Ik praat met mijn broers ook gewoon over papa en mama. Mijn man praat met zijn broers over 'mijn moeder' of 'mijn vader'. 1. Vind ik het afstandelijk en 2. Best vreemd want het is toch ook hun moeder? Haha. Ik zeg tegen mijn moeder gewoon mama, maar tegen mijn vader 'pa' maar ik heb gewoon niet zo een innige band dus pa klinkt beter. Mijn schoonmoeder noem ik bij haar voornaam en ik spreek haar ook aan met u. Geen idee waar dat u vandaan komt. Het is niet omdat het moet ofzo.
Gewoon bij naam. Ze is idd mn moeder niet en alleen mn eigen ouders verdienen dat ik ze papa en mama noem(de)
Ik vermijd altijd om mijn schoonouders aan te spreken en andersom doet mijn man dat ook bij mijn oudersVoornaam vinden we wat ongepast ofzo, pa en ma te intiem, dus al 12 jaar proberen ze niet aan te spreken lukt niet altijd; dan gebruikt mijn man pa en ma terwijl de ongemakkelijkheid eraf druipt en ik zeg schoonvader en moeders, alsof dat niet stom klinkt
Wat dapper van je zeg! Ik zou er ook gillend naast staan haha! Het lijkt wel of ze steeds groter worden.
Mijn schoonouders noem ik bij hun voornaam. Die mensen verdienen ook geen andere titel. Mijn ouders noem ik pap en mam, met mijn zussen noem ik ze zo. Als ik met anderen praat heb ik het over mijn moeder of vader.
De keren dat ik op spoed terecht kwam niet, wel is het door hen naar de huisarts gestuurd dat ze adviseren om door te verwijzen naar de allergoloog omdat niet duidelijk was waar de reactie door komt. Reactie huisarts: hier heb je noodmedicatie en epipen voor als je weer een reactie krijgt. Ondertussen de afgelopen 8 jaar 3x afgevoerd naar de ehbo en 5x onder controle gekregen met enkel de ambulance op locatie. (En dan nog de keren waarop ik het met noodmedicatie alsnog onder controle kreeg). Maar nog wilde ze mij niet door verwijzen. Maar deze week een nieuw gesprek over met de andere huisarts op de praktijk.
Die noem ik pap en mam. En mijn eigen moeder vaak bij haar naam Is een familiedingetje. In onze familie is het noemen van de naam de standaard. Bij man in de familie juist pap/mam.
Zo was het bij mijn ex. Als 20-jarige pa of ma zeggen tegen de ouders van je vriendje was heel raar. Voornaam voelde zwaar ongepast. En wat blijft er dan over? Meneer en mevrouw? Is ook weer zo overdreven beleefd.
Hahaha dat is hier net zo! En als het echt niet lukt dan doe ik het wel eens via de kinderen Hier lukt het mij al 13 jaar
WAAROM open ik dan ook de foto alsnog als t overduidelijk een spin is... My god...die krengen worden steeds groter lijkt wel. Kom ik dat tegen, ik zweer t ik sluit t huis af en ben weg en kom niet eerder terug als dat ik een lijk gepresenteerd krijg. *kijkt paranoia in de rondte voor beweging* Zo'n gruwelijke pesthekel aan die monsters.
Dat er mensen zijn die als ik dringend adviseer nu of in elk geval vandaag te komen (ben doktersassistente), denken: o, het kan wel een paar dagen wachten, ik moet nu op mn kleinkind passen... Heb het in het dossier gezet dat ik dat geadviseerd heb. Straks valt patiënt dood neer en heb ik mezelf in gedekt in elk geval.
Dat onze oudste van 5,5 vanochtend al 6 huilbuien had voordat hij naar school ging. 7:15: Sokken kwijt 7:25: Deur van zijn kamer was dicht en hij wilde hem open 7:30: Hij krijgt zijn broek niet aan 7:40: Papa biedt het verkeerde koekje aan voor mee naar school 8:00: De roetsjbaan die hij aan de tafel wilde vastmaken werkte niet mee 8:10: Hij kon de knuffel die hij mee naar school wil niet meteen vinden
Ik vraag me in dan af: waarom bel je dan? En je belt met iemand met verstand over gezondheid en die geeft een dringend advies en dat sla je dan in de wind? Snap ik niks van. Ik communiceer met mijn huisarts bijna alles via de app MedGemak, lekker makkelijk ook met foto's en zo. Ik ben niet zo happig op dokters, maar als mijn huisarts vraagt om een afspraak te maken op het spreekuur doe ik dat braaf!
Ja, inderdaad. Snap dat ook echt niet. Ja, die app of gewoon online ervan is makkelijk ja. Wordt helaas nog maar weinig gebruik van gemaakt bij ons.
Ik denk dat dat praten over mama en papa als volwassenen misschien ook een verschilletje is tussen Vlaanderen en Nederland. Als ik tegen vriendinnen/op het werk (ik werk met mijn papa) praat over mijn ouders is het ook mijn mama en mijn papa. Soms op vergaderingen zei ik mijn papa zijn voornaam (maar dan was dat ongemakkelijk) tot de voorzitter zei: zeg maar papa hoor, wij weten dat het je papa is en dat is een mooie titel. Mijn moeder/mijn vader gebruiken wij in Vlaanderen bijna niet.
Als ik die dag niet kan bel ik gewoon niet tenzij het echt niet kan wachten, dan is er echt wel wat te regelen