Benader inderdaad een instantie die jullie de weg kan wijzen (Jeugd en gezin, stichting MEE, etc.) Op basis van wat je schrijft over je zoon, denk ik aan cluster 3 (waar ik zelf ook in werk). Daar zitten ook kinderen met een normaal (of zelfs ´hoog´) IQ maar die toch een intensieve ondersteuningsbehoefte en soms ook een zorgvraag hebben.
Jij woont in R toch? Misschien zit ik er helemaal naast, maar is de Kr......onk geen optie? Heb daar regelmatig goede verhalen over gehoord, zitten alle soorten en maten kinderen op, met de juiste begeleiding. Kende een kindje met down dat er zat, maar ook een hoogbegaafd kind, en die zaten er allebei prima op hun plek. Maar misschien sla ik hiermee de plank helemaal mis
Dankjewel voor je reactie, ik woon in B.o.z. maandag overleg gehad. Juffen zien ook wel dat hij uitvalt op leren lezen, en talig rekenen. Ook dat hij door klasgenootjes niet begrepen word en introvert is ' dhu hij heeft internaliserend gedrag. Kan ook extrovert zijn maar alleen als hij zich veilig voelt' verder afgelopen 2 weken 3 keer geschopt door een klasgenoot. Want die had zijn dag niet ' overigs 3 verschillende jongetjes' de juffen gaven aan er echt boven op te zitten. Maar in hoe ver moet ik dit accepteren. Ik ben bijna geneigd dat als hij weer geschopt word. ' zonder reden gewoon geschopt, omdat een kind zijn dag niet heeft wat ik als moeder echt ontiegelijk heftig vind' te zegen dat hij thuis blijft en ze maar een oplossing moeten bedenken. De juffen zijn echt lief maar ben heel erg bang dat ik mijn kind op deze manier traumatiseer. Hem wilens en wetens naar een plek sturen waar hij zomaar geschopt of geslagen word.
Ik zou hier inderdaad niet zomaar mee akkoord gaan en het is zeker niet de juiste plek waar hij nu zit. Mijn jongste heeft ass en ik heb ook getwijfeld over haar plek op school. Maar ze redt het net, gelukkig nu toch een stuk of 4 vriendinnetjes waardoor ze haar schooltijd wel doorkomt. En een goede leraar voor de klas nu. Over de school zelf ben ik niet zo te spreken. Maar is de school die ik hierboven noemde een optie? Ook al is het in R. Laat maar weten als je geen idee hebt welke school ik bedoel
Ik had eerder niet de energie mijn verhaal te doen maar doe hem nu toch. Ik herken zo,zo veel van je verhaal. Mijn zoon, nu 9, kreeg op baby leeftijd leukemie en toen hij 6 was 3 herseninfarcten. Heeft op regulier 1 jaar kleuterklas gedaan en toen half jaar groep 3. Toen het echte leren begon ging het mis. Hij weigerde te werken, vertoonde extroverd gedrag. Heel kort is er nog geprobeerd ambulante begeleiding in te schakelen maar eigenlijk vrij snel werd hij zonder pardon thuis op de bank gezet ivm handelingsverlegen. Toen begon het verhaal.... eigenlijk hoorde hij nergens, Te goed voor cluster 3 en die durfde zijn gedrag niet aan, niet slecht genoeg voor cluster 4. Bovendien ook nog een hoog gemiddeld iq. Dit geemmer heeft 15 maanden geduurt, al die tijd was zoon een thuiszitter. Uiteindelijk uit wanhoop gekozen voor plaatsing op cluster 4. De grootste fout die we ooit maakte. Zoon werd doodsbang van het gedrag van zijn klasgenoten en andere kinderen op school. Ging in zijn broek plassen thuis, had nachtmerries. Als hij op school weigerde te werken moest hij naar de afkoelkamer. We schakelde zelf hulp in van cluster 3, een specialist op NietAangborenHersenletsel en hadden gesprek na gesprek maar zonder resultaat en onze zoon was nog maar een schim van zichzelf. Tot de lockdowns. We zagen hem zo waanzinnig opbloeien. Ook ondekte we dat hij inderdaad problemen had met zijn werkhouding en dit frustratie opleverde maar dit was geen dwarsheid maar onkunde. Na de lockdowns hebben we dus ook besloten hem niet meer naar school te sturen. Dit zorgde voor weer 5 maanden thuis zitten met problemen met leerplicht, gesprekken met veilig thuis etc etc. Maar ik wist zeker, dat cluster 4 was niet zijn plek. Ik heb gevochten als een tijger, heb iedere instantie gesproken die ik kon vinden, overlegt met onderwijsadvocaten en een onderwijsconsulente ingeschakelt. Uiteindelijk na een waanzinnig moeilijk proces heeft hij nu een jaar een observatie plaatsing op cluster 3. En wat een ander kind hebben we nu. Wat word hij begrepen en wat word er veel duidelijk. Zo blijkt hij heel veel problemen te hebben met de vertaling van wat hij ziet naar zijn hersenen , moeite met uberhaupt waarnemen en verwerken, prikkelverwerking etc etc. Bovendien gaat hij maar 2 a 3 uur per dag naar school en lijkt dat echt zijn max. te zijn. Hoe zeer hij het ook naar zijn zin heeft op school er zit zoveel onderwijs trauma in het ventje dat het een moeizaam proces blijft en maar de vraag is of hij na dat jaar daadwerkelijk genoeg gegroeit is om te mogen blijven. Mijn advies; ga niet toekijken hoe je kind compleet kapot gaat en een trauma krijgt maar vecht als een tijger voor je kind.
Jeetje wat heftig sidmick! Ik wil je alleen maar heel veel digitale knuffels toesturen nu ♡ Wat fijn voor je kind dat jij zo'n vechter bent!
Zo super bedankt voor je zeer uitgebreide reactie! Wat heftig zeg!! In mijn omgeving zegt de ene je moet een anderen school zoeken. En anderen zegen weer dat er op elke school wel ' iets' is. Maar ik vind dit dus heel lastig en word er ook heel onzeker door. Ik ga de maatschappelijke werkster en de revalidatie arts aanspreken hier op. En wil zowiezo groot overleg even aankijken.
Mijn advies is wat andere ook zeggen luister naar je moedergevoel en kijk naar je kind. En denk heel goed na bij alles wat je zegt en ondertekend.Heel veel sterkte
Dat iedere school ‘iets’ heeft, dat klopt. Maar dat ‘iets’ kan ook iets kleins zijn, wat niet schadelijk is voor je kind. De situatie van mijn dochter is niet vergelijkbaar met jullie situatie, maar ik ben nog iedere dag blij dat we op een gegeven moment ons gevoel gevolgd hebben en een andere school gezocht hebben. Met hulp van die school en zelf ook hard werken (incl. hulpverlening) en veel tijd en energie, hebben we nu weer een kind wat het merendeel van de tijd gelukkig is. En ik kan echt wel dingen bedenken die op die school niet goed liepen of niet goed geregeld waren ed, maar mijn kind voelde zich er veilig, had het gevoel dat ze zichzelf mocht zijn en geaccepteerd werd als wie ze was/is. En dat was voor haar, en ons, wat we op dat moment het allermeeste nodig hadden.
Jemig wat een verhaal!! Jullie zijn met zijn alle vechters!! Heel knap om niet op te geven! Bij je verhaal schoten de tranen in mijn ogen. Hele dikke digitale knuffel!
Dankjewel allemaal voor jullie reacties, we hebben de week voor de kerstvakantie weer overleg. Dan ook over hoe zijn lezen verder opgang komt. We hebben een grote kans dat hij dan zowiezo van school 'moet' aangezien tot nu toe de letters niet blijven hangen. Hij heeft een verwerkings en automatiserings probleem. We blijven het in de gaten houden indien het hier voor extreme vormen aan neemt trekken we aan de bel. Gebeurd dit niet dan wachten we het overleg af en bespreken we het dan duidelijk.
Het blijft heel erg moeilijk. Sinds dit schooljaar zit onze school ook op een andere school. Het is heel lastig want betreft lesstof zit hij helemaal op zijn plek. Hij gaat met plezier naar school om te leren maar er zitten een paar kinderen die fysiek zijn. Als het even niet gaat zoals ze het willen geven ze een klap. Dit staat op onze lijst om aan te kaarten maar het gesprek kon niet plaats vinden omdat hij ziek was. Staat opnieuw in de planning maar dit is wel een punt wat mij echt dwars zit. Hopelijk gaat het gesprek goed want zoals je schrijft het kindnhad zijn dag niet hebben wij ook al gehoord..
Zo lastig he, buiten het leren lezen om zit onze zoon ook echt op zijn plek. Op cl2 kwam hij huilend thuis en had hij extreem veel tics. Maar zagen we op spraak geen vooruitgang. Hij spiegelt zich dus als anderen niet duidelijk praten gaat hij dit na doen. Nu op zijn nieuwe school zagen we in eerste instantie echt een groei, zijn woorden schat springt vooruit ook in positieve zin want hij weet dat hij niet mag schelden. Hij gedraagt zich veel meer leeftijd adequaat en de juffen begrijpen hem heel erg goed. Hij scoorde heel hoog op de theorie of mind. Voor hem is het sociale echt een grote warboel en snapt hij dus ook van kinderen die niet fysiek zijn niks van hun doen en laten. Dat maakt het ook zo lastig, want de structuur nu is echt fijn voor hem en dat de juffen snappen dat hij dingen anders beleeft ook. Alleen de kindjes.... Al hebben we soms ook het gevoel dat hij ze geen kans geeft.
Dat is zo lastig!! Maar als je kind een gevoelskind is kan hem wel begrijpen. Onze zoon geeft veel kansen als zijn gevoel bij je hoe die. Is die niet goed gaat hij gewoon niet met ze spelen en uit de weg. Als ze wel aardig zijn geeft hij voldoende kansen maar dan is het op een gegeven moment ook op. Bij zijn oude school zei iemand ik ben je vriend, speelde samen maar hij kon ook zo in eens liegen en fysiek zijn. Na een tijd was het zo verwarrend dat hij er klaar mee was. Het is zo lastig want er zijn een aantal kinderen die ook echt wat opgelopen hebben door het niet snel genoeg geplaatst te worden op de goede plek. Hebben ook geen vertrouwen meer. Volgens mij zijn er ook een aantal die die ander na doen. Maar daar moet onze knul niet die pineut van zijn.
Vandaag een heel goed gesprek gehad met zijn ouden fysiotherapeuten. Ze gaf aan dat in haar ogen een mytyl het beste zou passen. Met zijn karakter zal hij op een sbo ook niet goed zitten aangezien hier ook fysieke kinderen zitten. En motorische gezien verwerkingsproblemen etc is een mytyl dan best passend hij krijgt nu een keer logopedie een keer fysio/ergo opschool en fysio buiten school. Maar hier red hij het ook niet mee. Hebben besloten dit aan te gaan kaarten als we weten hoe en wat verder met hem kwa ontwikkeling en onderwijs. En anders toch maar deze optie op tafel gooien. Ondanks er dan natuurlijk ook kinderen met een ernstigere beperking zitten. We zijn met Genetische onderzoek bezig. Mocht hier nu iets uit komen zal hij wel sneller op een mytyl geplaatst kunnen worden. Ik houd jullie op de hoogte. Heel erg bedankt voor alle openhartige reacties.