Ik heb in het begin van het topic gereageerd en daarna alleen mee gelezen en ik zie 2 groepen meningen die toch behoorlijk fel tegen elkaar in gaan en dan vraag ik mij af of dit nodig is. Ik denk dat we allemaal snappen dat het vervelend is als een vlucht zo verloopt, vooral als je hoopt wat rust te kunnen pakken. Maar Ik snap ook heel goed dat sommige zinnen en opvattingen over normen en waarden en aso gedrag en met zulke kinderen moet je dit niet willen erg verkeerd vallen (ook bij mij). Je weet niet wat er achter zit en waarom dingen zijn zoals ze zijn. Dus ik wil jullie een vraag voorleggen puur om eens over na te denken, ik hoef geen antwoorden. Je hebt een speciaal kind en dat kind geniet volop van het gaan naar een kinderspeel paradijs, heeft daar de 9 van de 10x de tijd van zijn/haar leven, maar die 10de keer door oorzaken waar niemand de vinger op kan leggen flipt het kindje volledig en moet zelfs met meerdere volwassen gefixeerd worden, dus erg heftig voor het kind, de begeleiders maar ook voor de andere mensen/kinderen die dat zien. Moet je dan dat kindje die 9x dat die volop geniet en zich gewoon kind voelt ontzeggen voor die ene keer dat het mis gaat? Ik vind van niet, want de andere keren verloopt het perfect en kan het kind net als leeftijdsgenootjes volop genieten en zich even gewoon kind voelen, maarja die 10de keer is wel heftig voor iedereen en mensen vinden daar dan van alles van en oordelen daar over en vinden dat dat niet kan. Maar vraag jezelf eens af als het je eigen kind is en je ziet die het merendeel van de keren volop genieten en alle zorgen vergeten en gewoon kind zijn, zou je dan die 10de keer niet voor lief nemen? Ik denk dat iedereen wel eens iets verdraagzamer kan zijn tegenover een ander, en zich moeten realiseren dat je niet weet waarom iemand een keuze maakt, wat het verhaal er achter is, maar ook niet waarom het gedrag zo is. Als je dan wat wilt dan vraag of je iets kunt doen om te helpen, en kun je dat niet dan laat het zijn en bemoei je met jezelf, geef een bemoedigende glimlach ipv een veroordelende blik want die doen extra pijn op zulke momenten. Want niemand kiest er voor om een kind zoveel verdiet en ellende te zien hebben.
Weetje je pakt een klein stukje uit haar tekst. De rest laat je weg. Dat is selectief quoten. Ik reageer daar op, geen drama, ik quote even het hele bericht voor je, waar jij maar een klein stukje van had gequote en dus de hele nuance wegtrekt. Natuurlijk kan je moord en brand schreeuwen dat het niet zo is, maar het staat er gewoon. En mij koekoek noemen vind ik niet onfatsoenlijk.
Vertel mij eens wat mijn mening is over ouder met een kind met een ontwikkelings- of gedragsprobleem? Want ik heb daar namelijk überhaupt geen mening over. Waar ik wel een mening over heb zijn mensen die met jonge kinderen naar de andere kant van de wereld vliegen voor VAKANTIE. Of kinderen die zich uren lang misdragen in een vliegtuig waardoor iedereen er van mee kan genieten. En Dat is iets heel anders dan wat jij hier nu insinueert. Dus wanneer je deze discussie echt interessant vindt om te voeren doe je er verstandig aan om deze ook open te voeren. En te lezen wat er werkelijk wordt geschreven ipv er je eigen invulling aan te geven. Want jij blijft maar bezig met dingen op mij projecteren of uit zn verband rukken die ik niet heb gezegd en die ook niks te maken hebben met vliegen met jonge kinderen. Edit: En je zal nu wel zeggen jij geeft ook je invulling aan deze ouders met dit meisje zonder het te weten. Klopt, daar heb ik wat over geschreven. Namelijk, als je weet dat je kind zo prikkel gevoelig is, ga er dan niet mee naar de andere kant van de wereld. Dat zegt dus niks over of deze mensen niet een andere reden hadden om te vliegen. Dat zeg ik omdat dit meisje zich zo oncomfortabel voelde dat het gewoon zielig is. En dan kan je daar de hele maatschappij aan ophangen. Maar dat slaat natuurlijk kant nog wal.
jouw mening is dat totdat kinderen zich gegarandeerd sociaal aangepast kunnen gedragen ze niet mee zouden moeten op lange vluchten. Of het kind nou neurotypisch is of niet. Voor ouders die kinderen hebben die zich wellicht nooit gegarandeerd sociaal aangepast kunnen gedragen moeten zich er misschien maar bij neerleggen dat ze niet op verre vakanties kunnen tenzij ze hun kind thuis of elders laten. - toch? Ik geef nergens eigen invulling aan, ik reageer op jouw uitspraken. En ik ga er best direct op in want ik vind jouw mening misselijkmakend. Desalniettemin mag je hem hebben, maar ik de mijne ook. Ik vind het interessant om te zien dat jij (en anderen) wil dat we jouw mening niet tegenspreken. Imo zegt dat een hoop over jouw houding in onze maatschappij. Namelijk dat je een egoïstische instelling hebt dat iedereen moet wijken voor jou. Als we het over sociaal onaangepast hebben dan pas jij er ook mooi tussen. Misschien moet je je eigen advies opvolgen en zelf niet meer intercontinentaal vliegen
Jij schrijft: Ik geloof niet dat ze dan de intentie had ze maar in het ziekenhuis achter te laten maar dat ze voorzag dat ze op de langere termijn wellicht niet in staat zou zijn voor ze te blijven zorgen. Althans zo vatte ik het in elk geval op. En om aan te geven dat ik het anders opvat quote ik het stuk, dat er voor zorgt dat IK het anders opvat. Dat jij liever heel de tekst nog eens leest, kan best zijn maar het deel waardoor ik het anders opvat is toch echt wel alleen dat stukje hoor.
misschien off topic, maar ik ben wel blij met het verloop van dit topic. Er zijn dus wel heel veel mensen met begrip blijkbaar. Ik denk ook dat ts meer bijval verwacht had na haar OP en ik eerlijk gezegd ook. Hoewel hier genoeg dingen geplaatst zijn waar ik verdrietig van wordt, ben ik daar toch wel heel blij mee. Het valt mij 100% mee.
Als je enkel en alleen dat stukje eruit pakt dan snap ik dat je zo der die nuance het op kan vatten zoals jij doet. In mijn ogen niet terecht.
Hij is 6. En op een dag als vandaag (en gisteren, en eerder deze week een paar dagen) kunnen we nergens met hem heen, want hij kan alleen maar schreeuwen en boos zijn. Maar misschien dat het morgen wel weer gaat. We zien wel.
We verschillen dan dus duidelijk van wat egoïstisch is. Ik vind een kind meenemen op een lange vlucht behoorlijk egoïstisch wanneer deze zich niet weet te gedragen. Want dit kan je twee kanten op uitkeggen. Want als ik het goed begrijp dan zou een heel vliegtuig het maar moeten slikken dat een kind zich niet weet te gedragen omdat het anders zielig is voor de ouder van dat kind omdat ze niet op vakantie kunnen naar bali. En garanderen kan je gedrag nooit. Maar je kent je eigen kind goed genoeg om te weten hoe die reageert. Die van mij zou werkelijk iedereen het hemt van het lijf vragen. Dat vind ik zelf niet fijn dat hij dat doet. In veel situaties kan ik hem makkelijk meenemen naar wat anders toe, maar in een vliegtuig wordt het lastig. Oh en ik doe gewoon precies waar ik voor sta. Mijn jonge kind gaat niet mee op een verre vliegreis wanneer ik niet kan garanderen dat hij anderen mensen uren lang tot last is. En als ik moet vliegen voor werk, vakantie of familiebezoek en me ondertussen irriteer aan iemand anders. Dan heb ik daar nog steeds last van als dat 9 uur aan een stuk is.
Dat kun je dus net zo goed op TS betrekken als op die ouders. Enige wat ik zelf lastig vind aan dit soort situaties is hoe je in kan schatten hoe je kunt helpen en of dat gewenst is.. Toevallig waren wij gisteravond in een dorpje hier in Italië heel sfeervol uit eten. Onze kinderen gedroegen zich redelijk sociaal aangepast dus ik had het rustig (dat is ook niet altijd zo maar ik had heel egoïstisch toch de gok genomen) Vervolgens was er dus een stel met een jonge baby die eerst even sliep in de wagen maar daarna wat onrustig werd. De moeder liep telkens een stukje weg met de baby en de vader zat een beetje verloren om zich heen te kijken. Aan echt rustig eten kwamen ze niet toe. Eigenlijk wilde ik graag aanbieden om even een rondje te wandelen o.i.d. maar ja, wie geeft nou in het buitenland (ik wist ook niet zeker of het Nederlanders waren, al leek het daar wel op) zijn kersverse baby uit handen aan een vreemde die er een rondje mee gaat lopen Nu was dit misschien niet het beste voorbeeld, maar ik heb dat vaker, ook met kinderen met ‘afwijkend’ gedrag, ik durf nooit zo goed hulp aan te bieden en ben bang dat mensen het raar vinden of opdringerig. Ik ben oprecht benieuwd wat en hoe je dat wel zou kunnen doen..? Of wanneer je dat beter gewoon kunt laten.. Ik ben benieuwd hoe anderen daar over denken.
Dit dus. Als je als ouder weet dat je kind om wat voor reden dan ook niet tegen vliegen kan (vliegangst, medisch probleem, stoornis of heel erg reisziekte etc etc) dan doe je dat niet. Ik heb het dan over situaties waarbij je dit als ouder weet (niet als zoiets je nog nooit overkomen is). Er zijn maar heel weinig redenen waarom vliegen echt een noodzaak is. En er zijn tal van alternatieven voor een leuke vakantie. Door bijvoorbeeld te rijden met de auto ben je niemand tot last en heb je veel meer ruimte om je reis aan te passen aan de behoeftes van je kind. Of je kijkt naar andere mogelijkheden. Zo zijn er genoeg ouders die hun kinderen naar een logeerhuis brengen waar ze een geweldige tijd hebben. Terwijl ze zelf een paar dagen weggaan (of gewoon thuis zijn en weer opladen met of zonder siblings). Zijn dat dan slechte ouders die hun kind gewoon mee hadden moeten nemen op een verre vlucht? Ik denk dat een totale paniekaanval of ernstig wangedrag in niemands belang is. Zeker niet in dat van je kind.
@Amberxx Als je een goed adres voor een logeerhuis in de provincie Gelderland weet, hou ik me van harte aanbevolen, het wijkteam is al ruim twee jaar op zoek naar deze voorziening voor onze zoon . Heb je enig idee waar je het over hebt? zeker na de recente bezuinigingen op de jeugdzorg. En daarnaast, sommige kinderen zullen er geen problemen mee hebben als hun ouders zonder hen op vakantie gaan, maar de meeste gezinnen, je zult het niet geloven, nemen hun kinderen graag mee op vakantie. Iets met gezellig tijd doorbrengen met elkaar enzo, weet je wel? @Petra82 jij kunt nog hopen dat het over een paar jaar beter is, maar volgens jouw criteria zou ik de komende 15 jaar niet het vliegtuig mogen boeken. Nu vlieg ik niet graag, maar ik behoud me wel het recht voor de komende vijftien jaar een keer op vliegvakantie met mijn gezin te gaan.
Klopt, volgens mijn criteria is dat zo. Er zijn ook andere opties. Ik zei al, dat is mijn, niet populaire, mening. En als dat voor ons 20 jaar duurt, so be it. Als je van te voren weet dat mensen last van je gaan hebben, doe je het niet. Punt.
Sorry, mijn impopulaire mening is dat mijn zoon ook recht heeft op leuke dingen en niet weggestopt hoeft te worden. En als je daar problemen mee hebt, dan sluit je jezelf maar levenslang tussen vier muren op.
Een logeerhuis (bestaat zoiets nog? ) gaat wel ver wanneer je een kindje hebt zonder een pgb. Maar als die een weekje bij familie kunnen logeren dan zie ik geen reden waarom dat beide niet kan. Kindje uit logeren en zelf met je partner een weekje naar de zon. Mijn zoontje gaat heel graag hij opa en oma logeren en dat is voor mij het moment dat ik even kan opladen. Maar kinderen met een pgb die worden meer dan eens ondergebracht voor een weekend of voor dagopvang om de ouders te ontlasten. Mijn tante doet dit en die kinderen hebben het heerlijk daar. Ik heb echt bewondering hoe zij om kan gaan met kinderen die een behoorlijke lijst aan gedragsproblemen hebben of een heel naar verleden van misbruik. Dat ze daar vertrouwt genoeg zijn om weer even vrij te spelen en kind te zijn. De kindjes die daar komen hebben helaas vaak ook ouders met een beperkt verstandelijk vermogen Het bestaat dus gelukkig wel, de mogelijkheid om je kinderen op een fijne plek te brengen zodat je zelf ook op kan laden. Dan ben je denk ik zelf ook weer een fijnere ouder, geen enkel kind heeft iets aan een overspannen ouder.
En dat geeft toch geen recht om 200 mensen een paar uur lastig te vallen? Ik heb nu ook wel zin in een feestje, maar ik zet ook de muziek niet op standje 300. Rekening houden met elkaar. Een leuke tijd kan ook 20 kilometer verderop.
Maar wie zegt dat je zoon geen recht heeft op leuke dingen of een fijne vakantie? Vind jij het een beperking in je leven om niet naar Bali te gaan maar naar ik noem Spanje of Italië? Dan kan je kiezen voor een korte vlucht of een autoreis met genoeg tussenstops om het leuk te houden.
Mijn zoon is een loper, net zoals zoveel mensen met non-verbaal autisme. Parkeren langs een (snel)weg is daarom absoluut uitgesloten. Je hebt werkelijk geen idee welke hordes ouders met kinderen met een beperking allemaal wel niet tegen komen, want je blijft suggesties doen die in veel gevallen nooit haalbaar zullen zijn.