Fijn dat je thuis bent. Het wordt dan toch pas "echt" vond ik. En gewoon veel laten aangeven door je man. Hier pakte de eerste 2 weken na de ks mijn man ook even wat meer taken op. Zolang die kleine maar eet slaapt en poept en plast en jij ook eet slaapt en ja, poept en plast, doe je genoeg. Je zult merken dat je sneller dan je denkt toch gaat aansterken van zo'n grote operatie, maar zeker in die eerste 2 weken moet je het echt even uit je hoofd laten om huishoudelijke taken oid te willen doen. Doe rustig aan en laat het een beetje over je heen komen. Dat echte genieten kwam bij mij ook langzaam op. Moest echt even wennen van "ben jij mijn kind?". Dat is niet bij iedereen instant. Zeker na een lange vermoeiende bevalling niet. Dan moet je echt zelf eerst bijkomen. Succes!
Oh wel fijn @Vero0504 en @Mapje dat jullie dit herkennen. Als ik dit tegen mensen zeg krijg ik soms zulke verbaasde reacties. Het heeft bij mij zeker een jaar geduurd tot ik me weet een beetje mezelf voelde en het prima ging. Super contrast met de 2e (en 3e en hopelijk 4e)
Ik wist van mezelf al dat ik babygrut niet heel denderend vond, ik ben meer geschikt voor wat oudere exemplaren. Maar wanneer ze de eerste weken riepen "geniet ervan" wilde ik ze met liefde ff een dagje als oppas laten fungeren. Of een paar uurtjes, we waren niet heel kieskeurig. Met dat gekrijs opgeteld 18-21 uur van de 24 was de gedachte bij ons eerder "waar zijn we in godesnaam aan begonnen en hoe komen we UIT deze hel?!?". Als je er maar lang genoeg mee te maken hebt wordt zelfs tot 3 tellen van de melkschepjes een uitdaging. Wist ook echt niet meer hoe ik ooit nog de hersencapaciteit terug ging krijgen om mn werk te kunnen doen. (analytisch...en nog niet tot 3 kunnen tellen) "Geniet ervaaaaaan!" man dat was voor mij regelrecht een ticket naar depressie ik genoot er absoluut NIET van. Ik werd gek thuis, maar dan ook echt helemaal stapel krankjorem. Heb dr echt op tijden in dr bed moeten leggen en in de schuur met de deur dicht moeten gaan zitten dat ik mn moeder belde om te komen helpen dat ik t niet meer trok.
sooooow ff dochter ophalen uit school en dan precies indalingsweeën krijgen. Wel sooooodemieter dat is best lastig lopen en dan was t maar 100 meter. Gelukkig nu thuis maar t feestje gaat gewoon door. Hopelijk man zo thuis, voelt wel iets prettiger met nog een volwassene in de buurt.
Helaas niet kunnen strippen, dus weer afwachten... maandag naar het ziekenhuis voor consult, bespreken inleiding en hopelijk nog een poging tot strippen. Begin er nu wel erg klaar mee te zijn
Ik lees hier stiekem al af en toe mee omdat ik bijna aan de laatste 100 dagen zit. Las toevallig je bericht. Ik heb de griepprik vandaag gehad. Ik heb er vanwege de zwangerschap recht op via de huisarts, maar dat was wat ingewikkeld en duurde in mijn ogen te lang. Wat ik heb gedaan is apotheek gevraagd of ze hem op voorraad hadden (ja), huisarts gebeld voor recept, opgehaald bij apotheek (kostte 28,50) en vandaag huisarts assistente laten zetten. Dat zou evt voor je schoonmoeder nog een optie kunnen zijn waardoor je het meer in eigen had hebt. Dan ben je niet afhankelijk van die dag bij de huisarts en kun je er qua inleiding mogelijk wat makkelijker omheen plannen. Maar misschien nu al niet meer nodig lees ik , hopelijk lukt strippen snel.
Oh die van jou wil dus wel indalen! Hier weigert hij. Vandaag weer een groeiecho gehad, meneer is naar schatting nu 3300 gr maar ingedaald ho maar
Hier is meneer ook nog niet ingedaald! Denk dat hij er via m'n mond uit wilt wel mooi gewicht! Hopelijk blijft het bij dit lijntje en niet ineens sneller!
Hier eindelijk plekje voor de baby in orde gemaakt op onze kamer. Gezien de verhuizing over 1,5 maand, komt er hier geen eigen kamer meer. Nu nog de wasjes en dan ben ik er wel klaar voor!
Hier hetzelfde. Mijn oudste is ook pas tijdens de bevalling ingedaald (41+1). Ik zou onderhand ook wel wat druk van mijn longen en maag af willen hebben. Ik heb er deze keer echt meer last van dan de vorige. De laatste gyn schatte deze jongeman niet extreem groot in, maar de laatste groeiecho zei wel dat het een grote was. Ik denk dat de groeiecho gelijk gaat krijgen.
Wat lief dat je het vraagt. dik 25 weken nu Ik vind het nog steeds wennen dat er een baby in mijn buik zit. Dan voel ik de baby en als ik dan ergens mee bezig ben kan ik echt ‘hè?’ denken, haha. Het is nog steeds onwerkelijk en geloof het nog niet / nog niet helemaal. wel al veel zaken op orde, dat gaat wel gewoon door. Maar het idee dat er straks echt nog een baby is, ik denk dat ik het pas geloof en echt doorheb als de baby er is
Ja de kanttekening is wel dat mijn oudste een huilbaby was. En ik vond alles zoooo overweldigend. Dus ik vond het meer overleven dan genieten. Terwijl ik bij de tweede en nu bij de derde wel echt geniet.
Ja onze oudste was ook een huilbaby, achteraf flinke reflux. J. Is overigens niet veel beter @Do1981 volgens mij heb ik iets gemist hihi. Wat is het verhaal (als je het kwijt wil natuurlijk!)?
Ik vroeg vandaag aan de gynaecoloog of ze het vaker zien en ze deed het voorkomen alsof een inleiding niet mogelijk zou zijn zonder indaling wat dus niet helemaal klopt lijkt mij. Het gekke is dat ik wel enorme pijn tegen mijn schaambot heb. Ik heb echt sterk het idee dat deze baby niet erdoorheen gaat passen.
Volgens mij is dat precies een omschrijving van bevallen. Oh man oh man.. hier ook nog niet ingedaald. Wel flinke pijnen soms en lekker oefenween.