Blegh, sterkte met de menstruatie! En veel plezier met kerst (als ik goed reken tenminste, haha) spannennnnnd!
Dag allemaal, Mag ik gezellig mee kletsen? Wij hebben ook plannen om in het nieuwe jaar voor een 2e kindje te gaan. Ons zoontje is in 2020 geboren na een ICSI traject. Wij hebben nog 2 cryo's in de vriezer. Ik denk een van de weinig voordelen van een vruchtbaarheidsbehandeling ondergaan is dat je enigzins je eigen plan kan trekken wat betreft planning. Mn zoontje heb ik gekregen in augustus, midden in de hittegolf. Dat wil ik absoluut niet weer. Dus mocht het mee zitten, willen wij in het voorjaar/begin zomer gaan voor een terugplaatsing. Mocht alles goed verlopen, krijgen we wellicht dit keer een winterbaby
Leuk, welkom! Was het snel raak (na terugplaatsing dan natuurlijk) bij je zoontje? Onze oudste is een zomer baby, vond ik ook erg pittig hoogzwanger. Ik hoop dat het zo snel als jullie willen raak is
Mijn bloedwaarden waren goed genoeg, kom maar door met die menstruatie haha, dan gaan wij ook eind 2021 al aan de bak! Zo leuk en zo spannend ♥️ Hoe is het met de mogelijk zwangeren?
Ja, eigenlijk wel. Bij ons is het hele traject heel snel gegaan. Tussen de verwijzing van de huisarts en de positieve test (eerste terugplaatsing meteen raak) zat misschien 6 maanden. Ik realiseer me heel goed dat we daar veel geluk mee gehad hebben. Bij ons was het al snel duidelijk waar 'het probleem' lag en dat was niet in mijn baarmoeder. Ik had ook nog eens overstimulatie waardoor ze ruim 20 eitjes weg hebben kunnen halen. De kans dat er dan eitjes bevrucht worden die zich gaan delen is dan natuurlijk groter. Dus de eerste verse terugplaatsing was meteen raak en nu hebben wel nog 2 cryo's in de vriezer liggen
Leuk dat je mee komt schrijven! En wat fijn dat jullie een relatief kort traject hebben gehad. Waren jullie ten tijde van de verwijzing wel al een jaar bezig? Wat een fijn bericht! Super spannend joh. Vind het nu al leuk om met iedereen mee te leven.
Met mij gaat het verder wel aardig. Begin me echt wel goed hersteld te voelen van m'n burn-out en had eigenlijk de hoop in januari/februari stage weer op te pakken. Dat is nog wel een lastig ding. Ik zie er erg tegenop, en bij mij is sinds m'n burnout de lol van verloskunde wel redelijk verdwenen. Ik voel dus ook niet zoveel motivatie om straks daadwerkelijk als verloskundige aan het werk te gaan, en dus is de stage ook een flinke drempel. Toch zou ik mijn studie het liefst wel gewoon afmaken. Ik ben er nu bijna.. Echter, ik heb aangegeven echt niet meer het hele land door te willen voor stage en gewoon vanuit mijn woonplaats (grote stad) stage te willen lopen. Gevolg is dat de stage pas op zijn vroegst in april/mei kan starten. Nu is het zo verleidelijk om te zeggen: 'Laat maar.' Ben er onderhand zo klaar mee, maar goed.. We wachten maar weer verder
Oh wat jammer, dat klinkt als een slechte start van je werkende leven zegmaar. Is verloskunde nog wel waar je hart ligt, of is het naast je burn out ook niet helemaal wat je nu zou willen? Is het een idee of optie om er nog langer tussen uit te gaan en dit uit te zoeken?
Dankjewel! Ja, dat wel. We hebben het ruim een jaar zelf geprobeerd en toen de verwijzing gekregen en toen is het allemaal snel gegaan
Wat vervelend joh! Ik heb niet alles terug gelezen, dus weet niet in hoeverre je hier dingen over gedeeld heb, maar kun je niet eerst rustig aan re-integreren voordat je weer volledig met je stage aan de slag gaat?
♥️ Voorpret 2022 NOD lijst ♥️ Cobon - 35 jaar - 3e kindje - nod +/- 18 januari Smienaatje - 28 jaar - 2 kindje - NOD 20 december
Nee nog niet, momenteel eventjes heftig hier door H beseffen we enorm wat we missen met R ook al weer bijna 2 jaar geleden
Ach meid, zo begrijpelijk.. ik kan het me niet maar tegelijkertijd heel goed voorstellen.. Dikke knuffel, neem je tijd.. ♥️
Dat is heel begrijpelijk.. dat verdriet blijft altijd, ook al heb je andere kinderen gekregen. Sterkte!
De geboortezorg in het algemeen is wel een passie van me. Of ik mezelf als verloskundige zie is wel wat anders natuurlijk. Ik zie nu vooral in welke mate me het beperkt heeft en beperken zal, en ik weet niet of ik dat in combinatie met een gezin zou willen. Nu weet ik natuurlijk niet of ik ooit moeder zal worden, maar die hoop heb ik wel aangezien ik jong ben en mijn vriend in het verleden bewezen heeft dat ie kindjes kan maken Ik had eerder vooral heel erg het gevoel: "Ik ben zo moe, ik weet niet hoe ik dit ooit weer op ga kunnen pakken." Dat gevoel van wanhopige vermoeidheid heb ik niet meer. Maar het idee van verloskundige zijn maakt me ook niet meer enthousiast. Alsnog zou ik het wel fijn vinden om toch mijn diploma te halen. Dat is over het algemeen wel de gebruikelijke route natuurlijk, maar dat gaat hier helaas niet op, vooral ivm een tekort aan stageplekken. Je moet dus full-time stagelopen. Kun je dat niet opbrengen, dan moet je het maar uitstellen. Ze zijn nogal rigide. Maar ben wel van plan, als ik pas in april/mei weer kan beginnen, om eerst 2 dagen per week te gaan werken de komende tijd.