Ze is vreselijk eigenwijs en als iets d'r niet zint stopt ze gewoon met praten en negeert ze ons bijv. Dus we zijn nu heel erg aan het investeren in 'zeggen wat er is' want dan kunnen we je beter begrijpen en samen naar een oplossing zoeken. Hier loopt het nog niet helemaal lekker op school, ze begon heel enthousiast maar nu is ze vaak verdrietig op school en mist mama zegt ze nu sinds kort. Ze is een paar keer helemaal overstuur geweest en zei dan ook niks meer, dus ook daar nu de focus op 'praten'. Ze kan alles verder prima, maar of ze voorloopt en hoever wordt nu dus nog wat belemmerd doordat ze nog niet helemaal lekker in haar vel zit op school. Ik denk trouwens nog steeds dat hij bij haar echt wel meevalt, maar ze is gewoon een heel ander kind. Durft veel meer dan d'r broer, is brutaler, minder van de regeltjes en vaste afspraken etc. Zei van de week gewoon opeens "Doe het lekker zelf" dat heeft de oudste nog nooit durven zeggen, veel te bang dat ik boos wordt dan.
@Zonnestralen ik denk dat je er vooral op moet letten niet vanuit jezelf aan te bieden, maar het vooral en alleen van haar uit te laten komen. Ze willen nou eenmaal leren wat ze willen leren. Alleen ik merk dat ik zelf ook vaak makkelijk naar het schoolse grijp, dat is waar ik zelf de kennis van heb, wat je makkelijk thuis aan tafel kan doen. Kijk of je haar uitgebreider kan laten ontdekken. Mocht ze met letters bezig willen zijn, laat haar knippen in folders en kranten. De letters weer opplakken. Zo daag je haar ook uit te knippen. En dus motorische vaardigheden te oefenen. Wat vaak een grotere beperking is dan de juiste letter zoeken.
@Zonnestralen Interesse voor letters en cijfers heeft ze hier dus helemaal niet zo. Cijfers herkent ze nu wel en ze gaat nu vragen wat een 1 en 3 is, dus dertien bijv. Letters kende de oudste allemaal voor hij naar school ging en nog voor hij 5 was las hij z'n eerste woordjes, dat zie ik bij haar nog niet gebeuren. Ze begint nu met het (na) schrijven van haar eigen naam, die letters kent ze nu wel voor een groot deel.
Hahaha ook dat is herkenbaar dus. Ik verwacht hier dat het eigenwijze niet vervelend bedoeld is, maar dat haar hoofd precies snapt waarom ze iets wil, alleen het niet genoeg uit. Goed dat je dus oefent met haar uit laten leggen waarom. Wees niet verbaasd als ze ook voorloopt, daardoor de aansluiting mist. En dus zoekt naar uitwegen, mama missen. Dat brutalere is ook herkenbaar trouwens. T blijven kleine bitchjes denk ik. Hahahahha. Een meidending misschien, of tweedekind ding. Ken je deze ook? https://www.dotado.info/nl/127_het_tweede_kind_syndroom.htm
Ja dat houd ik inderdaad ook in mijn achterhoofd, dat ze juist haar draai niet kan vinden omdat ze minder aansluiting heeft. Oh nee dat kende ik inderdaad niet, even gelezen en best interessant en begrijpelijk dat je het anders interpreteert dan bij de oudste.
Ik had het gevoel dat ik het dan teveel zou aanmoedigen. Ik heb zelf nog nooit iets voor haar uit de kast gepakt, maar juist terug gezet . Maar het is inderdaad misschien juist een manier om de 'wereld' te gaan verkennen. 1 thema op een dag wat verkend word. Haar hoofd zal ook wel wat tollen van alles wat ze wil weten. Echt inhaken op iets wat zij wil weten zou ook een structuur bieden. En het hoeft ook niet allemaal aan de tafel. Als ze bezig is met kleuren kunnen we ook een voorwerp vinden met die kleur om in te kleuren, buiten dingen opnoemen bij naam die dezelfde kleur hebben etc. Maar dan word het wel al snel een soort van programma.
Maar programma’s zijn niet erg denk ik. Dat doen ze op psz en kdv ook. Alleen lezen ze 8 weken lang hetzelfde boekje voor en maken werkjes bij dat thema. Als je oplet dat het spelenderwijs op allerlei manieren met een thema bezig zijn is, is dat denk ik beter dan niks doen. Daag haar lekker uit, maar probeer haar te prikkelen het ook op andere manieren te proberen.
Ik kom mij hier ook melden weer. Zoon is net getoetst op oa leesvaardigheid en scored 100 procent en beklaagde zich al dat hij het vervelend vond dat klasgenoten bij hem wilden afkijken haha. Hij is net een week 6, jongste in de klas maar zit aan de top vd klas: juf gaf al aan dat ze gewoon vergeten dat hij écht de jongste is. Wat voor ons lastig is: hij beweerde dat hij niet kon lezen, daarom waren we zo verbaast dat juf zei dat hij snelle lezer is en al te weinig uitdaging heeft met de woordenrijtjes. We wisten helemaal niet dat hij uberhaupt kon lezen. Had hij zichzelf aangeleerd zei hij laatst. Eerste keer dat ik met hem was Avi start, maar jeetje dat vond hij toch saai en haakte af. (Of nou ja, ik had wel vermoeden dat hij kon lezen omdat ik wel eens opzettelijk een fout maakte als ik iets voorlas en dan werd ik gecorrigeerd). Hij laat niet graag zien wat hij kan, maar blinkt wel uit in toetsen en als hij de beurt krijgt geeft hij gelijk het goede antwoord. T is ook een kleine filosoof. Ik zou wel eens een kijkje willen nemen in zn denkproces, juist omdat hij het niet uit. Ik vind dit heel lastig. Hij is slim, loopt voor maar is zo bescheiden dat wij geen idee hebben van zijn kunnen. Hoe kun je hiermee omgaan? De juf toetst uiteraard en vanaf kleuterklas wisten we al wel dat hij ruim boven gemiddeld zit. Ook vokr de juffen is hij lastig daarin: hij doet keurig wat er van hem gevraagd wordt en zal nooit zeggen 'te makkelijk'. Hij volgt braaf alles uit en that's it. Door hem te toetsen kwamen hun er ook achter dat hij meer uitgedaagd moet worden. Want ze dachten oprecht: hij voelt zich helemaal senang zo meedraaien met het gemiddelde en dat hij op zn plek zat. Ik zie t ook in zijn werkboeken, fouten zijn zeldzaam. Ik weet niet hoe ik hem moet prikkelen als hij zelf zo weinig wil laten zien.
@GroeneBomen: Ik zou het met school bespreken. Zij kunnen bv. doortoetsen om te kijken wat zijn niveau is en daar dan op aansluiten. Thuis kun je voor hele andere uitdaging zoeken, maar ik zou dat voor zo ver als dat het gaat als ontspanning houden. Leg ‘gewoon’ boekjes neer (informatief ook), soms pakken kinderen die vanzelf. Laat hem koken/bakken en dan zelf het recept lezen en afmeten ed. Smart games (en spellen uberhaupt), tekenen, puzzelboekjes, enz. Doe hem op een sport of muziekles die hij leuk vindt. Of schaken als hij dat leuk vindt. Dat soort dingen.
Lijkt wel een beetje op onze zoon. Was dolblij dat hij naar groep 3 mocht vorig jaar, want dan kon hij letters leren, dat hij die allang kende maakte niet uit. Hij deed ook keurig mee met al het werk van de klas, wilde niet anders zijn dan anderen, maar na een paar maanden gingen we dat toch zien. Hij ging slechter slapen, kwam minder blij uit school etc. En uiteindelijk kwam de aap uit de mouw dat alles veel te makkelijk was. Hij was al 3 maanden sommen onder de 10 aan het maken, iets dat hij al beheerste voordat hij aan groep 3 begon, maar was ook onze onwetendheid en we dachten, eerst maar zien of de voorsprong blijft, misschien stagneert het wel, maar hij blijft doorgaan, ook in groep 4 nu, dus waarschijnlijk toch versnellen. Belangrijkste is hier ook dat je het echt leuk houd. Hier heeft hij sinds een paar maanden het tijdschrift 'zo zit dat' zulke boekjes vind hij erg leuk om te lezen, net als een atlas of encyclopedie. Gewone boeken leest hij alleen omdat het 'moet' maar niet voor zn plezier. Wel goed dat school hem zo goed ziet. Zou inderdaad goed en fijn zijn als ze hem eens door willen toetsen zodat je weet hoever zn voorsprong is.
Dat betekent dus dat de juf hem moeilijker werk moet geven, want als zij doet alsof dat normaal is, zal hij het gaan maken. Mijn zoontje doet ook alleen wat hij van de juf krijgt, wij kunnen hoog of laag springen thuis, maar dat heeft geen nut. Dus zorgen wij dat de juf hem uitdaagt en blijven we in gesprek over wat hij nodig heeft, hoe het thuis gaat en hoe het in de klas gaat.
Ik heb ook de zo zit dat liggen. Maar de animo ontbreekt daar toch voor helaas. Mijn middelste (groep 3) heeft minder plezier gekregen in het lezen de laatste dagen. Ik weet niet of ik dat even moet laten. Hij is nu meer bezig met rekenen. Uit zichzelf is hij bezig met vermenigvuldigen en delen. Hij doet graag een programmatje via school waar alle basisschool dingen in staan. Er zit een hoop frustratie in. Wat eruit komt bij binnenkomst thuis. Hij kan ook niet goed aangeven waar die woede vandaan komt. Of het nou is dat hij de uitdaging nodig heeft (maar dan is het einde zoek. Of dat het komt omdat hij niet zo goed weet hoe hij met andere kinderen om moet gaan.
@GroeneBomen , belangrijk dat je dit bespreek met zijn lerares. Mijn zoon (4 jaar) doet hetzelfde (heeft autisme dus volgt maar vraagt en zegt niets). Zijn juf vorig jaar had het niet zo door want hij deed gewoon mee en liet geen negatief gedrag of verveling zien , maar zijn juf van dit jaar had hem meteen door en heeft hem versneld naar groep 2. Hij heeft zichzelf leren lezen en schrijven en hij kan rekenen tot 20 (misschien verder maar dit is wat ik toevallig zie) Door zijn autisme en disharmonisch profiel (zeer grote taalachterstand) is hij niet (goed) te testen. Het is aanbieden en kijken wat hij doet, en dan daarna daarop inspelen. Door zijn autisme, taalachterstand en brave gedrag wordt hij regelmatig onderschat, ook door ons ouders trouwens. Wat hem (nog) niet zoveel uit lijkt te maken want hij leert zichzelf, hij heeft ons niet perse nodig. Belangrijk is natuurlijk dat we dat een beetje voor zijn want anders leert hij misschien verkeerde technieken, en zie dat dan maar uit dat koppie te krijgen. mijn advies is om te gaan praten
Dit is zo herkenbaar. Dochter doet op school precies wat er van haar gevraagd wordt, zonder morren. Laat ook geen vervelend gedrag zien, vraagt niet teveel aandacht. Ideale leerling. Een ontwikkelingsvoorsprong werd niet gezien bij start school (ze is net 4), maar we werden gelukkig wel geloofd toen we vertelden dat ze al kon lezen en wat sommen kon e.d. Juf zegt; het is dat ik van jullie weet wat ze kan, anders had ik haar “gewoon slim maar tevreden” genoemd. Juf biedt haar dus puur op basis van ons verhaal vanaf dag 1 extra werk aan en ze mocht al snel meedoen met de verrijkingsklas, waar ze het prima doet en waar ze veel plezier aan beleeft. Lastige vind ik soms dat ze op school echt hun best doen, maar ze thuis altijd een stapje verder is en zich toch ergens lijkt te vervelen op school of op zn minst steeds voor makkelijk gaat. Is ze op school bezig met korte woordjes lezen, thuis schrijft ze inmiddels woorden en zelfs zinnetjes. En om nou iedere keer daarvoor bij de juf aan te kloppen, van hey, ze kan echt meer!... We zijn wel in gesprek gegaan met de juf en zetten nu heel erg in op dat N. leert uitdagingen aan te gaan, zelf te vragen om werkjes die ze graag wil doen en ook te mogen laten zien wat ze kan. Dit alles komt gelukkig heel veel aan bod in de verrijkingsklas waar de focus niet zo ligt op extra cognitieve uitdaging, maar meer op leren leren, overwinnen van angsten, doorzetten (leerkuil enzo), groei-mindset en dat soort thema’s. Merk dat het gesprek aangaan ons daar echt wel bij geholpen heeft en het steeds ietsje beter gaat met N. Zou dus, als ik jou was dat ook doen. Anders blijf je ook zo afhankelijk van toetsuitslagen en dat is zo jammer denk ik.
Zijn jullie kinderen via school getest? Hier zijn maar 2 instanties vanuit de gemeente vergoed en die hebben dus een wachttijd van meer dan een half jaar. Ben nu dus aan het kijken voor mogelijkheden om zelf onderzoek te laten doen, aangezien ze niet op hb onderwijs terecht kan zonder test.
Dochter is toen ze 4,5 was bij een orthopedagoog geweest. Geen officiele IQtest, want nog jong en we waren er wegens gedragsproblemen. Ze heeft wel wat testen afgenomen en op alles scoorde ze bovengemiddeld, met wat uitschieters tot 7 jaar ontwikkelingsniveau. Dus daar kwam wel een diagnose Ontwikkelingsvoorsprong uit. En nog wat meer dingen. Het is er tot nu toe op school niet uit gekomen. Nu in groep 3, met de juiste juffen, komt het er wel uit. Ze leest op M4 niveau en haar rekenwerk wordt gecompact en heeft daar pluswerk. Het gaat nu lekker, dus een officiele test is nog niet nodig. Denk er wel aan dat alleen een IQtest op eigen kosten is. Pas als er vermoedens zijn van een andere diagnose, zoals Adhd of autisme, en de iq test daar bij hoort, wordt het wel vergoed.
Wij hadden het samenwerkingsverband die aanwezig was op school. De gemeente Zorgde er voor dat we in contact kwamen met een specialist. Die van de gemeente vertelde dat het echt goed zou zijn om te testen. Die zorgde ervoor dat we snel in contact kwamen.
Wij hebben onze oudste zelf laten testen. Koste wat, maar dan heb je wel duidelijkheid. Een volledig onderzoek was toen niet nodig, dus we moesten het sowieso zelf betalen. Bij die organisatie hebben ze nu ook een flinke wachttijd, denk bij heel veel organisaties. Later is ze nogmaals getest, maar toen wel breed, omdat daar toen wel aanleiding toe was, dat liep via de gemeente en werd ook vergoed.
Zou ik wel raar vinden aangezien het hb onderwijs de test eist voor toegang, en school zelf zegt dat ze niet weten of ze haar op regulier kunnen bieden wat ze nodig heeft. Maar we hebben volgende week gesprek dus dan vraag ik het wel. Ik weet alleen dat de 2 die dus via de gemeente gaan een half jaar wachttijd hebben, dan moeten we al weten of we over gaan stappen naar hb onderwijs. @NiekeKris waar heb je de test laten doen. Ik wil wel graag een betrouwbaar iemand voor het held wat je zelf kwijt bent aan zo'n test
Wat voor een samenwerkingsverband? Hier hoort de hb school eigenlijk bij deze school, maar toch willen ze een test. En ik wil geen half jaar moeten wachten