ja die van mij word volgende maand 4 jaar, maar het is soms met vlagen dat hij bij mij wilt slapen. Wil er ook geen gewenning van maken
Nee dat snap ik.. Iknwilnstraks niet met 2 kinderen in bed slapen Maar mn jongste heeft last van night terrors echt heel zielig.. enndurft dns gewoonnweg niet meer alleen te slapen..
kan me voorstellen dat dat heftig is, heb zelf 1 keer een miskraam gehad. Was anders dan een ongesteldheid kwa pijn. Veel heftiger en sneller vond ik toen
Aah arm meisje, bij mama voelt het vast veilig. Denk maar zo als ze 18 zijn slapen ze niet meer bij mama
Ik heb er in totaal 3 gehad.. waaronder een tweeling.. 1 voor mn oudste dochter, 1 erna, en de laatste was een tweeling waarvan 1 in de eileider zat en was ontstoken, en 1 in de baarmoeder maar dat had nooit overleefd, wab tik moest aan de zware antibiotica . En dat was na m'n laatste iui voor we met ivf gingen starten.. moesten hierdoor nog 2 maanden extra wachten omdat d eontsteking maar niet weg wou.. Das niet te hopen
jaaa de eerste keer wist ik niet wat ik mee maakte.. lag echt op de bank in foetus houding en te puffen.. was zo 5 weken zwanger.. de tweede en derde idem.. daarna weer vlug zwanger geraakt maar dat was een groeiend vruchtzakje met een klein vruchtje erin wat niet verder groeide ( was met 6 wkn gestopt ) ik heb tot 12 weken ermee gelopen omdat t zh elke x dacht te zien dat t groeide of zagen kloppen.. uiteindelijk curretage geworden.
Mijn oudste had ook nacht terrors.. het is uiteindelijk toen ze naar school ging minder geworden.. ze loopt nu bij ergo therapie vm hoog gevoeligheid en daar hoorde de nacht terrors ook bij
Jep, ik had ondraaglijke pijn aan de linkerkant, kon niet meer op mn benen staan.. Ik moest direct door naar t ziekenhuis.. Bloedwaarde gaven aan dat ik zwanger bleek en toen werd er een echo gemaakt, en zo werd t ontdekt.. ik had namelijk wel gewoon bloedverlies gehad dus ik dacht dat de iui mislukt was. Nahja niet dus, maar t zat niet goed... doet nog pijn dat ik de keus maakte voor de antibiotica waardoor t andere vruchtje ook afgestoten werd, maar ik wilde van de pijn af
Ja, doet nog steeds pijn.. vooral het verlies van de tweeling maar rik kon niet anders.. Iknwilde van de pijn af.. die was echt ondraaglijk.. Oh jeetje das ook heftig!!! Oh jeetje hoop nie dst t bij de mijne zo lang gaat duren... dan slaapt ze voorlopig nog niet in eigen bed..
jeetje heel heftig! Ik zat mij gisteren echt zo stom zorgen te maken.. ging nergens over uiteindelijk .. bleef maar denken heb geen bloed verlies verga niet van de pijn.. had alleen gevoelige buik maar echt op de rand van je darmen, richting mijn maag.. na goed toilet bezoek vanochtend was t weg
Joh, dat geeft toch niet! Die angst mag er zijn hoor! Ik hoop niet dat je t ooit mee hoeft te maken, t is echt hell Wat fijn dat de pijn weg is, ik heb dus ook dat als ik moet poepen, dan als ik geweest ben is de pijn ook weg hier
ja maar als t goed gaat vind ik t achteraf ( altijd achteraf ) zooo zonde dat je je zorgen maakt.. Hebben jullie t ook zo koud?? Lig onder mijn dikke deken op de bank brrrrr