Hoi! ik ben moeder van een zoontje van 3 jaar en het valt me op dat hij wel heel erg vaak vraagt of ik hem lief vindt. Daarnaast zegt hij zelf ook erg vaak dat hij mij lief vindt en dat hij van me houdt (smelt smelt haha) ik vroeg me af of jullie bovenstaande herkennen? Ik ben bang dat hij denkt dat ik hem niet lief vindt ofzo of is dit bevestiging zoeken weer een fase ? ik leg juist altijd aan hem uit dat mama altijd van hem blijft houden en lief vind al maakt hij foutjes, dat hoort erbij. iemand die dit herkent ? Hij is mn enige kind dus kan het niet plaatsen waar het vandaan komt, xx
Mijn kindje vraagt dit ook vaak. Hij is bijna vier, is op dit moment erg lastig qua opvoeding. We moeten hem vaak tot de orde roepen, en vertellen dat hij iets niet mag! Als hij vraagt of hij lief is dan weet hij het antwoord al. Want ik zeg namelijk je bent eigenlijk altijd lief, je luistert nu alleen niet en dat vind mama wel stout. Maar we hebben vaak gesprekken, en dan hebben we het er over dat een beetje stout zijn ook hoort bij zijn leeftijd.
opluchting dat het niet alleen de mijne is . Ja wat je verteld heeft mijn zoontje nu ook, gelijk als hij iets vervelends heeft gedaan vraagt hij: maar mama ben ik nu lief. En dan bespreken we de situatie, waarom het niet goed is om datgene bijv te doen etc, kusje en klaar. Maar daarna vraagt hij denk nog wel 20 keer op een dag of hij lief is... ik word er zelf beetje onzeker van als moeder omdat ik denk: ik uit mn liefde naar hem juist heel vaak; en nu hij goed kan praten kunnen we lastige/vervelende dingen die hij soms doet bespreken enzo. Maar toch die vragen steeds
Ik uit mijn liefde voor mijn zoontje enorm, dus daar twijfel ik niet aan. Ik denk dat het gewoon bij de ontwikkeling hoort. Ook is mijn zoontje erg gevoelig, en zou dat ook wel kunnen meespelen.
Denk dat het bij de ontwikkeling hoort? Mijn zoontje heeft dit ook wel gehad, hij komt nu vooral nog vaak spontaan naar ons toe om even een knuffel te geven en te zeggen 'ik vind je lief'. Ook zegt hij vaak dat hij ons gemist heeft als hij bijv. naar school of naar opa&oma is geweest. Soms denk ik ook wel eens 'help, laat ik hem wel genoeg merken dat ik hem ook lief vindt'. Maar eigenlijk is dat niet reëel om te denken, want we zeggen dat dagelijks wel.
dankje wel, dit geeft al meer inzichten, mn zoontje is ook best wel gevoelig, ik zelf ook dus dat heeft ie wel van mij. Maar fijn om te weten dat het geen onzekerheids ding maar bij de ontwikkeling hoort, was erg bang dat ie ergens mee zou zitten en drm steeds die vragen
superfijn om te horen, valt toch een last van mn schouders omdat het vooral mezelf heel onzeker heeft gemaakt
Ik begrijp je heel goed hoor. Maar soms zeggen kinderen gewoon ook een beetje aparte dingen. Mijn zoontje zei een keer mama ik ben bang dat jij mij gaat slaan? Ik heb hem werkelijk nog nooit geslagen of iets. Dan zeg ik ook, maar mama heeft jou toch nog nooit geslagen of pijn gedaan? Dan zegt hij nee. Dan zeg ik nou dat zal ik ook nooit doen, dus daar hoef je ook nooit bang voor te zijn. Zo zei hij ook een keer dat oma en ik over zijn andere oma hadden gezegd dat ze een trut is? Ook helemaal niets van waar! Hij hangt als een klit aan me, en we zitten bijvoorbeeld vaak papa te plagen dat zoontje en ik een team zijn of dat hij mijn beste vriend is bijvoorbeeld. (soms plaagt hij mij en zegt hij dat hij papa zijn beste vriend is) Ik noem hem altijd mijn nummer 1, en vertel hem minstens 10x per dag hoeveel ik van hem houd. Op deze leeftijd ontwikkelen ze zo snel, fantasieën en zoveel gevoelens. Ik heb mij ook wel eens afgevraagd of ik hem wel goed genoeg opvoed hoor. Maar ik denk dat je daar altijd overna zal denken, ik uit heel veel liefde. We praten veel, ik vertel hem veel dingen eerlijk, ik leer hem normen en waarden. Ik leg hem van alles uit, en zeg dat hij altijd alles tegen mij kan vertellen, dat ik altijd heel veel van hem houd en dat hij altijd mijn nummer één zal zijn bijvoorbeeld en dat ik er altijd voor hem ben. Dus waar het vandaan komt weet ik ook niet, maar daarom weet ik wel zeker dat het er gewoon bij hoort. Hij krijgt eerder teveel liefde en aandacht van mij, dan te weinig.
Die van mij begint er nu pas mee: mama, ik was vandaag lief he? Mama was ik lief? Maar ik ben ook eerlijk, als hij echt niet lief was zeg ik ook: nee, je was niet lief want je bleef maar zeuren om snoep, maar ook als je even niet lief bent hou ik heel veel van je. ik noem hem ook mijn grootste liefde haha, hij is écht een moederskindje. De jongste heeft geen voorkeur. Papa is misschien zelfs meer favoriet. Als hij tussen ons in slaapt, rolt hij altijd naar mijn man haha
Ja, ik vraag ook wel eens aan mijn zoontje vond je jezelf ook stout vandaag? Bijvoorbeeld ivm of hij een (extra) snoepje krijgt. Dan zegt hij ik luisterde niet vandaag mama. Dan zeg ik ja dat vind ik eigenlijk ook. Maar omdat je dat zo eerlijk zegt krijg je toch een snoepje o.i.d. Haha, ja hij is mijn beste vriendje! Mijn nummer 1, mijn kleine Mi Amor. Mijn schattie en ga do maar door! Hij noemt mij altijd mama, maar hij zegt ook vaak dat ik zijn schat ben. He schat zegt ie dan tegen me. Of moet ik je even helpen schat? Of schattebout. Stiekem moet ik dan heel hard lachen. Hoe hij dat dan zegt, een beetje met een soort Amsterdams accentje! Mijn zoontje is ook absoluut een moederskindje, en ik voel gewoon dat hij dat zijn hele leven zal zijn. Ik ben nu zwanger van baby nr 2. En vraag mij af of ik net zoveel van baby 2 ga houden als van mijn zoontje. Meer omdat hij en ik gewoon echt één zijn. Hij is zooooooo lief!!! Hij heeft ook een behoorlijk temperamentje, en is echt een "lastig" kindje. Maar hij is zo zo zo lief! Ik spat bijna uit elkaar van liefde voor hem.
Dochter hier ook hoor, die wordt bijna 5 maar het vragen of ze lief is, is inmiddels wel een beetje voorbij. Ze komt gewoon slijmjurken en kroelen. En als ze écht iets graag wilt dan is t "pleaaaaaaaase"? maar dat hebben we dr zelf aangeleerd (en gaat om een snoepje dan ofzo, maar ook een boterham, appel of beker drinken gebeurd nog wel eens). Of "maar mama ik ben toch jouw vriendin?" of "jij bent toch mijn vriendin?" en dan weet je dat ze wat wil... Ja ik ben je vriendin maar ook je mama, soms moet ik ook opvoeden en dan kan het zijn dat jij MIJ op dat moment even niet zo lief vindt omdat ik zeg dat iets niet mag of dat je er mee moet stoppen. Dat zeg ik dan niet om je te pesten, maar omdat ik van je hou. Oh wordt jij dan boos? Als je iets doet waarvan je héél goed weet dat het niet mag of niet stopt wanneer ik zeg dat je er mee moet stoppen dan kan ik best een beetje boos worden ja want ik doe veel liever leuke dingen met jou samen. Ga je mij dan slaan? (wtf???) Pardon? Nee slaan is gemeen, jij mag niet slaan en papa, mama, mogen ook niet slaan. Niemand mag slaan, schoppen of bijten. Mama ik ben blij op jou En ik hou ook van jou schat, ook als ik soms een beetje boos moet zijn om jou veilig te houden want ik wil nog veeeeeeeeeeel meer van die dikke vette super kroelen!!! Mama kom je nu mee spelen? (ah dat was t dus...uitgekookte dondersteen...) Is ook gewoon een periode dat ze lief en stout gaan onderscheiden en dat aan jou toetsen om te bevestigen net als zoveel andere dingen (kleuren, links en rechts...). Alleen deze is emotie/gedrag dus je staat gelijk op scherp. Als je zwanger bent of er is wat gaande in de omgeving wat enige onzekerheid met zich meebrengt dan vlamt t ook wel heel erg op. Maar dan zoeken ze gewoon naar hun plekkie binnen die verandering. Dochter hier kwam ineens met t idee dat we haar gingen omruilen voor de baby bijv. toen ze iets deed wat niet bepaald bevordelijk was voor mijn hart. Kost ff tijd om dat goed te bespreken met zo'n aandacht fladderaar maar die zoekt gewoon dr houvast in een veranderende situatie. Na een zware dag kan ze ook aardig tekeer gaan tegen mij of dr vader, maar dat kan ook wij zijn de veilige haven voor haar. Tis mn schattie en mn gremlin in een klein ondeugend uitgekookt blond persoontje. Ene moment zoek je glasvezelbehang extra breed, volgende moment wil je dr platknuffelen nu je nog geen "mahaaaaaaaaam" er tegenin krijgt.
Is het niet gewoon een fase? Mijn zoon heeft deze periodes ook wel eens, dan komt hij om de haverklap knuffelen, vragen of ik hem lief vindt en zegt hij dingen als “mama, jij bent mijn beste vriendin” en “mama, ik hou van jou!”. Zo lieffff Ik krijg ook dagelijks wel een huwelijksaanzoek, haha. Ik zie er eigenlijk niets zorgelijks in? Fijn toch?
Onze zoon is een stuk ouder (7) het is een slimme gevoelige jongen en een echte knuffelbeer. Hij vraagt ook vaker of ik van hem nou. Ik heb geen problemen mee om dat heel vaak te zeggen en knuffel hem ook plat. Soms staat hun wereld op hun kop door hun ontwikkeling en hebben sommige kinderen meer bevestiging nodig.
Hahahaha! Wat grappig om dat allemaal te lezen zeg. Word er wel een beetje warm van . Tegelijkertijd herken ik het niet. Haha! Ben ik nou een koude mama? Nee hoor, helemaal niet! Als ik thuis kom van het werk, dan is mijn dochter (bijna 4) suuuuuuper blij! Krijg hele dikke knuffels en kusjes. Maar ze vraagt nooit aan me of ik haar lief vind. Heeft ze ook nog nooit gegaan . Geen idee waarom niet eigenlijk . Misschien kan ze nog niet zo goed reflecteren op haar gedrag ofzo. I dont know... Ik vind het wel echt een logische vraag voor een peuter. Gewoon lekker honderd duizend keer bevestiging vragen. Voelt vast heerlijk, al die liefde x 100, want je weet toch het antwoord al.
Mijn dochter van 6 vraagt ook altijd om bevestiging. Ik ben lief hè mama? Ik heb vandaag goed geluisterd hè? Ik heb vandaag niet gezeurd hè? zij heeft die bevestiging nodig. Is erg onzeker. mijn zoon heeft dit nooit gevraagd.
Hier ook een 4-jarige en ook hier geen herkenning qua het vaak vragen om bevestiging. Vragen of ik haar lief vindt heeft ze enkel een handjevol keren gedaan toen ze heel goed wist dat haar gedrag niet zo leuk was Dus heb toen ook gewoon gezegd: ik vind jóu wel lief, maar ik vind jouw gedrag/ wat je net deed even niet zo leuk. Verder ook heel herkenbaar uit jouw stukje dat als een blij kuiken op je af komen rennen zodra je dr ophaalt ♡