Wat erg zeg! Dat blijft je bij idd... net of je invloed op hebt ook Ik weet nog dat mijn zus zei: ik hoop dat je nooit een meisje krijgt. Ik snapte haar volledig. Ik hoop het ook... omdat ze dan gigantisch wordt opgehemeld zoals mijn moeder nu al doet bij de kleindochters van vriendinnen... 'want een meisje is voor de moeder'. Raakt mij nog steeds. Ze zegt het ook gewoon nog steeds. Mijn vriendin kreeg een dochter en mijn moeder ging op kraamvisite. Ze bleef maar doorgaan over hoe geweldig meisjes waren. Mijn vriendin zei wel: o jee ik snap je, wat erg zeg! Haar eerste kindje is een jongen... en dat was toch echt minder leuk voor een moeder. Ze was zo verbaasd! Ze blijft ook maar zeggen hoe blij ze was met mij als dochter want een jongen had ze vreselijk jammer gevonden want voor een moeder is een meisje zooooveel leuker. Leuk voor mijn broer om dat elke keer te horen ook. Zij belt hem ook niet snel, is de taak van mijn vader... want als man moet je je zoon bellen. Ze zal nooit vragen of hij even zijn dochters belt... Ik denk ook wel eens dat ze alleen maar kleinzoons heeft vanwege karma
Jeetje dat is wel heel erg hoor Ze doet haarzelf ook zo’n tekort door (klein)dochters zo op te hemelen. Heeft ze niet door dat haar uitgesproken voorkeur voor een gevoel van afwijzing kan zorgen? Mijn schoonmoeder heeft 8 zonen en 1 dochter. Ze gunt iedereen dochters want ‘zonen verlaten je maar dochters blijven bij je.’ Toen ik antwoordde dat in de Europese cultuur dochters je ook verlaten moest ze wel lachen Ik denk dat het misschien ook wel een generatiedingetje is. Stereotypen en verwachtingspatronen, zonen vs dochters.
Nou, mijn zusje Hahahaha. Die wilde ook niet weten of haar kindjes een jongen of een meisje waren. Bij de eerste ging dat goed. Ze werd wel vaak gek aangekeken en er werd zelfs gezegd: ‘jullie weten het zelf wel hè? Jullie willen het gewoon niet delen’ Bij de 2e wilden ze het ook niet weten en was ze tijdens de zwangerschap met haar man en oudste in Portugal. En daar bleek ze flinke blaasontsteking te hebben. Dus zij medicijnen gekregen van de dokter en toen zei hij dat ze ook nog een echo gingen maken. Want 24 weken zwanger en, en, en… Meteen nadat dat ding erop werd gezet om te kijken naar de baby, zei de arts: ‘O, how nice! It’s a boy’ Toen wisten ze het dus wel
die opmerking heb ik ook wel eens gehad. Zo dom en over dat laatste.. ik zei echt bij elke echo meteen dat we niet wisten wat het geslacht was en we dat graag zo wilde houden. Alleen bij L heb ik 3 dagen voor de geboorte een echo gehad door een gyn in opleiding en toen zag ik dat het een meisje was. De arts die haar opleidde zei aan het einde dat het geslacht wel voorbij was gekomen maar zo snel dat je wel moest weten waar je naar keek. De arts in opleiding had het niet gezien. Toen we naar buiten liepen vroeg mijn man , je hebt het gezien hè? Je weet wat het is? Aangezien ik verder nooit het geslacht had gezien was ik wel aan het twijfelen of ik het goed gezien had. Maar blijkbaar wel. Al had ik sowieso al een sterk voorgevoel qua geslacht vond ik het wel heel jammer dat ik het gezien had.
Dat had ik bij de derde ook. Niet laten bevestigen. Bij fe 4e zag ik het met de 20 weken echo, toen maar wel laten bevestigen
Stom is dat hè? Mijn directe schoonfamilie is niet moeilijk wat dat betreft maar laatst zei "oma" (eigenlijk mijn man z'n exstiefschoonoma... Maar dat is zo langdradig ) dat ze hoopt en bidt dat we nog een jongen krijgen. Het zijn hier vaak de vrouwen die per se jongens willen.
Ja ik voed ook dikke mama’s boys op hoor! Mijn vriend is ook een mama’s boy, maar vanwege zijn werk en zijn eigen gezin ziet hij mijn schoonmoeder veel minder vaak dan bijvoorbeeld zijn zus. Zijn zus is daar zo’n beetje elke dag.
Ja jongens zijn ook heel belangrijk want zij werken en dragen financieel zorg. Je moet als gezin ook zeker tenminste 1 zoon hebben, maar als moeder toch ook zeker een dochter. (Vooral het ‘moeten’ is zeer interessant. Alsof we kunnen kiezen hè ) Wat erg dat er zelfs gebeden wordt voor nog een zoon. Alsof je zonder niet compleet bent?
Gelukkig doet het me weinig hoor, vind het alleen sneu voor haar dat zij zulke denkbeelden heeft. En inderdaad het liefst een zoon én dochter, alleen zonen is ook weer niet goed want die helpen niet in het huishouden
Gelukkig! Ja ik vind het ook wel sneu hoor voor mijn schoonmoeder. Mja, zo is zij opgevoed, en zo werkt het ook gewoon in haar land en cultuur. Dus als je geen dochter hebt dan mis je een maatje zeg maar, en iemand die fysiek voor je zorgt op je oude dag.
Ik zal er niet om liegen. Ik had een mega voorkeur toen ik zwanger was. Uiteraard was ik dolblij dat ik sowieso al zwanger was geraakt zo plotseling na 10 jaar proberen maar ik wilde heel graag een zoon als oudste. Ouderwetse muts die ik ben blijkbaar, een stamhouder. En ik kreeg een zoon. Toen ik de 2e keer zwanger was hoopte ik echt op een dochter. Van elk een. Maar ik was er ook van overtuigd dat dat niet ging lukken. Aan man zijn kant van de familie zijn in de afgelopen 70 jaar namelijk alleen maar jongens geboren. Alle mannen gaven jongens aan hun vrouw. (Ik zeg geef aangezien van een man het geslacht komt maar ik snap ook wel dat een man dat niet effectief kan geven) Het enigste meisje wat er geboren was van zijn kant was al 70 jaar. En toen kregen wij een dochter. Ik heb wel 10 gevraagd of ze het goed zag en tot na de bevalling, toen ik eenmaal zekerheid had, was ik als de dood dat ze het verkeerd hadden Ik word wel altijd voor ondankbaar of gek verklaard als ik dit eerlijk zeg. Je "mag" tenslotte geen voorkeur hebben en je MOET dankbaar zijn. Onzin zeg. Natuurlijk ben ik dankbaar, ik had dat ook geweest met nog een jongen maar ik ontken niet dat ik voorkeur had.
Ik vind niets mis met een voorkeur hebben, zolang je je maar realiseert dat je 50% kans hebt dat het andere krijgt. Ik vind wel dat je hoe dan ook dankbaar moet zijn. Een kind krijgen is niet vanzelfsprekend.
Voorkeur is mijn inziens niet het probleem. Dat wordt het pas als je gedrag en liefde zich daarop baseert. Bijv je dochter verwaarlozen omdat er geen piemeltje aan zit of je zoon mishandelen omdat er wel een piemeltje aan zit. Voorkeur lijkt mij heel natuurlijk. Net als dat je het liefst een kind zonder handicap hebt. Maar uiteindelijk draait het erom hoe je met de situatie om gaat en of er liefde is
Dit inderdaad. Ik hoopte bij de 2e ook op een meisje. Leek mee leuk. (En nog steeds droom ik een beetje van een derde en dat dat dan een meisje is. Gaat zeker nooit meer gebeuren) Ik heb 2 jongens. En ben dolgelukkig en trots met ze.
Mijn eerste was een meisje; dat vond ik zo leuk dat ik ook voor nummer 2 voorkeur had voor een meisje; dat werd een zoon! Was wel slikken (voor een uurtje na de geslachtsecho) maar wat zijn jongens fantastisch hahahaha
Stiekem had ik bij alle 3 de voorkeur voor een meisje! Maar ik was heel dankbaar - n a zoveel miskramen tussen de 5 en 16 weken - als het jongens waren geweest
Ik vind 3 jongens erg leuk hoor! Een 4e zou ook een jongen moeten zijn. Bij 1 en 2 hoopte ik nog op een meisje, maar bij 3 leek een jongen me net zo leuk. Ik ga ervoor dat ze alle drie langer worden dan ik ♡ Ik kom uit een gezin van 4 meiden, dus wij maken de balans even op zo
Ik had een CB die t met me eens was...moet niet gekker worden dit jaar... (ging over wijzigen van voeding, wil de omneo in gaan zetten bij r. )