Ik sluit mij bij veel van bovenstaande reacties aan. Bij zo'n intiem moment als een bevalling begrijp ik dat je alleen je vriend wilt hebben. Jij ligt daar, jij moet je prettig voelen, jij bepaald. Dat staat buiten kijf, punt. Maar verder zullen jullie toch moeten accepteren dat de biologische vader in beeld is. Het is ook zíjn kind, net zo goed. Jouw huidige vriend staat hier eigenlijk gewoon buiten. Probeer de situatie eens om te draaien: stel, jij hebt een kindje met iemand waar je niet meer mee samen bent. Maar diegene heeft een nieuwe vriendin, en zij gaat de moederrol opeisen. Hoe zou jij je dan voelen? Superlogisch ook dat jouw ex niet wilt dat het kindje de achternaam van jouw vriend gaat dragen. Hello, het is tenslotte zíjn kind! Het klinkt heel hard, maar jouw vriend zal moeten accepteren dat de biologische vader niet buiten te sluiten valt en dat die man veel meer rechten heeft met betrekking tot de omgang met het kind. Als jouw partner dat niet kan accepteren, zou ik in jouw geval toch gaan nadenken of deze relatie op dit moment wel gaat werken. Ik zou mij in dit geval richten op mijzelf en mijn baby en voorlopig een relatie opzij zetten. Je kindje komt nu op 1 en verdiend alle aandacht, de rest komt later wel. Veel succes!
De biologische vader heeft gewoon recht op deelname van de opvoeding. Als je hem dit wilt ontnemen, ben je verkeerd bezig! Je huidige vriend is gewoon een bonus/stief/extra vader. Ik denk dat je het vooral niet moeilijker moet maken dan dat het is. Zorg dat je goede afspraken maakt met de biologische vader betreft de opvoeding/omgangsregeling, eventueel met een mediator. Dan kan jij jezelf straks recht in de spiegel aankijken als jullie kindje later vragen gaat stellen. Betreft je bevalling, dit kan je gewoon zelf bepalen. Kan me wel voorstellen dat je geen hele tentoonstelling op je kamer wilt. Je kan voorstellen hem als eerste in te lichten zodra de bevalling is begonnen en hem te bellen zodra het kindje is geboren.
Het meest eerlijk is dat je je huidige vriend heel duidelijk moet maken dat je het waardeert dat hij een vaderrol wilt oppakken maar er daar geen voorwaarden aan verbonden moeten zijn. De biologische papa heeft alle recht op zijn kind en zoals ik het lees zal hij die ook niet zomaar opgeven. Het kan niet zo zijn dat het zijn kindje is maar omdat jij en je vriend het huisje boompje beestje leven willen, hem buiten spel zetten. Dan ben je echt heel fout en oneerlijk bezig. Dat je hem niet bij de bevalling wilt hebben vind ik eerlijk gezegd ook niet zo chique. Ik snap dat je niet twee mannen aan je bed wilt hebben maar persoonlijk vind ik dat de biologische papa het eerste recht heeft zijn/jullie kindje geboren zien te worden en de navelstreng door te knippen.
Wie er bij jouw bevalling is bepaal jijzelf en niemand anders! Daarin heeft de biologische vader toch echt pech. In het belang van je kindje is het belangrijk dat de biologische vader in beeld is, zeker als hij er ook voor open staat om betrokken te zijn. Ik vind zelf dat je vriend hierin echt niets te zeggen heeft. Jij bent zwanger geraakt toen je geen relatie met hem had, jullie zijn nu samen maar daarmee mag hij natuurlijk niet de biologische vader ineens buitenspel zetten. Als hij van het kindje wil houden en het liefdevol wil opvoeden hoort daar het contact met de biologische vader bij, dat is het recht van jullie kindje en héél belangrijk voor je identiteitvorming.
Je hebt dus helemaal niet hetzelfde meegemaakt. Je verhaal is totaal anders. Wel heel heftig trouwens.
Je geeft aan dat de opvoedrol voor je huidige vriend/de stiefvader is. Eigenlijk kun je dit niet maken. Geen wonder dat de biologische vader steigert. Het is zijn kind, hij wil graag de vaderrol opzich nemen. Dit mag je hem toch niet zomaar ontnemen omdat jij graag wilt dat de huidige vriend die rol vervult. Je denkt nu aan je eigen belangen en die van je vriend.. Het is de bedoeling dat je in het belang van je kind denkt...
1. Ik zou eerst heel duidelijk maken aan de biologische vader dat je absoluut geen relatie met hem wilt, dat je gekozen hebt voor je vriend. 2. Dat je hem niet bij de bevalling wilt. Dat hij na de geboorte gebeld wordt. 3. Ik zou het kind jouw achternaam geven en dat alvast laten vastleggen als dat mogelijk is. 4. En na de geboorte laten erkennen door de biologische vader. (Als hij nog in beeld is dan want voor nu lijkt het vooral te gaan om een relatie met jou). 5. Na de geboorte/de erkenning te bepalen hoe dit kind in contact blijft met de biologische vader. Gezien de afstand zal co-ouderschap niet gaan.
Punt 3 benoem ik omdat ik heb meegemaakt (met anderen) dat de handtekening van de moeder voor erkenning vervalst is. Ik weet niet of dat nog zo mogelijk is, alweer een paar jaar geleden maar dat wil je voorkomen. NB ik weet niet hoe lastig die biologische vader is, is het een enorme kwal die jou het leven zuur maakt of juist een heel redelijke man? Je kunt met je vriend gaan trouwen als dat het makkelijker maakt voor je. Maar als het een redelijke man is die graag zijn kind erkent en er voor zorgt, ook financieel. Dan zou ik daar voor open staan.
Wat een vervelende situatie voor iedereen. Om het eens vanuit het een andere kant te belichten. Jij en je vriend zijn al uit elkaar geweest. Het is natuurlijk perfect mogelijk dat jullie samen blijven tot jullie steenoud zijn enzo, maar er is ook een kans dat jullie opnieuw uit elkaar gaan. Dat is bij elke relatie mogelijk hoor, maar het is nu even 'cru'. Stel dat dit gebeurt binnen 10 jaar en je hebt naar je vriend geluisterd en je kind heeft zijn biologische vader niet of amper kunnen ontmoeten. Hoe naar zal dit dan zijn dat dit kind dit allemaal heeft moeten missen voor niets? Ik heb mijn vader pas gekend toen ik 13 jaar was vanwege omstandigheden, maar ook vanwege mijn moeder haar nieuwe vriend die dit niet wou. Uiteindelijk is die relatie gestrand en ik heb 13 jaar gemist, nooit kunnen bonden. Mijn vader zag mij niet opgroeien en ik had aan 13 jaar opeens een kleine identiteitscrisis want opeens had ik een vader die ik nooit had gezien. Ik ben nog steeds kwaad op mijn moeder hiervoor. Zeker nu ik zelf een kind heb. Maar tot daar. Hier speel je met toekomst van je kind. Dit kan jouw kind jou/jullie héééél erg kwalijk gaan nemen later. Zeker als blijkt dat de biologische papa echt wel contact wou en voor het kind wou zorgen maar jullie dit tegenhielden. Want in de tijden met gsm's en social media enzo komt zoiets echt wel uit. Je kan ook wel zeggen dat je naar je vriend hebt geluisterd enzo, maar daar heeft een kind geen oren naar. Die denkt later alleen maar: Jij liet het toe.
Ik zou bij de notaris een soort ouderschapsplan laten vastleggen. Hierin omgang/bezoekregeling/zorg en de verdeling, wat gebeurd er bij overleden, wie mogen mee beslissen bij grote dingen als medische behande/school etc,
Ik ben het hiermee eens tot en met punt 3. Wees voorzichtig met punt 4! Erkennen geeft hem plichten maar ook rechten. Ik vind ook dat de biologische vader zeker rechten heeft, maar mijn ervaring is om eerst aan te kijken of hij deze ook na de geboorte verdient. In mijn ogen kun je beter het eenhoofdig gezag hebben en de vaders goed met elkaar om laten gaan!! Zorgen voor duidelijkheid naar beide vaders. Ik vind het zelf niet kunnen naar de biologische vader dat je kind de achternaam van je huidige vriend zou krijgen. Dit geeft al een valse start voor je kind… waarom is je kind gebaat bij het krijgen van je vriend zijn naam? Voor je vriend is die keuze natuurlijk fijn, maar je weet nooit wat de toekomst brengt en naar het kind vind ik jouw achternaam toch echt in het belang van het kind plus je geeft niemand de macht om er wellicht misbruik van te maken. Probeer altijd aan het belang van je kind te denken. Ik zou nu geen keuzes en vooral geen beloftes aan iedereen maken. Vooral proberen als een team met zijn 3 te werken, ook al snap ik dat dit voor allemaal niet makkelijk is. Jullie zijn 3 volwassenen, zolang jullie alle 3 het kindje op de 1e plaats zetten, komt het helemaal goed en is er alleen maar een persoon extra van wie het kindje zielsveel houdt! Ik hoop dat jullie het zo positief weten te maken. Veel geluk!
ben het eens met jouw uitleg over mijn punt 4. Ik bedoelde ook vooral dat ze het niet vóór de geboorte moet laten erkennen.