Bij wie spookt het in huis

Hier komt weleens iets langs. Zo voelde ik iemand echt zoeken rond het huis toen onze buurvrouw (weduwe) net verhuisd was, maar na een tijdje ging dat weer over.

Ik heb wel onverklaarbare dingen meegemaakt, die niet weg te redeneren zijn, maar daar kwamen dan weer geen geesten aan te pas (zover ik weet). Zo heb ik eens als kleuter een auto ongeluk uitgebreid aan mijn moeder beschreven, ging ze het dorp in, zag ze die verongelukte auto staan. Ik kon dat niet weten, we waren de hele dag thuis geweest en sociale media bestonden nog niet. Het was overigens geen zwaar ongeluk, gewoon flinke blikschade.

Ik ben er van overtuigd dat er meer is dan wij mensen kunnen waarnemen.

Soms vraag ik me af of paranormale waarnemingen 'geesten' zijn of echo's die je waarneemt. Een combinatie is uiteraard ook nog een mogelijkheid. Bijvoorbeeld zo'n negatieve energie die echt ergens kan hangen, ik ben het tegen gekomen waar het niet te verklaren was. Maar ik ken ook mensen die zeg maar hun energie niet bij zich weten te houden en op die manier een hele kamer verstoren.

Maar ik probeer me er niet mee bezig te houden en er niet te veel bij stil te staan, wat niet echt goed gaat met dit topic natuurlijk.

 

Ja af en toe.

1x aan mijn haren getrokken. Niet hard, maar gewoon z'n klein trekje.

1x over mijn haren geaaid (in de keuken, en dat gebeurde 3x achter elkaar)


Gisteren zag mijn vriend 2x een licht. 1x op de deur van zoontje zijn slaapkamer, en 1x op de muur in zijn slaapkamer.

Oja en het meest bizarre. Mijn vriend was zijn sleutel van de fiets kwijt... Overal gezocht, hele huis overhoop. Wat bleek nu....


Hij lag OP???? Zijn mouw van zijn jas aan de kapstok. Dit is onmogelijk zeg maar... Mijn vader was onderweg met een slijptol, hij parkeerde de auto en ik vond de sleutel.

Vroeger toen ik een jaar of 18 was wilde ik weggaan op mijn scooter. Mijn sleutels lagen altijd op het aanrecht.
Sleutels onvindbaar, 1000000x gekeken en natuurlijk op het aanrecht maar lagen nergens. Kwartier gezocht ongeveer, 3x raden waar ze lagen? OP HET AANRECHT.

Ik ben toen vast behoed voor een ongeluk o.i.d.

En ik heb eens iets gezien in mijn droom, ik poep nu bijna nog in mijn broek van angst. Ik was zo bang!
Was 13 ofzo en ben bij mijn ouders in bed gekropen.

Mijn soort van nicht was recent overleden dmv een auto-ongeluk. Ik was daar echt ontroostbaar door, verbitterd en heel erg kapot van verdriet!
Ik kon het geen plekje geven en dat heeft mijn jeugd echt wat veranderd.

Ik lag in mijn bed en er kwam wit licht naar mij toe, het scheen op mij en ik weet niet of het eruit zag als een engel of iets, of alleen als een wit licht.
Ik heb het een beetje verdrongen! Maar ik was zo bang, ik kneep mijn dekbed fijn en ben naar mijn ouders gerend.
Ik heb de dag erna ook hardop gezegd dat als iemand contact met mij wilde maken, ze dat maar via iemand anders in mijn omgeving moesten doen!

 

Na een studentenconferentie in middle of nowhere in Ierland kon ik bij een andere deelnemer in Dublin overnachten voor ik terug zou vliegen. Ze hadden een soort tweede huisje, stond leeg op wat meubels na en een hele groep crashte daar. Ik had een slaapkamer alleen, maar kon niet slapen. Ik voelde me ongemakkelijk en bekeken in de kamer. Uiteindelijk was ik het zo zat, dat ik zei "ik weet niet wie of wat je bent, maar ik kom hier alleen een nachtje slapen". Daarna sliep ik als een roosje.
Mijn dreumesen hadden de enge neiging om in de babykamer naar een hoekje te staren of wijzen.
In dezelfde kamer maakte speelgoed s avonds laat soms geluiden die het overdag nooit maakte. "Press a button to hear me talk!" No way.
Ik vermeed de badkamerspiegel daar in het donker, al vond ik dat heel stom van mezelf. Dochter wees in de woonkamer een keer heel enthousiast naar het niks: "opa!". Geen idee wie of wat ze dacht te zien.

Oftewel allemaal van die dingen die vooral in je hoofd zitten, maar wel de mens zijn natuurlijke neiging tot bijgeloof voeden

 

Bij een vakantieverblijf in een oude boerderij:
Voelde al vreemd daar. Niet onveilig maar apart gevoel, een soort sfeer van oudheid...
Op foto's waren ingedeukte stoelzittingen te zien. In het echt waren die er niet en de stoelen waren nieuw.
'S avonds gingen we naar bed en legden onze dochter van toen 9 maanden in haar ledikantje. Begint ze uit het niets heel hard te schaterlachen! Mijn man en ik keken elkaar aan zo van....wtf....
Jaren terug maar ik zal het nooit vergeten.

 

In het huis waar ik ben opgegroeid hoorde ik heel vaak voetstappen boven. Verder voelde je daar altijd een bepaalde aanwezigheid, kan het niet goed beschrijven maar bij het huis waar we nu wonen voel ik dat bijv niet.
Het was een heel oud en eigenlijk ook best een eng huis.

Mijn man had een auto op schaal gekregen van zijn oude werkgever die later is overleden. Die auto stond bij ons in de extra slaapkamer op een plank.
Tot we een keer een harde klap hoorde vanuit die kamer, toen we keken zagen we dat die auto midden in de kamer op de grond stond. Was zo bizar.

 

In 2010 is mijn vader overleden, hierover heb ik nooit iets over gedeeld of foto’s van hem laten zien aan mijn dochtertje. Ze is 1,5 dus zie dan de noodzaak daar niet zo in, totdat ze er oud genoeg is om er zelf naar te vragen of het begrijpt. Toen kwam dus onderstaande..

Afgelopen week zat ik ‘s morgens met mijn dochtertje te ontbijten. En ineens zei ze ‘opa wolken’. Ik dacht eerst dat ik het niet goed verstond, dus ik vroeg haar opnieuw wat ze zei. Ze herhaalde het dus weer. Ik vond het maar vreemd. Ik bedacht me om haar een foto van mijn vader te laten zien en ik vroeg haar wie dat was. Ze antwoordde met ‘opa’. Ik kreeg letterlijk kippenvel. Brrr…

 

Oh ik krijg de kriebels van dit topic. Super interessant maar ik vind het ook eng.

In groep 4 had ik een vriendje, hij was ernstig ziek. Op een ochtend werd de juf uit de klas gehaald. Ik keek om, ik zat met m'n rug naar de deur. Daar stond hij, helemaal in het wit gekleed, op blote voetjes. Even later kwam de juf huilend terug de klas in, het kindje was die ochtend overleden.. Ik geloofde het eerst niet omdat ik hem écht zag staan, vlak daarvoor.

Mijn oma was ernstig ziek en lag in het ziekenhuis. Het ging al een paar keer heel slecht met haar. Mijn moeder en ik waakten bij haar. Ik wilde nog zo graag iets zeggen maar ze sliep. Ik vertelde haar dat het goed was zo, dat ze zo sterk was geweest maar het genoeg was en ze mocht gaan. Mijn moeder en ik gingen naar huis en werden na 10 minuten al gebeld, ze was vredig ingeslapen. De dag na haar uitvaart werd ik midden in de nacht wakker en zag ik haar aan mijn voeteneind zitten (of het was een droom, maar het was zo vredig, totaal niet eng. Ze keek naar me en glimlachte, ik had het gevoel dat ze over me zou waken).

Verder vind ik het allemaal heel eng en stel ik me bewust niet open, ik wil het niet. Daarom wil ik ook niet in een oude woning wonen, ik wil niks voelen.

 

Omg dit ben ik!!! Ik heb contact met mijn overleden opa die mij vaak een bericht komt brengen via mijn dromen. En het klopt altijd!! Vind het niet eng of erg, want weet dat hij over mij en mijn gezin waakt. Heel soms wilt mijn overleden oma ook een berichtje sturen. Vroeger als kind kon ik iemands overlijden voorspellen door middel van dromen. Ze kwamen een soort van afscheid nemen. Mijn moeder gruwelt nog steeds van mijn dromen... Maar daar heb ik mij een soort van voor afgesloten en komt het nu heel zelden nog voor.

Ik kijk ook altijd door mensen heen en ben een lopende leugendetector.

ik had die link zelf nooit kunnen leggen. Heb spiegels ook altijd een soort van eng gevonden, maar had er nooit bij stil gestaan waarom. Wij hebben thuis daarom ook zo min mogelijk spiegels alleen op de plekken waar het nodig is

 

Heeft iemand van jullie wel eens kunnen communiceren met zo'n energie/geest? Misschien niet eens met woorden. Maar dat je een aanwezigheid voelde of zag, een vraag hebt gesteld en dan weer een teken hebt gekregen?

 

Nou, toevallig dat ik dit topic zie.. Gisteren heb ik aan mijn man "opgebiecht" dat ik een 'man met kroon of hoed' in de kamer van mijn zoontje zag/voelde. Ik weet niet hoe te omschrijven. Het voelt niet kwaadaardig.. Maar toen we laatst ruzie hadden (mijn hormonen), viel er opeens een fotolijstje van de kast. Alle mensen op de foto leven nog, dus daar zie ik niet perse een link mee. Maar waarom het viel? Soms voel ik me ook ongemakkelijk alleen boven, andere keren helemaal niet. Ik sluit niet uit dat het mijn verbeelding is, maar toch..

 

Na aanleiding van dit topic het met mijn zus gehad over mijn ervaring. Kwam ze met het volgende verhaal. Haar zoontje was ten tijde van het overlijden van mijn moeder een maand of 10. Ze hebben zo'n babyfoon met camera. Hij was een dramatische slaper dus dat ding stond altijd bij ze als hij sliep. Een paar dagen na haar overlijden heeft hij ruim een half uur al slapend met zijn arm en hand omhoog geslapen. Net alsof iemand z'n hand vasthield. Dat was zeker niet iets wat hij normaal deed en daarna nooit meer gebeurd.

 

Het was geen geest uiteindelijk, maar het voelde wel heel even zo.
Ik deed van de week ons gordijn op de slaapkamer dicht toen ik een één of ander kraakgeluid daaronder hoorde. Het voelde aan alsof het geluid volgde naar aanleiding van de beweging van het dichtdoen van het gordijn (net als dat een radio weleens gaat storen naarmate je dichterbij gaat staan en minder stoort naarmate je er weer vandaan loopt, zo'n idee).
Afijn, ik het gordijn openschuiven en weer dichtdoen, was het geluid er wéér!
Nou staat er onder ons gordijn momenteel een zak met Toet Toet speelgoed, dus ik dacht nog even: zal vast daar wel uit komen, ook al is het wel gek dat het geluid pas komt als ik het gordijn dichtdoe..
Ik wéér het gordijn openen en wéér dichtdoen, maar toen: niets.
Ik nog een poos wachten of ik uit die zak met Toet Toet speelgoed nog wat hoorde: ook niks.
Toch nóg een keer het gordijn openen om weer dicht te kunnen doen en ja hoor: wéér dat freaky geluid!
Maar pas die laatste keer voelde ik wat (bij m'n voet), bleek het uiteindelijk een Toet Toet onderdeel te zijn die op de grond was gevallen en over de grond schraapte toen ik een stap zijwaarts deed om het gordijn dicht te doen

En ook gister lag ik met hartkloppingen in m'n bed: hoorde een paar minuten lang echt zo'n eng horrorgeluid wat je normaal gesproken alleen in enge films hoort. Een soort zwaar ademen maar dan niet monotoon maar met allerlei verschillende enge geluidsgolven. Een beetje dat 'gekras' ook zeg maar, als iemand begrijpt wat ik bedoel.
Afijn, nooit eerder gehoord terwijl we hier al jaren wonen, dus was toch best wel wat bang. Vooral omdat het niet alleen doodeng, maar vooral ook zo echt én tamelijk dichtbij klonk
Ik nog maar eens proberen niet te panikeren (ben normaal gesproken echt nóóit in paniek, wat dus wel aangeeft hoe eng dit aanvoelde) en nog maar eens te luisteren van waar het geluid vandaan leek te komen.
Dacht ik ineens *eureka*: onze jongste!
Die is op dit moment aardig verkouden, maar heeft vooral veel last van haar bronchiën. En aangezien partner geen puf had gegeven vlak voor we zelf naar bed gingen, ging het deels raspende, deela snurkende en deels ademende geluid dus van kwaad tot erger en hoorde ik het zelf door twee gesloten deuren heen
Lag ik daar dus al die tijd doodsbang te wezen voor m'n eigen dochter
Achteraf gezien best hilarisch, maar op dat moment om tien kleuren bagger van te schijten

 

Ik ben hooggevoelig/medium en kan contact maken met overleden personen. Ik kan vragen stellen, maar meestal laat ik deze personen zelf vertellen of ze laten mij wat "zien". Ik bedoel dit absoluut niet zweverig of iets. Het heeft heel lang geduurt voordat ik het een plekje heb kunnen geven en ben nog steeds een soort van " skeptisch". Verreweg het meeste is te verklaren, maar sommige dingen niet. Zelfs mij man die zo skeptisch is als de pest, is door mij op een gegeven moment toch gaan twijfelen en zegt wel nu dat er wat moet zijn!

 

Ik heb heel veel meegemaakt. Al van jongs af aan. Uiteindelijk viel er heel veel op zijn plek toen ik door een ander medium werd gewezen dat ik ook hooggevoelig/medium ben. Ik kan entiteiten/overledenen voelen, horen, ruiken en ook contact meemaken. Maar ik kan mij ook inzoomen op een levend persoon. En toch ben ik zelf ook altijd nog een soort van skeptisch . Ik zie graag mijn "informatie" gecombineerd worden met bewijs. Het heeft lang geduurd om het een plekje te kunnen geven en heb moeten leren er mee om te gaan. Op sommige momenten moet ik mij echt afsluiten. Verreweg het meeste is te verklaren, maar er zijn wel dingen die heel moeilijk te verklaren zijn of soms helemaal niet. Meestal doe ik eerst onderzoek en dan kijk ik verder. Eerst alle logische dingen proberen uit te sluiten, dan eventueel proberen te hercreeren, en daarna pas gaan kijken of je "bewijs" kan verzamelen van het paranormale.

 

Heel bizar! Maar wel heel goed dat er onderzoek is gedaan! Oh wat had ik graag onderzoek in het huis gedaan! Het kan ook zogenaamde rest energie zijn door wat er gebeurd is. Het hoeft niet altijd actief te zijn. Maar kan natuurlijk wel heftig zijn!

 

De week voor 9/11 had ik elke nacht dezelfde droom (nachtmerrie) over gillende mensen in de lucht.

Op 9/11 was ik thuis van school vanwege een vreselijke menstruatie. De ergste die ik ooit heb gehad. M'n moeder nam me zelfs mee naar de huisarts omdat ik zowat knock out ging. Ik voelde me ook raar. Er was iets mis qua "energie".

Bij thuiskomst zette ik de TV aan. Op CNN. Een kanaal waar ik dus echt nooit naar keek (en zeker als tiener niet). Precies op het moment dat het tweede vliegtuig in het WTC vloog.

Als kind voelde ik ook heel veel dingen aan, maar na die ervaring heb ik me er volledig voor afgesloten en wil ik er niks meer mee te maken hebben.

Bij m'n vader heb ik het ook gehad. Ik riep al bijna een jaar dat hij naar de dokter moest, dat er iets mis was. Iedereen vond het onzin. Totdat hij klachten kreeg en het terminale darmkanker bleek te zijn.

Dus dat hele dingen aanvoelen brengt me alleen maar ellende.

En ik ben een poos YouTuber geweest (voordat de Influencer onzin een ding werd). In ieder filmpje zie je allerlei witte bolletjes om me heen vliegen. Zelfs abonnees begonnen het op te merken. Heb altijd maar gezegd, ach, is vast stof of een mug

 

Dochtertje slaapt de laatste tijd heel moeilijk in... Ze zegt ook vaak : bang van monsters, maar hoe weet ik nu of het gewoon de monster-fase is, of toch iets anders dat haar bang maakt?
Het is nu zo'n 4-tal weken aan de gang, sinds ze naar school gaat... Ze is heel erg moe maar eenmaal in haar kamer lijkt ze wel klaarwakker, niet uitzinnig bang hoor want we blijven bij haar tot ze slaapt, maar dit kan heel erg lang duren...

 

Maak een mooie fles met anti monster spray, je sprayt heel haar kamer in tegen de monsters!

 

Ik word dus echt bang van dit topic haha