In hoeverre vindt jij dat een hb kind begeleid moet worden bij uitdagend werk om te kunnen zeggen dat het een goede school is?
@Zonnestralen: De oudste met name, de jongste wordt wel gezien (ook geen ‘straight-A student’, zeker niet op de Cito’s, maar wel meer gelijkmatig en sowieso minder gezeik op school - ze werken sowieso online met een redelijk adaptief systeem, dat scheelt ook al natuurlijk en compacten als er verrijking wordt aangeboden zit hier wel redelijk in het systeem van de leerkrachten - waar ze overigens ook al heel wat jaren mazzel mee heeft!). Is school voldoende op de hoogte van hoe te handelen bij (kenmerken van) TOS? En zijn ze bekend met compacten, waardoor er ruimte komt voor extra werk? Dat moet niet bovenop het reguliere werk komen. Met extra uitdaging thuis, is even ‘rust’ op de plaats op school misschien wel lekker. Hoewel het natuurlijk niet te erg moet zijn. Misschien kunnen ze daar ook werken aan motoriek en tempo ed? Heeft hij een externe begeleider die school kan ondersteunen/mee kan denken? Anders zou dat nog wat kunnen zijn wellicht?
Ik vind dat ze in elk geval uitleg moeten krijgen. Maar oog voor de sociale verhoudingen (binnen de klas) vind ik minstens net zo belangrijk. Hoe ze er bij deze school mee om gaan is dat ze aan de kinderen zelf vragen wat ze nodig hebben en wat ze denken te kunnen missen of minder te kunnen doen. Dan gaat de leerkracht samen bekijken of dit realistisch is. Omdat Q nu in quarantaine zit hoorde ik gister zo’n gesprek. Er werd letterlijk gezegd dat ze aan moeten geven (Q en een ander meisje) of het voldoende is wat ze krijgen aan het andere werk en wat er van de weektaak geschrapt moet worden. Hier moeten ze over nadenken en maandag komen ze er op terug. Dit verwacht ik op een hb school ook minimaal, maar dit werd nooit gedaan.
Een goede richtlijn is wat mij betreft dat als een kind werk zelfstandig, zonder begeleiding kan maken, het geen uitdagend werk is, ze kunnen het dan immers al. Los daarvan vind ik het sociale en emotionele deel vele malen belangrijker, maar die dingen gaan natuurlijk wel hand in hand.
Is hij nu gelukkig met het aanbod op school? Ik denk dat het voor de toekomst weinig uitmaakt of hij nu extra werk aangeboden krijgt. Geef hem nu de tijd om de rust te ondervinden, in rust ontwikkel je je veel beter. Maar ik snap wel wat je bedoeld. Ik heb zelf altijd moeite gehad met begrijpend lezen, maar hier nooit hulp mee gehad, omdat ik gewoon voldoende scoorde. Maar eigenlijk was die voldoende beneden mijn niveau. Dus hou het in de gaten, zijn er bepaalde onderdelen waarvoor hij uitleg en kennis mist, in plaats van capaciteit, dan erachteraan. (en vergeet niet dat het gewoon een ander kind is dan je kennisslurpende middelste)
@Zonnestralen hoe is je zoon verder is hij wel gelukkig? Onze zoon was erg vervelend en gefrustreerd wanneer hij op school niet voldoende uitdaging kreeg. Als ze daar aan werkte was het weer rustig in huis. Heeft hij op school ook een plek om te ontprikkelen? Even een oplaad moment. Fijn voor school dat ze niks merken maar dat zegt niks over de gemoedstoestand van jullie knul. Als het bij school of thuis niet loopt dannzit het nog niet goed denk ik. @debq Wij waren ook heel sceptisch over een HB school. Op zijn ouder school liep het niet omdat het werk niet passend was, de kinderen hem niet begrepen en constant naar beneden aan moest passen, omdat ze hem niet begrepen was hij de rare in de klas en scholden ze hem uit, hielden hem voor de gek, schoppen etc. Nu is zijn werk passend maar er zitten wat bijzondere gevallen in een klas. Er zijn wat kinderen die beschadigd zijn en sneller boos en eerder schoppen en slaan. Nog steeds dus niet ideaal maar hij geeft aan dat hij naar school wil en echt aan het leren is. Hij leert nu wel en komt blij uit school. Binnenkort wel gesprekken over het schoppen en slaan van de andere kinderen.
Vervelend dat er kinderen zo fysiek zijn, daar liep Q ook tegenaan. Het is erg afhankelijk van de school / leerkracht hoe dit opgepakt. Bij Q zeiden ze dat dit goed was voor de ontwikkeling van haar executieve functies, nou daar dacht zei en wij anders over. Op de school voor de hb school liep Q ook vast om de redenen die je noemt, maar ze werd gelukkig niet gepest. Wel voelde ze zich erg onbegrepen. Op de huidige school zitten meer HB kinderen en is de sfeer erg goed. Met nog geen 60 leerlingen op school is het natuurlijk een grote gok, gelukkig pakt het super goed uit. De leerkrachten zijn jong en vinden het erg leuk om nieuwe uitdagende dingen te zoeken voor degene die het nodig hebben. Deze school zou ik elk kind gunnen .
Dat klinkt hartstikke fijn!!! Als er meer vlotte kinderen op zijn oude school hadden gezeten hadden we er nog wel gezeten. Het was voor die school gewoon niet mogelijk en ze gaven zelf aan dat geen enkele leerling in de buurt kwam. De school waar hij nu zit is wel erg van het positieve. Daar leggen ze ook de nadruk op. We horen nu alleen het verhaal van onze zoon en klinkt het negatief. Misschien zijn ze hartstikke hard aan het werk met die leerlingen. We wachten eerst het gesprek af voor we gaan oordelen. Als hij ook nog ongelukkig was geweest stonden we gelijk al op de stoep. In overleg met onze zoon kon het wachten tot het gesprek. Hij praat verder wel positief over de school en juffen
Fijn dat ze het redelijk aanpassen aan haar kunnen. En dat ze haar niet overladen met meer van hetzelfde. School heeft zelf aan de bel getrokken toen hij vier was. Hij heeft toen een medium arrangement gekregen. Dat was enkel op school. Er zijn gesprekken geweest. Maar ik heb het idee dat er ja geknikt is en nee uitgevoerd is. Ik heb er 0 zicht op. Bij de dingen die ik wel te horen krijg vraag ik mij af of het arrangement eigenlijk wel iets opgeleverd heeft.
Van beide jongens krijg ik te horen dat ze niet echt begeleid worden bij het plus werk. Ze durven geen vragen te stellen. En ik vraag mij af of dat opvalt. In de thuiswerkperiode was er nog nauwelijks wat gedaan in het plus boekje. Maar met het op gang helpen ging het met de meeste opdrachten goed. Sociaal emotioneel hoeft misschien toch niet helemaal samen te hangen met uitdaging op school. In ieder geval niet voor mijn oudste. Tenzij hij natuurlijk wel uitgedaagd wordt zonder dat ik er zicht op heb. De motorische uitdaging lijkt nu meer te helpen even. Misschien is het een kind wat vooral ontwikkeld vlak voor vlak ipv gelijkmatig.
Ik merk dat hij veel weerstand heeft om te leren. Hij heeft een hekel aan lezen. Ik denk dat hij zoiets heeft van ik ben hier slecht in, waarom zou ik mijn best doen. En dat ik niet eerlijk want hij kan het wel. Maar zijn lichaam werkt niet mee. Door daarop afgerekend te worden is het ook nog een stukje minder leuk. Ik probeer nu thuis op verschillende manieren de liefde op te wekken. Maar dat is niet makkelijk bij een perfectionistisch kind. Hij is wel dol op nadenken over verhaaltjes. Ik probeer momenteel de donald duck jonior om de tekst wat meer bijzaak te maken. Maar ik merk ook bij mijn middelste dat als er te weinig aandacht is om te controleren of de strategieën goed zijn dingen in de soep laat lopen die hij al kon. Wat was hetgeen waar jij moeite bij had met begrijpend lezen?
Dingen die je niet goed kunt, zijn ook niet leuk om te doen! En als je voor andere dingen geen/minder moeite hoeft te doen, dan is het logisch dat je die liever doet, toch? Ze moeten leren dat je voor sommige dingen moeite moet doen om het te leren. Zwemmen ed zijn daar ook hele goede manieren voor (hier zijn we daar heel lang op teruggevallen om ze er aan te herinneren dat sommige dingen net als zwemmen zijn, je leert het alleen door oefening). Maar dan nog, dingen die moeilijk zijn, hebben meestal niet direct de voorkeur. En daarnaast geldt natuurlijk ook gewoon persoonlijke voorkeur; mijn oudste las en leest alles wat los en vast zit, de jongste leest technisch net zo goed, maar vindt er niets aan (op de Penny na ). Maar wel naar dat je het idee hebt dat het arrangement niets heeft veranderd. Heb je degene die het begeleidde (neem aan dat die er is?) wel gesproken daarover?
Geen idee wat het probleem was, niemand heeft me ooit geleerd hoe het wel moet. Ik lees de tekst, lees een vraag erover en geef altijd het foute antwoord. Haha Zo heb ik bijv nooit een voldoende gehaald op leesteksten Engels. (En Frans en Duits) M’n eindexamen vwo Engels had ik een 3, waardoor ik precies op een 4,5 uitkwam. Toen mocht je nog een 5 voor Engels staan. Maar ik heb gewoon een master gehaald, dus ergens zal ik toch wel wat kunnen. Haha.
Mijn middelste is gefrustreerd als hij niet uitgedaagd wordt of niet goed begeleid wordt bij een (lastigere) taak. Mijn oudste heeft meer zoiets van ik krijg wel regelmatig te horen dat ik slim ben, maar dat zie ik helemaal niet. Ik weet niet in hoeverre hij de uitdaging nodig heeft. Ik vermoed dat hij zich beter voelt over zichzelf met uitdagingen die hem dan toch goed afgaan. Maar dat zijn wel dingen die ik thuis kan doen met hem. In de vorm van spelletjes. Waar het mij meer om gaat is dat ik mij afvraag of ik hem mijn ad(h)d doorgegeven heb. Als hij beoordeeld wordt als een kind met een gemiddeld iq dan kan de last die hij ervan heeft over het hoofd gezien worden. Op school lezen ze bijvoorbeeld met de hele klas tegelijk hardop voor zichzelf. Ik zou daar helemaal gek van worden. Misschien is dit voor hem ook iets wat het lastiger maakt. Eerst kreeg hij kortsluiting van prikkels, die pieken zijn ervan af. Af en toe vol zitten hoort erbij. Maar voor mijn gevoel zijn we er nog niet, valt er meer plezier uit te halen.
Nog niet. Ik heb her en der afgetast of ik de enige was die het zag. Toen er een vermoeden van TOS diagnose kwam vond ik overlap in kenmerken die ik zelf toeschrijf aan mijn ADHD en reacties van ouders die kinderen hebben met een TOS. Ik wilde de hulp ook niet door elkaar laten lopen. Momenteel heeft hij SI therapie. Daar heb ik een lijst over prikkelverwerking voor in moeten vullen. Nu is het de vraag wat er over blijft zodra we klaar zijn. En ook de mening van deze therapeut die veel te maken heeft met kinderen waarbij de drempelwaarde van prikkels niet (altijd) op de prettige plek ligt vind ik hierin belangrijk.
Kan die therapeut nog iets betekenen richting school? Advies mbt prikkels en de verwerking daarvan in de klassensituatie ed? Geen idee wat zo iemand precies doet…?
De therapeut helpt om de zintuigen beter samen te laten werken waardoor de (on)gevoeligheden naar het midden trekken en automatiseren makkelijker wordt. Bij mijn zoon zou dat ook moeten gaan betekenen dat hij zijn spieren op de juiste manier gaat gebruiken. Denk dan aan houding en spraak. Tijdens de therapie kijkt ze hoe zijn zintuigen reageren en werkt ze aan zijn spierspanning. Zover ik weet adviseert ze niet richting school. Maar ze kan mij wel adviseren om een verwijzing te gaan halen om hem te laten testen.
Als er meerdere dingen lopen snap ik ook wel dat je eerst de een uit wil zoeken om vervolgens te kijken hoe het met de rest zit. Het alles zien en horen past ook bij HB. Onze zoon hoort en ziet alles. In Gr 3 had hij zelfs de tijd om de juf te verbeteren. Alles komt bij hem binnen. Herkenbaar voor mijn man, die hoort en ziet ook alles. Iets wat hij vroeger ook hoorde. Spelletjes doen we hier ook veel. Niet alleen om te leren omgaan met verlies en winst maar ook om samen te werken doormiddel van de coöperatieve spellen. Als je wil testen op ADHD snap ik dat ook omdat je dingen uit kan sluiten. We hebben eerst ook echt zitten puzzelen maar hier is het "alleen" HB. Maar een gebruiksaanwijzing zou af en toe heel fijn zijn. Wat zijn de dingen waar je zoon echt de rust in kan vinden?
De drempel ligt niet voor alles te laag. Voor sommige dingen ook te hoog. We kunnen beiden 10 keer geroepen worden zonder iets te merken. Hij loopt na school de kinderen die hem roepen ook straal voorbij bijvoorbeeld. Ik vind het heel lastig om onderscheid te maken tussen wat hb is en wat dan toch buiten het plaatje valt. Als het bij hem hetzelfde is als bij mij dan lopen er (door hb?) meer processen dan er verwerkt kunnen worden. Met teveel prikkels gaat het door elkaar lopen en word het chaos. Prikkels die dan nog binnen komen zijn teveel en zorgen bij hem dat hij zich afsluit, ontploft of focust op 1 ding wat echt moet gebeuren anders dan volgt alsnog de ontploffing. Ik heb het idee dat sommige zintuigen afgesloten worden om de processen beter te laten verlopen. Ook werkt het automatisme niet zo lekker waardoor er meer processen bewust moeten lopen. Zoals bijvoorbeeld aandacht houden bij het rechtop zitten, spraak. De processen maken het ook lastig om bijvoorbeeld een verhaal chronologisch te vertellen omdat er zoveel gedachtes zijn die afleiden. Als hij heel even moet wachten voor hij zijn verhaal kan doen dan is het weer weg. Van spelletjes kan je veel leren En het geeft ieder ook wat duidelijkheid in wat er verwacht wordt. Mijn zoon heeft een fascinatie voor treintjes en pretparken. Daarnaar kijken/bouwen maakt hem rustig.