Herkenbaar! Sinds de diagnose van onze jongste vergelijkt vooral mijn vader hem met mijn broer. Het ging/gaat ons erom dat wij weten hoe wij hem kunnen begeleiden.
Dat wordt vanavond de wekker zetten om 4:30 uur en hem dan wakker te maken om te vertellen dat hij om 6 uur naar het werk moet.
Wat heftig voor jullie en jullie dochter. Hoewel het de juiste beslissing is lijkt het mij een hele moeilijke beslissing om als ouder te nemen. Heel veel sterkte.
Van mezelf Vanmorgen een testafspraak gemaakt ivm hoesten/niet lekker. Zometeen moet ik gaan. En ik schijt gewoon 7 kleuren stront
Makkelijk was het niet maar wel echt nodig. Zoals het nu gaat is ook gewoon voor haar niet leuk. Ze schopt slaat en vloekt heel erg als ze boos is. Zij wil het zo en gebeurt het niet bam. Ook kan ze een simpele taak njet meer uitvoeren omdat zij dat niet wil. Dus heel veel botsingen en een hoop verloren energie. Dit alles is te herleiden naar haar school carrière afwijzing op afwijzing. En ja ook op de so die zo geweldig zou zijn voor haar. Nu gaat ze leren ik mag er zijn en wat voel ik nou. Waarom voel ik mij zo en hoe kan het anders. En dan hopelijk is ze na 8 maanden klaar voor een passende school die haar wel de ruimte geeft om te zijn wie zij is. Thuis hebben we gewoon ons meisje met haar gekke buien. Thuis hoeft ze natuurlijk niets dan gewoon lekker kind zijn. Geen stomme school dingen en moeten. Iets wat best raar is thuis c en op een schoolse zetting c de boze meid.
Passend onderwijs.... ik snap jullie verhalen. Maar toch ben ik blij dat het niet "diagnose = speciaal onderwijs" is. Onze oudste heeft ass maar die zit wel op z'n plek op de gewone basisschool en zal straks ook uitstromen naar gewoon vo.
Ik denk ook niet dat er met passend onderwijs direct speciaal onderwijs bedoeld wordt. Mijn middelste zoon, adhd ten top zit "gewoon" op regulier onderwijs zijn school past zich gelukkig wel aan. In de zin van hem helpen door zijn aandacht bij zijn werk te houden ipv bij vanallesennogwat. Hem even apart zetten als hij te veel afgeleid wordt, koptelefoon, wiebelkussens etc. Mijn jongste zit op een mytylschool, hij zou daarintegen helemaal niet op zijn plek zijn op regulier onderwijs maar mijn middelste ook weer niet op de mytylschool (of ander SO)
Mee eens hoor dat een diagnose niet automatisch een overgang naar sbo moet betekenen. Maar ik vind wel dat de overgang naar sbo makkelijk moet gaan. Dat ouders het moeilijker gemaakt moeten worden de overgang tegen te houden en dat er meer naar het belang van de hele klas gekeken moet worden. Heb nu een adhd-er te spelen hier. Maar deze zit aan de medicatie die goed is ingeregeld. Hij kan zijn impulsen dus prima onder controle houden. Dus sbo daar hoort hij ook niet op thuis. ( die had ik nog niet eens meegeteld bij mijn opsomming van de klas…) Dus ook kind met een diagnose kan prima op zijn plek zitten op regulier. Maar zoals het in de klas van mijn kind gaat is echt niet wenselijk vandaar dat ik vrij stellig ben over passend onderwijs.
Pittig! Heel veel sterkte. Hoop echt dat je meisje zichzelf kan gaan vinden hier. Klinkt wat zweverig, maar denk dat je snapt wat ik bedoel. Jullie hebben een moeilijke maar dappere keuze gemaakt. En de beste voor haar.
Passend onderwijs is volgens mij dat het kind op de school zit waar hij het beste gedijt. Dat kan regulier of speciaal zijn. Helemaal afhankelijk van het kind. En niet afhankelijk van de diagnose. Kan ook best zijn dat een kind op een reguliere basisschool vastloopt. En vervolgens op een andere reguliere school wel goed tot zijn recht komt. Gewoon omdat ze daar een andere methodiek/manier van omgaan hebben. Of omdat er toevallig een supergoede rondloopt ib-er met ervaring op juist datgene wT het kind heeft. Jongste heeft ass en is niet zindelijk. De school waar hij zit kan geweldig goed met hem omgaan. En dankzij een goed anti-pest beleid is hij ook in de groep opgenomen. Niet echt vrienden, maar wrl geaccepteerd en meespelen in de pauze etc.
Onze jongste zit ook op een gewone basisschool en tot nu toe geen problemen (uitgezonderd in de lockdown met thuisonderwijs). Op school merken ze eigenlijk niks aan hem, maar alles wat op school niet lekker loopt komt er thuis uit. Het klasgenootje die naast hem zit vraagt zijn hulp met een bepaald vak en mijn zoontje helpt hem, terwijl hij zelf nu achterloopt met zijn werk. Ik heb hem gezegd dat hij maar tegen dat kindje moet zeggen dat hij voor uitleg naar de meester moet gaan. Iemand helpen geen probleem maar niet ten koste van je eigen werk. Gelukkig gaat het kindje nu naar de meester toe. Hij heeft vooral moeite met zijn werkgeheugen, ik hoop dat ze daar wel rekening mee houden. Hij snapt het niet altijd na 1x uitleg en ik weet van 1 lerares dat die maar 1x uitlegt en daar moet je het mee doen.
Fijn dat het goed gaat met jouw jongste op school en dat hij in de groep is opgenomen. Voor mij is passend onderwijs meer een bezuinigingsmaatregel gebleken. Zolang mogelijk een kind op regulier houden met zo min mogelijk extra middelen. Zoals in de situatie van mijn oudste hebben er 30 kinderen onder te lijden. Dat is gewoon niet hoe het hoort te gaan. Maar je kunt natuurlijk ook slechts zeggen die van jou mag wel blijven en die van jou niet als ze beide evenveel aandacht nodig hebben. Hoeveel extra tijd van de leerkracht heeft jouw kind op een dag nodig? Bijvoorbeeld voor hulp bij zindelijkheid? Als het een half uur is is dat prima te doen in een klas zonder nog meer kinderen die extra aandacht nodig hebben. In de situatie van mijn oudste hebben de kinderen met diagnose zoveel extra hulp nodig dat er geen tijd meer over is voor normaal onderwijs. Met als gevolg dat afgelopen jaar de leerkrachten meerdere malen huilend voor de klas hebben gestaan.
Mijn mondopenvaller van deze week, die wel past in het straatje hierboven: Man wil toch weer een probleemjongere gaan helpen aan boord. Doen we al een paar jaar, via verschillende stichtingen en daardoor ook verschillende problemen. Drugs, school niet afmaken, autisme... Inmiddels van alles (en combinaties) gehad. Overigens niet alleen jongeren, ook volwassenen die in de bak gezeten hebben voor reïntegratie. Maar de laatste had de zin bij man bekoeld, het vergde mentaal heel veel (kort gezegt: reïntegratie, drugsverleden. Zodra verplichte drugstest niet meer moest weer gaan gebruiken waarbij agressie kwam inclusief doodsbedreigingen). Maar nu sprak man zondag andere schippers, die hadden via een andere stichting een jongere gehad en tien is man weer warm geworden en zo is het balletje weer in beweging gekomen. Als je niks meer kan je altijd nog de binnenvaart in zeggen wij regelmatig
In principe geen extra tijd in de klas. In geval van een ongelukje worden we gebeld (hij heeft een luier aan, die houd alles tegen, maar bij poepen moet hij verschoond worden) en dan zijn we er binnen 10 minuten. Het is vooral de wijze van lesgeven en manier van met elkaar omgaan, waardoor hij goed gaat. Wat wel extra tijd kost is de communicatie met ons buiten school. Zo hebben we een aantal keer met juf, directrice, hulpverlener en ib-er aan tafel gezeten. En ook een paar keer per jaar ern extra oudergesprek. De term passend onderwijs vul ik hier ook heel letterlijk in. Niet de manier waarop de regels van boven zijn bedacht. Maar echt. Kijk naar het kind. Kijk wat hem het beste past. En natuurlijk met ook oog op de omgeving. Een juf heeft 30 kinderen in de klas. En de een heeft meer aandacht nodig dan de ander. Maar dat met wel een beetje in verhouding blijven.