Mijn moeder komt uit het buitenland (woont al sinds haar 19e hier ), ik had als kind veel contact met mijn opa en oma die daar nog wonen, maar dat is in de jaren compleet verwaterd. De taal spreek ik ook niet meer en ben er sinds mijn 15e niet meer geweest, waardoor ik mijn grootouders niet meer gezien of gesproken heb (alleen via mijn moeder) sindsdien. Twee jaar geleden overleed mijn oma. Ik heb getwijfeld of we wel naar de uitvaart moesten gaan. Want tja, met 2 hele jonge kinderen stel op sprong in de auto springen en die kant op gaan (flinke rit)… We hebben het uiteindelijk toch gedaan en ik ben zó blij dat we dat hebben gedaan. Mijn opa overleed namelijk nog geen 8 maanden later en hoewel we door Covid maatregelen niet naar zijn uitvaart konden gaan, heb ik hèm dus wel nog wel een laatste keer kunnen zien, rondom de uitvaart van mijn oma. We hadden mijn moeder als tolk nodig, maar ik heb toch nog een keer als volwassen vrouw met hem kunnen praten, hem kunnen vasthouden. Hij heeft mijn man en oudste twee kinderen kunnen ontmoeten. We hebben het weleens over hoe bijzonder de oogkleur van mijn oudste dochter is (bijna pikzwart en dat met blonde haren), maar het werd nog meer bijzonder toen mijn opa vrijwel meteen zei dat het précies dezelfde ogen zijn als zijn moeder had❤️ Dat wisten we niet, ze overleed namelijk al voor mijn eigen moeder was geboren. Het was een zware reis, zo lastminute, met 2 peuters, een flinke autorit, compleet onvoorbereid, maar zó geen spijt dat we zijn gegaan.
Dat ik bewust zo jong moeder ben geworden. En dat de tweede er jaar later ook mocht komen. Heb ik zoveel commentaar op gekregen. Dat ik mijn jeugd weg gooide blablabla. Maar zou zo weer doen.
Ik doe niet aan spijt, ik maak op een bepaald moment een keuze waarvan ik op dat moment denk dat dat het beste is. Achteraf spijt hebben vind ik zo zonde van mijn tijd. Dus waar ik geen spijt van heb is eigenlijk alles in mijn leven.
Dat ik bewust alleen voor een kindje ben gegaan. Ja, het is soms ontzettend zwaar maar dat weegt absoluut niet op tegen de voordelen! Dat ik destijds heb verder gezocht naar een goede psycholoog. Wat een fijn mens en zonder haar was ik nu nooit geweest waar ik nu ben.
Van de mooie reizen die ik (waarvan een aantal samen met mijn man) heb gemaakt voordat we kinderen kregen. Genoten van de wereld en de vrijheid toen, mooie ervaringen die ik nooit meer vergeet. Vooral de verschillende werelddelen/culturen hebben me zeker gevormd.
Dat ik zwanger van nummer 2, oudste nog maar 6 maand er voor heb gekozen om weg te gaan bij hun vader. Ik ben er zoveel sterker door geworden en de band met mijn familie, sommige vrienden en het allerbelangrijkste mijn kinderen is veel hechter geworden.
Dat ik ruim 9 aar geleden samen met mijn arts er voor gekozen heb om mijn blaas te verwijderen en een (continent) stoma aan te leggen, had ik veel eerder moeten doen!
Dat ik ben gestopt met werken om thuisblijf moeder te worden. Er zijn momenten geweest dat ik er soort van half spijt van had (toen dochter peuter was vooral) omdat ik werk als soort van ontspanning zag. Maar nu ze naar school gaat en ik haar elke dag zelf kan brengen en halen en ze altijd af kan spreken met kinderen als ze daar zin in heeft weet ik weer waarom ik die keuze heb gemaakt toen zoon een kleuter was en geniet ik er weer volop van.
Klinkt heel heftig. Mag ik vragen waarom je blaas is verwijderd en waarom je dat eerder had willen doen achteraf?
Ik had een "goed aardige" blaasaandoening (interstitiële cystitis), ging gemiddeld 20x per dag naar de wc, kon er totaal niet mee omgaan waardoor ik steeds meer situaties begon te vermijden. Als ik niet direct naar een wc kon kreeg ik veel pijn en brak het zweet me letterlijk uit. Ik was 18 dat ik klachten kreeg en daardoor veel dingen niet gedaan die ik best had willen doen/ anders had willen doen. Voor mij is de dag van mijn operatie dus ook letterlijk een feestdag en vier ik elk jaar met taart, vind het hebben van mijn stoma minder zwaar dan het hebben van de blaas die ik had
grappig bij mij is juist andersom. Ik had nooit moeten stoppen. Gelukkig nu alweer jaar aan werk en zit beter in mijn vel dan ooit.
Ik heb absoluut geen spijt van mijn kaakcorrectie! Iedereen was er op tegen zelfs de orthodontist. Ik had alleen steun van de kaakchirurg en ben er zo blij mee. En de nasleep qua pijn en wekenlang vloeibaar eten viel me ook enorm mee.
Iets waar ik een paar maanden terug nog wel spijt van had. Maar nu toch geloof dat onze emigratie naar de Antillen ergens goed voor ons is. Hier moet je ver buiten je comfort zone komen, althans mijn man , ik en oudste dochter maar wij hebben hier nu in het afgelopen jaar zoveel geleerd. Ook mijn 2 jongste dochters maken enorme sprongen. Ondanks dat wij hebben besloten geen open einde er van te maken, maar hebben besloten met een jaar of 2 terug te keren naar NL is dit wel een ervaring die niemand ons afpakt.
Moet je onder en/of boven? Bij mij is onder, boven en kin gedaan en mn verstandskiezen zijn getrokken. Van de operatie zelf ben ik alleen de eerste paar dagen flink misselijk geweest. Totaal geen pijn gevoeld, ik heb er alleen een paar weken een heel dik blauw hoofd van gekregen Ik zou het zo weer doen. Succes alvast!
Dat we naar Gent gegaan zijn. En doorgezet hebben om ons gezin te krijgen. Jarenlang bikkelhard werken met veeel verdriet en pijn. En dat we nu ondanks de wens voor een derde definitief besloten hebben het bij 2 te houden. Geeft verdriet maar ook echt opluchting. Het oude huis wat we kochten voor een prikkie, geheel opknappen en nu zoveel wooncomfort geeft. En ook nog bijna verdriedubbeld in waarde. Onze Henk die snachts het hele huis stofzuigt en dweilt. Scheelt me zoveel werk. Heerlijk!
Onderkaak. Heb een enorme overbeet en nu sinds december een beugel die moet ik ongeveer een jaar en dan operatie.
Dat ik mn man versierde ergens in maart...met banner als onverwacht gevolg. Tja zo'n vaart loopt t meestal niet is onze ervaring...mja meestal, behalve in maart kennelijk (dochter ook december geboren, rara...)
Dat wij 5 jaar geleden het geld dat we voor een lange reis naar Zuid-Afrika hadden gespaard hebben geïnvesteerd in een camper. Echt de allerbeste aanschaf ooit. Zuid-Afrika had 4 weken geduurd en was vast een onvergetelijke ervaring geworden, maar we hebben nu al 5 jaar lang zo ontzettend veel plezier van hetzelfde geld gehad.
Mijn ouders adviseerde mij om een abortus te laten uitvoeren toen ik zwanger was van mijn oudste zoon. Dit heb ik dus niet gedaan en geen moment spijt van gehad.