Hallo allemaal, Ik loop al een tijdje tegen een probleem aan met mijn vriend en ik wilde graag jullie tips hierbij. Het gaat bij dit probleem niet om zwanger willen worden, maar juist voor de angst om zwanger te worden.. en wel door mijn vriend. Zijn angst is zelfs zo erg dat hij eigenlijk geen seks meer durft te hebben. Ik zal het even uitleggen. Wij kennen elkaar nu ongeveer een half jaar en in het begin konden we echt niet van elkaar afblijven. De seks was echt onwijs goed. Nu moet er gezegd worden dat ik niet aan de anticonceptie ben (ik hoef geen hormonen in mijn lichaam). Op een geven moment is het voorgekomen dat we een keer onbeschermde seks hadden (normaal altijd met condoom). Niet slim, i know, maar ik heb met hem erbij de morning after genomen. Mijn vriend en ik zijn allebei boven de 30 en willen uiteindelijk wel kinderen, maar op dit moment gewoon nog niet. Daar zijn wij het over eens. Ik heb wel aangegeven dat als ik per ongeluk zwanger zou worden, ik niet weet of ik het weg zou kunnen laten halen, gezien mijn leeftijd en uiteraard op emotioneel vlak. Na deze onbeschermde seks is het allemaal down hill gegaan. Hij was zo bang dat ik zwanger zou kunnen zijn dat hij dus helemaal geen seks meer durft te hebben. Sporadisch komt het nog wel eens voor, maar eigenlijk alleen als hij bloedje geil is. Als ik ontzettend veel zin heb en wat probeer krijg ik 0 respons. Dit heb ik twee keer geprobeerd, maar daarna eigenlijk ook niet meer. Puur omdat ik het gevoel begon te krijgen dat het misschien aan mij lag. Je begint je toch onzeker te voelen als je afgewezen wordt. Ik heb er met hem over gepraat, waarna hij met een reactie kwam dat hij een afspraak met zichzelf had dat het niet handig was om seks te hebben, omdat ik niet aan de pil ben. Zelfs niet met condoom. Ik heb toen aangegeven dat ik ook in deze relatie zat en ik niet wist van deze 'afspraak'. Daarna gaf ik aan dat we het prima buiten de vruchtbare periode kunnen doen. Kijk, ik wil absoluut rekening houden met zijn angst, maar begin hier toch steeds meer tegenaan te lopen. Ik vind het echt niet erg om minder seks te hebben, maar ik vind het wel naar dat het alleen is als hij ontzettend veel zin heeft. Is nu 1x voorgekomen en ik kon merken dat hij het tijdens toch niet zo leuk vond en met zijn gedachte bij zijn angst was (niet heel opwindend kan ik je zeggen). Tevens laat ik een spiraaltje zetten in de hoop dat zijn angst dan wat wegneemt. Wat zouden jullie doen in deze situatie? Want ik weet het niet meer en begin toch steeds meer te neigen naar het afbreken van deze relatie. Het enige dat mij nog bij hem houdt is dat het echt een goeie jongen is en we het echt super gezellig hebben samen. Zelfde humor, veel onderwerpen om over te praten en we hebben ontzettend veel lol samen. Maar ja, als er geen toekomst inzit... Wat dan? Dus wat zouden jullie doen? Nog een keer proberen te praten? Niks doen en hopen dat het goed komt of misschien toch stoppen met de relatie?
Maar hoezo wil hij dan geen seks hebben met condoom ook? Het is wel ergens begrijpelijk dat hij wat 'angst' heeft voor ongelukjes als je geen anticonceptie heeft. Je moet dan ten allen tijden volledig zeker zijn van je cyclus, maar het 'nu moet je voor het zingen de kerk uit want binnen 5 dagen heb ik eisprong' is gewoon niet prettig. Ik zou in dit geval informeren naar een hele lichte pil of een hormoonloze spiraal ofzo, want het is zo jammer om een goede relatie te beïndigen. Wie weet zijn jullie binnen 2 jaar klaar voor kindjes en heb je een perfect goede relatie weggegooid.
Ik zou denk ik ook niet gelijk de relatie verbreken. Ik zou toch proberen een goed gesprek aan te gaan waar die angst vandaan komt en waar die op gebaseerd is, want nog geen kinderen willen en echte angst hebben om zwanger te worden is toch wel een verschilletje. Alle keren ervoor was geen probleem maar na 1 keer onbeschermd wil hij helemaal niet meer, ik neem aan dat die keer bewust onbeschermd was en niet dat het condoom gescheurd was?? Waarom zou hij een condoom dan ineens niet meer vertrouwen? Verder vind ik het wel ontzettende onzin dat hij dat voor zichzelf heeft beslist, voor zover ik weet zit je nog steeds met 2 personen in een relatie en maak je dus ook de afspraken samen
Hij wil geen seks met condoom, omdat die ook niet voor 100% veilig zijn. Ze kunnen scheuren of afglijden. Maar zelfs als ik niet in mijn vruchtbare periode zit durft hij niet. Ik hou dit bij op de app en weet ook bijna altijd wanneer mijn eisprong is, omdat ik deze soms voel. We doen het altijd veilig, behalve die ene keer. En ik wil het zeker ook wel veilig blijven doen, dus dat 'zingen voor de kerk uit' dat is niet eens aan de orde. Het enige probleem zou dan zijn dat als de condoom breekt dat het een risico is in de vruchtbare periode. Ikzelf heb dit eigenlijk nog niet meegemaakt dat een condoom scheurt. Hij wel. Een pil wil ik echt niet meer, maar ik heb al wel een afspraak voor een koperspiraal. Ik vind het ook jammer om een goede relatie te beëindigen, maar het begint steeds meer te voelen als gewoon een vriend en niet mijn vriend. En het is ook echt een big isue en staat gigantisch tussen ons in momenteel. Het is de roze olifant in de kamer zeg maar.
Deze angst is een diepgewortelde angst waar we het weleens over gehad hebben, maar ik niet ga delen op dit forum. Puur om zijn privé ook echt prive te houden. Ik vraag mij eigenlijk ook echt af of hij überhaupt ooit klaar zal zijn om kinderen te willen. En ja dit was een bewuste keuze toentertijd. Het condoom was niet gescheurd en we waren het er allebei mee eens alhoewel hij het wel dom vond XD. Ik vraag het mij ook af waarom hij ineens een condoom niet meer vertrouwd. Al die keren is het goed gegaan en nu ineens niet meer. Speelt natuurlijk ook mee dat ik heb gezegd dat als ik zwanger wordt ik het waarschijnlijk zou houden. Ik heb hem daar ook op aangesproken, maar had niet echt de tijd om er dieper op in te gaan. Dit wil ik nog wel doen, maar ik wil hem ook niet te veel op zijn nek zitten, omdat hij ook last heeft van bindingsangst
Ik zou hem voorstellen dat hij in therapie gaat om met zijn angst te dealen en anders stoppen met de relatie. Ik heb niet getekend voor geen seks en helemaal niet na pas een half jaar relatie, dus tja. Hij kan altijd nog een knippie nemen als hij echt geen kinderen wil. (Want het is ook een beetje raar om er zó hysterisch bang voor te zijn als je al 30 bent... ik bedoel, wanneer ben je er dan wél klaar? Dat je zegt 'nog niet', prima, maar als je weet dat je het ooit wel wilt en je hebt vertrouwen in je relatie, dan zou het toch ook niet zo'n enorme angst moeten zijn dat het per ongeluk wat sneller gebeurt.)
Ik wil even inhaken op het stukje waarin je zegt dat je altijd weet wanneer je eisprong is. Door een app en doordat je hem soms voelt. Helaas is dit niet betrouwbaar. Wat je voelt is een groeispurt van een eitje, zegt niks over wanneer een ei gaat springen. En een app kan niet in je lichaam kijken wanneer je eisprong is. Hij gaat uit van gemiddelden, maar wie zegt dat dat voor jouw lichaam geldt? Je eisprong kan 2 weken voor je menstruatie zijn, maar ook 10 dagen ervoor. Of 9. Bijvoorbeeld. Als je echt zeker wil zijn van je eisprong zou je moeten temperaturen, dan zie je achteraf wanneer je eisprong geweest is. Dus niet vooraf. Als je vooraf enige indicatie wil, kan je ovulatietesten gebruiken. Ik zie ook dat je al een afspraak hebt voor een koperspiraal. Hopelijk helpt dit voor jou/jullie!
Ik sluit mij bij Lisa en Leraj aan. Als een koperspiraal de oplossing zou zijn dan zou ik daar voor kiezen. Maar heel eerlijk, dit na 6 maanden relatie is voor mij wel een dealbreaker. Helemaal omdat je eerst aangeeft, "later wel kinderen (waar ik uit haal dat jij het wel zou willen)" en verderop zegt "misschien wilt hij nooit een kindje". En dat laaste is toch echt belangrijk om te weten, ook voor jezelf. Sprekende als iemand waarbij zwanger raken niet vanzelf gaat, is het wel handig om samen op dezelfde lijn te zitten. Het zou ontzettend zonde zijn een relatie voort te zetten waarbij er onduidelijkheid is over de kinderwens en je over 5 jaar op het punt komt "ik houd wel van je maar ik wil geen kinderen of andersom...
Ik vermoed dat er veel meer achter zit dan de angst dat je zwanger zou raken. Bindingsangst noem je ook op, als iets binding brengt is het wel een kind. de angst is irrationeel en nu gekoppeld aan seks/zwanger raken maar ik vermoed dat daar een zee aan andere zaken aan vast hangen. de vraag of hij daar zelf wat mee wil is de belangrijkste. Hij kan niet van jou verwachten dat je zijn irrationele angst begrijpt, ondersteund en daarmee voed. Als hij het dus wel prima vindt en jullie daar meermaals goed over hebben gesproken en hij het ook accepteerd als jij daardoor de stekker eruit trekt dan lijkt het me een duidelijk verhaal.
Ik krijg een beetje het gevoel dat er meer achter zijn angst zit. Als jij zeker weet dat je in de toekomst kinderen wil, zou ik zeker het gesprek aangaan of hij überhaupt ooit kinderen wil. Want ookal wordt het seks probleem opgelost, als jij over een tijd kinderen wil en hij niet zal dat dan op dat moment wel een deal breker zijn.
Het eerste waar ik aan denk bij dit verhaal is of hij überhaupt wel kinderen zou willen dan? Dat lijkt mij bij een leeftijd van boven de 30 wel een belangrijk vraagstuk. Het lijkt mij bij een 'niet nu, maar over een tijdje wellicht wel' een minder passende reactie om zo'n angst voor een zwangerschap te hebben en zelfs seks daardoor te mijden. Dan zou je eerder verwachten dat je er zoveel mogelijk aan doet om t te voorkomen en gebeurd het toch dan is t gewoon welkom, dat idee. Ik zou me ook dat dus wel afvragen. Natuurlijk heb je nog jaren de tijd, wat dat betreft kan 'boven de 30' net zo goed 31 zijn maar ook 38 en dat maakt wel een verschil. Maar als hij zeker weet dat hij t niet wil en jij wil t absoluut wel lijkt me dat toch ook iets om eens goed over na te denken. Of jij wel of niet een spiraaltje kiest, moet je zelf weten. Toch vraag ik me af of hij dan ook echt weer als vanouds op het gebied van seks wordt?
Bedankt allemaal voor het reageren! Hij doet aan therapie, maar ik vraag mij af of ze dit weleens behandelen. Hij heeft ook weleens nagedacht om zaad in te vriezen en dan knippie te doen, maar dat is duur XD. Ik vraag mij ook af óf hij er ooit klaar voor zal zijn. Voor mij is dit dus inderdaad ook een redelijke dealbreaker, behalve dat we het echt topgezellig hebben samen durft hij ook geen intimiteit meer te tonen. Alles waarmee hij zin in seks zou kunnen krijgen vermijdt hij eigenlijk. Door deze angst vraag ik het mij dus ook af of hij überhaupt wel kinderen wil en ik wil dus wel kinderen. Of het daadwerkelijk gaat gebeuren is natuurlijk een andere vraag, maar ja ik wil ze wel. Klopt, je hebt gelijk. Er zit ook veel meer achter dan alleen de angst voor zwangerschap. En met de rest ben ik het eigenlijk ook eens Ben ik het helemaal mee eens.. Ik ben 31 en hij is wat ouder, maar zeker geen 38. Zelf heb ik nog geen kinderen, maar wil ze wel voor mij 35e eigenlijk. Daarom twijfel ik ook heel erg over het spiraaltje. Ik doe het dus eigenlijk alleen maar voor hem en dat is misschien niet de juiste reden. Want hier ben ik het dus eigenlijk helemaal mee eens! Dat je het zoveel mogelijk voorkomt, maar als het gebeurt dan is het welkom. Bij mij wel iig, maar bij hem..... En ik vraag mij inderdaad ook af of hij wel weer als vanouds wordt. Ergens heb ik het gevoel van niet, omdat hij toch echt wat aan die angst moet gaan doen en het nemen van een spiraaltje gaat hier niet bij helpen ben ik bang. Heel erg bedankt voor de antwoorden allemaal! Ik ga sowieso nog even met hem om tafel vóórdat ik het spiraaltje ga laten zetten, want heel eerlijk. Ik wil dat ding helemaal niet. Het proberen te plaatsen bij de dokter was hel. Ik heb het uitgeschreeuwd toen die klem op mijn baarmoedermond kwam. Want een helse pijn zeg. Verder is het wel belangrijk om te weten waar hij nou daadwerkelijk staat. Ik heb inderdaad geen zin in een relatie waarbij het vriendschappelijke gedeelte wel echt heel goed is (dat is het ook) en de intimiteit gewoon ontbreekt. En dan niet alleen seks, maar ook knuffelen enz. Dat komt allemaal van mijn kant. Met andere woorden. Ik ga nog een keer het gesprek met hem aan. Dankjulliewel!
Ik begrijp het best. Een condoom is ook niet altijd betrouwbaar. Het zou gebeuren dat er een zwangerschap ontstaat. Dan zit je met een partner zonder wens om nu vader te worden. Het kan ook gebeuren wanneer je aan de pil bent natuurlijk. Ik zou een goed gesprek voeren en ook aangeven dat er altijd een kans bestaat.