Uiteraard betaal je ook voor de dienstverlening. Er zitten hele organisaties achter. Maar zelf zou ik geen behoefte hebben om veel zelf te gaan regelen. Ik vond het fijn dat met 1 telefoontje alles geregeld werd en ik me zelf bezig kon houden met het verlies en rouw. Het lastige is dat je als verzekerde. of niet-verzekerde, voor een ander (=nabestaande(n)) moet bepalen. Als je zegt dat het voor jou niet hoeft, dan betekent dat je nabestaande meer moet doen.
Dat vind ik wel vrij kort door de bocht. Uitvaart van een naaste hebben wij ook gebruik gemaakt van de diensten van een uitvaartverzorger, alles werd heel fijn geregeld in samenspraak, onze wensen en die van de overledene werd echt naar geluisterd. Dat we zelf niet afgelegd en gekist hebben wil niet zeggen dat het onpersoonlijk is als je dat niet wilt/kunt.
Zou ook heel goed kunnen natuurlijk. Sowieso vind ik belachelijk de prijzen voor kistjes voor baby’s belachelijk zo 1000 euro simpel kistje
Voordeel was dat ik wist wat mijn vader wilde, en vooral niet wilde. Ik denk dat als je degene goed kent, je daar prima keuzes in kan maken. Maar natuurlijk zal dat voor een ieder verschillen. Ik vond het juist erg prettig om ook praktisch met dingen bezig te zijn. Het heeft mij geholpen om het persoonlijk te maken en erg geholpen om het een plek te geven.
Ik bedoel het genuanceerder, sorry. Ik bedoel dat het voor mij onpersoonlijk zou voelen om bepaalde dingen uit handen te geven. En ik heb juist het zelf doen als heel helpend ervaren. Dat is meer wat ik bedoel. Ik bedoel dus niet dat wanneer je kiest om het door een ander te laten doen het perse onpersoonlijk is. Dat had ik anders moeten verwoorden.
Dank je voor de aanvulling. Het kwam bij mij ook anders over dan je het bedoelde. Dus ik ben blij dat je dit nog schrijft. Wij hebben namelijk juist veel uit handen gegeven omdat de jaren ervoor al hectisch genoeg waren door zorg en dergelijke. Het gaf ons juist rust te weten, dat dingen uit onze handen werden genomen, we hadden vertrouwen in de uitvaartorganisatie dat ze het goed zouden doen (en dat hebben ze ook). We konden ons richten op ons verdriet en contact met de familie onderhouden (we zouden door de coronabeperkingen maar met z'n vijven zijn bij de begrafenis). Maar goed, dat werkte voor ons. Ik kan me voorstellen dat dat bij iedereen anders werkt. Denk dat het vooral handig is voor mensen, dat ze nadenken hoe ze het zouden willen doen/regelen: voor henzelf, hun naasten (als die niets of niet alles hebben aangegeven). Daarom is het ook goed om het er over te hebben.
Toen mijn moeder overleed was er ook een niet-geindexeerde polis met een waarde van 2500. De uitvaartverzorger liep met ons door het proces en vertelde ons bij iedere stap wat het kostte en gaf ons een lijstje van dingen die we zelf moesten doen… ik ben enigskind dus mijn man en ik moesten alles samen doen. Maar ik kan me niet herinneren dat het veel/moeilijk/zwaar was. Bloemen uitzoeken en muziek en tekst voor de advertentie en adressenlijst voor de kaarten en draaiboek voor het afscheid… dat moet allemaal toch wel? Dat is toch niet makkelijk uit te besteden? Ik zou dat niet gewild hebben in elk geval, ik vond het ook helend en helpend om zelf te doen. Wat ik vooral bedoel is dat een ovr hebben niet perse betekend dat nabestaanden “niets meer hoeven regelen”.
Wij hadden zelf 2 identieke mooie mandjes geregeld die de oma’s hadden bekleed. Nu staan dat soort mandjes nog steeds bij een bekend tuincentrum, blijft een gek idee. de kosten voor de crematie moet ik even opzoeken, ze lagen bij ons in de koeling van het ziekenhuis, omdat de een nog op de afdeling lag en we de ander die was overleden dicht bij ons wilden houden en dan ook nog wel eens konden bezoeken. We zaten 2 uur rijden van huis, dus thuis was ook geen optie. Was een vreselijke rollercoaster…
Nee die dingen hebben we ook gedaan: bloemen, muziek, kaart, adressenlijst. Het gaat dan meer over het afleggen van de overledene, het maken van de kist, aangifte van overlijden, vervoer. Dat kan je zelf doen, of laten doen. Edit: even om aan te geven wat opties zijn om te doen, wat ik eerst noem (en jij ook) zijn dingen die sowieso blijven.
Dank je voor je toelichting! Het kan inderdaad per persoon weer anders aanvoelen. Dat vond ik toen wel fijn, er is ons wel gevraagd of we zelf wouden afleggen, samen met de uitvaartverzorgers of geheel door hen laten doen. Zo ook het kisten. De keuze lag bij ons zelf, er werd niets opgedrongen om juist wel of niet te doen.