Is jullie relatie een gewoonte geworden? Ben je echt nog man en vrouw (of vrouw/vrouw)of ben je meer maatjes? Zoek je soms toch nog verder naar iets groener gras. Iemand die jou nog één keer dat verliefde hoteldebotel gevoel kan geven? Of is het dit? Ben je perfect gelukkig en wil je niet meer dan dat het nu is. En dan draaien we hem even: Hoe denk je dat jouw partner over jou denkt mbt alle vragen hierboven? Ik ben heel benieuwd…
Het is gewoon zo dat we bij elkaar horen. Maar een relatie moet je aandacht geven anders gaat ie kapot. Dus dat doen we zeker wel. Ik zou niet anders meer willen. Hij vult me aan, we zijn een team en hij is de man waar ik oud mee wil worden. Verliefde kriebels hebben plaats gemaakt voor een veel diepere liefde en die voel ik nog elke dag. Hij denkt er ook zo over.
Wij hebben zoveel met elkaar meegemaakt dat ik mij geen leven zonder hem kan voorstellen. We hebben dezelfde pijn ervaren, het gemis en het geluk weer mogen zien. Wel hebben we soms fases dat het moeizamer gaat, dit gebeurd met name als er externe factoren zijn, of wanneer een van ons minder fijn in ons vel zit (vaak door externe factoren). Er is een goede balans, maar soms Is het zoeken naar je eigen tijd en tijd samen, die is zeldzaam en kostbaar. Ik zal nog even checken of dit wederzijds is
Hij is mijn teamgenoot, mijn beste vriend en mijn ware liefde. Ik heb echt geluk met hem en dat vertel ik hem regelmatig. Hij voelt hetzelfde en laat mij dat regelmatig blijken. we zijn nu ruim 10 jaar samen en het voelt geweldig om zo close te zijn met iemand. Het grappige is dat we op zich bijna niets gemeen hebben. Afkomst, nationaliteit, cultuur, religie, politieke opvatting, hobby’s, veel interesses.. het is best lachwekkend, haha. Maar we hebben dezelfde normen en waarden en kunnen super goed praten. Ik hou van zijn open, flexibele en non-judgement persoonlijkheid. Hij staat altijd voor iedereen klaar maar zet ons altijd op 1, familie = alles. Ik sta er net zo in dus ons leven samen gaat erg soepel. Ik kan geen betere vader voor mijn kinderen verzinnen. Ik hoop met hem heel oud te worden <3
Dit vat perfect de relatie van mij en mijn man samen Voeg ik - voor mijzelf - nog aan toe dat een relatie soms hard werken is. Het is soms (te) makkelijk om je relatie op de laatste plaats te zetten na de dagelijkse drukte van het gezin, het huishouden, werk… Wat ik zo fijn vind is dat mijn man en ik allebei bereid zijn om er aan te blijven werken. En elkaar in die zin weten te “motiveren” als het even zwaarder is. Hoe gek, chaotisch of druk het leven soms ook is, we blijven tijd vrij maken voor “datenights” (ook gerust “gewoon” thuis), blijven elkaar verrassen met cadeautjes of een andere blijk van trots/waardering voor de ander, blijven onze liefde uitspreken, houden ons seksleven actief, etc. We zijn 12 jaar samen, maar het blijft fantastisch.
Ik ben echt ongelooflijk gelukkig met mijn man. Hij is voor mij echt de ware en volgens mij denkt ie er andersom hetzelfde over, haha. We zijn elkaar erg jong tegengekomen en het zat meteen goed en bleef goed. We zijn wel echt samen volwassen geworden en gelukkig niet uit elkaar gegroeid. Blijft inderdaad wel opletten, zeker nu met kinderen (tweede komt elk moment). Gelukkig hebben we een fijne familie/vriendengroep en is het (los van corona) niet lastig om ruimte te vinden af en toe samen weg te gaan. Thuis samen lekker film kijken doen we ook regelmatig. En voor mij is ons seksleven ook belangrijk en daar steken we allebei ook echt wel tijd in. Ik vind hem nog steeds heel aantrekkelijk en hij mij volgens mij ook (maar heb t hem nu nog niet gevraagd haha). We steunen elkaar in lastige tijden (hij heeft wat ‘werkgedoe’ bijv. en nu ik hoogzwanger ben let hij extra goed op me) en dat voelt heel fijn. Er zijn heus wel eens dingen die minder gaan maar dan kunnen we daar eigenlijk altijd wel goed over praten, soms even op een later moment. Kortom (haha sorry, langer verhaal dan ik dacht); ik ben heel gelukkig met hem
Is je partner de ware voor jou. Kort antwoord: nee. Te jong getrouwd, niks "vd wereld" gezien, hij veranderd, waardoor ik veranderd ben, hem helaas ontgroeid. Verder wijk ik er niet over uit.
De ware dat dacht ik ook van mijn ex. Dat ging kapot door altijd miscommunicatie. We vulden elkaar niet aan en begrepen de behoefte van elkaar niet. Nu samen met mijn vriend een aantal jaar en dat gaat vanzelf. Liefde krijg ik in overvloed en we begrijpen elkaar. We kunnen ook lol maken zonder tv en hebben aan weinig woorden voldoende. Ik wil graag oud met hem worden! Ik weet nu zeker dat wanneer zaken niet lopen zoals communicatie of liefde, of je moet er om smeken het niet goed zit. Ik ben gelukkig met hem!
Dat klinkt niet prettig! Misschien kijken of je nog wat kunt veranderen? Een paar daagjes zonder kinderen om een reis te maken? Wij gaan dat ook doen volgend jaar dan gaat onze zoon naar ouders voor 3 dagen.
Ik geloof niet in de ware. Dan zou er op deze aardkloot maar 1 persoon zijn bestemd voor mijn leven. Ik geloof er wel in dat ik mijn man op het juiste moment en op de juiste plaats ben tegen gekomen. Hadden we elkaar 5 jaar eerder ontmoet, waren we nu niet meer samen geweest. De relatie gaat niet vanzelf maar het is ook niet hard werken. We hebben een dijk van een basis waar we elkaar respecteren, het fijn vinden om bij elkaar te zijn, om elkaar lachen en elkaar waarderen. Soms gaat het lastiger. Dan zijn er geen sexy avondjes, geen spontane cadeautjes of zelfs even een appje onder werktijd. Gelukkig blijft de basis dan over. Die basis is er niet vanzelf gekomen als in hij is de ware en voorbestemd voor mij. Die basis hebben we samen opgebouwd door misschien wel te strijden. Wat vindt hij fijn, wat vind ik fijn, hoe ver ligt dat uit elkaar, waar kunnen we ons vinden etc. Hij is een geweldige vader. Ik smelt als ik hem met onze dochter zie. En voor mij heel belangrijk....We hebben dezelfde normen en waarden. We denken (gelukkig) over een boel zaken anders. Maar in de basis komen onze ideen over hoe ga je met een ander om en wat vinden we belangrijk om onze dochter mee te geven overeen
Werkt helaas niet voor mij (al vaker geprobeerd). Het lijkt alsof het hart dit niet meer wil. Er zijn teveel nukken en dingen gebeurd wat mij irriteert. O.a. narcistische trekjes etc. Maar nu wijdt ik er toch teveel over uit haha, dus lees ik weer braaf mee
Echt perfect aanvullen doen we niet bij elkaar maar we zijn wel precies genoeg voor elkaar. We kunnen goed communiceren, we plagen elkaar veel en hebben daar de grootste lol om. We kunnen van elkaar genoeg hebben maar we kunnen elkaar ook op de juiste momenten met rust laten. Echt ruzies zijn er nooit, wel soms verhitte discussies. Hij is wat gemener dan ik ben, ik ben wat stiller maar waar hij er nog wel eens wat uitflapt en achteraf zegt dat dat anders of niet had gemoeten vind hij wel dat wanneer ik iets zeg het veel harder is omdat ik mijn woorden altijd meen. Ik heb nog nooit gezegd of hoeven zeggen "Dat had ik niet moeten zeggen of anders moeten zeggen." We kunnen ook prima samenwerken en helpen elkaar daar waar nodig, op ieder vlak. Het houden van is nog steeds heel sterk en soms als hij op een bepaalde manier kijkt of een glimlachje maakt voel ik ook nog de vlinders door mijn buik fladderen. We hebben onze ups en downs gehad maar op dit moment zijn we echt oprecht gelukkig met elkaar.
Ik geloof niet in de ware. Want misschien lopen er nog wel duizend mannen rond op de wereld, die nog veel meer bij mij passen. Maar die ken ik niet, en die wil ik ook niet kennen.
Ik geloof ook niet in de ware. Onze relatie is hard werken en communicatie is een moeilijk iets. Wat het voor mij moeilijk maakt is dat ik soms moet vechten tegen de spoken uit zijn verleden. Dat is frustrerend. Maar wat ik wel weet is dat ik echt echt van hem hou en hij van mij. Die liefde brengt ons elke keer weer terug naar elkaar.
Ik had het niet beter kunnen verwoorden! En ja ik krijg wel kriebels als ik mijn man (soms, niet elke dag) zie en de seks is hartstikke goed / we vinden elkaar aantrekkelijk. Maar ik zou liegen als het niet bij vlagen ook lastig is. Maar ik geloof dus ook niet in de ware maar dat zal voor iedereen anders zijn.
Vind het zo mooi om te lezen hoe enkelen van jullie schrijven over jullie partners ❤️ Hier eigenlijk hetzelfde als @Dubbelgeluk We hebben zo ontzettend veel meegemaakt samen, zijn samen volwassen geworden, hebben samen vier kinderen op de wereld gezet, kunnen nog steeds het hardste lachen als we samen zijn, hebben van die heerlijke inside jokes, die niemand anders snapt, kunnen goed discussiëren over van alles en nogwat. Ik leer nog elke dag van hem en hij ook van mij, hij daagt me uit om me steeds te blijven ontwikkelen, geeft mij de ruimte die ik daarvoor nodig heb. Hij is mijn thuis ❤️ En nee, ik geloof niet in ‘de ware’, maar denk dat het verdomd moeilijk zou zijn om iemand te vinden die zo goed bij mij past als hij. Nog elke dag dankbaar dat we ergens na de eerste jaren toch een goed moment hebben gevonden om ervoor te gaan samen. @RoGiJuLi gewoon ff een knuffel. Moet echt k.. zijn om je zo te voelen.
Wij zijn 20 jaar samen en het gaat nog altijd heel goed. Soms is het eens wat te druk en verliezen we elkaar wat uit het oog maar voor mij hoort dat bij een relatie. Een goede relatie kan wel wat hebben, zeggen wij wel eens. Dan leer je elkaar ook goed kennen.
Ik kan me geen leukere man voorstellen dan mijn eigen man, wat dat betreft heb ik het heel erg getroffen. Maar het komt wel met een hoge prijs, maar dat is lastig uitleggen. Maar ik houd in het algemeen wel van (leuke) mannen, klets er graag mee, maar dat zijn vooral de prikkels/iets nieuws. Dat gaat niet echt op een dieper niveau. Maar dat geeft wel eens moeilijke situaties. Mijn man zegt vaak hoe leuk en mooi hij me vindt. Dus ik denk dat dat goed zit
Hier eigenlijk hetzelfde en het verloopt zeker niet vlekkeloos. Het helpt ook niet dat mijn gezondheid niet echt mee werkt en hij super fit is, maar we kiezen wel bewust voor elkaar en voor ons gezin. Ik zou ook niemand anders willen, ondanks onze verschillen. Maar je kunt wel merken dat we nog heel jong waren toen we elkaar leerden kennen en dat maakt het soms best hard werken.