Neem die rust ook.. Heb net eea teruggelezen over de band die je met je vader hebt en wat een immens verdriet en verlies heb je nu moeten ervaren.. Hoop dat je een mooi afscheid hebt kunnen geven…
Is logisch en normaal, neem je tijd en je rust. De "regelmodus" is even een lager pitje nu. Hopelijk ging alles zoals je had gewild.
Mn dochter laat ik in t vervolg maar gewoon de cadeautjes uitzoeken. Heeft vandaag een heel kleding setje bij elkaar geshopt voor dr pasgeboren nichtje, past beter bij elkaar dan dat ik had kunnen verzinnen. Enige hulp die ze nodig had was de goede maat (dat wist ze niet), iemand met lengte die dingen uit de hoge rekken kon halen en iemand die betaalde voor dr. "Maar G is dit niet iets wat mooi is voor C?". (groene shirt in de afbeelding, setje is nog een verrassing) "Euh nee mama, écht niet! (met de toon alsof ik een verschrikkelijk voorstel deed) DIE witte, DIE is wél mooi erbij! Kan jij die voor mij pakken?" "Oh nog een legging...ook 62 mama? En nog sokken anders krijgt baby koude voetuh" "Heb je nu alles?" "Neeee onderbroeken!!! We hebben nog geen onderbroeken voor de baby!" "Ja maar schat C. is nog zo klein die draagt nog geen onderbroekjes maar een luiertje" "oh ja dan kunnen we naar de kassa, heb jij je centjes mee?"
Ik voel me zo rot, en ik wil het zó niet, waardoor ik me nog rotter ga voelen. Ik weet dat het weer over gaat, maar ik zit er zo tegen te vechten, ik word er zo ongelukkig van dat ik me ongelukkig voel Mijn vader is in mei overleden en ik ben een maand geleden achter dingen gekomen waar ik echt heel erg van ben geschrokken, het heeft in mijn hoofd alles overhoop gehaald en doet het nog steeds. Ik weet dat dit moet gaan landen en een plekje moet gaan krijgen, en dat ik dit alleen zelf kan doen. En dat kan ik ook, ik heb het vaker gedaan. Maar het is lang geleden dat ik zo depressief was. En het is gewoon heel eng om je zo te voelen en jezelf niet onder controle te hebben. Mijn man steunt me echt en doet alles voor me, maar uiteindelijk moet het in mijn hoofd een plekje gaan krijgen. Het is wel fijn om te weten dat hij achter me staat en het in zekere zin begrijpt. Want als je je nooit zo hebt gevoeld is het echt heel lastig om te begrijpen.
Hier schreven we dat soort dingen op een stukkie papier, ging de vuurkorf aan met een goed glas whisky of een stevige rode wijn en t stukkie papier de vuurkorf in. Heel therapeutisch zo'n vuurkorf.
Ik zag dat je in een ander topic in verleden tijd over je vader praatte, had dit gemist ... Gecondoleerd en heel veel sterkte gewenst!
@Snoopy1979 Knuffel voor jou. Geef het de tijd je leven is blijkbaar 2, over hoop gehaald eerst het overlijden van en dan nu dit ook nog eens.
Nogmaals sterkte @GossipGirlxoxo ❤ Ik weet zeker dat hij weet dat je van hem houd. En dat je alles hebt gedaan wat je kon. Al die vragen. Als ze zo blijven spoken zou ik met iemand (huisarts/ondersteuner) gaan praten. Gewoon je verhaal kwijt aan iemand die erbuiten staat. Heeft mij destijds enorm geholpen. Heel herkenbaar ook dat zoeken. Mijn vader overleed aan het begin van de zomer. Heel die zomervakantie stond ik iedere avond met mijn hoofd in mijn nek naar dat ene sterretje te zoeken. In elke vlinder zag ik hem langs vliegen. Ik ben niet gelovig. Maar als ik aan hem denk dat weet ik bijna zeker dat hij samen met zijn pa en broer ergens 'daarboven' in het zonnetje zit met een goed glas. En af en toe stuurt ie nog een vlinder op ons af om ons te laten weten dat het ok is zo.
Ja het is heel heftig en heel tegenstrijdig, echt oorlog in m'n hoofd. Vandaag na 5 weken eindelijk weer bij zijn graf geweest, ik kon het eerder gewoon even niet meer. Waar ik achter ben gekomen heeft trouwens iets met financiën te maken, maar wel heel vergaand, dus niet iets in de persoonlijke sfeer, voordat jullie misschien zoiets gaan denken. Het is moeilijk uit te leggen omdat ik niet alles wil vertellen, maar het gaat mijn verstand echt te boven en ik ben, zacht uitgedrukt, zwaar teleurgesteld in mijn vader. Met terugwerkende kracht, dat maakt het misschien nog wel moelijker.
Jup, of een roodborstje. Zit hier ook geregeld sterren te kijken met mn bak thee, de eerste periode vooral heel veel met mn gedachten bij hem. Met ons zoontje ook gedaan, toen was Orion in de lucht, zit nu op de uitkijk (wetende dat t nog ff duurt voordat die weer fatsoenlijk zichtbaar is). Dochter zong ook dr liedje voor de sterren (opa sterretje maakten we er hier van, inmiddels gebruikt ze achternaam overigens). @GossipGirlxoxo zn favoriete drankje drinken bij een fiks houtvuurtje, zelfs al is t die jenever, is een aanrader.
Heel herkenbaar die vragen. Mijn vader is heel anders overleden, maar ik heb mezelf ook afgevraagd of ik het goed heb gedaan. Als ik had geweten hoe het zou gaan lopen, had ik anders gehandeld, maar dat weet je niet van tevoren. En dat geldt ook voor jou. Je vader wist echt wel hoeveel jij van hem houdt, dat kan niet anders als ik de berichten van jou hier lees over je ouders. En ik weet zeker dat er meer is, maar hoe precies weet ik ook niet. Er zijn hier vaker dingen gebeurd die geen toeval konden zijn. Ik probeer daar troost uit te halen. Al kan ik soms ook wel een beetje om mezelf lachen, als ik bijvoorbeeld zoals vandaag tegen een duif bij het graf zit te praten
Ja roodborstje ook idd. Toen we een jaar later bij de Alpe d'huZes waren kwam er heel vaak een roodborstje onder de tent luifel onze kruimels weg pikken.