Het gaat om zoveel meer dan pakjes avond en geen drinken meenemen. je moet denk ik echt gaan kijken wat jij wilt, wat jij belangrijk vindt. en actie daarop gaan ondernemen. jij cijfert jezelf weg, voor je kinderen, je gezin. maar waar ben JIJ. waar zijn jouw wensen, jouw dromen, jouw momenten voor jezelf. Jouw moeder is ziek lees ik, ik zou zeggen ga daar heen, zorg voor haar, doe voor of met haar wat je graag wil. denk in mogelijkheden. Je man kan echt wel voor zijn kinderen zorgen, maar laat dat ook gebeuren. Als je altijd daar bent, dan hoeft hij het niet. Als hij iedere avond van de week andere activiteiten heeft, dan kan dat gewoon niet, schrijf ook 3 avonden in de agenda waarop JIJ iets mag, al is het maar een uur in bad zitten met de deur op slot. Als jij de kado's koopt dan is dat lekker makkelijk voor hem, want hij weet toch wel dat jij het allemaal regelt en doet. en dat doe je waarschijnlijk met veel plezier. hij hoeft het dan alleen allemaal nooit te doen, en gaat dat ook niet uit zichzelf doen, dus moet jij het als "taak" aan hem geven. je bent nooit "de baas" thuis, niet in je relatie, niet in je gezin, thuis is een team, thuis is een evenwicht, een balans maar die moet je beide vinden, en daar moet je het ook beide over eens zijn, erover praten, afspraken maken. Ik vind het altijd erg verdrietig om te lezen als vrouwen in deze situaties zitten, en prijs mezelf rijk en gelukkig met een man die mij ook de wereld gunt, en ik hem, en die met mij over deze balans praat.
Bedankt voor je reactie. Fijn dat je (wel) begrip toont. Afgelopen weekend zou ik even naar een vriendin gaan, maar helaas stak hij daar een stokje voor. Hij had immers heel de week hard gewerkt en geen zin om voor zijn kids te zorgen. Dus daarom moest ik maar thuisblijven. Zo gaat dat dus hier… dus als ik dan toch ga, dan is hij boos en negeert me gewoon voor enkele dagen. En als ik thuisblijf dan word ik er alleen maar verdrietig van. Waarom gunt hij me dit niet. Dat vraag ik zelfs. En dan krijg ik als reactie dat ik niet moet menen dat wanneer hij de hele week hard heeft gewerkt, ik recht heb op een “uitje”.
Wat een lul! Vrouw, echt waarom blijf je in hemelsnaam bij een man die blijkbaar denkt dat je de hele week op je gat zit. Het respect en de waardering is (al jaren) nergens te vinden. Je kan er wel weer proberen over te praten maar je praat tegen een muur ben ik bang. Knuffel meis, want ik vind de situatie echt vervelend voor je!
Denkt hij dan, ik ben degene die het geld in huis brengt en ben dus de baas ? Cheftut zou beter eens luisteren naar zijn vrouw ipv te cheffen.
Als het zo gaat en gesprekken niet helpen, dan zou ik me toch hard achter mijn oren krabben of je zo nog jaren verder wil, eerlijk gezegd. Dat schrijven ook meerderen hier; hoe sta je daar tegenover?
Jeetje, ik vind dit echt verdrietig om te lezen. Zo respectloos. Niet alleen jij, maar ook je kinderen verdienen beter.
Werk jij zelf ook, @love22? Als je man buitenshuis werkt en jij thuis de boel draait, snap ik wel dat het kopen van cadeautjes meer op jouw schouders komt. Nu draait het natuurlijk om veel meer dan alleen die cadeaus. Dat jij niet weg kunt naar een vriendin, vind ik wel bijzonder. Je vroeg hoe dat bij anderen geregeld is. Mijn man en ik werken allebei buitenshuis en dus ook allebei thuis. Omdat ik minder uren werk, heb ik wel iets meer taken thuis. Onze regel is eigenlijk; we hebben samen vrije tijd. Dus in principe zitten we pas op de bank, als we allebei op de bank kunnen zitten. Dus na het werk gaat één van ons koken (meestal mijn man) terwijl de ander dan even wat opruimt ofzo. Na het eten ruimen we samen af. Of de één ruimt af terwijl de ander met een kind naar sport is of de kinderen naar bed brengt. Zo ook in het weekend. Mijn man doet dat boodschappen. Ik ben dan met de was bezig. Inmiddels hebben de kinderen een leeftijd dat we dat soort dingen tegelijk kunnen doen. De jongens vermaken zich wel. Maar toen ze kleiner waren was ik met de kinderen bezig terwijl hij boodschappen deed. En als ik de was aan het vouwen en opruimen was, lette mijn man op de kinderen. Ik kan me best voorstellen dat iemand die veel buitenshuis werkt, ook niet helemaal in beeld heeft wat je thuis allemaal doet. Er zijn weken dat ik mijn werkdagen rustiger vind dan mijn thuisdagen Maar er zijn ook genoeg weken waarbij het andersom is. Zeker met de leeftijd van de kinderen nu. Ik heb op mijn vrije dag, naast het huishouden, ook echt wel tijd om te gaan sporten, een keer een boek te lezen of te netflixen. Op zo'n dag laat ik mijn 's avonds lekker vast op de bank ploffen, terwijl ik afruim. Uitgangspunt is namelijk dat we allebei (ongeveer) evenveel vrije tijd hebben. Dus als ik overdag al vrije tijd heb gehad terwijl hij werkte, dan gun ik hem dat 's avonds ook. Dit zijn niet echt tips voor jou. Ik vind het lastig om mijn mening te geven over andermans relatie. Laat staan dat ik een ander advies zou kunnen geven. Dat is niet aan mij. Maar je vroeg een paar keer wat 'normaal' is. Dat is voor iedereen anders. Maar wat ik hierboven beschreef is ons 'normaal'. Concreet qua verdeling: Man werkt 5 dagen, doet de boodschappen, kookt 5 van de 7 dagen, tankt, doet de financiële zaken Ik werk 4 dagen, kook 2 van de 7 dagen, regel alles rondom de was, poetsen, stofzuigen e.d. Ook andere dingen dan 'boodschappen' worden meestal door mij gekocht (kleding, cadeaus voor kinderfeestjes enzo) Allerlei andere klussen en klusjes in huis en tuin regelen we zoals het uitkomt. Sporten van de kinderen hebben we ook eerlijk verdeeld. Het is aan jullie om een manier te vinden die voor jullie allebei werkt. Dus een goed gesprek lijkt me belangrijk. Misschien kun je iets met het uitgangspunt dat jullie uiteindelijk allebei evenveel vrije tijd hebben. Heb je je man wel eens gezegd dat de stap om bij hem weg te gaan te groot is, maar dat je eigenlijk niet echt gelukkig meer bent op deze manier. Weet hij hoe 'groot' het voor jou is?
Mijn man doet ook niets voor sinterklaas, kerst of verjaardagen. Maar ik stoor mij er niet aan, puur omdat hij lange dagen maakt en ik parttime vanuit huis werk met zelf in te delen uren . Ik heb dan wel klantafspraken, maar kan alles mooi zelf inplannen. Ik kan én wil niet van hem verlangen na een 50 uur werkweek ook nog cadeaus te halen en in te pakken. Enige waar ik mij aan irriteerde was tijdens verjaardagen dat ik alle hapjes kon maken, alles neerzetten, drinken regelen, taart snijden en hij bleef lekker zitten. Hierover gesproken en hij helpt uit zichzelf nu mee. Wat betreft drinken oid pakken, soms neemt hij wat voor mij mee, soms niet. Maar daarin doen wij sowieso gewoon ons eigen. Ieder persoon is er anders in en je kan altijd praten over situaties
Oef, wat is normaal...euh...Het is echt heeeel zelden dat hij vraagt of ik ook wat wil drinken maar ik kan ook niet zeggen dat ik me daar nou zo aan stoor. Ja als de optelling aardig oploopt die dag, dán komen dat soort dingen mee in de telling als t zich voordoet. Dan ben ik ook wel in bitchmodus aangekomen en zelfs het kauwen van een boterham of het ademhalen kan dan al verkeerd vallen en dan is t de hoogste tijd om te maken dat ik een andere ruimte in ga want ik ben dan echt de onredelijkheid zelve aan t worden. Alle regel en uitzoek dingen liggen eigenlijk bij mij. Hij is dan weer degene die dat financieel bijspringt, is ook een verdeling. Kleding voor dochter of zoon zie ik hem nog niet zelfstandig kopen, ja een leuke slab ofzo. Ben wel erg tevreden over de extra handjes in t huishouden. Zal niet zeggen dat t een succesnummer is (huishoudelijke oogkleppen) maar het scheelt toch wat en de intentie telt voor mij zwaarder dan t resultaat. Merk wel dat dat de relatie, van mijn kant gezien verbeterde al is t maar 5% van t werk.
Oh wauw.. hier valt m'n mond van open. Ik snap echt dat je hier verdrietig om ben. Waarschijnlijk heeft hij het gewoon te druk? Zit hij niet lekker in zijn vel? Maar zo tegen je vrouw praten kan echt niet. Ik ben zelf ook thuisblijfmoeder, toen ik nog werkte vond ik die dagen echt minder zwaar. Laat hem maar is een week met je ruilen, kijken of hij dan nog zo respectloos met je omgaat.. Heel veel sterkte!
Je vraagt wat 'normaal' is in een relatie ..... Datgene wat jij hierboven beschrijft was voor mij ook jaren normaal. Tot hij echt over mijn grenzen ging en ik heb aangegeven dat ik niet gelukkig was. Ik ben nu inmiddels langer gescheiden dan dat ik getrouwd ben geweest, en het is echt de beste keus geweest om destijds voor mezelf te kiezen. Het is met periodes ronduit pittig. Maar van de scheiding heb ik nog geen miliseconde spijt gehad. Ik zeg niet dat voor jou scheiden de oplossing is. Maar probeer wel voor jezelf duidelijk te krijgen wat jij wilt, en waar jij gelukkig van wordt. En probeer dan heel eerlijk te kijken of je dit binnen deze relatie gaat krijgen
Ok, je openingspost kon voor mij nog onder "normale" ergernissen vallen, maar dit vind ik echt bizar. Het feit dat hij vindt meer recht te hebben op een uitje gaat al ver, maar de manier waarop hij dat afdwingt is helemaal respectloos. Dit komt op mij niet over als een gelijkwaardige relatie. Goed dat je de dingen waar je je aan ergert al bespreekbaar maakt, maar zoals iemand hierboven zei zou ik ook je twijfels over de relatie op zich bespreken, als je dat nog niet gedaan hebt. Dan kan hij er over nadenken of hij het risico wil lopen dat kwijt te raken of eraan te werken. Want ongeacht wat jouw rol hierin is, deze respectloze houding naar jou toe is echt niet oké.
oh wat vreselijk, wat ondankbaar naar jou. Onvoorstelbaar hoe jij gewoon niet gerespecteerd wordt. Gewoon niet eens naar een vriendin kunnen. Sorry maar deze man is jouw echt niet waard. Je bent niet zijn onderdaan, niet zijn medewerker. Je bent zijn vrouw. Jullie horen gelijk te staan. Jij werkt ook! Misschien niet voor geld. Maar voor jullie gezin. Hij heeft niet meer rechten in het weekend, noch in de avond. Is dit een relatie waar je in wilt leven?
Nou. Ik was gegaan. Dan negeert hij me maar lekker voor een paar dagen, kan die me ook niet raken met dit soort uitspraken. Dit is niet oké. Ik vraag het inmiddels voor de 3e keer en krijg telkens geen reactie. Werk je inmiddels al weer? Anders snel een baan zoeken, zorgen dat je niet meer afhankelijk bent van hem zodat hij je daarmee niet kan raken. Wellicht helpt dat. Het is makkelijk om te zeggen, ga weg. Het is de vader van je kinderen en ondanks dat ik denk. Vrouw. Ga weg. Is het natuurlijk niet zo makkelijk. Maar mocht je dan besluiten weg te willen, dan heb je in ieder geval een baan en hoef je dat dan niet te regelen. Heel veel sterkte. En kom voor jezelf op. Ga uit die slachtofferrol. Hij zoekt het maar lekker uit, dan negeert hij je maar, komt hij er vanzelf achter wat je allemaal doet voor hem.
Oh sorry dat ik niet reageer. Ik werk niet maar ik doe vrijwilligerswerk, voor zo'n 20 uur per week. Brengt dus niks op, maar ik haal er voor mezelf wel voldoening uit. Staat voor mij wel los van hoe mijn man met mij omgaat.