Ah lieverd wat een ellende dat je je zo voelt Ik denk dat je de kalmeringspillen nu wel even nodig hebt. De rust in je hoofd en de balans en verwerking. Dat heeft tijd nodig. Veel tijd. Ik neem aan dat de gesprekken met praktijkondersteuner/psychiater wel gewoon doorgaan? ❤
Je kunt misschien hulp krijgen van een rouwtherapeut, misschien kan deze je wat handvaten geven om met je gedachten en gevoelens om te gaan.
Klinkt bekend, hadden we hier met die van ons ook. Enige wat ik kon doen was met dr kroelen en vertellen waar opa bij haar altijd zo hard om moest lachen en wat hij zo mooi vond aan haar. Dr dansjes, gekke gezichten etc. alles wat ze deed om hem blij te maken en zijn hart te smelten, zeker toen hij zo ziek was, en dat we dat vooral maar moesten blijven doen. Na een maand of 3 zakte dat langzaam af. Na een half jaar besloot ze dat ze foto's wilde ophangen van opa dus aantal uitgeprint en ze mocht zelf bepalen waar ze die ophing. Dan ging ze daar ff zitten kletsen (of fantasie telefoon gesprekken). Na een jaar gingen we naar t strooiveld terug, toen kwam dr ineens een hele berg verdriet uit en zijn we weer rustig op een bankje gaan zitten daar en vertelde ik weer van opa. Kinder rouw vond ik maar raar, kwam soms echt uit de lucht vallen heel intens en paar minuten later vroeg ze of ze mocht kleien...Maar dat schijnt normaal te zijn, soort overload beveiliging.
@GossipGirlxoxo even over een andere boeg. Je kan ook kijken of er rouwgroepen in de buurt zijn. Dan kan je daar in ieder geval praten met gelijkgestemde. Ik hoor daar zelf als behandelaar altijd positieve dingen over. Juist omdat het lotgenoten zijn. Verder wellicht pohggz? De psychiater heeft wel gelijk dat het nu nog te kort geleden is. Heel vervelend dat je het gevoel hebt dat je nu tekort wordt gedaan en dat je meer nodig hebt.
@GossipGirlxoxo kijk even naar stappen rouwverwerking. Iedereen ervaart het anders, niemand zit hier fout in. En ja je gaat door een proces die echt niet fijn is. Maar probeer wel dingen te ondernemen. Wand ooit moet je door en praat. Praten is zo belangrijk en zelf nu zou je man je moeten begrijpen. Hij weet hoe jij en je ouders samen waren dus dat je nu echt even in een zwart gat zit. Hier hebben wij veel gepraat en soms ook herhalend maar dit moest. Hij ervaart het anders dan ik en door te praten begrepen wij elkaar. En ook wij zijn dingen gaan doen juist omdat de dag zo verschrikkelijk lang duurt. Zo waren we even de deur uit en thuis waren we in gedachten. Sterkte meid en ja het gaat goed komen alleen het heeft tijd nodig. En ja iets word vaak erger voor het iets beter gaat.
Dank jullie wel voor de lieve woorden en tips. Vanmorgen besprak ik met dochter dat het Sinterklaasjournaal weer op tv komt en als inkoppertje wat op haar verlanglijstje moet komen. Dat was weer met opa kunnen knuffelen. Echt mijn hart breekt in 1000 stukjes.
Misschien een knuffel kopen die haar aan opa doet denken. T is misschien te maar het kan haar helpen. Je hebt je eigen verdriet en daarop die van haar huil lekker samen. Zij mag ook best zien wat dit doet he.
@GossipGirlxoxo misschien kun je samen een boekje lezen met je dochter over verlies? Bij de bieb hebben ze die wel. En verder, praten helpt écht! Na het verlies van onze dochter, waren we ook een beetje klaar met alles telkens vertellen en herhalen. Maar uiteindelijk hielp het juist om het te vertellen. Nog steeds wel eigenlijk.. Je naasten weten wat er gebeurd is, het is niet gek dat je slapeloze nachten hebt. Als je je verhaal even kwijt wilt, of gewoon even iets van je af wilt schrijven/typen mag je altijd een pb sturen.
Is er een kledingstuk van je vader beschikbaar wat hij vaak/graag droeg en wat misschien nog naar hem 'ruikt' of kunt laten ruiken dmv zijn after shave of iets? Misschien kun je dan voor je dochter een knuffel of kussen daarvan maken, dan heeft ze opa een beetje bij zich en kan ze toch met hem knuffelen en door de geur dichter bij hem zijn met haar herinneringen en gedachten.
Ik ben al dagen zó moe, val savonds gewoon in slaap rond 8u en slaap dan gewoon tot 6 door. En nog moe. Kijk er nu al naar uit dat ik straks weer mijn bed ik kan Vanmorgen gesport, en was echt gesloopt daarna. Snap er echt niks van. Heb een half uur in de kleedkamer gezeten om bij te komen Normaal loop ik zo weg. Vanmiddag even op bed gelegen en nu gewoon nog steeds moe Heb na 3jr studie nu even rust, misschien dat dat het is.
Ach. Vreselijk. Misschien is dit iets wat je dochter een beetje troost kan geven https://knuffelmakers.nl https://www.instagram.com/knuffelmakers/
Och zo herkenbaar.. En hart verscheurend! Hier is opa 1,5 jaar geleden overleden en dochter huilt nog regelmatig om hem omdat ze hem zo mist.. Ze kijkt elke avond even naar de sterren en zegt welterusten tegen hem.. Het is ook zo'n groot gemis.. Dikke knuffel
Ik heb precies hetzelfde. Sleep me echt door de dagen heen. Ga netjes vroeg naar bed en zeg regelmatig sportafspraak af omdat ik gewoon geen energie heb om te sporten. Herstel ook slecht, heb heel veel spierpijn dat ook nog ruim een week pijnlijk blijft.
@GossipGirlxoxo , gewoon een dikke knuffel! Iemand verliezen die je zo dierbaar was.. is.. dat is gewoon zo ontzettend zwaar en zo intens verdrietig. Veel sterkte!
die tip van de boekjes kan ik zeker wat mee, was nog niet in me opgekomen. vandaag heb ik wat meer met mijn moeder gesproken over wat me dwars zit, waar ik spijt van heb en wat me hoog zit. Ik merk wel dat zij dan ook heel emotioneel word en dat vind ik moeilijk want dan voelt het alsof ik mijn eigen verdriet om mijn vader heb en verdriet heb om haar verdriet samen. Eigenlijk stroomt mijn hoofd letterlijk over van verdriet en dat probeer ik door druk te zijn met regelen een beetje te reguleren. Morgen is mijn operatie en dan kan ik dus letterlijk een dag of 10 niets anders dan rusten en niets regelen en daar ben ik nu heel bang voor. Dochter heeft het elke avond heel zwaar, ik denk dat als ze in haar bedje ligt ze de rust vind om er bij stil te staan. En dank je wel voor je aanbod dat ik je mag pb’en. ❤️
Ik moet er even over nadenken, denk dat ik een sieraad laat maken voor haar met goud van mijn vader, iets om laten smelten misschien. Iets waar ze voor altijd iets aan heeft. Het knuffeltje die ze van de politie (of ambulance?) die dag heeft gekregen wilde ze in ieder geval na een paar dagen weg gooien dat gaf alleen maar slechte herinneringen aan die dag omdat ze alles heeft zien gebeuren.
Ik heb zelf een overhemd van hem (zijn lievelings, hij had 2 dezelfde in 1 is hij gecremeerd) onder mijn kussen liggen daar ruik ik inderdaad heel veel aan. Dat maakt me rustig als ik verdrietig ben misschien kan ik voor haar ook iets uit de kast nog kiezen om er een kussentje van te maken. Dank je voor de tip.
Mijn zoon heeft een kussen van de trui van mijn schoonvader, die had mijn schoonzus voor hem gemaakt. De mouwen zitten er nog aan dus hij kan ermee 'knuffelen'. Hij is er echt helemaal gek op. Neemt hem overal mee naartoe, en als hij patat eet (grandad's favoriete eten) legt hij het kussen naast zich zodat hij kan meegenieten.