Ons oudste is 5 jaar en heeft er 3 onder zich waarvan de jongste net 3 maand oud vandaag mocht hij eeeeindelijk buiten school om spelen met een vriendje…. Maar wat een hel was dat zeg!? Ik ben er totaal op afgeknapt en vraag me af wat een beetje “normaal” is en of wat je mag/kunt verwachten.,, het begon bij thuiskomst al dat hij niet wat met ons wilde drinken aan tafel, struinde direct de tuin af op wat er allemaal lag etc Begon vervolgens te zeuren dat hij alleen maar binnen wilde spelen.. terwijl ik het flesje klaar wilde maken binnen stond onze jongste in maxicosi op picknick tafel… en toen ik weer buiten kwam ging hij al boven jongste om cake in dr mond te stoppen… terwijl ik al paar x gevraagd had haar even met rust te laten… vervolgens na flink klagen daarbij binnen wilde spelen… ging hij werkelijk alle grenzen opzoeken die maar konden…. in de planten, gooien met speelgoed, hard schreeuwen, vloeken etc etc’ Ik vraag me serieus af hoe andere hier in staan.. ik vind het werkelijkwaar verschrikkelijk!!! En hoe sneu t ook is, ik hoef hem niet vaak over de vloer weer… Durf me amper om te draaien in m’n eigen huis….
Simpel, jouw huis jouw regels. Als je zoontje met dit kindje wil spelen, is dat de volgende x bij hen thuis of alleen buiten
Ik begreep tot de één na laatste zin niet goed om het over je eigen kind of een klasgenootje van je oudste ging. Snap ook de zin ‘vandaag mocht ie eeeeeindelijk buiten school om spelen met een vriendje niet’? Vanwaar dat ‘eindelijk’ dan? Goed, nu inhoudelijk: niet alle kinderen zijn het gewend om bij anderen te spelen en zelfs al zijn ze dit gewend: meestal hebben ze op deze leeftijd echt nog wel wat sturing nodig. Jouw huis, jouw regels, dus je mag best bij het vriendje aangeven waar de grens ligt. Volgende keer zou ik jullie huisregels onderweg naar huis of kort na aankomst bespreken, dan komt er minder gedoe achteraf. Wat vaak ook meespeelt, buiten de opvoeding die het klasgenootje krijgt, is of een kind enig kind is/ opgegroeid is met oudere broers/zussen/ opgegroeid is met jongere broers/zussen.
M’n zoon is ook 5. En tot nu toe hebben alle kindjes bij binnenkomst onderzocht wat er allemaal aan speelgoed te vinden was. Ook moet door m’n zoon direct z’n slaapkamer worden laten zien. Eerst even uitrazen, ontdekken, hiërarchie vinden. En dan komen ze tot spelen.
Oops, ging om klasgenootje ja. En eerste schooljaar werd hier sowieso niet gespeeld na schooltijd… nou dit jongetje, had gewoon ook het fatsoen niet om te luisteren überhaupt… dus tot hoever ga je dan hè?! Ik merkte dat ik behoorlijk geïrriteerd/pissig raakte van het feit dat hij stiekem cake in mondje van jongste wilde stoppen toen ik wat van binnen haalde terwijl ik vroeg of ze allen aan tafel bleven zitten… Waar is dat fatsoen van die kinderen tegenwoordig? En ontzettend brutaal…. En bij deze… ik voel me echt niet heilig en onze kinderen zijn ook verre van perfect.. maar dit heeft m’n oren en ogen doen klapperen vandaag..,
Misschien was het voor hem ook allemaal nieuw waardoor het vriendje veel te overprikkeld was om zich te gedragen of te luisteren. Daarmee wil ik niet zeggen dat je met hem dus volgende week weer een speelafspraak moet plannen, maar wel dat hij waarschijnlijk echt wel thuis opgevoed wordt. En mocht je zoon weer met hem willen spelen, kun je met zijn moeder bij een speeltuin afspreken, zijn moeder vragen ook te komen of je zoon gewoon bij hem laten spelen.
Sommige vriendjes zijn gewoon retedruk en ben je liever kwijt dan rijk, maar wat ik met m’n vorige berichtje meer probeerde te schetsen, is dat er vaak wel een reden achter vervelend, voor jou wellicht “onhandelbaar”, gedrag zit en dat dat soms al in zoiets simpels kan zitten als in het niet hebben van een jonger broertje/zusje bijvoorbeeld. Zelf zou ik zeker niet na 1x spelen al meteen zeggen ‘volgende keer alleen daar óf buiten’, zoals iemand hierboven al opperde. Zeker kleuters verdienen op zn minst een tweede kans, vind ik. Maar deze ervaring maakt als ouder zijde wel dat je er de volgende keer wat alerter op bent en ook wat bewuster dat huisregels beter vooraf besproken kunnen worden. Weet je trouwens of het voor dit kindje misschien ook wel de eerste keer was dat ie ergens te spelen ging?
Ik ben daar simpel in. Luister je niet naar mijn regels bel ik direct je moeder om je op te halen want dan wil ik je niet hier te spelen hebben. Ondanks dat willen best veel kinderen met ons mee. Dochter heeft wel 3 a 4x per week iemand mee vanuit school. Ik merk alleen dat ze nog snel moe is na een schooldag in groep 2 dus spreek af dat kindjes tussen 16.00 en 16.30 opgehaald worden want dan word mijn dochter een mopperkontje en wil ze eigenlijk alleen hangen voor de tv. En sommige kinderen vind ik zelf minder leuk dus ik moet nog bekijken of dat zo vaak nog mag als het rotweer word en het buiten spelen over is. Maar gelukkig wil dochter het meest met haar beste vriendin spelen (dochter van mijn beste vriendin) en dat voelt als eigen en daar heb ik geen omkijken naar die mag als enige blijven eten want die ploft met dochter samen op de bank en is dan ook chill.
Ik schrik trouwens van de reacties met volgende keer dan alleen nog daar Maar ik hou er sowieso niet van als dochter bij anderen speelt dus misschien ben ik bevooroordeeld. Ik herinner me van zoon namelijk nog dat het altijd dezelfde ouders waren die zeiden nee bij ons spelen kan vandaag niet maar hij mag wel bij jou spelen. (Ik dacht vooral graag trouwens) maar dan denk ik als je het niet thuis wilt geef je kind dan ook niet mee aan een ander.
Jouw huis, jouw regels. Soms.moeten ze gewoon ff wennen. Gelijk alles onderzoeken is vrij normaal. Ik laat ze bij thuiskomst altijd eerst even scharrelen voordat we gaan eten/drinken. Zijn favo vriendje is enig kind en heeft ook geen jongere neefjes/nichtjes: hij vindt onze jongste ook gewoon in de weg zitten en is wat onhandig ermee. Prima, kan geleerd worden. En soms klikt t gewoon een dag niet, is 1 moe of niet fit, teveel prikkels gehad: dan bel ik ff met de moeder of andersom. Want ik heb mijn kind ook al wel eens kunnen ophalen omdat hij niets wou en ze continu zeurden naar elkaar. Grenzen opzoeken gebeurt hier ook wel, dan zoeken ze gewoon hun plek. Ik geef wel de grens. De buurjongen vloekte als een ketter, stoer doen etc. Even stevig aangesproken en de waarschuwing erbij dat ik het spel ook kan stoppen. Dat werkt hier t beste: gedraag je of ik stop het spel. En weet je, ff pauze voor de tv of op de tablet kan ook heel heilzaam zijn. En ene kind is een uur spelen al genoeg, een ander kun je weer makkelijk 3 uur hebben.
Ik vind het erg negatief overkomen allemaal. Lekker aardig ook, omdat kind wat drukker is dan 'normaal' mag het niet meer spelen. Leuk als alle moeders er zo over denken... Het is jouw huis, jouw regels. Jij bent de volwassene die de grenzen duidelijk aan moet geven. Ik begrijp heus wel dat het erg vervelend kan zijn als een kind sociaal ongewenst gedrag vertoond, maar geef dat ook duidelijk aan. Heb je achteraf dit ook besproken met zijn moeder?
Ik ben blij met jullie antwoorden… Het spelen is vrij nieuw voor ons in zekere zin… Ik weet dat het vriendje een jonger broertje van 2 heeft, en z’n ouders al geregeld horen zeggen dat hij “niet makkelijk is”. De juf gaf ook wel eens een soortgelijke opmerking horen zeggen… Ondertussen weet ik wel dat hij veel voor elkaar “krijgt” bij z’n ouders… En het waarschijnlijk gaat om niet aangeleerd gedrag?? (Toen moeder m kwam halen schreeuwde hij ook alles bij elkaar, en luisterde gewoon absoluut niet naar haar.. ik vond dat best verontrustend.) maar hallo… daar gaan we dus; ik ben absoluut niet diegene die andermans kind gaat opvoeden Er mag af en toe best iets boeferigs gedaan worden, daar zijn het kinderen voor.. maar wél om de “goede” manier…. Ik hoop trouwens ook dat de kinderen liever bij ons spelen dan bij ander thuis haha… maar dan wel gezelliger…en mét fatsoen!!
Ik vind druk ook niet erg.. zijn onze kids ook! Maar ik hou absoluut niet van kinderen zonder fatsoen… en dat lijkt me stukje opvoeding …? (Waar kind dus weer weinig aan kan doen..)
Kindje speelt ook wel elders.. Maar juist omdat het de eerste keer was bij ons zou je denken dat ze zich wat gedeisd houden toch? Hij gedroeg zich als een tiran met oordoppen in!! En durfde werkelijk geen seconde meer naar binnen omdat er dan wel weer wat “gebeurde”…. Hoe bizar is dat! In je eigen huis!!!!!
Ik denk dat je altijd wel kinderen hebt waar het "minder goed" mee gaat als ze buiten school nog samen spelen. Met de 1 klikt het beter dan met de ander. Het ene kind kan beter tegen nieuwe situaties en verwachtingen. Grenzen opzoeken is onderdaan daarbij mogelijk, zeker op die leeftijd. Wel jammer dat je er nu zo negatief naar kijkt, vond je zoon het wel leuk? Hier komen ook regelmatig kinderen spelen, en vriendjes waar het speelmoment goed mee gaat komen vaker dan vriendjes die meer energie kosten maar het is ook voor die kids belangrijk om dat te leren en het contact te krijgen/behouden buiten school. De 2e keer is het nieuwe er af en gaat het vaak een stuk beter. Onze oudste zoon is een "lastig kind" als je op verhalen af moet gaan. Dingen die ik bespreek bij het hek of de juf verteld.. maar ik zó lief bij een ander
Ik vind je nogal negatief en veroordelend over dat andere kindje. Iedere kleuter die bij ons voor het eerst is komen spelen in de afgelopen jaren wil eerst rondkijken in tuin en huis is mijn ervaring. Het is voor hen ook echt wel spannend om voor het eerst bij een vriendje in huis te zijn. Verwachten dat ze bij binnenkomst meteen netjes aan tafel gaan zitten en er dan ook blijven zitten terwijl jij met iets anders bezig bent is echt te veel gevraagd. Een baby in een maxi cosi is heel verleidelijk voor een kleuter. Eigenlijk is het heel lief dat het kindje zijn cakeje wilde delen en het in het mondje stopte. Ik had nooit mijn baby op een tafel laten staan in bijzijn van 2 kleuters die nog vol prikkels zitten van school en enthousiasme van de eerste keer samen spelen in jouw huis. waarschijnlijk zijn je verwachtingen niet realistisch. En leg je daarvan je negatieve gevoel op het bordje van het andere kindje. En eerlijk; als ik wist dat een andere moeder zo over mijn kind denkt en praat zou ik niet meer willen dat mijn kind daar nog gaat spelen.
Ik zou ook geen moeite hebben bij het onderzoeken… maar wél bij het direct gooien en slopen van andermans spullen.. of iedereen wonend in ons huis commanderen… Ook nadat er wat over gezegd is… men dat snap ik.. niemand wilt commentaar over z’n kind denk ik. maar ik vind juist angstaanjagend “dit gedrag” een soort van door de vingers gezien word… En klopt, niet echt idee wat ik verwachten kunt/mag.. vandaar m’n post
met het heb ik zeker af en toe gesproken en uitgelegd waarom iets wel/niet mag… maar het interesseerde hem niet zoveel voor m’n gevoel… en zelf vond ik lastig tot hoever je kunt gaan in corrigeren… toen ik z’n moeder vertelde over cake incidentje… keek ze me aan en zei ; oh…. Als iets niet mag moet je maar duidelijk aangeven, heeft ie nodig. Heb ook niet alles direct voorgelegd. Wil ook niet direct negatief overkomen, maar t heeft me wel ontzettend in z’n greep… iemand vroeg hoe m’n zoon t vond; Die vond t leuk. Maar die zal absoluut niet snel tegen gas geven als iets m niet zint door andere vriendjes/vriendinnetjes.. zijn vriendje keek weinig om eerlijk gezegd naar m’n zoon…
Afspreken bij kleuters is vaak hard werken als ouder, zeker de eerste keren vind ik. Ik heb ook een kindje gehad wat alles opentrok, na 2 seconden met iets spelen het niet meer leuk vond en iets anders wou doen, huis ontploft. En toch ging dat daarna ook beter. Het is inderdaad het wennen aan het nieuwe. En gister was dat kindje weer hier, voor het eerst na de vakantie, en vond ik het weer niet leuk. Maar ja, dochter vindt het wel leuk, en ze slopen (behalve mijn energie ) niks. Ook het niet omkijken naar elkaar is niet onbekend hoor, er is zoveel te ontdekken in een nieuw huis.