Kort samen gevat strijd ons gezin maar vnml onze zoon tegen de gevolgen van de behandeling tegen kanker en die van 3 herseninfarcten. Dat maakt het leven zwaar en moeilijk. De maatschappij heeft moeite met niet zichtbare handicaps, mijn zoon met zijn beperkingen en wij met alles wat hierbij komt kijken. En dat is veeeel. Onderwijs, sport, sociaal leven. Overal moeten wij en hij strijden voor eerlijke kansen, begrip en uberhaupt een plekje.
Wow, heftig hoor... Weet wel een klein gedeelte van de situatie maar blijkbaar nog niet alles. Gedeeltelijke herkenning, zelf een verstandelijk beperkte zoon waar je zo niks aan ziet. Af en toe zou het handig zijn als er wél iets te zien zou zijn aan de buitenkant. Telkens uitleggen wat er is, je verantwoorden, je moeten verdedigen... Je bent niet alleen... En laat die tranen lekker gaan, misschien lucht het op! ♥️
Hond ligt sjaggerijnig te wachten tot we naar buiten gaan maar het regent zo enorm hard Krijg de foto niet recht
Niets op dit moment en dit ga ik nog de 15 minuten zo houden ook. Deze ochtend al lekker druk gehad in mijn 2de verblijf (ziekenhuis ) dus eventjes gewoon niets doen.
Ik ben vast aan het koken voor vanavond. De rest van de middag geen tijd meer voor en we zijn pas rond half 8 weer thuis, dus dan vind ik het wel fijn als het al (zo goed als) klaar staat.
Ik heb er toevallig 2 weken geleden een gekocht. Kost bijna niets en is voor zoveel dingen praktisch.
Momenteel ben ik de patient op de bank met een dekentje en mn dochter is de dokter die mij beter gaat maken. Krijg popcorn gevoerd en pakjes drinken. Zij heeft mij aangestoken met een fikse verkoudheid (testen zijn negatief gelukkig) en mn lijf zegt "adios" ondanks de paracetamol, gember/citroen/honing/munt thee. Dit spelletje kan mama nog wel ff een paar uur volhouden tot mn man thuis komt.