Nee alleen in begin 2 weken thuis gezet nav de misselijkheid daarna weer fulltime aan het werk geweest Wil me niet aanstellen vind zo moeilijk pff ik voel me niet ziek maar kapot moe en ervaar druk en stress.. als ik thuis kom helemaal geen puf om iets te doen
Dus dan geeft je lichaam toch goed aan dat het niet gaat. En je stelt je echt niet aan hoor.. juist bij zulke medewerkers denken ze dat niet snel.. ik meld me ook nooit ziek, lig er alleen standaard 9 maanden uit als ik zwanger ben En volgens mij is er wel begrip, en zo niet, lekker boeiend. Alles draait om mijn kindje En zo zou jij ook moeten denken
Ja je hebt ook gelijk.. Maar dan beter met de manager praten en dan evt minder gaan werken toch? Dat gaat dan via de bedrijfarts toch?
Jeetje wat vervelend dat je het zo ervaart. Ik zou toch als je merkt dat dit voor stress zorgt in gesprek gaan met je leidinggevende hierover. Je leidinggevende gaat niet naar je toekomen om zelf voor te stellen om minder te werken, zij voelen namelijk niet wat jij voelt. Verder heb je echt wel energie nodig straks om te bevallen, dat kost echt flinke energie. Bij mij voelde het na afloop alsof er een vrachtwagen over me heen was gereden, was helemaal kapot. Dus het is belangerijk dat je nu niet teveel van je lichaam vraagt. Spaar die krachten.
Ja ik zal morgen wel naar werk gaan en het bespreken net ook met ziekenhuis contact gehad en die adviseerde ook om minder te gaan werken en bespreken op werk en donderdag met de arts. Het is al weken zo aan de gang en er wordt helaas niks aan de bezetting gedaan en hier was ik dus bang voor. Hiervoor voel ik die kleine ook minder omdat ik continu bezig ben en stress ervaar.. en die energie is egt verrrr te zoeken al weken zo
Dat zou ik zeker doen en voel je zeker niet schuldig. Ik zit nu ook in de volledige ziektewet tot minimaal 22 december, en ik heb me nog nooit eerder ziekgemeld voor de zwangerschap. Een werkgever weet dus echt wel wat hij aan je heeft.
Ben jii volledig in de ziektewet gegaan? Of eerst minder gewerkt? Wie beslist dat uiteindelijk? Bedrijfsarts? En hoe geef ik zoiets aan? Sorry hoor vind het zo lastig en moeilijk ik ben ook egt nooit ziek normaal zou ik dit ook aan kunnen en dat is ook bewezen maar nu wordt het me echt te veel
Je moet je zelf ziekmelden. Gewoon telefonisch. En dan volgt er op een gegeven moment een afspraak met de bedrijfsarts en die kiest echt altijd jou kant. Als zwangere ben je mega beschermd. Dus morgen gewoon ziekmelden en dan kan je ook meteen vermelden dat je dit advies gekregen hebt van de artsen.
Ik begon 1 week met 50% ziektewet totdat ik bij de bekkenbodumfysio geweest was en zij adviseerde te stoppen. Toen heb ik meteen gebeld en hup 100% ziektewet. Werkgevers krijgen gewoon geld voor je van het uwv.. en uiteindelijk draait het daar om bij ze hoor.. een enkeling niet misschien.
Dat is niet mijn ervaring hoor. Ziekmelden omdat je stress hebt en vermoeid (zonder medische indicatie) is niet altijd voldoende reden volgens een bedrijfsarts. Zelfs met hele dag door harde buiken en veel stress moest ik gewoon 50% blijven doorwerken vd bedrijfsarts. Die beschermde me echt niet. Ik kon t juist veel beter met mijn manager bespreken. Het was dat mijn VK en Gynaecoloog hadden gezegd je moet stoppen met werken, dat de bedrijfsarts niks meer te zeggen had. Maar dat had dus wel te maken met de hele dag door harde buiken als ik aan het werk ben.
Ik zou het gesprek aangaan met je manager morgen. Gewoon open samen bespreken hoe het voor jou nog te doen is. Wellicht eerst 50% werken bijvoorbeeld. Gaan ze daar niet in mee kan je je altijd nog volledig ziek melden, maar zou eerst het gesprek gewoon aangaan.
Het geeft niet dat je het lastig vindt. Maar het is wel belangrijk dat je gaat kiezen voor jezelf en de baby. En misschien dat mijn ervaring van de afgelopen maanden je kan helpen. Ik heb tussen half juli en begin november minder gewerkt (vaak halve dagen, soms meer) omdat ik me te beroerd voelde om normale dagen te kunnen draaien. Ik heb dit destijds gemeld bij m’n teamleider en overlegd met m’n opdrachtgevers en directe collega’s. Ik deed gewoon zoveel als ik kon en m’n collega’s sprongen bij waar nodig. Tot een officiële ziekmelding was het niet gekomen. Ik had daar niet echt over nagedacht en m’n teamleider, programmamanager en opdrachtgevers waren daar ook nooit over begonnen. Het leek dus eigenlijk prima geregeld. Tot ik vorige week mijn beoordelingsgesprek had. Daar werd aangegeven dat ze (achteraf) liever hadden gehad dat ik me via de officiële route 50% ziek had gemeld. Met 50% aanwezigheid had ik minder uren gemaakt en dus minder werk verzet dan ik heb gedaan maar had ik wel meer duidelijk gecreëerd, m’n teamleider meer mogelijkheden gegeven voor extra handen tijdens mijn afwezige uren en vooral ook beter voor mezelf gezorgd, wat zij als zeer belangrijk zien voor een goed en duurzaam dienstverband. Ik dacht er goed aan te doen om al m’n energie te steken in zoveel mogelijk werk verzetten maar nu blijkt dat ziek melden en rust pakken meer gewaardeerd zou zijn. met andere woorden; je bent niet altijd iemand tot last als je je grenzen aangeeft. Ja, het zal even een puzzel zijn met de bezetting (en in eerste instantie zullen ze het niet altijd leuk vinden) maar eerlijk en duidelijk aangeven wat wel en niet kan, helpt degene die daar over gaat. En helpt ook jezelf in een stukje acceptatie.
Oh ik lees dit nu pas. Zou dit vooral ook aangeven morgen, dat het ziekenhuis je ook adviseert om minder te werken. Dan sta je toch wat sterker.
Ja dat is in mijn geval beide keren natuurlijk anders geweest. Ik had beide zwangerschap een medische indicatie en daarbij werk ik ook in de zorg (over het algemeen zijn die tijdens zwangerschap heel begripvol). Als je er goed opstaat bij je werkgever zou ik je niet drukmaken hoor.. kies gewoon voor jezelf en je kindje
Ja dat begreep ik ook van hier, begripvolle bedrijfsartsen, maar die van mij niet hoor. Vreselijk mens is het en ik werk ook in de zorg. Ik heb de bedrijfsarts niet eens meer gesproken na het laatste gesprek, mijn manager zei direct toen het slechter ging en de groei op echo afboog; we volgen het advies vd VK en Gyn en je stopt volledig. En de VK zei als dat mens moeilijk doet stuur je haar maar door naar ons geen discussie meer voeren.
Ja op dit moment wel, vanaf 12 welen zwangerschap werkte ik 50%. Ik heb vervolgens rond 18 weken bloed laten prikken waaruit bleek dat mijn waardes veel te laag waren. Vitamine D, B12, HB 5.1 en ik zat nog steeds niet op mijn startgewicht vanwege de misselijkheid. Ik had al vanaf week 12 contact met de bedrijfsarts omdat ik gedeeltelijk stond ziekgemeld. Vervolgens hadden wij een afspraak staan om reïntegratieopties te bespreken (week 19) in dat gesprek aangegeven wat er speelde en toen heeft zij direct aangegeven, dat haar advies is om direct te stoppen met werken (ook omdat ik rond week 30 een bloedtransfusie krijg en mijn lichaam het eigenlijk veel te zwaar heeft en dit niet zelf kan oplossen). Ik wilde dit in eerste instantie niet, wilde graag mee blijven draaien al zijn het maar 2 uurtjes. Dit is ook de afspraak die ik gemaakt heb met mijn leidinggevende. Ze laten mij wel op ziek staan, maar ik mag wanneer ik wil eventueel aansluiten bij meetings, of een paar uur werken per week. Volledig vrijblijvend. Ik moet er wel bijzeggen dat ik niet denk dat ik dit advies had gekregen als ik 'alleen' stress had gehad. Waarschijnlijk zouden ze dan zeggen werk iets minder dan je nu doet.
Wat verschrikkelijk zeg zo’n bedrijfsarts. Bij mij is eigenlijk alles in overleg met manager gegaan. Verleden week pas voor het eerst de bedrijfsarts gesproken na 2 maanden thuis te zitten Maar die was zeer begripvol en kon er ook niks mooiers van maken dan 100% ziek en daar waar ik kan wat kantoorwerk thuis.
Thanks meiden 4 de tip Hmm okai dus niet meteen ziekmelden maar morgen gewoon gaan en dit bespreekbaar maken..en vanuit daar wordt dan een plan gemaakt? Hoe lastig ik het ook vind maar ben echt op. Die ijzer tekort en die verhoogde suikerd maken het er ook niet makkelijk op.. me energie is gwn 0.00
Dat is hoe ik het zou doen, duidelijk aangeven hoe je je voelt en wat je graag zou willen. Maar je moet doen waarbij jij je goed voelt natuurlijk! Sowieso vind ik het knap dat je nog 40 uur werkt, dus echt niet schuldig voelen hoor.