Waar valt jouw mond van open? Deel 8

Dat er ieder weekend ergens muziek vandaan komt ( als in evenement muziek) en ik nergens kan vinden waar het gehouden wordt. Ik word er bijna agressief van, want ik slaap al heel slecht. Net als ieder weekend vuurwerk.

 

Dat is bloed irritant
Hadden wij laatst een keer ook in de buurt, ging door tot in de kleine uurtjes.
Maar goed, dan denk je: het is maar een keer. Kan me voorstellen dat als dat ieder weekend is je er behoorlijk geïrriteerd door raakt!

Misschien eens een melding doen bij de wijkagent?

 

Hier hoor ik soms nog kinderen om half 11 's avonds spelen buiten... En die moeten gewoon de volgende dag weer om 8 uur op school zijn.

 

Dat de jongste van 15 maanden contenu de jaloezieën van het raam probeert te trekken. Hij lacht er bij en al zeg je 183628 x nee hij blijft het doen. Vooral als hij ziet dat ik in de keuken ben.

Zowiezo is het vaak gewoon een klein monstertje. Hij luistert niet en ondertussen sloopt hij de boel. Slaat zijn ouderen broer met speelgoed of bijt als hij ergens niet aan mag komen.

Ik ben dit zo niet gewend van onze oudste en zit soms echt met mijn handen in mijn haar.

 

Ter geruststelling, het is heel herkenbaar. Mijn oudste was een voorbeeldkind. Mijn man en ik hadden echt de heilige overtuiging dat wij best goed konden opvoeden. En toen kregen we de tweede.
Maar, hij is drukker, luistert minder goed, zoekt vaker grenzen, maar we bleken toch best wel een beetje te kunnen opvoeden, want rustig en consequent blijven had uiteindelijk wel het beoogde effect. En in andere dingen is hij juist weer makkelijker dan zijn oudere broer, maar dat herkenden we in eerste instantie veel minder omdat we op andere dingen letten.
Dus geef jezelf de kans om de juiste knopjes te vinden bij dit kindje, op een gegeven ga je steeds meer zien hoe je ieder kind als individu goed kunt begeleiden en dan wordt het steeds makkelijker en leuker, maar het is nu wel weer even zoeken naar de juiste modus.

 

Geef je na de Nee iets waar hij wel mee mag spelen? En dan niet als een soort straf “dát is jouw speelgoed” en hem daar dan laten, maar iets soortgelijks vinden waar hij wel mee mag spelen. Vindt hij het geluid leuk (dan iets van trommelen), of is hij graag bij jou in de keuken? (Keukengerei geven: bak met lepel, paar plastic bekertjes)
Misschien wil hij aandacht? Negatieve aandacht is ook aandacht. Heeft hij misschien meer begeleiding nodig in zijn spelen? misschien wil hij graag met jou spelen?

 

Als je zonder dat je het zelf in de gaten hebt iemand kwetst door een opmerking dan siert het je als je dan wel sorry zegt.
Het was niet in jou opgekomen dat jouw bericht zo op iemand over kon komen. Snap ik goed, ik heb nooit met zulke situaties te maken gehad. Jouw verhaal is voor mij ook geen probleem, maar als dat voor een ander wel zo is zou het wel zo netjes zijn dat je gewoon daar sorry voor zegt.

"Joh sorry, dat heb ik me nooit gerealiseerd" zou wel zo netjes zijn geweest.

@NiVa0230 ❤️

 

Maar je kan toch ook spijt hebben dat je per ongeluk (onbewust en zonder opzet) iemand hebt gekwetst. Het is toch niet moeilijk om daar sorry voor te zeggen

 

Ja, dat doe ik. Eigenlijk wilt hij graag m de speelgoed van broer spelen. Alleen is dit niet voor een dreumes natuurlijk. Al zoek ik nu soort gelijk speelgoed uit wie voor hem geschikt is. Hij zoekt vooral uitdaging.

 

Natuurlijk kan dat maar ik als oudere zus kreeg de verantwoordelijkheid voor mijn broertje.
Iets dat nooit had mogen gebeuren, is gebeurt en ik kon niets doen om het tegen te houden.
En heb het niet over uit een boom vallen maar mee gaan met een persoon die wat ouder was en die heeft 18 plus dingen gedaan bij broertje en wie weet bij mij (black oud)

 

Dat is vanuit zo’n klein mannetje gezien ook wel heel erg moeilijk natuurlijk. Super mooi speelgoed en daar mag hij niet mee spelen.
Misschien het speelgoed dat kapot kan op de kamer zetten en de rest mee laten spelen?

 

Het is voor het huis en in het zicht iedereen kan het mee pakken, dat vind ik niet netjes. Zet het dan achter de planten.

 

Wat erg dat jullie dat is overkomen.
Maar ik denk dat je dan nooit je kinderen alleen op straat laat spelen.
Wat er bij mij is gebeurt daarvan wil ik niet de angst op mijn kinderen overbrengen.

 

@Sunshine1993, hier had tweede ook een heel andere gebruiksaanwijzing dan oudste. Boos worden heeft bijvoorbeeld gewoon totaal geen zin bij hem. Dat hebben we echt pas bij hem geleerd: rustig blijven, rustig blijven, rustig blijven.

Maar het is eigenlijk zo mooi, want ik waardeer hen beide echt op hun eigen manier. Maakt me wel reuze nieuwsgierig naar hoe onze derde is

 

Dat geloof ik! Er zit bij mij ook een onbewuste angst dat onze jongste ook ass heeft of zo. Klinkt lekker vaag. Maar zijn met erfelijkheidsonderzoek bezig omdat ze beiden de zelfde longproblematiek hebben. Wat nu als ze meer delen dan alleen dat.... Natuurlijk veel te vroeg om mijn eigen druk om te maken. Want ieder kind is anders. C zou ik als behoedzaam beschrijven en L als grensverleggend/geen angst.

Maar onze zoon zijn fysiotherapeut zij altijd.... Je hebt kijkers en doeners. En dit is ook echt zo. We hebben ook echt een kijker en een doener.

Het is trouwens een super lief mannetje hoor. Maar hij kan intens driftige zijn hoofdbonken ook tegen harden opervlakte' bijten slaan stampvoeten. En oorverdovende gillen/huilen en niet te troosten zijn.

 

Ik snap je angst heel goed. Je wilt uiteindelijk gewoon het beste voor je kind. Maar wel handig om dat dan hier of in je omgeving te spiegelen.

Hoofdbonken deed mijn 3 jarige ook regelmatig. Nu lijkt hij wat minder vaak gefrustreerd. Ik denk dat het helpt dat hij beter kan communiceren en ook gewoon meer zelf kan. Het moet ook ontzéttend frustrerend zijn om.van alles te willen en niet te kunnen.

 

Dochter mag gewoon buiten spelen wel in het zicht wat dus mooi kan hier.
Wonen 2 hoog en ze is natuurlijk ook al bijna 10.
Maar ze mag nog niet uit het zicht dit is met een andere reden, ze neemt alles aan en zal zo snoep of mee gaan vandaar in het zicht.

Maar ik wil en kan haar geen verantwoordelijkheid geven aan een jonger kindje.
Dan sta ik dus gewoon beneden en ga ik de ouders aanspreken.
Want dat doen ze hier wel erg makkelijk helaas.

Met 8 jaar liep ik overal en nergens (dorpje) maar wel met broertje.
Ook dit vond ik niet leuk mijn ouders lieten dat dus gewoon gebeuren ik naar buiten hij ook was wel erg makkelijk ook.
Me ma zat maar te zitten en ja dat wilde ik niet dus tot voor kort nam ik mijn dochter mee om lekker te spelen buiten.
En een zusje of broertje zal er niet komen dus gelukkig hoef ik daarvoor mij geen zorgen te maken maar anders was ik gewoon mee gegaan.

En wat jou aangedaan is wens je je ergste vijand niet.

 

Herkenbaar van m’n jongste, hoe beter ze ging praten hoe beter het ook ging. Heb ook echt wel met m’n handen in het haar gestaan, moest overal ogen hebben. Toen ze naar school ging was t alleen nog als ze moe was.