Ja vooral dat laatste erg herkenbaar hoor! Bijv boerenkool stamppot haar favo en na jaren wil ze het ineens niet meer
Ik wel, maar wel vaak dezelfde dingen, ik vind veel dingen gewoon echt niet lekker en daarbij komt dat ik veel allergieën heb en het dus beperkt is. Maar sinds ik kinderen heb is het dus wel zo dat ik (6 dagen per week) 1x groente en 1x fruit eet op een dag. Vind het nog niet fijn, maar als voorbeeld voor hun en omdat ik weet dat het moet. Mijn zoon heeft het dus ook niet van een vreemde helaas.
Het ging een tijdje beter, maar sinds afgelopen zomer weer veel slechter. Hij weet het zelf ook en wil geen hulp, maar we hebben wel besproken dat wanneer het nog erger wordt, we hulp gaan zoeken. Hij doet nu wel hard zijn best Heeft afgelopen week 2 nieuwe dingen geprobeerd. Dat is voor hem echt heel veel. Edit: wij zijn dus wel eens bij de huisarts geweest en hij vond het toen lang niet erg genoeg.
@GossipGirlxoxo ik denk niet meteen aan ARFID, maar wel dat ze idd in haar hoofd er teveel mee bezig is. Ik zou hier idd wel weer mee naar de huisarts gaan om juist een eetstoornis te voorkomen. En dan gewoon gericht vragen dat je een verwijzing wil naar de ggz voor het eten. Want eerlijk het lijkt me meer om het denken te gaan dan het eten ansich. Ik had als kind bijv nooit honger maar ik moest eten omdat ik anders hypos kreeg en dusdanig dat ik buiten bewustzijn raakte. Dus mijn ouders moesten er echt eten in krijgen, ik kon dus door de stress zo ongeveer op commando het uitspugen. Dat is gelukkig allemaal beter gegaan toen ik door had dat ik mijzelf beter voelde als ik at ben ik goed gaan eten en hoefde ik ook niet meer over te geven. Maar ik denk dat jullie vooral nog een het stadium zitten dat het nog niet echt een stoornis is maar wel richting gaat. En een diëtiste die daar geen verstand van heeft gaat dit juist alleen maar averechts werken. Beroepsmatig ervaring mee.
Misschien weet je het niet hoor maar ik vraag me dan af: wat is het ergste wat er kan gebeuren als je het niet lekker vindt? Want dan neem je geen hap meer of eet je het niet meer denk ik dan als makkelijker eter. In mijn gedachte werkt dat dan zo en dan denk ik: dood zal ik er niet aan gaan. Maar dat is dus van hoe ik zulke dingen relativeer omdat ook ik, een makkelijke eter, wel eens dingen eet waarvan ik denk, bleh. Is het dan omdat je bang bent over te gaan geven ofzo? En is het wel eens andersom gebeurd dat je iets probeerde en dat wel lekker was? Ik vraag het uit echt interesse hoor, ik hoop niet dat je het vervelend opvat maar ik ben daar benieuwd naar
Je reageert op iemand anders, maar in mijn en zoons geval, dan gaan we dus echt letterlijk overgeven. Ik heb dat inmiddels niet meer zo erg, maar zie ook niet in waarom ik dingen die me heel erg tegenstaan zou moeten eten. Bij mijn zoon was het zo erg dat wanneer iemand in dezelfde ruimte als hij fruit at, hij al moest overgeven en geen eten meer weg kon krijgen.
Nee als je dat weet dat je ervan gaat overgeven niet. Maar dat gebeurd dus inderdaad als je het eet? Ben je dan ook vooral bang voor het overgeven? Maar omdat @Narcisje aangeeft het lastig vindt om nieuwe dingen te proberen. Als je dingen nog nooit hebt geproefd dan weet je ook nog niet of het je tegenstaat en hoe het smaakt toch? Wie weet is het wel een keer lekker want met de dingen die je wel eet heb je dat ook een keer geprobeerd en was het wel lekker denk ik? Of is dat dan iets wat je in je hoofd doet en dat je het al niet wil proberen om hoe het eruit ziet of misschien ruikt/structuur etc? want dingen die ik niet lekker vindt eet ik in principe ook niet nog een keer. Ik ga ook geen dingen eten waarvan ik weet dat ik dat niet lekker vindt..
Wat een verhalen komen hier voorbij zeg. Onze zoon (4) eet ook niet fantastisch, maar oa wel volkoren brood, de meeste groene groente en tegenwoordig ook pasta met rode saus. Bij hem is het een fase denk ik en het gaat steeds beter wel. Ik merk dat hij moeite heeft met nieuwe dingen proberen of iets dat er anders uitziet dan hij gewent is. Rode bietjes bijvoorbeeld gaan er vanwege de kleur alleen al niet in. Veel ervaringsdeskundigen in dit topic. Hebben jullie tips hoe we onze zoon ander eten zoals bijvoorbeeld bietjes kunnen laten proberen? Of ik zou ook heel graag willen dat hij kaas op brood eet (‘tosti’s lust hij dan weer wel bijvoorbeeld)
Geur is heel bepalend en structuur ook. Ik lust wel yoghurt met muesli bijvoorbeeld, maar zodra de muesli zacht wordt moet ik overgeven. Zoon probeert wel eens nieuwe dingen, maar gaat dan echt kokhalzen. Hij is daar niet bang voor (ik ook niet), maar het lijkt alsof het een automatische reactie is. Nu als volwassene probeer ik uiteraard meer dingen, maar dan moeten het wel dingen zijn die echt zinvol zijn, dus bijvoorbeeld een heel gezonde groente. Dingen die me niet lekker lijken en waar je prima zonder kunt (bijvoorbeeld mosselen of oesters oid), laat ik liggen. Ik mis het niet en ik heb dan geen zin in de stress die het me oplevert.
Dat betwijfel ik, ze at als baby al geen verse groente en vers fruit alleen glad uit potjes (ook maar een paar) en toen kon ze er nog niet over nadenken (denk ik).
Wij hebben pas in de bietjes stampot eetbare glitters gedaan en gezegt dat we prinsessen stampot aten. Dochter wilde wel proeven want ik had gezegt dat je als je dat goed eet een prinses word als je groot bent maar dat eindigde in overgeven.
Nou ja, dat vraag ik mij ook vaak af. Heb al vaak genoeg opmerkingen gehad, ach is psychisch etc. Zou dat wel echt zo zijn denk ik dan? Zoon en ik lijken ook veel beter te ruiken en proeven dan andere mensen om ons heen. Ik haal alle smaken er feilloos uit en dan heeft man het niet eens door. Ik denk ook wel eens dat dat een rol speelt..
Ik eet trouwens wel redelijk goed maar kan zelf ook niet tegen bepaalde structuren. Doe fruit in yoghurt bijvoorbeeld (of zo een breaker zakje) en ik ga zeker spugen. De structuur van gamba's en inktvis, kippenvel over mijn hele lichaam.
Maar dat is op zich niet zo gek, dat heeft mijn dochter ook een hele tijd gedaan en dat kan ook gewenning worden denk ik.. Ik denk iig dat wat @Siepie85 zegt wel een goed advies is!
Maar dat is ook helemaal niet gek of afwijkend hè, dat doen veel baby’s. En ook omdat bij kleintjes het kokhalsreflex nog erg naar voren zit. Veel kinderen zijn bijv niet eens instaat voor hun eerste om zonder zich te verslikken brood te eten. Maar wat ik ook al zei ik zou wel aandringen bij de huisarts vragen om door verwezen te worden. Dit is ook alleen maar wat ik uit kon maken uit de tekst die je geeft hè. Daarom moet je op papier ook nooit diagnoses maken of echt een oordeel vellen.
Oh ja, precies die breaker zakjes (ook de vanille soms). Dat soort dingen, ik denk niet dat dat perse psychisch is.
Dat ben ik er echt niet mee eens. Een wat kieskeurige dreumes die eten wat niet lekker is op de grond gooit, vind ik echt totaal iets anders dan een 5 jarige die tegen feestjes en logeren opziet om het eten.. Ik vind dat je een beetje tekort doet aan de zorgen die TS heeft.