Dingen die je als kind van je ouders verschrikkelijk vond maar nu zelf als ouder ook doet

Als ik vroeg wat we gingen eten 's avonds zei mij moeder: eten. Dan vroeg ik wat voor eten en zei zij: eten dat je kunt eten, eten.

Vond ik vreselijk frustrerend. Maar kinderen die op voorhand zeggen dat ze het niet lekker vinden en dat keer het aantal kinderen is denk ik nog frustrerender.

Ik heb het nog niet vaak gebruikt, maar komt nog wel

 

Haha heel herkenbaar!

Als ze de buitendeur steeds open laten staan; ik stook niet voor de mussen! Hoor ik mezelf dan roepen net als m'n moeder vroeger.

 

Voor iedereen wiens kinderen niet over honger mogen praten, de betekenis:

Honger is het biologische signaal van het lichaam dat er behoefte aan eten is. Het wordt veroorzaakt door de daling van het glycogeen-gehalte in de lever tot onder een bepaald niveau.

Dat kan gewoon in Nederland hoor

 

'Ben je in de kerk geboren?"
'Ik stook niet voor de vogeltjes'
'Zin kun je maken'
'Drink NIET uit het blikje, pak een glas!'
'Nee is ook een antwoord'

Op de vraag: wat gaan we eten? 'Dat zie je vanzelf' bloedirrant vond ik dat als kind en ik moet nu zeggen: mam... ik snap je haha, ik zeg het ook! Want de reactie is toch 9 vd 10x als ik wel eerlijk antwoord geef 'kunnen we niets anders eten?/alweer?/ieuw'.


(En ik denk dat mijn kinderen later zullen zeggen: 'holbewoner' Dat woord gebruik ik zelf altijd als man en kind met hun vinger het eten op hun vork/lepel duwen)

 

Na de zoveelste keer vragen wat we vanavond eten: broodje poep.

 

Ik ruik het gewoon al, mijn kettingrokende veel oudere broer veegde dat bij mij weg. Zonder spuug gelukkig. Wel met de vingers.

 

Onze oudste is liever lui dan moe.
Hier zeg ik gewoon: prima als jij niet op wilt ruimen, dan doe ik het, maar dan is het wel een enkeltje prullenbak.

'Gebakken lucht' is vaak mijn antwoord

On-topic: ik lees wel herkenning hier en daar qua uitspraken, maar om eerlijk te zijn heb ik me nooit echt aan uitspraken van m'n ouders geïrriteerd.

 

Ik zeg alleen dat als ik t op ga ruimen dat ze t dan ongetwijfeld niet meer gaat vinden.

Wat ze er zelf van maakt...dat is haar denkpatroon, maar t ligt dan in een grote bak op zolder die zij niet kent.

 

@GossipGirlxoxo: volgens mij maakte ik net ook de vergissing tussen geïrriteerd en geërgerd

Edit: en volgens mij maakte ik net opnieuw een fout: 'ik beging een vergissing' of 'ik maakte net de fout' en niet 'ik maakte net de vergissing'.
Of misschien is dat puur mijn gevoel dat zegt dat dat beter oogt.

 

'Ik ben moe....'
'En ik ben pa, zijn we samen pa en moe. En nu doorlopen'

En de meest afschuwelijke;
Het Is Niet Anders
Dat zeg ik echt heel vaak

 

Als mijn kinderen zeggen ik ben moe is mijn antwoord standaard en ik ben moeder. Vinden ze echt niet leuk

 

Jaaaa, dit doe ik ook en elke keer denk ik weer: waarom, Sado

 

Gelukkig had mijn moeder nooit zulke opmerkingen. Als ik het van een ander hoorde kon ik me er ook behoorlijk aan ergeren.
Want dan kan je zoveel dingen letterlijk nemen. Zoals het woordje 'nodig'. Want je hebt geen nieuwe... (zelf invullen) nodig, het is in de meeste gevallen iets leuks, maar niet noodzakelijk.
Daarbij zijn er in "arme" landen (waar overigens ook gewoon rijke mensen kunnen wonen) ook gewoon kinderen die iets niet lusten.

 

Mijn ouders (en dan met name moeder) waren niet zo van de regels. Ik herken dus weinig van wat ik hier lees.
En hoewel dat vanuit mijn ouders wel degelijk met de beste bedoelingen was, ervaar ik dat zeker wel als gemis.

 

Kind: Waarom? Ik: Daarom. Kind: Dat is geen reden. Ik: Als je van de trap afvalt ben je snel beneden.

Dit gebruiken ze nu ook tegen mij thuis als het even kan

 

"Ik tel tot 3"
"Wacht maar totdat jij later kinderen hebt"
"Omdat ik dat zeg"
"Heb je je kamer nou nog niet opgeruimd"
"Zijn je oren kapot"
"Het is geen hotel hier"