Het gaat nog steeds over het recht dat een kind vanaf 12 heeft om zelf te besluiten over medische handelingen. Als dit een deel onderwerp is waar je je niet prettig bij voelt hoef je niet te antwoorden. Ik krijg alleen wel de indruk dat het bij jou een pijnpunt is en dat ook bij jou een hele duidelijke grens is tot waar je kind wel over zn eigen lijf mag besluiten en waar niet.
En dat is mss de reden waarom je al pagina's aan het herhalen bent. Jij gaat u nooit kunnen of willen inbeelden dat uw puber niet zomaar test. Uw focus ligt gewoon meer bij het belang van familie die mss verdriet kan hebben, dan bij eigen kind (op dit punt dan e). Mss idd een cultuur ding.
Maar veel mensen zien het niet als dwingen om iets leuks, maar dwingen om zeer belangrijke familiegebeurtenis. Die zien die gebeurtenis als bijna essentieel binnen de familie en diens verhoudingen. En vanwege dat belang en een verschil in visie op de belasting van een test, maken zij een andere keuze. Net als jij je niet kunt voorstellen dat een feest zo belangrijk kan zijn, kunnen zij zich niet voorstellen dat je zoveel belang hecht aan een test. Iedereen trekt die grens anders en ik vind het ook redelijk overdreven om te stellen dat een kind geen grenzen kan leren omdat ouders een keer veel druk zetten om een test te doen die niet gewenst is. Daar zit zoveel meer gradatie in.
Is ook persoonlijk, maar voor mij geldt dat vooral ook voor de persoon die ziek is en het moet ervaren. Ik ga er vanuit dat dat uiteindelijk eigenlijk de enige is die kan bepalen of het nog houdbaar is of niet meer. Maar dat is natuurlijk hoe ik er naar kijk en geen ‘wetmatigheid’.
En andersom geldt dat natuurlijk ook weer. Ik weet niet meer wat er letterlijk gezegd werd, maar door te luisteren naar een kind en zijn/haar grenzen te respecteren, is het niet zo dat opa en oma automatisch niet belangrijk gevonden worden ofzo. Er worden beide kanten op nogal snel bepaalde vergaande conclusies getrokken en dat is jammer, want dan krijg je al snel een verharde, soms tegen het respectloze aan, discussie. Wat naar mijn mening heel jammer is.
Dat ik een feest niet als iets heel belangrijks zie denk je verkeerd. Ik zie alleen de grenzen van mijn kind als belangrijker. Ik denk dat in deze tijd het geven van een feest in de horeca vanuit 2 kanten consequenties heeft. Er zullen mensen niet komen vanwege het testen. Wat is dan belangrijker, dat je kleinkind aanwezig is zonder dwang of dat je een groot feest geeft in de horeca. Je kunt niet altijd rekening met iedereen houden maar hier wordt in mijn familie gelukkig rekening mee gehouden. Er zijn (bij ons iig) locaties genoeg waar je een groot feest kunt geven evt met catering bijvoorbeeld. Maar waar testen voor toegang niet nodig is. En ja ik ben tegen de testmaatschappij dat heeft zeker invloed. Maar bovenal vind ik de grens van mijn kind belangrijk. En het testen voor een ander bagataliseren daar wordt ik doodmoe van.
Dat laatste ben ik met je eens, dat kun je voor een ander niet bepalen. Maar welke grens van jouw kind je wel of niet rekening mee houdt, kun je ook niet volledig voor een ander bepalen. Sommige grenzen zal iedereen over eens zijn, anderen niet.
Maar soms kan diegene dat niet meer bepalen. Maar nogmaals, mijn doel was niet op een discussie over dit onderwerp te gaan hebben, dus ik ga proberen er niet meer op te reageren
ik ben juist blij dat zij zich niet laat vaccineren! Mijn dochter heeft erg vaak in het ziekenhuis gelegen met ziektes die bijna nooit voorkomen.. dus ergens zijn wij banger bij haar voor bijwerkingen dan bij onze andere kinderen.. Mijn dochter vind het niet erg om te laten testen, hoeft ook niet, want ze is pas 12.. Voor vakantie test ze gewoon, hebben wij ook moeten doen… Maar wat ik hier mee wil zeggen; ik ga niet liegen over haar leeftijd om een restaurant binnen te komen of iets dergelijks.. dus als ze 13 is en we gaan ergens eten dan zal ze dus moeten testen.. vind zij geen probleem.. overigens gaan wij best regelmatig uit eten.. en vaak zegt ze; ik blijf wel thuis, of ze gaat naar opa/ oma.. dan heeft ze geen zin om mee te gaan..
precies dit dus.. ik ben alleen maar blij dat ze die keuze voor zich zelf gemaakt heeft! testen vind zij niet erg.. en een keertje niet mee gaan omdat ze geen zin in heeft gebeurd nu ook weleens hoor.. maken we geen probleem van..
Euh ik doelde op de piemel, ik vind dat een bizarre vergelijking, zeker als ik denk aan een vriendin die verkracht is en daar eigenlijk nooit helemaal los van is gekomen. En wat betreft de rest deel ik je mening niet.
Precies zo bij mijn ouders en schoonouders. 50 jarig huwelijk schoonouders werd al een jaar vooraf gepland. 100 keer doorgesproken, menu, aankleding, alles. Stel dat daar 2 weken voor het feest bekend was geworden dat je een qr moest komen hadden ze echt niet ineens alles afgezegd voor een partytent in de tuin oid hoor. En ja. Het was heel erg belangrijk voor hun dat iedereen er was. Hadden we destijds schema's moeten testen, dan hadden we dat gedaan. Inclusief kinderen die testen 'niet erg prettig' vinden. Maar zo is iedere familie anders. Er zullen vast opa's en oma's zijn die het geen probleem hadden gevonden. En kinderen met een stok-in-neus- fobie voor wie testen een levensgroot drama is. Zulen we het daar maar bij laten?
dan denk ik aan mijn nichtje die een ernstige ongeneeslijke aandoening heeft. Zij wordt al hysterisch als ze met een bloeddrukmeter aankomen laat staan met een wattenstaafje in der neus en mond. Voor haar is testen een vreselijk vreselijk iets. Traumatisch gewoon. Het is gewoon veel te makkelijk gezegd dat testen niks voorsteld. De vergelijking met een verkrachting gaat puur om het feit ‘ je steekt er iets in en klaar’ wat een verkrachting letterlijk gezien ook is. (je hoeft me niet te gaan vertellen hoe vreselijk dit is) Voor sommige mensen is een pcr test een verschrikking. Laat iedereen zelf hierover oordelen.
Voor zover ik hier lees is er niemand die geen begrip kan opbrengen voor iemand met een flinke medische geschiedenis. Ik vind je antwoord een beetje buiten proportie om eerlijk te zijn.
Ik denk dat eigenlijk iedereen hier het er mee eens is dat je in zulke situaties anders moet handelen. In zo'n situatie zou ik nooit zeggen: 'testen is peanuts' Maar dit topic is uitgedraaid op een nogal felle discussie, omdat ts in haar openingspost zelf schreef: 'hij wil niet testen, want dat vindt hij vervelend' Daarop hebben heel veel mensen gereageerd met: kom op 13 jaar en iets niet willen 'want het is vervelend' Tja er zijn wel vaker dingen vervelend en die moeten ook gewoon. Even testen en klaar. Als zij in haar openingspost had geschreven dat hij er flinke angst voor heeft had ik, en mogelijk anderen, heel anders gereageerd. Ik heb geen ervaring met zulke angsten en kan daar dus geen tips in geven. Als dan na tig bladzijdes discussie komt: 'ja maar hij is er erg angstig voor'. Dan denk ik ook: had wat duidelijker geweest in de startpost en vraag om tips. Verschil van mening over wel of niet testen zal er blijven. Ik heb zelf ook flink getwijfeld of ik het vaccin wel wilde. Uiteindelijk heb ik gekozen voor wel. Man en oudste kinderen ook. Maar mijn zoon van 13 is ook niet gevaccineerd. Dus zal hij voor sommige dingen getest moeten worden. Persoonlijk zie ik dat als een gevolg van onze keuze. We zijn nu al zo ver in deze crisis. Ik denk dat we nu staan waar we staan door de grote bereidheid om te vaccineren. Ik denk namelijk dat we, als we massaal hadden geweigerd om te vaccineren, al keihard de volgende lockdown in waren gevlogen. Dus ik ben blij dat de bereidheid om wel te vaccineren er volop is. Ik vind het prima dat er keuzevrijheid is om niet te vaccineren. Maar zelf vind ik het dan prima dat er dan iets tegenover staat. In dit geval dus testen. Als ik besloten had om niet te vaccineren, had ik het geen probleem gevonden om te testen voor ik ergens naar binnen zou mogen. Ik zie dat testen dus als een gevolg van je keuze. Aan de andere kant snap ik ook dat je als je normaal gesproken vaak gebruik maakt van de horeca dat je nu niet besluit om een paar keer per week te gaan testen. Dus zul je je leven daarin aan moeten passen. Maar ach vorig jaar kon niemand naar de horeca, want hij was dicht. Nu kan het gros wel en een klein deeltje wat minder makkelijk. Maar die felheid: "ik weiger onder aan mee te doen" of "ik ga nooit testen, voor niks" Die snap ik niet.