andere problemen. Ten eerste is de route naar binnen niet vanzelf gefaciliteerd door anatomie of natuurlijke glibberigheid, ten tweede schrok je ervan waarmee je gelijk als verdediging gaat aanspannen. Artsen (ikzelf nog maar heel af en toe, maar anderen zoals urologen en MDL artsen diverse keren per dag) steken voortdurend vingers in mensen hun anus als deel van gericht lichamelijk onderzoek. Met wat glijmiddel en een goede voorbereiding is dat bijna nooit pijnlijk.

 

Voor het meten van de ontsluiting zijn ook andere opties dan toucheren. https://www.femkemarijne.nl/ontsluiting-meten-aan-de-hand-van-the-purple-line/

 

Wat fijn dat bevallen voor jou op zo'n prettige manier gaat. Daar bem ik stiekem wel een beetje jaloers op. Bij de eerste kon ik goed mee in de flow en ontspannen idd. Alles ging perfect totdat ze er niet uit wou en ik met persweeën naar het ziekenhuis moest en een vacuumpomp en een flinke knip nodig waren. Gevraagd wat er 'mis' ging want ik voelde zelf al dat ze vast zat. Niks bijzonders aldus de gyn. Veel vrouwen hadden hulp nodig bij een eerste.

Bij de tweede angst voor zelfde scenario maar zou maar 5% kans op herhaling zijn. Maar door de angst kon ik niet in de flow komen en dus meer pijn en het ging dus weer met knip en vacuumpomp. Vertelde die gyn mij doodleuk dat mijn heiligbeen te krom was waardoor ze er moeilijk uit kunnen. Dat was dus ook al zo bij de eerste! Dus bevallen is en zal voor mij nooit zo zen worden als dat jij omschrijft helaas. Ik kan me dus ook niet vinden in die uitspraak van beatrijs smulders whaha. Wel met het gedeelte na de bevalling trouwens. Ik vind flink sporten dan ook heel iets anders dan bevallen. Maar dat is een referentiekader door ervaringen die bij iedereen anders is.

 

Misschien niet pijnlijk maar prettig is het ook niet. En die mensen hebben vaak een roesje (dormicum) gehad waardoor ze veeeel meer ontspannen zijn. Bij vaginisme is dat ook het sleutelwoord. Het kan prima net zoals bij de anus. Alleen door psychische blokkade doet het vreselijk pijn

 

Niet altijd alleen psychisch, bij sommige wel en er speelt altijd een deel psychisch mee. Maar het kan ook echt wel lichamelijk zijn waardoor het zeer doet.

 

Bij gewoon lichamelijk onderzoek in de spreekkamer is er geen roesje hoor. Jij bedoelt de echte darmonderzoeken met een camera. Dat is iets heel anders.

 

Ik dacht dus dat door het mentale gedeelte je zo verkrampt dat het daardoor heel krap is en daardoor pijn doet. Maar er is dus ook vaginisme waarbij alleen lichamelijke problemen een rol spelen?

 

Daar heb je gelijk in. Al vond ik het ook niet heel prettig toen de huisarts anaal voelde ter controle of ik aambeien had haha

 

Ik denk 8/9 van de 10 gevallen ofzo wel hoor! Sowieso speelt het altijd een rol omdat je in cirkels gaat belanden. Maar soms is de oorzaak littekenweefsel, wondjes en irritaties van de huid door soa’s of endometriose. Of zoals ik heb fibromyalgie en ik heb automatische spierspanning, bij mij heb ik geen idee wat precies de oorzaak is maar fibromyalgie houd het wel in stand zegmaar. Ook heb ik vooral nog 1 randje die zeer doet, ook na jaren therapie nog daardoor verkramp ik. Nou kunnen mijn man en ik daar nu goed mee om gaan dus die verkramping gaat over.

je hebt hele zeldzame gevallen met een scheidingswand in de vagina.

 

Bij een vaginaal om anaal onderzoek ben ik ook mega gespannen.

Thuis bij man gaat het nog wel maar eenmaal buiten de deur ik heb er jaren over gedaan om iets heel simpels te kunnen doen buiten plassen.
Of ik helemaal blokkeer.

Anaal door darmk. in de familie zou ik wel moeten maar bij pijn dat je eigenlijk zegt nu moet ik naar de huisarts ga ik niet.
Verpleegster heeft mij een trauma gegeven waar ik denk niet vanaf kom.

Bij de bevalling wilde ik naar het toilet en die verpleegster bleef maar zeggen uw eerst kindje he dat zijn weeen. en ik riep alleen nee ik kan al dagen niet meer poepen.
Voor ik het wist zat er een vinger in mijn reet en haar uitspraak nee idd dit is helemaal hard u moet echt poepen voor het bevallen.
Gelukkig had ik een dame in de kamer die begreep dat ik niemand op de kamer kon hebben

 

Wauw ik ben zwaar verbaasd hierover!

 

kan je zeggen normaal zou ik mijn mond wel bij me hebben en het weigeren, het moet echt echte nood zijn wil een arts dat doen, maar je moet bijna bevallen en bent in 1x heel erg klein en het ging zo snel dat ik het niet kon weigeren het was echt een vernedering en de vernedering erna zeg ik maar niet in het openbaar

 

Ah oke bedankt voor de informatie. Ik heb ook na de eerste 1.5 jaar lang pijn gehad bij het naar binnen gaan en penetratie die pas vlak voor het klaarkomen even weg was om daarna weer in alle hevigheid terug te komen. Ik wou steeds minder vaak doordat ik in zo'n spiraal kwam idd. Ik kan juist supergoed mijn bekkenbodem aan en ontspannen maar dat was toen niet voldoende en ik ging seks het liefste uit de weg. Na 1.5 jaar was ik echt bang dat het blijvend was en toen toch maar naar de gyn gegaan. Toen bleek dat er niks te zien was en zij dacht dat ik een wondje had opgelopen tijdens de bevalling die genezen is maar mijn lijf nog steeds denkt dat dat wondje er zit. Overprikkelde zenuw. Ik moest toen in lage dosering amytriptyline voor 3 maanden gebruiken. Gelukkig heeft dat geholpen en heb ik er geen last meer van. Maar kan me dus wel een klein beetje voorstellen wat voor impact zoiets op je leven heeft! Wat fijn dat je al zo ver bent gekomen! En respect voor je man ook! Zo zijn ze niet allemaal! Gelukkig heb ik ook zo'n goedzak

 

Ja ik ben normaal ook mondig genoeg maar rondom zo'n bevalling ben je zo overweldigd dat er soms dingen gebeuren die niet zo hadden gemoeten