@Kimmetjuh90 Oh shit zeg. Wat een schrik!! Gelukkig alles goed met baby!!! Ik heb de placenta dus ook voor en voor de uitgang. Bij de vorige zwangerschap ook en toen is ie omhoog gegroeid met het groeien van de baarmoeder, dus dat kan echt!!!
En we gaan vanaf morgen de kerstdagen in.... Het zal een hele opgave worden. Morgen naar vader, overmorgen moeder en zondag schoonfamilie. Hoe ik het ga redden weet ik nog niet, ik denk vooral vanaf de bank Wat gaan jullie doen?
Nee gelukkig niet Ja t is ook helemaal blauw en een schaafwond, traplopen gaat niet Gelukkig is de baby oke
Dank je wel, komt goed! Wij zitten zoals ieder jaar gewoon thuis.. mijn familie wil ons niet met kerst althans moeder dan niet, dit jaar wou ze t wel, maar kan t niet omdat ze niet kan praten. En mn vader doet nooit wat met kerst, en is ook herstellende van operatie voor darm kanker
Voor mij is kerst dit jaar minimaal. Heb deels afgesproken familie na januari weer op te zoeken als mijn misselijkheid hopelijk minder wordt (die familie woont ver weg en het contact is niet erg goed). Dus dat vond ik niet zo erg. Morgen vieren we het met ons drietjes met cadeaus voor mijn dochter. 1e kerstdag moet m’n man helaas werken. 2e kerstdag bij m’n schoonfamilie. Dat is de hele dag normaal vanaf smorgens, maar dat red ik niet. Ik probeer in de ochtend een paar uurtjes te gaan zo lang ik me oké voel, en daarna ga ik maar naar huis. Niemand heeft er wat aan als ik ziek en misselijk daar op de bank moet blijven zitten tussen al die etensgeuren. Gelukkig vonden ze dat oke. Vind het wel enorm jammer want die dag is altijd hartstikke leuk en gezellig.
Oh jeetje dat is wel schrikken zeg. Gelukkig gaat alles goed met jullie, alleen balen van de pijn zeg...
Jaa nou ik geef t een paar dagen, dan moet t goed komen. Traplopen kan ik nu ook niet meer dusben tegelijk met mn jongste naar bed gegaan zodat ik niet naar beneden hoef
Wij blijven lekker thuis met kerst. Dat is eigenlijk een soort afspraak die we gemaakt hebben toen we gingen samenwonen, omdat we geen zin hadden in altijd dat heen en weer vliegen en gezeik met mijn ouders. Sowieso gescheiden ouders, twee keer zelfs. Nou heb ik ondertussen geen contact meer met mijn biologische vader en moeder, dus dat scheelt twee bezoekjes, maar wij blijven gewoon thuis. Traditie. Lekker met de kinderen, morgenavond 1 kadootje open maken en dan 1e kerstdag uitgebreide brunch, bingo en kadootjes uitpakken met hapjes en 's avonds lekker eten. 2e kerstdagen spelen met de kadootjes, spelletjes doen, hapjes en 's avonds gourmetten. 2jan gaan we nog naar mijn familie, want sinds een paar jaar logeren we bij m'n broertje en vieren we sinterkerst en nieuw met m'n stiefmoeder, broertje + schoonzusje, zusje +zwager.
We hebben het vanavond aan een familielid verteld die zelf geen kinderen kunnen krijgen, en dat was toch wel heel moeilijk... het kwam denk ik ook als een schok, we hebben ook niet verteld dat we nu behandeling gingen doen (maar ze wisten wel dat het nog mogelijk voor ons was / dat we onderzoeken hadden laten doen). Maar hij moest echt huilen (heb ik nog nooit gezien), was uiteraard ook heel blij voor ons, maar oef... ik herken het gevoel ZO goed, ik had het zelf ook bij de afgelopen 3 zwangerschapsaankondigingen binnen onze familie, niet dat je het ze niet gunt maar je wilt het zó graag zelf. En de kans is zo minimaal dat jij dat ook ooit gaat ervaren. Was ik zo verdrietig, ben ik ook weg gaan lopen om even heel hard te huilen... Het voelt dan zo oneerlijk, waarom wij wel en zij niet. Het leven is gewoon niet eerlijk... maar wel lastig, dat je met blij nieuws iemand toch zo pijn doet. (En ja wij doen ze niet pijn maar het is gewoon met je neus op de feiten gedrukt worden dat pijn doet, maar dan nog.) Denk ik toch, hadden we ze dan toch moeten mailen of zoiets? Zodat ze het eerst konden verwerken zelf en daarna pas met ons face to face praten? Maar dat had ik zelf ook niet prettig gevonden denk ik als iemand me dat zo had verteld. Ik herken hun gevoel natuurlijk zo goed... maar het is nog erger voor hen, zij hebben zich erbij neergelegd dat het écht niet meer gaat gebeuren...
Dat blijft iets lastigs idd... Ik heb een tante die nooit kinderen heeft mogen en bij elke aankondiging en baby zie je de pijn in haar ogen. Wel hebben zij zelf nooit het ziekenhuis op gezocht voor hulp wat ik eeuwig zonde vind omdat haar wens zo groot was, maar dit is een keuze die ze samen met mijn oom heeft gemaakt. Ik heb haar geappt voordat ik het wereldkundig maakte en dat waardeerde ze erg, ze had al iets door zei ze zelf... Ik had haar het liefst het face to face verteld maar ik durfde het niet aan... Dus ik vind het heel dapper en goed dat jullie het zo hebben verteld. Het blijft iets schrijnends.. Door de misselijkheid gaan wij het rustig aan doen. 2de kerstavond misschien wel even naar mijn zus die 150 meter verderop woont en dan ver van geuren van het eten wegblijven... Maar dat zien we die dag zelf. Mijn schoonouders hebben we naar oud en nieuw verzet als ik dat dan trek..
Wat verdrietig.. maar voel je er niet schuldig om. Ik denk ook dat je het goed gedaan hebt zo, en ze horen het liever van jou zelf dan via via. Jammer idd dat zij het ziekenhuis nooit hebben opgezocht.
@Leraje neem jezelf niks kwalijk. Dit zal altijd een moeilijk punt blijven. Ik snap dat je je rot voelt, maar goed dat je weet dat dit niet aan jullie ligt. Wat ik me nog afvraag: ons kindje loopt 3 dagen vóór qua meting. Andere controles liep hij ook altijd vóór. Kan dat te maken hebben met dat ik nog steeds elke dag op de bank lig, in bed, en niet beweeg? Mijn moeder vertelde dat ze zwanger was van mijn zus, en mijn zus te klein was. Toen moest ze bedrust houden van de vk. Daarom dacht ik, misschien groeit hij daarom zo goed?
@Kimmetjuh90 wat schrikken zo'n valpartij! Gelukkig alles goed met de kleine. @Leraje Ik heb het ook persoonlijk verteld aan 2 mensen die zelf ongewenst kinderloos zijn gebleven/zullen blijven. Waardeerden ze ook heel erg. Het is niet makkelijk, het wordt niet makkelijk, maar door het eerst aan hun te vertellen voor het verder wereldkundig werd konden ze het wel beter aan. Het blijft gewoon heel erg rot. @kerstdagen Ik gooi maar een ander smaakje door de sonde dat is het wel. Gelukkig is mijn dochter nog te klein om het heel goed te begrijpen, die snapt nog niet dat ze iets mist. @M061987 volgens mij heeft dat er weinig mee te maken. Andersom wel inderdaad. Te klein is rust houden. Maar te klein kan wel door teveel stress, teveel drukte etc komen. Ik beweeg al weken nauwelijks en baby is gemiddeld. Ze vrezen eerder voor te klein dan te groot. @placenta overal en nergens, hier ook nog steeds deels voor de uitgang, maar ze maken zich er nog geen zorgen over, blijkbaar bij voorliggende placenta heel vaak het geval en 9 van de 10x verschuift het nog genoeg mee. We gaan het zien. Ziekenhuisbevalling wordt het toch al
Dat eerste haha ik ga extra aan jou denken tijdens de maaltijden ❤ En van die groei klinkt logisch wat je zegt ja!
@Enigma haha je hebt wel nog humor ondanks dat je je zo slecht voelt respect hoor! Ik heb vandaag een slechte dag te pakken en lig weer in bed en vandaag baal ik er van en vind ik alles stom. @M061987 maak je geen zorgen. Elk kindje groeit op z’n eigen lijntje. Zo lang hij dat lijntje volgt is het helemaal prima. Zoals wij ook allemaal groot of klein zijn, zijn kindjes dat ook. Bij mijn dochter werd steeds gevreesd voor een grote baby want ze was zo groot. Uiteindelijk kwam ze er uit gewoon gemiddeld 52 cm, smal, en 3,6 kg. Gemiddelder kan bijna niet. Ja, ze had wel hele lange beentjes, maar die hebben wij allebei ook met onze 1,80 en 1,93 en ja, ze is nu ook een stuk langer dan gemiddeld voor haar leeftijd. Zijn jij en je partner ook lang toevallig?
@DangerBlonde balen van je dag vandaag! Dat ie maar snel over mag gaan. Wij zijn gemiddeld denk ik, ik ben 1.73 en hij is net geen 1.80. Het is wat je zegt denk ik, en daarbij is het maar 3 dagen dus het is geen supergrote baby. Maar ik maak me wel zorgen om mijn eetgedrag en ben wel bang dat ik daardoor een dikke baby krijg maar ik kán gewoon nog niet gezond eten. Lukt gewoon niet.