Nav een topic over een kind wat niet eet dacht ik hier aan. Ik heb een super fijne jeugd gehad. Maar wat ik echt als vervelend heb ervaren is het avondeten vroeger. Ik was een hele slechte eter. Lustte echt niks als kind. Dus begrijp wel dat mijn ouders daar soms wanhopig van werden. Ik zat vaak nog alleen aan tafel met een koud bord eten wat op moest. Of in ieder geval een deel moest op. Ik kan er nog steeds niet tegen als iemand voor mij opschept of ik een bord vol krijg. Daar word ik echt zenuwachtig van. Dit doe ik dus anders. Wil dat eten een positief en gezellig moment is. Eet je niet dan niet maar we hebben het wel altijd gezellig aan tafel. En eerlijk gezegd gaat er altijd wel wat in bij zoon. Ik denk omdat er dus geen druk achter zit. Ik schep niet veel op. Kan hij altijd meer krijgen. Wat doen jullie nu echt anders dan je ouders?
Niet veel. Ik knuffel meer dan dat mijn ouders deden. Ik heb mijn ouders leren knuffelen. Ik vroeg er altijd om. Wanneer ik verdrietig was of juist blij. Vooral mijn vader vond dat heel erg fijn. Zo was hij niet opgevoed maar je bent nooit te oud om te leren. Al hoop ik wel dat ik beter luister dan kun moeder. Als je een vraag stelt wacht dan op antwoord. Stel tegen vragen om interesse te tonen.
Vrij veel. Ik luister naar m’n kinderen, benoem hun emoties en gevoelens en die mogen er zijn, bied mijn excuses aan als ik hen onbedoeld heb gekwetst of als ik me heb vergist. Nou ja. Nog veel meer. Ik heb geen hele fijne jeugd gehad
Ik heb zelf nog geen kinderen en ik heb zelf niet een hele fijne jeugd gehad. Wat ik anders zou doen (en wat ik nu al merk dat ik wel doe bij mijn 3 jarige nichtje) is communiceren. Uitleggen wat er gebeurt, over gevoel praten, interesse tonen. Dat heb ik vroeger heel erg gemist. Ik heb zelf stiekem heel erg de behoefte om zelf moeder te worden zodat ik kan laten zien dat het ook anders kan.. Ik heb zoveel liefde te geven, hopelijk kan dat ooit nog.
Wij knuffelen en praten en we doen op momenten gewoon gek samen met de kinderen. Mijn ouders waren nogal streng en niet altijd rechtvaardig en heel erg van het OMDAT WIJ HET ZEGGEN types.
Voorlichting, betreft van alles in het leven. Ik wist nooit wat menstruatie is. Zou wel niet bewust zijn gegaan maar ik dacht dat ik dood ging toen ik voor het eerst bloede. En knuffelen/ ik hou van je etc zeggen. Over gevoelens praten. Ik heb verder een prima jeugd gehad tot mijn 14de maar het bovenstaande heb ik wel gemist ( merk ik nu ik zelf moeder ben)
Toch mooi dat jij je ouders iets geleerd hebt Dat laatste wat jij noemt herken ik ook. Mijn ouders stelden eigenlijk nooit vragen aan iemand. Laat staan doorvragen.. ik heb ze er weleens op gewezen toen de zus van mijn moeder op bezoek was. Achteraf zeiden ze dat mijn tante zo weinig had gezegd. Ik zei toen dat dat kwam omdat zij vragen stelde en andersom niks gevraagd werd. Dit is toen echt verbeterd
Nou ik doe veel anders dan mijn ouders.. maar beide doen we wat we doen en hoe we het doen met liefde
De kinderen bij ons op de kamer/in bed laten slapen als kleine baby en later als ze onrustig waren. Mijn vader wilde dat absoluut niet. Wat wel grappig is want nu hij dat bij mij gezien heeft, dat de kinderen er gewoon behoefte aan hadden en het hen zo goed deed, is hij helemaal omgedraaid en zei hij tegen m’n broer toen hij zijn kindje kreeg; joh pak haar dan lekker bij je in bed. M’n moeder wist niet wat ze hoorde haha
Mijn moeder was altijd thuis, dus daar zit al een groot verschil, mijn ouders waren de enige opvoeders. Mijn kinderen hebben ons (de ouders ) maar ook oppas oma, een scala aan leidsters als opvoeders. Mijn ouders zijn conservatief en zuinig(Vroeger was dat ook nodig ze hadden het niet suPer breed) probeer ik wel anders te doen. Minder conservatief, en vrijer leven. Ik heb mijn vader nooit zien huilen, emoties vloeien bij mij altijd rijkelijk, en dat moeten mijn kinderen ook kunnen uiten. Zowel boos als blij als verdrietig. Mijn kinderen krijgen veel meer dan wat wij kregen vroeger. Natuurlijk zeg ik nee. Maar we doen veel uitjes, we gaaan met het gezin uit eten, maar ook krijgen ze zomaar lego. en ik weet dat ik de middelen heb om dit te kunnen doen. en vroeger hadden we dit niet. mijn kinderen slapen heerlijk weleens bij ons in bed. zeker toen ze klein waren, maar nu ook nog weleens. zou vroeger thuis echt geen eens een optie zijn geweest. mijn ouders hebben alles op hun manier gedaan en wij doen dit anders.
Ik ben zelf heel erg open op gegroeid, maar ook heel streng. Mijn ouders waren niet altijd rechtvaardig en heb ook best een keer een tik gehad. Wat overigs vooral onmacht was. Ze hielden/houden echt van ons. Mijn ouders vlogen elkaar wel eens letterlijk in de haren ' doen ze overigs nog steeds' dit zijn géén dingen die ik voor mijn eigen kinderen wil. Natuurlijk hebben mijn man en ik wel eens een discussie of mening verschil, maar vliegen elkaar absoluut niet aan. Verder voeden we onze kinderen positief op.
Verrassend weinig eigenlijk. Het enige wat ik mij kan bedenken is dat wij veel vaker op uitjes gaan. Mijn vader had daar vroeger geen puf voor in de weekenden, en mijn moeder had geen rijbewijs.
Emoties. Ik ben een moeder die huilt bij dr kinderen. Of dat nou na mot is met m'n vriend of pijn of gewoon verdrietig. Thuis bij ons moest alles maar goed gaan. Vooral voor de buitenwereld. Maar heb bv mijn moeder nooit zien huilen bv de dood van haar moeder. Als mensen aan je vroegen "hoe gaat het?" Dan was het ook altijd "goed", dit terwijl ze ms had en het dus niet altijd goed ging.
Best veel. Mijn moeder vind mij ook heel soft - ik laat ze als baby niet huilen Mijn moeder zegt altijd.. kind heeft gegeten, gepoept en een schone luier, er is dus niks aan de hand dus laat der maar lekker huilen. Nou dacht het niet, als ze bij mij rustig word mag ze lekker bij mij liggen - mogen bij mij slapen als ze dat willen - ik bied mijn excuses aan als ik onterecht boos ben geworden of chagrijnig ben geweest en leg dan ook altijd uit hoe dat komt Mijn vader werd altijd heel snel boos en wij begrepen nooit waarom - antwoord eerlijk op hun vragen.. bijv als ze vragen waarom ik bloed (ongesteld), hoe baby’s uit je buik komen etc Daar werd altijd om heen gedraaid bij ons thuis - kinderen laten geloven in Sinterklaas etc Mijn moeder riep altijd heel hard dat ie niet bestond en zij onze cadeaus kocht. Wij geloofde der overigens niet en zo nog heel veel
Zowel in mijn jeugd als in mijn man zijn jeugd waren onze vaders bijna altijd aan het werk. En áls ze dan thuis waren dan waren ze te moe van het werk en daardoor gauw boos en chagrijnig. Wij proberen daardoor allebei een even grote rol in het leven van onze kinderen te spelen. We verdelen zoveel mogelijk taken en letten er goed op dat de aandacht evenredig verdeeld wordt. Ook deed mijn moeder het huishouden vroeger helemaal alleen, ze liet ons echt niet graag klusjes doen. Koken en schoonmaken deed ze liever zelf. Dat proberen wij nu ook anders te doen, geven de kinderen al wat klusjes, laten ze meehelpen met koken etc. Dat alles op een speelse manier maar dat ze niet als 18 jarige straks niet eens weten hoe je een ei moet bakken.
Mijn moeder is knettergek. Ik moest en zou dingen op haar specifieke manier doen en als ik dan een reden vroeg waarom, was haar snauwende antwoord standaard: OMDAT IK DAT ZEG. Zodra ik de leeftijd van +/- 12 had bereikt kwam ik met tegenargumenten en ook daar wilde ze niks van hebben. Zodoende ben ik mezelf van haar af gaan stoten en heb ik mezelf, maar ook mijn kind, beloofd nooit zo te doen tegen mijn kind(eren). Het ging soms echt om dingen als: mam mag ik na het eten nog even buitenspelen(hoogzomer/+12 jaar) dan was haar antwoord: alleen in de tuin. Puur en alleen omdat zij dan niet wilde dat we lekker in de straat gingen spelen met vriendjes. En zo ging het steeds verder en wilde ze steeds meer controle hebben. Schoonmaken deed ze niet, koken deed ze nauwelijks en zodra ik mijn eerste bh wilde gaan kopen moest het hele winkelcentrum het weten. Wat ik echt gênant vond als tienermeisje. Ik ben ervan overtuigd dat ze zwakbegaafd is(ook om uiteraard vele andere gebeurtenissen die ik hier niet zomaar ga opschrijven) Dus dat ga ik zeker wel anders doen. Uiteraard heb ik ook wel fijne herinneringen aan haar. Zoals elke middag uit school een kopje thee drinken met 2 biscuitjes en dan lekker op de bank Little house on the prairie kijken Dat is dan weer iets wat ik wel graag zou willen doen. Uit school even een momentje van rust met wat te drinken, een koekje en gezellig samen even iets heel anders doen. Edit: Mijn vader daarentegen is een schat van een man. Werkte hard, maakte schoon, kookte veel en uitgebreid en was er altijd voor ons. Maar zijn communicatie en zijn temperament waren slecht en ook dat wil ik dus zelf graag anders doen. O en er werd bij ons thuis nooit over seks gesproken, er werd nooit "ik hou van je" gezegd en we kregen regelmatig een pak slaag of stonden in ons pyjama buiten te janken omdat ze ons buiten hadden gezet "om af te koelen". Dat gaat hier dus ook anders gebeuren. Eigenlijk dus vrij veel wat wij anders gaan doen
Ik herken wat hierboven staat over het avondeten en knuffelen. En wat wij heel belangrijk vinden is de gelijk(waardig)e rol van beide ouders. Ik ben gewend dat mijn vader de dienst uitmaakte en m'n moeder het huishouden deed.
Ik sta veel meer in verbinding met met zoontje en heb veel aandacht voor emoties, knuffelen en later praten met elkaar. Bij ons thuis is iedereen heel gesloten en werd er nooit gepraat dat wil ik echt anders voor mijn kinderen. Er is ook echt traditioneel opgevoed en dat doe / probeer ik ook echt anders te doen. Kind veel meer centraal laten staan en open staan voor zijn behoeftes. Dat heb ik echt gemist in mijn opvoeding, niet dat ik op zich iets tekort ben gekomen maar heb er wel veel last van gehad en nu nog soms hoe er bij ons thuis met elkaar wordt omgegaan. Vindt dat gewoon zonde.