Ik wil liever niet al te veel over mezelf prijs geven online, maar zal toch even een kleine introductie doen. Ik ben 33 jaar en al bijna 17 jaar samen met mijn vriend. We hebben al 3 jongens van 6, 4 en 1. Nummer 3 zou eigenlijk de laatste zijn, maar hij is zo’n lief engeltje, dat we er over dachten om toch nog voor nr 4 te gaan. Gevoel en verstand gingen steeds heen en weer en van 1x ver voor de eisprong is nr 4 in mijn buik gekropen We zijn gelukkig gezegend met gemakkelijk zwanger worden. De jongste geef ik nog steeds borstvoeding, hoewel dat nu wel bijna is opgedroogd door de zwangerschap. Hij heeft het ook niet meer perse nodig, maar het is nog zo’n gezellig momentje voor het slapen. Ik werk als IC-verpleegkundige, maar in welke regio van het land dat is laat ik even in het midden In mijn schaarse vrije tijd sport ik graag, wandel ik met mijn buurvrouw, kijk ik Netflix of Masterchef Australia of ben ik te vinden op de biologische groentetuin hier in de buurt. Ik houd namelijk ook van koken Maar ik zit voornamelijk in het zwembad voor zwemles, bij sportclubs of op het schoolplein
Wauw, IC verpleegkundige... Pittige job, zeker in deze tijd! Knap hoe jij en je collega's zich al anderhalf jaar uit de naad werken!
Thnx Helaas is die werkdruk niet alleen van de laatste tijd door corona, maar is die al jaren hoog door het halveren van het aantal IC bedden door Rutte & co.
Hahaha hier dus ook prijs van een keer waarvan ik dacht: ooo nu is het echt nog lang tot eisprong, kan zeker geen prijs zijn. Euh ja toch wel
Ik wil eigenlijk slapen en pas vrijdag om half 4 wakker worden.. Bij elk buikpijntje ben ik bang dat t fout gaat (en die heb ik veel want ik heb altijd veel last van mijn darmen) Ik leef echt in angst sinds maandag.... Gelukkig is mijn werkgever erg meelevend en mag ik thuis blijven.
Dankjewel voor alle berichtjes meiden. Vanochtend moest ik wel weer bijna spugen. mijn lichaam speelt echt spelletjes met me momenteel..
Ik hoop het zo! ik kijk onwijs op tegen de keuzes die ik moet maken bij een MA. Zo'n pil kan mega veel pijn en bloeden opleveren en een curettage kan me in een IVF traject jagen... Ik vind dit echt vreselijk..
Ik heb geen pil gehad, maar heb toch megaveel pijn (heftiger dan voorweeën, maar nog niet zo zwaar als echte weeën) en heel veel bloed gehad bij mijn miskraam... Ik zou eerder voor zo'n pil kiezen dan voor een curettage. Pijn doet het toch wel, ook zonder pil. Curettage dat is veel zwaarder (lichamelijk, maar ook emotioneel denk ik...) En inderdaad heb je kans dat er dan iets gebeurt waardoor natuurlijk zwanger worden lastiger wordt... Ik had overigens niet het gevoel dat ik een keuze had bij mijn miskraam. De gynaecoloog zei gewoon dat we een week moesten afwachten, en als er na een week nog niks was gebeurd dan zouden we verder kijken of ze een pil zouden geven of dat een curettage nodig was, en als er wel wat was gebeurd, zouden ze kijken of alles weg was. Bij mij was er in die week intussen wel wat gebeurd en was alles weg, dus was het daarna (medisch gezien) klaar. Maar inderdaad, daar over na moeten denken is gewoon al kut... Ik hoop echt heel erg dat het vals alarm was en dat je morgen goed nieuws krijgt!!!
Ik vind alle 3 de keuzes niks.. Afwachten lijkt me ook vreselijk wetende dat je met een niet levend kindje loopt.. (en hoe langer je er mee loopt, des te langer het duurt voor je weer verder kan met je leven...) Die pil lijkt me onwijs heftig en zwaar. En de curettage vind ik eng i.v.m. mogelijke bijwerkingen.. De echo is morgen en ik weet nog totaal niet wat ik zou doen
@Eliizzaa mij lijkt idd elke keuze moeilijk om te moeten maken. Maar miss word de keuze voor je gemaakt of kan de verloskundige je meer info geven met wat je in jou situatie het beste kan doen. Buiten dat hoop ik oprecht heel erg voor je dat je morgen toch nog positief nieuws krijgt! Ik duim met je mee en denk aan je<3 heel veel succes morgen!
Lieve @Eliizzaa ik voel je verdriet en je onmacht. Dikke dikke knuffel! Ik denk zoveel aan je!! morgen ben ik al 11 weken ver, hoe gek is dat?! Ik heb wel een mentaal dipje, de combi Corona quarantaine en de kindjes fulltime thuis en de misselijkheid, het weegt. Ik ben het zo beu me niet mezelf te voelen.. pfff.. hoop snel terug wat meer energie te hebben vooral..
Ik vandaag weer een echo, de termijnecho. Was best even gespannen want de kwaaltjes namen sinds deze week af, gelukkig zag alles er heel mooi uit. Volgende week even kijken of ik de nipt en het bloedprikken kan combineren. Definitieve uitgerekende datum is toch weer 1 juni geworden