Ga ik djt topic openen? Ja ik doe het! Een tijd geleden kwam zoon mij vertellen dat een kind uit zijn klas bi is. We hebben het er met hem over gepraat. Maakt dit dat je hem anders ziet? Nee mam. Nee precies, hij is wie hij is, of hij nou op jongens of op meisjes valt. Hij is een vriend van je en dan maakt het niet uit toch? Klopt mam! Een week geleden kijk ik de app van zoon na ( hij weet dat ik dit af en toe doe) en ik lees appjes van hem en die vriend. Heb later zoon gevraagd of hij verliefd is op zijn klasgenoot en dit bevestigde hij. Hij was blij dat ik dat had gelezen want hij durfde het niet te zeggen. Ik mocht ook niks aan man vertellen van hem.( uiteraard weet man het wel en hebben we hier ook met ons drietjes over gesproken) Paar dagen later las ik dat klasgenoot zoon verkering heeft gevraagd en zoons antwoord was ja. En later zei hij: mama dan ben ik ook bi. Eerlijk....ik vind het slikken... ik vind het lastig. Ik vraag me af of dit echt is? Hij heeft ass en is beïnvloedbaar. Weet hij wel wat echt liefde/ verliefdheid is. Misschien verwart hij het dat hij nu echt een vrienden heeft op school (zit nu op vso) en zicht daarom zo op zijn gemak voelt bij hem. Ik gun mijn kind alles, ik gun hem vooral veel geluk, en als hij hier blij van wordt, dan gun ik hem dit natuurlijk. Wat ik hier mee wil? Geen idee, ik denk dat ik gewoon even van mij af wil praten..
De tijd zal het leren, toch? Wat ik me wel afvraag: had je deze vragen en twijfels ook gehad als hij had verteld dat hij verliefd was op een meisje?
Lastig, ik snap wel de tweestrijd van jullie. Kinderen met Ass hebben vaak ook meer moeite met een eigen identiteit vinden. En het zou inderdaad kunnen dat hij gevoelens verwart. Maar, ik denk dat hij en jullie er snel genoeg achter komen. Ik heb ook een puber met Ass. Zij vind het ook lastig, zover wij weten is ze niet bi, maar hoe gaat ze met vriendinnen om? Het is bij haar "alles of niets". Net geen stalker.. Hebben jullie ambulante hulp?
Dat alles of niets is inderdaad heel herkenbaar. Zoon kan zich soms echt storten op 1 persoon, op het stalkerige af idd. En omdat die klasgenoot bi is en hij zich goed voelt bij hem is hij ook bi.... hij spiegelt zich inderdaad ook aan anderen. En ik vraag me echt af of hij het echt voelt of dat dit van hem verwacht wordt door anderen. Ik vind het echt lastig. De signalen die hij afgeeft, stroken niet met dit. Hulpverlening is op een laag pitje nu.
Nee omdat die signalen heel anders zijn dan wat hij nu laat zien. Door de ass zijn dingen anders dan anders. Lastig uit te leggen zo
Hoe weet je dat? Is hij al eens verliefd geweest op een meisje? Ik zou vooral met hem er over blijven praten. Hij zal toch dingen moeten ontdekken. Door dichtbij te blijven kan dat hopelijk veilig. Dan is het wel een voordeel dat hij nu of relatief jong is, dan is dat makkelijker.
Maar maakt t uit of t een bevlieging is? We moeten toch allemaal ergens mee beginnen, voor de een is t meteen de ware en voor een ander is t probeersel één van 30 . Is deze leeftijd juist niet de tijd dat we gaan uitzoeken wie we zijn en wat we willen?
Lastig, ik snap hoe je het bedoelt. Als het echt is, is het helemaal prima. Ongeacht of het een jongen of een meisje is. Maar door zijn ASS is dat moeilijker te beoordelen en weet je niet helemaal of het echte verliefde gevoelens zijn of omdat hij zijn vriend graag mag en zich spiegelt. Ik denk dat dat met de tijd duidelijker wordt. Knuffel x
Wellicht uitleggen dat er nu niet direct de conclusie getrokken hoeft te worden dat hij bi is. Maar dit gewoon de tijd moet geven. Kijken hoe dit allemaal verder ontwikkeld. Wellicht komt hij er inderdaad achter door verliefd te worden op een meisje of toch op een andere jongen dat het hele andere gevoelens zijn als deze. Fijn dat jullie hem steunen dat is wel het makkelijkste voor hem.
Tja.. Als ik terugdenk aan mijn eerste vriendje dan was ik ook vooral verliefd op het idee dat een iemand verliefd op mij was. T is fijn dat ze elkaar hebben. Of het nu "echte liefde" is of meer vriendschap. De tijd zal keren of hij hij werkelijk bi is of niet. Maakt het uit?
Ik herken dit wel bij mijn jongste met ass. Toen een vriendinnetje vertelde dat ze bi was, was mijn dochter het even helemaal kwijt. Ze wist ook niet of ze misschien wel liever een jongen zou zijn. Uiteindelijk is het gevoel weggegaan, maar ik snap wat je bedoelt. Ik heb gezegd dat het voor haar uiteindelijk vanzelf duidelijk gaat worden hoe het bij haar zit. En tegen die tijd gaan we wel kijken hoe het loopt, ze moet er toch zelf achter gaan komen. Dat is bij ons vroeger toch ook zo geweest, al was het dan misschien al wel duidelijk op welk geslacht je viel.
Hij is wel eens verliefd geweest op een meisje, alleen maar op meisjes eigenlijk. Ik praat er met hem over, ik laat hem ook vrij. Hij is goed zoals hij is en dat weet hij want dat vertellen we hem regelmatig
Dat heb ik hem ook gezegd. Als een ander bi is hoeft niet te betekenen dat jij dat ook bent. Tuurlijk steunen we hem, tis ons kind. Als hij maar gelukkig is, dan zijn wij dat ook
Mijn oude buurvrouw heeft een zoon die homo is & ass heeft, maar hij was er altijd heel duidelijk over tegen over zijn moeder. Dus niet omdat een vriendje verlieft is zeg maar. Ik zou er gewoon open over blijven en samen over praten vooral aangeven dat jullie hem accepteren hoe hij is. Mischien dat hij later wel op meisjes valt of juist niet, maar dan weet je wel dat je hem nooit een richting ingeduwd hebt.
Ik snap je bezorgdheid. Het is soms echt lastig inschatten wat echt is wat gekopieerd is. Voordeel is dat hij pas 13/14 is, en dat er daardoor weinig fysieke relatiedingen gebeuren. Het is - denk ik - vooral praten, handje vasthouden, misschien een kus. Ligt er natuurlijk ook aan of ze alleen (mogen) zijn. Het is denk ik hoe dan ook een goede les voor hem. Stel hij is niet bi, dan weet hij dat misschien na deze relatie voor zichzelf. En stel hij is wel bi, dan heeft hij een goede les in de liefde te pakken. Maar ik zou er zeker bovenop blijven zitten en blijven praten met hem. Is hij gelukkig, vindt hij het nog leuk? Ook goed om te blijven praten over grenzen aangeven. Dat als het niet goed voelt van binnen, hij Nee mag zeggen/naar jou toe mag komen. Enz. En jij als moeder mag ook grenzen stellen voor hem. Hij is pas 13/14 en hij heeft (op dit gebied) gewoon bescherming nodig. Ik vind het super dat je zo betrokken bent bij je zoon!
Dankjewel voor je woorden. Ik schiet er vol van... Ik doe mijn best, echt hij is mijn alles, ik leef voor dat kind. Maar soms is het zo lastig en voelt het zo dubbel
Mijn kind is een heel stuk jonger maar ik begrijp wat je bedoelt! Omdat het anders gaat dan we kennen is het soms zo moeilijk inschatten. Volg je gevoel, dat zit met dit soort situaties heel vaak goed. Je bent volledig ingesteld op je zoon, niemand kent hem zo goed als jij.