Was denk ik een jaar of 8 toen ik geld vroeg aan mama om voor haar verjaardag een cadeau te kopen en kwam ik toen thuis met een konijn. Mams was niet blij met het cadeau woonden ook nog eens in een appartement.
Ohhh vreselijk van die pakjes met teksten erop. Of het nou passend is voor jongen of meisje of niet, brrrr ‘Mijn papa is de beste’ of ‘ik word grote broer’ ofzo jakkes
Als kraamkado voor de oudste, een of andere porseleine blauwe koe, waarbij de buik een soort kommetje is, met een bijpassende porseleine lepel erbij. Van een of andere designer waar ik nog nooit van gehoord had. Dat was leuk want nu kon iedereen zien dat het een jongen is als hij pap zat te eten. Ehm ten eerste at hij de eerste maanden van zijn geboorte nog geen pap, en al zeker niet in het openbaar. Daarnaast wie gaat z'n baby nou porselein geven? Die lepel was formaat opscheplepel, die zou zelfs ik met moeite in mijn mond krijgen. Maar buiten dat was het ook nog eens spuuglelijk.
Toen ik 16 werd. Een tafelkleed.. een gele. Die al open gemaakt was ( zat in zo’n plastic verpakking zeg maar )
Ik vind het ergens nu een beetje jammer dat ik niets kan toevoegen. Mijn familie is te mondig, die trekken hun mond echt wel open als iemand met een cadeau komt wat echt nergens op slaat.
Een tanten gaf altijd onzin. Oa Paaschocolade die overdatum was. Badzeep/bruisbal etc terwijl we geen bad hadden..
Mijn man kreeg er een keer 10 . Pfff waar laat je het. De gevers vonden het ook echt een fantastisch cadeau om te geven.
Ik hou totaal niet van prullaria. Van mijn man ooit een beeldje van een foto in glas gekregen. Staat nu wel weer in de woonkamer naast dingen van betekenis. Mijn moeder koopt vooral iets wat zij leuk vind, heel eerlijk of ik geef het weg aan en vreemde of het beland bij de kringloop. Van mijn oma met kerst een verschrikkelijk versierde bezem, maar in de schuur gezet als zij kwam dan zette ik het wel even voor haar in het zicht Ik heb wel tegen haar gezegd dat als ik zeg dat ik iets leuk vind bij haar het niet bij mij in huis hoeft. Ik kan bepaalde dingen bij een ander wel mooi vinden, maar dat wil niet zeggen dat ik het ook in mijn huis wil.
Had het achteraf inderdaad moeten verkopen, maar heb het destijds ergens achter in een kast gezet en sinds de verhuizing niet meer gezien. Zal mijn man eens vragen waar die zooi gebleven is. Heb het in de tussentijd niet gemist.
Als kraam cadeau een chinese kimono maat 92. Zowel wij als de gever zijn gewoon hollandse kaaskoppen. Dochter heeft het 1x aangehad toen ze toevallig de juiste kledingmaat had tijdens de carnaval viering op het kdv. Tegen de tijd dat ze zelf interesse kreeg in verkleedpartijtjes was ze er al lang en breed uit gegroeit. Heb me altijd afgevraagd of het nou serieus bedoeld was als dagelijkse kledij.
Mijn man nam 2 bekertjes (thee) en eetstokjes mee uit China. Echt spuuglelijk, volgens mij deed hij het erom. De kopjes heb ik nog ergens in een kast staan en de eetstokjes zijn weggegooid. Vroeg hij er laatst om toen we sushi gingen eten