Ohh jeetje wat heftig zeg.. mijn vader heeft ook een zwaar infarct gehad. Was in de tuin bezig geweest, voelde zich niet lekker dus ging maar boven op bed liggen. Gelukkig was mijn moeder die dag thuis, ze is naar hem toe gegaan en zag dat het écht niet goed ging.. dokter gebeld en ze moesten direct komen, hartfilmpje gemaakt, daarop was het infarct zichtbaar en hij is toen met spoed naar het ziekenhuis gebracht met de ambulance. Moet er niet aan denken wat er was gebeurd als m'n moeder niet naar hem toe was gegaan of niet thuis was geweest...
Als het blijvende pijn is en niet wegtrekt, vind ik dat genoeg reden om aan de bel te trekken bij de huisarts. Het hoeft niks ernstigs te betekenen natuurlijk, maar voor je man zelf toch ook fijner als de pijn weggaat of dat hij weet waar het vandaan komt..?
Ik zou aangeven dat jij vindt dat hij hiermee naar de huisarts moet, maar dat als hij niet wil gaan hij ook niet meer moet klagen tegen jou erover. Als hij toch zoveel last er van heeft dat hij er telkens over praat, dan is dat gewoon het signaal dat hij naar de huisarts moet.
Wees blij dat je er was. Ik werd gebeld dat iemand 1200km verderop met een herseninfarct de ambulance niet in wilde...Had m er een paar uur ervoor nog voor gewaarschuwd en expliciet gezegd dat hij mee moest naar t ziekenhuis. Toen praatte hij nog...was de laatste keer dat hij kon bellen.
Ik vind je niet overbezorgd. Hier heb ik op een gegeven moment tegen man gezegd dat als hij niets aan z'n klachten wilt doen, ik er ook niets meer over wil horen.
Beter. Hij heeft ergens in augustus van de reumatoloog een injectie in zijn kont gehad en daarna werd de pijn en de ontstekingen minder. Hij heeft nu geen pijn meer en geen ontstoken gewrichten meer en is weer wat aangekomen. Uit alle onderzoeken is nog niets naar voren gekomen. Ook geen reuma gelukkig! De onderzoeken lopen nog wel want in zijn bloed is nog steeds de ontstekingswaarde te hoog en hij blijkt ijzer te kort te hebben. Afgelopen week is er weer bloed afgenomen want de reumatoloog wil toch nog wat dingen uitsluiten die de oorzaak zouden kunnen zijn maar ook zij denkt aan een bacterie of virus die dit heeft veroorzaakt en volgens haar is het dan zoeken naar een speld in een hooiberg. Het belangrijkste is dat de klachten wegblijven en die bloedwaardes weer normaal worden. De injectie die hij gehad heeft zou 8 tot 12 weken moeten werken maar bij 70 a 80% van de patiënten komen de klachten daarna helemaal niet meer terug dus daar hopen wij ook op. Hij blijft in ieder geval onder behandeling bij de reumatoloog/internist tot alles weer normaal is of er een oorzaak gevonden is.
Jeetje wat zul je je machteloos hebben gevoeld op dat moment. Ik had echt mazzel dat ik daar was. Broer had hem ook niet meegekregen. En voor mij heeft mijn vader een zwak voor me als ik huil (dan kan hij geen nee zeggen) en als ik heel boos ben ga ik ook heel hard huilen. Daarmee heb ik hem mijn auto in gekregen. Anders hadden we natuurlijk de huisarts gebeld maar mijn ouders wonen best afgelegen. En toen we in het ziekenhuis aankwamen ging hij direct naar de OK ik denk dat als we op een ambulance thuis hadden gewacht hij te lang zonder zuurstof had gezeten en het anders was afgelopen.
@Friday mn man hier in de bocht: Aangeven dat hij tot woensdag de tijd heeft om zelf een afspraak te gaan maken en als hij woensdags nog niet gebeld heeft want "geen tijd gehad" dan donderdags voor hem bellen en dan moet hij niet zeuren over welk tijdstip hij moet komen, dan heeft hij zn kans gehad. Rond dat gebied heeft mijn man ook een stok achter de deur nodig geeft hij aan, terwijl je eigenlijk wel gelijk hebt enzo dat dit niet t gebied is om geintjes mee te hebben terwijl er niet direct een redelijke oorzaak is van bijv. overbelasting door sport ofzo. Zelfs al is t wat simpels, toch wel fijn als je er vanaf bent of in elk geval weet WAT er is. Aldus mn man hier. Wij hebben de afspraak onderling dat als de ene t verdacht vindt en de andere t wegwuift de beslissing bij degene ligt die t verdacht vindt om medische hulp in te schakelen. Juist vanwege de stronteigenwijze acties die mijn vader had en mijn schoonvader heeft en wij beiden ook ontzettend eigenwijs zijn met "gaat wel weer over". Ja en als t dan en dan nog niet over is dan ga je bellen. En ohwee als je "ja gaat goed hoor!" en intussen niet zo goed...dan ben je voor volgende gevallen dat "uitstelrecht" kwijt. Lekker kinderachtig maar we zijn aan elkaar gewaagd wat koppigheid betreft.
Je maakt je zorgen en dat is natuurlijk heel lief en ook niet overbezorgd. Aan de andere kant kent je man zijn lichaam zelf het beste. Ik heb ook wel eens van die vage klachten die aanhouden en vervelend zijn en waarover ik dan wel eens over loop te klagen. Ik voel dan aan de andere kant zelf ook wel aan dat het niet nodig is om naar de huisarts te gaan. Gaat normaal gesproken ook echt vanzelf weer over. Wat dr Google betreft, die had vorige keer het Kawasaki syndroom bij mijn zoontje vastgesteld. Kinderarts en ik hebben er toen samen maar hard om gelachen. Ik zou met je man het gesprek aangaan, hoe belastend zijn die klachten nou echt? Hoe moe is moe, slaapt hij goed? Hoe is de lichhouding/ zithouding? Verandering in levensstijl? Zijn er normaal verklaarbare oorzaken voor de klachten waardoor hij het niet nodig vindt om naar de huisarts te gaan. Vertel hem natuurlijk ook dat jij je zorgen maakt en ga samen op zoek naar een oplossing. Ik denk zowiezo niet dat je je man kan of zou moeten dwingen.
Hem vertellen over jou gevoel hierin. Vervolgens moet hij hier gewoon naar laten kijken. Als hij niet aan het miepen is moet je dit soort dingen serieus nemen. En nee, een onderzoek is niet leuk, en kan gênant zijn voor hem. Maar ziek zijn/worden lijkt me net even erger. Mijn man had begin van het jaar plasklachten. Langzaam plassen en erg snel moe. Heb hem ook gesommeerd hiermee naar de HA te gaan. Die verwees hem door naar de uroloog. En nee, dat onderzoek was niet fijn, maar we weten nu wel waar we aan toe zijn.
Sinds mijn vader denk ik ga na de huisarts als je de klachten niet kan verklaren en je ongemak of pijn hebt. Hij had last van maagzuur, iets wat je niet meteen denkt meteen naar de huisarts. Hij dacht door stress en bepaald eten. Bleek niet zo te zijn. Ik wil je niet bang maken maar liever genant en blij weer terug dan denken was ik maar. De huisarts heeft trouwens echt wel heel veel gezien en kijkt bijna nergens meer van op.
Als een man een positief resultaat heeft op een zwangerschapstest kan dat wijzen op zaadbalkanker. Dat is een kankersoort die hcg aanmaakt op de een of andere manier.
Heb je al gevraagd of hij voor jouw eigen gemoedsrust een afspraak wil maken? Ik lees allemaal dingen over dwingen dat zou hier dus niet werken..... Alhoewel ik ook een keer heb gezegd dat als hij niet naar een dokter zou gaan dat het dan einde huwelijk zou zijn Het hielp wel gedeeltelijk.
Eigenlijk denk ik dat dit niks met eigenwijs zijn te maken heeft maar dat je man gewoon niet wilt weten wat het is omdat hij bang is dat het iets ernstigs is. Maar goed, dat is mijn gedachten ik kan het helemaal fout hebben. Ik zou hem dus niet dwingen maar het gesprek aangaan. Mijn man is trouwens ook zo en daar heb ik wel eens tegen gezegd dat als hij niet naar de huisarts gaat hij maar niks over zijn pijntjes aan mij moest vertellen, ik werd er echt schijtziek van. Wel kunnen klagen maar geen actie ondernemen.
Evt zelf de huisarts bellen en advies vragen of hij de klachten van je man serieus genoeg vind om een afspraak te maken. Ik heb ruim 2 jaar lang gezegd dat mijn man naar de huisarts moest gaan om uiteenlopende klachten. Telkens had hij een verklaring voor de pijn van dat moment. Totdat hij ineens niet meer kon lopen. Toen kon hij wel naar de huisarts. Na bloedonderzoek bleek hij zwaar reuma te hebben. Nu press ik hem meer als er wat speelt en ik het niet vertrouw. Zou ook bijzonder zijn in een relatie als je je geen zorgen mag maken over de ander of vragen/ eisen om klachten serieus te nemen.
Als het 'niks is en vanzelf weer over gaat' is dat door de huisarts binnen 10 minuten je wel verteld. Ik neem aan dat geen half uur rijden is naar de huisarts, dus al met al kost het je minder dan 1 uurtje tijd. 1 uur. Dat is alles wat je van hem nodig hebt om jou gerust te stellen. Wat is daar het bezwaar tegen dan? Je vraagt hem niet iedere week om naar de huisarts te gaan toch? Ik vind dat als hij zichzelf niet serieus neemt, hij jouw bezorgdheid wel serieus mag nemen.
Wat is een tijdje? Als hij niet naar de huisarts wil zou ik hem in ieder geval naar de fysio sturen ivm de rugpijn En vage pijn of klachten is ook lastig om iets mee te doen natuurlijk maar als dit al langere tijd is zou ik toch duidelijk maken dat het dan ook niet van zelf over gaat
Ik ben daar echt de verkeerde persoon voor qua geduld. Je hebt last en het gaat niet weg, maar weigert naar de huisarts te gaan uit schaamte. Dan moet je ook niet klagen. Ik heb mijn man zo eens richting huisarts gekregen toen hij een knobbeltje ontdekte in zijn bal. Ja maar eng, schaamte enz. Je bent een volwassen vent, dus pak jezelf bij elkaar en ga naar die huisarts. Die zien wel meer blote onderkanten en zijn alles gewend. Ik ga ook niet voor mijn hobby voor een uitstrijkje, maar soms zijn dingen gewoon nodig. Je gaat niet meteen van iets ernstigs uit, maar wat als dat wel zo zou zijn en je gaat te laat? Dat moet je toch ook niet willen?