Oh ik ben vandaag echt beroerd. Kan alleen maar op de bank liggen. Als ik ga staan voel ik me duizelig en nog misselijker dan ik al ben. Vannacht slecht geslapen, zal er wel mee te maken hebben. Vind het zielig voor mijn zoontje want heb echt geen puf om te spelen gewoon.. pff hopelijk is dit snel weer voorbij.
Ik herken dit, wij zijn allemaal een beetje bijgekomen nu van het ziek zijn. Helaas blijf ik over de hele dag misselijk, maar ik moet wel blijven eten anders moet ik spugen , ook 's nachts.... Niks is goed. en inderdaad geen puf om leuk te doen met de kids. Lastige fase zo, hopelijk is straks het hoogtepunt voorbij en krijgen we juist wat energie extra....
Mijn echo was verplaatst naar vanavond. Het zag er allemaal heel goed uit. Ik ben nu 8+4. Over 2 weken termijnecho. Ben echt helemaal verliefd, de kleine bewoog al en alles zit er al op en aan, hihi zo leuk!
Hi dames, Lees al een tijdje mee, maar nog niet de moed gehad om mee te schrijven. Merk alleen dat ik best wel in mijn hoofd zit deze zwangerschap dus misschien is het goed om van me af te schrijven. Ik ben nu 32 en zwanger van ons tweede kindje. Ik heb een zoontje van 1,5 en mijn eerste zwangerschap is geëindigd in een miskraam. Ben 30 juni uitgerekend, nu 7+6 zwanger geloof ik dan. Maar heb het zwaar deze keer. Voel me fysiek gewoon beroerd, Vermoeid, veel misselijk, spugen en wij worden verplicht om op kantoor te werken dus het is elke dag een strijd met werk vooral omdat ik het hier nog niet wil vertellen omdat ik vrees voor mijn baan. Ben mijn vorige baan ook kwijtgeraakt door mijn zwangerschap van mijn zoontje. Met mijn vriend kan ik hier niet zo goed over praten want die is heel praktisch ingesteld en wil ook niet steeds zeuren over dat ik me niet goed voel, maar merk ook dat ik weinig zin heb om leuk te doen en echt in mezelf gekeerd ben. Hopelijk voel ik me wat beter in het tweede trimester. Zijn dit soort gevoelens herkenbaar voor jullie? Ben benieuwd en allemaal een mooie zwangerschap toegewenst natuurlijk
Welkom Myrthe! Wat vervelend dat je je zo voelt. Ik werk niet maar herken wel het stukje van in jezelf gekeerd zijn, zeker omdat je anderen niet constant wil belasten met "hoe lastig je het kan hebben". Tegelijkertijd probeer ik nu wel tegen mezelf te zeggen dat ik me niet aanstel of iets dergelijks, dat mijn lijf het mogelijk maakt om een mens te maken, as we speak. En ja.. dat is niet niks. Dus nee, ik voel me niet altijd fit. Nee, ik ben niet altijd even happy.. en daar hebben de mensen om mij heen maar mee te dealen en ze mogen ook support verlenen. ZEKER onze partners, we doen het tenslotte ook voor hen, want zij kunnen het (meestal) niet (tenzij je een vrouwelijke partner hebt natuurlijk). Het is en blijft lastig en daarbij kunnen de hormonen ook echt een loopje met ons nemen zowel fysiek als mentaal. Zorg goed voor jezelf en goed dat je je hebt aangesloten bij ons. Voel je vrij om je hart te luchten.
@Lovieyou ah wat een lieve reactie zeg. Tsja hormonen doen gekke dingen met je lichaam, maar ook zeker met je hoofd. Kan me herinneren dat ik er mijn vorige zwangerschap vrij makkelijk doorheen gezeild ben. Misschien omdat ik nu juist weet wat me te wachten staat dat ik meer onzekerheid en angst ervaar, maar toch zeker dankbaar dat we het nog een keer mogen ervaren. En aanstellen doen we zeker niet haha, maar je moet wel door nu, zeker als je nog een kleine hebt.
Welkom, en gefeliciteerd met je zwangerschap. Heel vervelend dat je je zo voelt. Heel eerlijk zit ik ook heel erg in mezelf gekeerd hoor. Mijn man weet dit inmiddels van mij, nu ik voor de 3de keer zwanger ben. Meeste dagen is "overleven" en gelukkig neemt hij wat extra taken op zich, zoals de jongens in bad doen en de slaaprituelen even overneemt. De energie komt straks vast weer terug, je bent pas net zwanger en de hormonen gieren alweer door je lijf. Daarnaast een kleine van 1,5 jaar vraagt ook een hoop energie. Vervelend met de positie van je werk, is ook wel een hoop onzekerheid om erbij te hebben... Inderdaad goed dat je ons hebt opgezocht, op het forum kun je altijd lekker je verhaal kwijt!
@Druffia lief! Dankje en insgelijks gefeliciteerd natuurlijk. Wat fijn dat je man zo’n goede steun is en ergens fijn dat je het ‘overleven-verhaal’ ook herkent. Maf dat andere niet-zwangeren altijd denken dat je 9 maanden op een roze wolk zit en glitter naar beneden strooit ofzo. Ik vind het pittig de laatste tijd, pfoeh. p.s. Iemand tips voor aanhoudende misselijkheid? Ik ben gister twee keer over mijn nek gegaan, dat lucht dan op, maar Vandaag is de misselijkheid een continu zeurend gevoeld.
Uitgerekende datum 17 juni: 1986Chantal - 34 jaar - 2e kindje ivf Lovieyou - 29 jaar - 2e kindje 18 juni: KimK93 - 27 jaar - 1e kindje 19 juni: Druffia - 35 jaar - 3e kindje 22 juni: Inaya1991- 30 jaar - 4e kindje Ananas9 - 34 jaar - 3e kindje 23 juni: Boterbabbelaar - 28 jaar - 3e kindje 24 juni: Melliejzzz - 27 jaar - 2e kindje 26 juni: Samantha 1989 - 3de kindje Damali - 36 - 4de kindje 29 juni: Kimmetjuh90 - 31 jaar - 3e kindje Echo’s en afspraken: 08/11 Melliejzzz 1e echo verloskundige 09/11 Boterbabbelaar 1e echo + intake verloskundige 12/11 Damali pretecho 16/11 Druffia echo verloskundige (2e) 17/11 SKD 1ste echo verloskundige 18/11 Melliejzzz intake verloskundige 19/11 Kimmetjuh90 1e echo 19/11 Ananas9 1e echo gyn 24/11 Damali intake vk en echo 24/11 Inaya1991 termijnecho 30/11 Lovieyou termijnecho 15/12 Inaya1991 13 weken echo ☆ Sterretjes ☆ ⭐️ Zuri ⭐ Loesje6 ⭐️ Erzi
Nou, ik heb mijn termijnecho een dag moeten verplaatsen omdat mijn man iets voor z'n werk er tussen gepland heeft pissed off ben ik. Al is het maar een dag.. een dag is al te lang als je 4 weken moet wachten en er naar uitkijkt EN hij het gewoon in zijn agenda had staan. Maar goed.. Misschien kunnen de mensen die nog niet op de lijst staan zichzelf toevoegen? Is wel leuk om bij te houden en alle afspraken te zien.
Hoe bedoel je dit? Qua zwangerschap, bevalling of juist de tijd er na, herstel, nieuwe emoties etc? Ik vond een kindje krijgen namelijk echt heel heftig. Bijzonder, maar ook wel echt heftig. Het herstel, alle nieuwe emoties die erbij kwamen etc. Daardoor ben ik nu echt benieuwd hoe het zal gaan bij een 2e. Je bent al moeder, weet hoe het is en wat je moet doen.. maar er loopt nog een kleintje rond dus echt rust heb je niet.