Geeeeen idee. Zo werd me dat verteld in het ziekenhuis. Zijn hier verloskundigen die dat weten misschien?
Apart om de verschillende verhalen te lezen. De zwangerschap was hier zeer zwaar. Ik ging van de ene naar de andere blaasontsteking. Op een gegeven moment resistent voor de antibiotica. Bleef weinig over wat wel mocht. De laatste dagen zoveel pijn dat ik dacht dat ga ik nog geen 6 weken volhouden. Daar deden we dus ook niet aan. Het bleken al op gang te zijn. Met 34.5 vond hij het genoeg. Bevalling zelf was minder dan alles er voor. Ook geen last van stuwing. Mijn dames weigerde dienst. Mijn hoofd was ook niet zo ver duurde een tijd voor ik echt besefte hij is er! Was ook niet zo moeilijk want hij heeft een dijk van een stem 2 deuren verder wisten ze dat er een kleine was. Arme mensen in ons blok. 3 huizen die zich verbaasde of zijn kracht Ze wisten precies wanneer we medicijnen hadden ( verborgen reflux) Inmiddels een hele lange lieve knul van 7. Mijn moppie (nog steeds zie je die niet over het hoofd)
Tablet word meestal alleen gegeven na zwangerschaps afbreking of stilgeboorte daarbij is 1 van bijwerkingen depressieve klachten
Klopt… ik heb toen absoluut niet gedaan. Omdat de bijwerking rond dezelfde van crematie zou zijn daar bedankte ik voor. Heb wat melk met de hand gekolfd en ingevroren
Nou na m'n 9,3 voor rekenen dacht ik dat ik het wel gehad heb.. Kijk ik net heb ik gewoon een dikke vette 10 voor m'n eindopdracht binnen
Heb je daar op getrained of ging dat vanzelf??? Heb al een mamagrammafoon ondanks dat ik heeeel hard geoefend heb op "papa" wat ook eerder kwam dan "mama", maar helaas daarna weinig succesvol. Dit keer bereid t over een andere boeg te gooien.
Plus duizeligheid dus... Hmmm ik hou t wel op mn saliethee, salvia 0, witte kool en een strakke sport bh. Colestrum is de max en daarna gaat de installatie dicht. Vorige keer na 3 dagen afgesloten, kolfde toen al wel 100ml maar afgezien een stukje inzicht dat dubbel D niet mijn ding is, is de ellende beperkt gebleven.
Mijn oom en tante komen vandaag aan op 'ons ' prachtige eiland! En zij nemen 4 (!!!) Koffers mee met spullen voor ons! (Hun eigen kleding zit in handbagage) van Tampons (duur hier!!!), tot kleding, bordspellen tot beddengoed, schoenen en etenswaren! Ben helemaal los gegaan online afgelopen maanden dat ik niet eens meer weet wat haha. Het voelt als pakjesavond! Maar ben ook blij om ze te zien, lekker het eiland laten zien. Heb deze week 3 vrije dagen om lekker te touren!
Alleen maar fijn, toch? Ik vertel alleen wat mijn behandeld artsen mij verteld hebben. Ik had de medicatie ook graag gekregen
@Linnidee Ik was net, sinds jij je topic over chocoladebatons opende, voor het eerst ooit in de Jan Linders en heb een pakje gekocht.
2 zelfs, ze zijn niet zo groot . Lekker zijn ze, maar ik had wel het gevoel dat mijn vullingen er bijna uitvielen, haha. Ik ben best wel een zoetekauw trouwens en ik kende ze nog niet, maar ik vind dat deze van de ah (qua structuur en smaak) wel in de buurt komen: https://www.ah.nl/producten/product/wi468132/ah-mini-meringues-chocolade Ik vind zelf deze trouwens lekkerder, maar die zijn salted caramel en niet chocola: https://www.ah.nl/producten/product/wi468133/ah-mini-meringues-salted-caramel
Ik deel het hier maar want moet men hoofd leegmaken en kan er met mijn moeder niet over praten (die word alleen maar verdrietig van mijn verdriet) wil er thuis niet over praten want wil de kinderen niet verdrietig maken en wil man en vriendinnen ook niet te veel erover vertellen want wil niet degene zijn die alleen nog over ellende praat en die altijd maar huilt. Vrijdag ben ik bij de praktijkondersteuner geweest. Sinds het overlijden van mijn vader slaap ik nog maar 2 a 3 uur per nacht/dag. Ik slaap alleen als ik omval van moeheid (vaak met tv aan) want gewoon ogen dicht doen is er niet meer bij, dan zie ik het hele gebeuren als film voor me en raak ik alleen maar overstuur. Advies praktijkondersteuner was dat ze met de psychiater ging overleggen omdat ze vermoed dat ik nu 2 dingen, rouw en trauma door elkaar haal. Na overleg met de psychiater was het advies mijn kalmeringstabletten en slaappillen verdubbelen. Dat het te vroeg is trauma te gaan verwerken omdat het zo vers het alleen maar erger maakt. Voor mijn gevoel helpen ze me nu totaal niet. Ik wil geen pillen ik wil dat mijn verstand en gevoel weer in balans komen. Het slapen ging nu met die dubbele dosis wat beter maar voor de rest voel ik me nog net zo kut. Ik heb het gevoel dat ik er eigenlijk niets mee ben opgeschoten. Hoe lang moet ik dit een kans geven? Ik wil wat doen om dit te verwerken en een plek te geven en weer normaal te zijn zonder agressie en verdriet en mijn ogen weer dicht doen zonder nachtmerrie. Dinsdag word ik geopereerd en ben dit keer banger voor de rust daarna dan voor de pijn. Ik ben echt bang dat ik gek begin te worden van alle nare beelden, de stemmingen en de twijfel over alles wat er gebeurd is en hoe ik gehandeld heb. Als iemand advies heeft graag!!! Want ik zie het allemaal niet meer.